Bedankt voor alle berichten!
Tja, en nu? Dat is de grote vraag.... Ik wil heel graag die kant op in mei. Ik heb tot 1 mei nog een leuke klus op mijn werk die ik graag zou afmaken en dan heb ik ook nog een paar maanden de tijd om te sparen. Waarheen? Geen idee! De eerste stop zal ongetwijfeld Sydney/Central Coast NSW zijn, want daar wonen bekenden van mij bij wie ik mag verblijven als ik aankom.
Ik zal waarschijnlijk zo veel mogelijk als ik kan contacten proberen te leggen terwijl ik nog hier ben voor het vinden van een baan, maar ik ga er van uit dat ik zonder baan heen vlieg en dan daar de zoektocht ga beginnen. Als ik zo de berichten mag geloven, is het gewoon bijna niet te doen om vanuit hier iets te vinden, maar wie weet... wie weet...
Ik ben ieder geval niet "gericht" op 1 plek, ik sta voor meerdere plekken open, of misschien wel zelfs hier en daar wat rondkijken voordat ik een knoop doorhak. Ik ben redelijk flexibel. Ik ga ook nog niet mijn gehele inboedel verschepen. Ik ben wel meer een stadsmens, maar zou het best een uitdaging vinden om een bepaalde periode, paar maanden-jaar, op een afgelegen plek te werken. Met mijn werk is er in die gebieden ook wel wat te vinden, alleen heb ik natuurlijk geen specifieke ervaring/kennis met/van Aboriginals. Nou ja, ik heb dit ook allemaal bedacht op basis van vacatures die ik voorbij zag komen op seek.com.au maar ik heb ook weer ergens gelezen dat veel van deze vacatures "nep" zijn... weet alleen niet hoe dat precies werkt, maar daarom vind ik het best lastig om iets conreets te plannen voordat ik ga, en zal het er waarschijnlijk op aan komen dat ik er maar gewoon heen moet gaan en het een beetje over me heen moet laten komen.
Ik vind het reuze spannend allemaal, maar wel leuk spannend. Wat mij wel opvalt (nu, na 1 dag visum) is dat mijn vrienden/familie heel steunend waren toen ik ze vertelde over mijn plannen, maar nu dat ik dat visum heb, reageren ze een beetje anders. "Zo snel?", "dus je gaat echt?" "ik ben blij voor jou, maar niet voor mij".
Begrijpelijk, maar ik moet daar ook nog een beetje aan wennen. Als de tijd komt dat ik ga, of dichtbij komt, dan weet ik dat er momenten gaan zijn waarop ik denk "oh shit, waar ben ik aan begonnen" en dat de emoties gaan rollen. Wat ik dan juist nodig heb zijn mensen die mij begrijpen en steunen en niet die dingen zouden zeggen die het alleen maar erger maken...
Maar goed, dat is een van de redenen dat je op zo'n forum zit denk ik dan maar, met mensen die hetzelfde meemaken! Bedankt alvast voor alle positieve, steunende reacties over een paar maanden, haha