Annemarie
XPdite Sponsor
Hi iedereen,
Even als aanvulling op de post van Kathren: ook wij hebben de katten meegenomen en zijn er super blij om! Met hulp van de checklist van Kathren was het papierwerk eenvoudig te regelen, gewoon zorgen dat je geen stappen overslaat.
Met onze katten is het in quarantaine niet bepaald goed gegaan. Ik heb lang getwijfeld of ik het hier op zou zetten maar eerlijkheid duurt het langst toch? En ondanks alles zou ik het zeker de volgende keer weer doen! De katten hebben een redelijk dramatische reis gehad als ik alle diepe groeven zie in de kennel. De eerste keer dat we ze bezochten, zat hun hok onder de zwarte wormpjes, het had de avond ervoor geregend. Toen we er wat over zeiden, gaf men aan dat het nu eenmaal zo was........
De dag erna werden we gebeld dat ze beiden ziek geworden waren, aan de antibiotica gezet en in isolatie, ze aten ook niet meer. Je mag dan, ondanks dat ze ziek zijn, niet een keertje extra langskomen, super balen. Twee dagen later mochten we ze dan eindelijk zien. Ze zaten in een nog kleiner hokje maar in de kantoren ruimte waar continu airco aan was, betegelde muren etc. Zoveel beter dan het eerdere vieze grauwe hok zonder airco en wel tralies naar buiten zodat ze van de warmte een kou konden 'genieten'....... Men verontschuldigde zich dat ze er de rest van de 30 dagen zouden moeten zitten, wij alleen maar blij natuurlijk.
Wij konden ze op maandag, dinsdag en vrijdag bezoeken. Echter, als er een public holiday o.i.d. in valt, vervalt het gewoon. Zo kon het gebeuren dat wij ze 10 dagen achter elkaar niet konden bezoeken, en dat gold natuurlijk voor iedereen, heel frustrerend. Toen we daarna kwamen, zag het hok er vies en onverzorgd uit, we zijn zelf een half uur bezig geweest om het weer 'leefbaar' te maken. O, wat wil je ze dan graag naar buiten smokkelen! Men gaf aan dat er door ziekte te weinig personeel was.
Afijn, die 30 dagen gaan uiteindelijk voorbij en komen gelukkig nooit meer terug! Ze zijn nu aanhankelijker dan eerst en vooral ook naar elkaar toe. Het zijn broer en zus maar ze waren nooit zo close. Nu liggen ze graag tegen elkaar aan, wel schattig hoor.
Kortom: we zouden er weer voor kiezen maar wij vonden het een verschrikkelijke periode, de ergste van de hele emigratie, in ieder geval voor ons.
Veel succes iedereen!
Annemarie
Even als aanvulling op de post van Kathren: ook wij hebben de katten meegenomen en zijn er super blij om! Met hulp van de checklist van Kathren was het papierwerk eenvoudig te regelen, gewoon zorgen dat je geen stappen overslaat.
Met onze katten is het in quarantaine niet bepaald goed gegaan. Ik heb lang getwijfeld of ik het hier op zou zetten maar eerlijkheid duurt het langst toch? En ondanks alles zou ik het zeker de volgende keer weer doen! De katten hebben een redelijk dramatische reis gehad als ik alle diepe groeven zie in de kennel. De eerste keer dat we ze bezochten, zat hun hok onder de zwarte wormpjes, het had de avond ervoor geregend. Toen we er wat over zeiden, gaf men aan dat het nu eenmaal zo was........
De dag erna werden we gebeld dat ze beiden ziek geworden waren, aan de antibiotica gezet en in isolatie, ze aten ook niet meer. Je mag dan, ondanks dat ze ziek zijn, niet een keertje extra langskomen, super balen. Twee dagen later mochten we ze dan eindelijk zien. Ze zaten in een nog kleiner hokje maar in de kantoren ruimte waar continu airco aan was, betegelde muren etc. Zoveel beter dan het eerdere vieze grauwe hok zonder airco en wel tralies naar buiten zodat ze van de warmte een kou konden 'genieten'....... Men verontschuldigde zich dat ze er de rest van de 30 dagen zouden moeten zitten, wij alleen maar blij natuurlijk.
Wij konden ze op maandag, dinsdag en vrijdag bezoeken. Echter, als er een public holiday o.i.d. in valt, vervalt het gewoon. Zo kon het gebeuren dat wij ze 10 dagen achter elkaar niet konden bezoeken, en dat gold natuurlijk voor iedereen, heel frustrerend. Toen we daarna kwamen, zag het hok er vies en onverzorgd uit, we zijn zelf een half uur bezig geweest om het weer 'leefbaar' te maken. O, wat wil je ze dan graag naar buiten smokkelen! Men gaf aan dat er door ziekte te weinig personeel was.
Afijn, die 30 dagen gaan uiteindelijk voorbij en komen gelukkig nooit meer terug! Ze zijn nu aanhankelijker dan eerst en vooral ook naar elkaar toe. Het zijn broer en zus maar ze waren nooit zo close. Nu liggen ze graag tegen elkaar aan, wel schattig hoor.
Kortom: we zouden er weer voor kiezen maar wij vonden het een verschrikkelijke periode, de ergste van de hele emigratie, in ieder geval voor ons.
Veel succes iedereen!
Annemarie
