Highs and Lows: Season 5, Episode 1: Making Friends/Friendships

Dank aan iedereen voor het delen van hun ervaringen. Dit probleem zal voor elke immigrant wel herkenbaar zijn, ook al heeft iedereen zijn eigen ervaring.

Voor ons is het ook niet het makkelijkste proces geweest. Volledig vanuit het niks sociale contacten opbouwen in een nieuw land is altijd lastig. En een paar maanden na onze aankomst kwam corona. Dat maakte dingen niet makkelijker, en zorgde ervoor dat de afstand met Nederland nog groter voelde dan eerst. Gelukkig is het ons wel redelijk gelukt om op verschillende manieren mensen te ontmoeten: vooral via werk en meetup groepen. En ergens helpt het ook om een minderheid te zijn: de gay board game group is snel gevonden en schept meteen een band. Daarbij helpt het natuurlijk wel om in een grote stad te wonen. We hebben inmiddels een fijne kleine groep mensen om ons heen met een goede mix tussen Australiers en andere immigranten.

Ik merkte alleen dat ik nog wel heel erg vasthield aan de gedachte van vrienden in Nederland. Dat zorgde voor veel frustratie omdat ik bij veel mensen telkens moeite deed om het contact te houden, en dan vaak wel reactie kreeg, maar er kwam weinig initiatief van de andere kant. Omdat wij zijn vertrokken, voelde ik een soort morele plicht om er energie in te blijven steken. Recentelijk ben ik daarmee gestopt. Als het niet van beide kanten komt, ga ik er ook minder energie in steken. Die beslissing heeft ervoor gezorgd dat ik een hoop frustratie kon loslaten. Was een moeilijke, pijnlijke beslissing, maar uiteindelijk heel bevrijdend. Al die energie gebruik ik nu om hier dingen te ondernemen en dat voelt goed.

Het kost zeker tijd, maar ik ben nog steeds erg blij met de beslissing om hiernaartoe te komen en het wordt steeds beter.
 
Van het weekend gezellig met de buren en de kids zitten bij babbelen. We zitten allemaal in hetzelfde laken en pak, met een nieuw gebouwd huis en gelieerde uitdagingen. En toch… het voelt alsof we er niet echt bij horen. Alle ‘kom maar gewoon langs als de kids gebruik willen maken van de trampoline’, gesprekken over werk, school etc blijft het knagen. Het zijn niet ‘mijn soort’ mensen.

Maar als Q dan vraagt wat ‘mijn soort’ mensen zijn, kom ik ook niet ver.

Behalve het feit dat ik me niet echt kan verhouden tot mensen die hun baan kwijt raken door hun eigen gedrag en dan de hele wereld de schuld geven.

En ik mijn tong afbijt als ik opmerkingen hoor over hoe mooi we hier leven, maar er geen rekening gehouden wordt met het feit dat het feit dat ze geen zonnepanelen op hun dak hebben (‘heb je dat erbij onderhandeld? Alsof dat wat uitmaakt op het grote geheel’), of als ze hun afval gewoon in de rode bak flikkeren, of als ze 10km verder rijden om $5 te besparen op die doos bier, het hier over 10 jaar wel eens structureel onder water kan staan. Dat werkt dus niet voor mij. Ik zal wel een snob zijn of zo…
 
Zwerver said:
Van het weekend gezellig met de buren en de kids zitten bij babbelen. We zitten allemaal in hetzelfde laken en pak, met een nieuw gebouwd huis en gelieerde uitdagingen. En toch… het voelt alsof we er niet echt bij horen. Alle ‘kom maar gewoon langs als de kids gebruik willen maken van de trampoline’, gesprekken over werk, school etc blijft het knagen. Het zijn niet ‘mijn soort’ mensen.

Maar als Q dan vraagt wat ‘mijn soort’ mensen zijn, kom ik ook niet ver.

Behalve het feit dat ik me niet echt kan verhouden tot mensen die hun baan kwijt raken door hun eigen gedrag en dan de hele wereld de schuld geven.

En ik mijn tong afbijt als ik opmerkingen hoor over hoe mooi we hier leven, maar er geen rekening gehouden wordt met het feit dat het feit dat ze geen zonnepanelen op hun dak hebben (‘heb je dat erbij onderhandeld? Alsof dat wat uitmaakt op het grote geheel’), of als ze hun afval gewoon in de rode bak flikkeren, of als ze 10km verder rijden om $5 te besparen op die doos bier, het hier over 10 jaar wel eens structureel onder water kan staan. Dat werkt dus niet voor mij. Ik zal wel een snob zijn of zo…
Click to expand...

Ik kan beamen dat het lastig is. Ik weet natuurlijk niet in wat voor soort wijk jullie zitten maar wat ik eerder afleidde uit je verhaal is dat het geen 'forever home' is en je dus tussen de jan modaal (kan een verkeerde inschatting zijn, maar het rijden voor $5 korting bier verhaal sterkt mij in de vermoedens) komt te zitten. Dit hoeft niet altijd een probleem te zijn maar ik denk dat de gemiddelde QLDer een slag apart is. Je kan het ook als een voordeel zien dat jullie tenminste normaal contact met jullie buren hebben. Je hoeft niet meteen vrienden te zijn of bij elkaar op de stoep te staan met verjaardagen enzo ( Kots) maar kan altijd handig zijn goed contact te hebben voor noodsituaties. Wij hebben nieuwe buren (huur) en toen mijn partner de vrouw des huizes begroette kreeg ze een norse blik en een cold shoulder. Goed begin weer, nu eikels aan 2 kanten en nors volk met schreeuwende (en schreeuwen naar hun) kinderen aan de overkant. Daarnaast een lief oud vrouwtje en daarnaast ook een aardige kerel dus het is nog net te doen allemaal, maar ook hier houdt het niet over. Wij hebben wat beter contact met wat mensen verderop in de straat (hoger op de berg) en dit zijn ook wat meer "ons soort mensen" . Het is lastig om te beschrijven wat jouw soort mensen zijn, maar mensen die 10 km rijden voor 5 korting op bier, of op benzine, of die het nut van solar panels niet snappen (onze buren idem) tja daar kunnen wij ook zelf weinig mee. Ze denken misschien dat je 1 van hen bent doordat je die afgetrapte Prado rijdt ;) Geintje.
 
Ja buren…is ‘goed’ vervolg op het vrienden issue. Zeker omdat je het vaak niet te kiezen hebt en/of het kan veranderen tijdens jouw tijd. Toen wij aankwamen hadden we een vervelende hond (en baasje) aan de ene en norse buren aan de andere kant. De hond en baasje zijn verdwenen. Waarschijnlijk nadat zowat elke andere buur geklaagd had bij de gemeente. Hij is bij zijn vriendin gaan wonen en verhuurt nu het huis aan aardige gasten. De andere buren zijn ontdooit. Reden voor hun gedrag waren de vorige huurders die niet zo gezellig waren. En met 3 andere buren verderop hebben we gezellige babbels, etentjes en ondertussen past eentje ook op de kinderen na school en de huisdieren als we enkele dagen weg zijn. Contact is bij toeval ontstaan. En bij toeval zijn het eigenlijk allemaal ‘ons type’.
Moest het huurhuis wat aardiger zijn zouden we wel overwegen om het te kopen (wat de eigenaar al eens voorgesteld heeft). Omgekeerd waren we waarschijnlijk al lang verhuisd moest de buurt/buren serieus tegen vallen. Één van de voordelen van huren (enige?).
Nu we willen kopen is de ‘buurt’ meteen een belangrijk topic op het wensenlijstje. Ziet de buurt of vooral naaste buren er verdacht uit dan is het al snel over. Zelfs als ik op realestate een schutting te dicht bij een een raam zie (met meteen daarachter de buren; hier, in vooral de nieuwbouwwijken, staan de huizen standaard 2 meter van mekaar met ertussen de schutting 😵) dan is mijn zin al snel over.
Is dat snobisme? Wel, het extra geld dat je dan waarschijnlijk moet neertellen voor een iets ruimer stuk grond is de enige directe invloed die je hebt op je buren. Als dat een optie is hebben we het er graag voor over. Bij vrienden ga je wel of niet op bezoek wanneer je wil maar met buren heb je eigenlijk elke dag te doen.
Is dit dan anders dan in NL? Misschien wel omdat in Nederland vele wijken toch vaak per type georganiseerd zijn: zelfde type huis 10-tal keer naast mekaar genereert al snel ook zelfde type mensen. België lijkt wat dat betreft iets meer op Australië: verschillende huizen, allemaal in verschillende staat van onderhoud, naast mekaar. Je kan in dezelfde straat even makkelijk naast gezellige als naast vervelende buren wonen. Doordat je vaak ook iets verder van mekaar woont (suburbs dan) is contact iets meer vrijwillig.
 
Last edited:
Wij hadden met elkaar de afspraak gemaakt dat we in onze eerste 3 maanden op elke uitnodiging in te gaan.

Rikki had zich bij een groep mannen (met name Britse Expats) gevoegd die elke week een potje voetbalden, daarnaast organiseerden ze social events. Op die manier hebben we een groep vrienden gevonden met wie we nu na 6.5 jaar nog steeds erg close zijn.

Na een tijdje is Rikki bij een lokale voetbalclub in de over-45s gaan spelen (zien jullie een patroon 😉). Daar heeft hij zijn vriendengroep uitgebreid met Aussies en andere expats.

Ik heb naast de vriendinnen via de originele groep ook op het werk vrienden gemaakt. Met een aantal van hen ga ik over 2 weken naar de Formula1. We gaan gezellig allemaal in het oranje, ik vanwege Max en zij vanwege Dan Ricciardo 🙂

Met de buren hebben we goed contact maar we lopen de deur niet plat. We maken een praatje op straat of op afstand op onze dakterrassen 🙂

Toen we uit ons vorige appartement vertrokken nodigden de buren van onze verdieping ons uit voor een afscheidsborrel in de kroeg. Beide oudere echtparen waren ons erg dankbaar voor de kleine dingen die we tijdens de lange lockdown voor ze hadden gedaan zoals telefoonnummer geven voor het geval ze iets nodig hadden, speculaasjes voor de deur leggen tijdens Aldi Dutch week en met Moederdag een bloemetje voor de deur.

Ik merk dat mensen deze kleine gebaren enorm waarderen en als je vriendelijk en aardig bent dan krijg je ook vriendelijkheid terug. Zelfs met random mensen op straat (ik sta bij mijn vriendinnen bekend als de persoon die overal vrienden maakt 😂).
 
Wij hebben nooit echt een relatie met buren kunnen leggen. Ik heb bij toeval de buurvrouw op Facebook en we doen wel eens de typische Australische "oh, jullie moeten eens langs komen" dingen, maar onderaan de streep komt het er nooit van. Ik vermoed dat het een inner city dingetje is. Bij vrienden die wat verder wonen merk ik dat het veel normaler is om je even voor te komen stellen als je nieuw in de buurt bent.

Had overigens geen idee dat jullie in Melbourne woonden! Jaloers op jullie F1 kaartjes. Een vriend van me uit Sydney wilde met z'n zoontje langskomen, maar we waren vergeten op tijd kaartjes te halen. Interessant seizoen dit jaar.
 
Mayke&Rikki said:
Wij hadden met elkaar de afspraak gemaakt dat we in onze eerste 3 maanden op elke uitnodiging in te gaan.
Click to expand...
Dat werkt wel ja, zo ben ik via een Tupperware party in een darts team beland. Ik speel niet meer, maar kom oud-teamgenoten nog regelmatig tegen en het is altijd een gezellig praatje.
 
Thijsvr said:
Had overigens geen idee dat jullie in Melbourne woonden! Jaloers op jullie F1 kaartjes. Een vriend van me uit Sydney wilde met z'n zoontje langskomen, maar we waren vergeten op tijd kaartjes te halen. Interessant seizoen dit jaar
Click to expand...

Hou ticketmaster in de gaten! Wie weet dat mensen hun kaartjes moeten cancellen vanwege COVID.

Wij hadden dat vorige week toen we 1 kaartje voor Moulin Rouge moesten cancellen omdat een vriendin in iso zat. We kregen het volledige bedrag voor haar kaartje terug en op de avond zat er een dame die hee trots vertelde dat ze pas op het laatste moment het kaartje had weten te bemachtigen 😎
 
Thijsvr said:
Wij hebben nooit echt een relatie met buren kunnen leggen. Ik heb bij toeval de buurvrouw op Facebook en we doen wel eens de typische Australische "oh, jullie moeten eens langs komen" dingen, maar onderaan de streep komt het er nooit van. Ik vermoed dat het een inner city dingetje is. Bij vrienden die wat verder wonen merk ik dat het veel normaler is om je even voor te komen stellen als je nieuw in de buurt bent.

Had overigens geen idee dat jullie in Melbourne woonden! Jaloers op jullie F1 kaartjes. Een vriend van me uit Sydney wilde met z'n zoontje langskomen, maar we waren vergeten op tijd kaartjes te halen. Interessant seizoen dit jaar.
Click to expand...

Het zal zeker meer op zichzelf zijn in de grote stad, maar zelfs in een regionale stad zoals de onze houdt ook het niet over. Vandaag eerst een beetje contact gehad met de nieuwe buren, nadat we eerst alleen maar norse blikken kregen. Het is een begin maar wat ons betreft blijft het hier ook bij. Dat weet je snel genoeg over het algemeen.

Vrouwtje aan de overkant hebben we geregeld contact mee. Zij houdt ons huis in de gaten als we naar het werk gaan en appt de missus als ze onraad ruikt of als er bijvoorbeeld een waterleiding is gesprongen, top! Zij heeft last van een dief die bloempotten en planten uit haar voortuin jat 's nachts dus ik heb vandaag daar 2 security cameras geinstalleerd en ook nog maar 1 bij onze eigen voordeur om haar woning ook een beetje middels bird view in de gaten te houden. in ruil kregen wel allerlei tropische plant cuttings dus helemaal prima. We zeggen ook , als er wat is of als je denkt dat er een inbreker of dief is bel ons maar wakker en ik kom naar buiten rennen. Naar goed gebruik slaap ik altijd (ook al in Nederland) met een honkbalknuppel onder mijn bed, nooit nodig gehad maar die ene keer dat je hem nodig hebt kun je hem maar beter binnen handbereik hebben.
In ons appartement hadden we een buurman die altijd dieven achtervolgde met een katana zwaard, met boardies en tanktop voorzien van ozzie flag dus dat sliep prima.

Verder weinig contact met buren, ook nog steeds bijna geen vrienden maar eerlijk gezegd: we missen het ook niet. De keren dat ik mee ga op de boot is leuk, en soms een bbq en wat bier links en rechts. Dat is voor mij eigenlijk wel genoeg. Maar wij houden elkaar zo goed bezig en met de hond, dat we eigenlijk helemaal geen vrienden nodig hebben. Het brengt voordelen maar je moet je ook weer overal vastleggen. (verjaardagen, borrels enzo) no thanks.
 
Mayke&Rikki said:
Wij hadden met elkaar de afspraak gemaakt dat we in onze eerste 3 maanden op elke uitnodiging in te gaan.

Rikki had zich bij een groep mannen (met name Britse Expats) gevoegd die elke week een potje voetbalden, daarnaast organiseerden ze social events. Op die manier hebben we een groep vrienden gevonden met wie we nu na 6.5 jaar nog steeds erg close zijn.

Na een tijdje is Rikki bij een lokale voetbalclub in de over-45s gaan spelen (zien jullie een patroon 😉). Daar heeft hij zijn vriendengroep uitgebreid met Aussies en andere expats.

Ik heb naast de vriendinnen via de originele groep ook op het werk vrienden gemaakt. Met een aantal van hen ga ik over 2 weken naar de Formula1. We gaan gezellig allemaal in het oranje, ik vanwege Max en zij vanwege Dan Ricciardo 🙂

Met de buren hebben we goed contact maar we lopen de deur niet plat. We maken een praatje op straat of op afstand op onze dakterrassen 🙂

Toen we uit ons vorige appartement vertrokken nodigden de buren van onze verdieping ons uit voor een afscheidsborrel in de kroeg. Beide oudere echtparen waren ons erg dankbaar voor de kleine dingen die we tijdens de lange lockdown voor ze hadden gedaan zoals telefoonnummer geven voor het geval ze iets nodig hadden, speculaasjes voor de deur leggen tijdens Aldi Dutch week en met Moederdag een bloemetje voor de deur.

Ik merk dat mensen deze kleine gebaren enorm waarderen en als je vriendelijk en aardig bent dan krijg je ook vriendelijkheid terug. Zelfs met random mensen op straat (ik sta bij mijn vriendinnen bekend als de persoon die overal vrienden maakt 😂).
Click to expand...
Ja die kleine gebaren zijn inderdaad goed voor het contact onderhouden met buren. Zo heb ik eens Indiaas gekookt voor onze buurman die alleen maar sla en biefstuk eet omdat het zo makkelijk is (jonge vrijgezel) en als we zin hebben om een taart of cake te bakken, wordt er ook vaak wat rondgedeeld, zodat we niet zelf alles opeten. Helaas, in de komende maand zullen onze leuke overburen naar Canada verhuizen en onze buren 2-doors down naar VIC. Hopelijk krijgen we er weer leuke buren voor terug!
 
Hier een weekendje Land Rover Defender-en. Er is een beetje een Defender crew hier in de omgeving, van over het algemeen wat jonger volk, maar was erg leuk dit weekend. Kamperen, vuurtje stoken, slap ouwehoeren en zondag wat 4x4 rijden hier in state forest. Voel me soms moeder gans met ze, maar dat maakt niet uit hahaha

Screen Shot 2022-03-27 at 22.07.30.png
 
Last edited:
Gosh dan kom je na een tijdje weer eens op het forum, en dan kom je erachter dat je een aantal hele interessante discussies hebt gemist!

Er is heel veel herkenbaar in deze serie. We hebben zelf ook veel moeite om langdurige vriendschappen op te bouwen. Deels is dat denk ik door het verschil in cultuur, en deels heeft elke fase van je leven andere uitdagingen en mogelijkheden.

Maar ik denk ook dat een groot deel niks anders is dan wat er in Nederland gebeurde. Bijvoorbeeld, zelf zijn we in Nl destijds vanuit Groningen verhuisd naar Utrecht. We hebben daar kinderen gekregen en onze lokale sociale kring bestond uit collega’s, buren en ouders van klasgenootjes. Met de buren klikte het niet dus dat werd niet veel, met de ouders was het vooral afhankelijk van met wie de kinderen nu weer gingen spelen, en met de meeste collega’s verwaterde het snel als een van de twee van baan verandert. Hier is dat niet anders! Van drie banen hier heb ik 1 vriendin en een paar goede kennissen overgehouden. Ik heb een tijd een goede vriendin gehad, wiens zoon met mijn dochter speelde. We spraken vaak buiten school af, eerst met kinderen en daarna met zijn tweeen. Die vriendschap is na een aantal jaar uit elkaar gevallen omdat haar zoon vaak ruzie kreeg met mijn zoon en ze me uiteindelijk dwong om te kiezen tussen haar en mijn zoon (no brainer). Idem de buren, we hebben hier rotburen gehad en een paar keer leuke buren die dan weer gingen verhuizen, en de meeste buren ken ik niet of nauwelijks. Maar dat is niet anders dan in Nederland, ik denk dat al die dingen vrij normaal zijn. De meeste vrienden komen en gaan. Het verschil is dat we in Nl familie hadden en de goede vrienden ‘van vroeger’, bv uit de studietijd. Die woonden niet om de hoek maar we zagen ze (on)regelmatig en konden altijd op ze rekenen. Die familie en een deel van die oude vrienden zijn er nog steeds, maar wel op grote afstand. Hier in Oz hebben we die basis (nog) niet dus dan worden de nieuwe vriendschappen belangrijker. Het duurt een tijd voor je weet of een vriendschap voor langere termijn is of voor even.

Wat al eerder gezegd is, is dat je er tijd in moet steken en dan nog is het vaak hit & miss. Zowel mijn partner als ik werken voltijds dus dan blijft er niet heel veel tijd over voor (al dan niet spontane) sociale dingen. We zijn allebei actief (geweest) in verschillende lokale clubs (bv voetbal, nippers, scouting, een snorkelclub, little athletics, schermen, rspca), inclusief bestuursrollen, maar tot nu toe heeft dat geen blijvende vrienden opgeleverd, wel veel kennissen (en weer meer vrienden op afstand). Kinderen kan helpen doordat je ouders ontmoet maar ik merk dat ik naarmate de kinderen ouder worden, steeds minder ouders zie, en nu ze 15 en 17 zijn ken ik wel hun vrienden en vriendinnen maar de meeste ouders niet.

En, wat ook al eerder gezegd is, er gaan zoveel mensen weer weg. We hebben al zo vaak gehad dat we echt leuke mensen ontmoet hebben, Nederlanders en Australiers, die dan na een jaar ofzo weer vertrekken. (Ik zie daar trouwens wel een patroon: het is makkelijker om goede vriendschappen op te bouwen met mensen die hier nieuw zijn of nog niet lang wonen, maar die groep vertrekt ook weer sneller.) Ook dat gebeurde in Nederland, dat goede vrienden op afstand komen te wonen, maar zelfs als ze naar de andere kant van het land verhuizen, kun je nog steeds in 1 dag op en neer voor een bakje koffie! Mijn beste vriendin in Australie woont op 800 km afstand… da’s toch wat lastiger.

En ergens ligt het ook zeker aan mezelf. Wat niet helpt is dat ik aan 1 oor doof ben, en in een grotere groep met veel achtergrondgeluiden kan ik mensen moeilijk verstaan, al helemaal als het in een tweede taal is. Dus feestjes zijn heel lastig. Bovendien, als ik zelf een keer iets organiseer, heb ik vaak het idee dat ik het ‘verkeerd’ doe. Bv verjaardagen, in Nl was dat overdag met familie vaak iedereen braaf in een kringetje, beginnen met koffie/thee/gebak, en dan wat hapjes en drankjes, en dan voor degenen die lang blijven soep met worstebroodjes. Hier is dat echt anders, hoort er ergens een bbq en salades bij en komt de taart als laatste. Niet dat ik dat kringetje nou zo mis ;) maar wat ik wel mis is dat je onbewust weet wat je gasten van je verwachten. Laatst vertelde een nederlands-australische dame dat ze haar feestjes gewoon op zijn nederlands doet. Misschien is dat het wel, dat ik te veel mijn best doe om me aan te passen en dan toch de plank mis sla.

Nouja, in het kort, het blijft lastig. Ik denk dat het in Nl hetzelfde is, met als verschil dat je daar je sociale netwerk over de jaren heen opgebouwd hebt, en je hebt daar familie, en hier moet je helemaal opnieuw beginnen. Dat kan wel, maar het kost wat meer moeite, en daar moet je maar net de tijd en het lef voor hebben. Sommige mensen zijn daar beter in dan andere.

En eerlijk is eerlijk, ik heb een heel fijn gezinnetje, doe leuke dingen met (ex-)collega’s en de verschillende clubjes, en heb fijne gesprekken met familie en die vriendin van verder weg. Vaak is dat voor mij nu ook wel genoeg. Persoonlijk is mijn grootste zorg niet dat mijn vriendenkring wat klein is, maar dat ik niet goed weet waar mijn kinderen terecht zouden kunnen als er met mij en mijn partner iets gebeurt. Daarvoor zijn de lokale vrienden en kennissen nog niet close genoeg. En zelfs die 800 km vriendin was geen optie met al die border closures tijdens COVID.
 
Lamarck said:
En ergens ligt het ook zeker aan mezelf. Wat niet helpt is dat ik aan 1 oor doof ben, en in een grotere groep met veel achtergrondgeluiden kan ik mensen moeilijk verstaan, al helemaal als het in een tweede taal is. Dus feestjes zijn heel lastig. Bovendien, als ik zelf een keer iets organiseer, heb ik vaak het idee dat ik het ‘verkeerd’ doe. Bv verjaardagen, in Nl was dat overdag met familie vaak iedereen braaf in een kringetje, beginnen met koffie/thee/gebak, en dan wat hapjes en drankjes, en dan voor degenen die lang blijven soep met worstebroodjes. Hier is dat echt anders, hoort er ergens een bbq en salades bij en komt de taart als laatste. Niet dat ik dat kringetje nou zo mis ;) maar wat ik wel mis is dat je onbewust weet wat je gasten van je verwachten. Laatst vertelde een nederlands-australische dame dat ze haar feestjes gewoon op zijn nederlands doet. Misschien is dat het wel, dat ik te veel mijn best doe om me aan te passen en dan toch de plank mis sla.
Click to expand...

Ik moest hier ook even aan wennen, ze doen hier ook meestal aan lunch, en in Nederland is het vaak diner. Bijvoorbeeld als we hier met kennissen wat gaan drinken gaat er vaak een lunch aan vooraf in een restaurant, en daarna ergens anders heen om wat te drinken. In Nederland gingen we altijd voor diner.

Op family gatherings (easter, christmas, )(wij doen niet aan verjaardagen) hetzelfde. Als wij het organiseren dan is het relaxed, BBQ gaat altijd aan en wie in de lounge wil zitten kan daar zitten, of aan de dining table of buiten. Iedereen is overal en kan doen wat ie wil en ik vind dat zelf ook wel relax, en werkt voor iedereen prima, je bent niet gedwongen om in een kringetje te zitten als in NL. Nu hebben we ook altijd een flinke voorraad vlees in de vriezer liggen dus als er familie binnenwipt dan gaat steevast de BBQ aan. En dat vind ik zelf het grootste voordeel, elk excuus aanpakken om die BBQ weer even lekker op te stoken en en wat enorme lappen vlees op te gooien. Of zelf gevangen vis, dat is echt het summum.
 
Lamarck said:
Maar ik denk ook dat een groot deel niks anders is dan wat er in Nederland gebeurde
Click to expand...
Ja hoor, dat denk ik ook, het is dan wel zo, en dat geef je zelf ook aan, dat de cultuur, tweede taal en je eigen, al weer oudere leeftijd dan je laatste NL verhuizing, allemaal niet mee helpen. Toen we in NL onze laatste verhuizing deden, maakten we ook niet superveel nieuwe vrienden, ik denk wellicht wel 0. Alleen wat nieuwe oude bekenden, omdat we terug verhuisden naar mijn geboorte dorp.

Het begint hier in QLD nu een beetje te komen, geen echte supergoed vrienden dichtbij, maar wel al twee weekenden op rij op pad met andere mensen, en dat is al heel wat voor me, want als thuiswerker zie je voor je het weet weken niemand, behalve je eigen vriendin en de caissière van de supermarkt hahaha. Komen net terug van een weekendje met een kiwi/ozzie koppel die hier al 25 jaar zijn of zo. Ik had hem al een paar keer ontmoet op Unimog weekendjes en kreeg op een gegeven moment het idee dat tie me wellicht niet helemaal tof, maar soms kun je je vergissen. Dus even zaterdag middag tot zondag middag op de campsite, vuurtje, drankje, ouwehoeren. Wederom, geen dikke vrienden, maar wel gewoon een leuk sociaal moment, en dat telt ook.
 
Emulate said:
Ja, hee, zeg, ik ga geen $ 2 betalen om Amerikaanse junk te moeten lezen :cool:.

Kidding. Geen toegang tot de tekst als niet-abonnee. Hebbie een omweggetje via illegale links of knip-en-plakwerk?
Click to expand...
Ah sorry, ik heb het gelezen via Apple News. Ik dacht doe ik een keer een lekker Amerikaans ‘rechts leunend’ krantje ipv mijn standaard links leunende krantjes. Werkt het niet 😂

Ik zal eens kijken hoe ik dit kan hacken!
 
knip plak


It Takes at Least 200 Hours to Make a Close Friendship, and More to Maintain It


Working to keep up friendships can be logistically tough but good for us physically, mentally and emotionally


Many of us worry that we don’t put in enough time to maintain close friendships. But how much is enough?


As we trek further into adulthood, many of our friends fall away. It’s understandable: Family and jobs become more demanding and free time more limited. We may want to meet a close friend for coffee or dinner, but our calendars are full with work, must-do appointments, meetings or kids’ activities.


About 88% of U.S. adults said they have lost touch with a close friend at some point and 71% would like to rekindle their relationship, according to a 2020 survey by Snap, the parent company of social-media platform Snapchat. Four in 10 Americans said they didn’t have a best friend at all, up from 25% in 1990, in a 2021 poll by the Survey Center on American Life, and we are spending twice as much of our free time alone.


It can be logistically tough to maintain friendships, but it’s good for us physically, mentally and emotionally. Good friends help get us through difficult times and without them, we risk loneliness and isolation.


Research on the science of friendship does offer some insights that can help you maintain friendships. Among the lessons: Be realistic about how many good friendships you can reasonably maintain. Intimate conversations build closeness faster than casual chitchat. And setting routines, like weekly phone calls, or prioritizing an annual weekend getaway with friends, helps to keep bonds strong.


The science of friendship


Unfortunately for the hyper-efficient among us, there’s no magic formula for how much time you need to spend on your friends to keep them. Each friendship and friend is unique and thrives or withers depending on how we interact.


People can generally maintain three to five close friendships, says Beverley Fehr, a social psychologist who specializes in the study of close relationships at the University of Winnipeg. Beyond that, “there just isn’t enough time and energy to go around.”


Forming a friendship in the first place takes a certain number of hours of being together, research has found.


We need between 40 and 60 hours together for an acquaintance to become a casual friend, according to a study by Jeffrey Hall, professor of communication studies at the University of Kansas, who surveyed adults who moved to a new location as well as college freshmen in their first two months of school.


In order to move from casual friends to close friends, you need to spend an additional 140 to 160 hours together for a total of about 200 hours, the study found.


However, deeper interactions can accelerate that timeline. You can form a close bond in less than 200 hours, Hall says, with meaningful conversations and a willingness to be vulnerable.


Conversely, spending 200 hours together doesn’t necessarily mean a person will become a close friend. They have to want to be your friend. Some co-workers can spend 300 hours together and never become close friends.


It’s also how you spend the time


When it comes to maintaining friendships, it’s not just the number of hours spent together, but what we do that matters, Hall says based on research.


Engaging in passive activity with friends—like watching a Netflix series—is fun and enjoyable, but it doesn’t do as much to maintain friendship as having deep conversations, sharing feelings, and being a good listener, he has found.


SHARE YOUR THOUGHTS


How have you maintained friendships over the years? Join the conversation below.


To comment, you’ll need to be on WSJ.com


I n another study, Hall collected diaries of 127 people across a seven-day period and found that routinely checking in with people we choose to connect with, through calls and texts or in person, helped maintain relationships and led to higher scores of positive feelings, like happiness.


Arthur Aron, a research professor in the department of psychology at Stony Brook University, developed a procedure to study interpersonal closeness in the lab. Researchers provided pairs of strangers three sets of increasingly personal questions. For example, they might start with “When did you last sing to yourself?” and progress to “When did you last cry in front of another person? They found that strangers in this Fast Friends study could establish interpersonal closeness in 45 minutes.


The takeaway was that sharing things about yourself can lead to close friendships. Once that closeness is established, Aron says that some ways to maintain closeness are supporting friends when things go wrong for them and celebrating their achievements.


Send that text


We generally don’t need help to maintain friendships with our one or two best friends, says sociologist Jan Yager, who researches friendship and has written several books on the subject. She frequently texts or calls her best friend from college, who lives about three hours away, and sees her once or twice a year, meeting halfway for dinner and a movie. Their phone conversations can last an hour. Keeping in touch with her best friend is ongoing, natural and a priority.


It’s important, she says, to recognize when you are truly busy or whether you are using busyness as an excuse to avoid getting together. “If you aren’t making time for a close friend,” she says, “it might be saying something about that friendship.”


Fehr, the Winnipeg professor, says she recently celebrated the birthday of a close friend who had moved to British Columbia, over a Zoom call. Connecting online can be helpful in keeping in touch, but in-person meetups can be less prone to falling through.


“We are more likely to actually follow through if we made a commitment to see a friend in person,” she says.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top