Met het onder de aandacht brengen van dit soort problemen heb ik geen moeite mee, echter heb ik wel moeite met het oplossen ervan; het wordt op te kleine schaal gedaan. Ik ben niet degene die dit soort problemen gaat oplossen, ik trek het me wel aan (in beperkte mate). Waar ik wel moeite mee heb is de titel van deze topic; het zijn alle Libanezen. Alle Japanners zijn goed? Bevolk de hele wereld ermee, mijn zege.
Het is een vorm van beoordelen en veroordelen. Jullie dit, dus jullie dat. Is niet nodig. Wat wel nodig is, is de kern van het probleem oplossen, maar bijna niemand wil naar de kern toe of weet wat de kern van het probleem is. Een voorbeeld:
Ik heb besloten om 10 katten in een kooi te stoppen en in het midden van de kooi leg ik een vis. De leider van de groep gaat op de vis af, maar ik spuit die helemaal nat met water; de leider laat de vis liggen. Dan gaat nummer 2 het proberen en het komt ook met een nat pak thuis; hetzelfde resultaat, de vis blijft liggen. Dat gaat zo door totdat ik de slang niet meer hoef te gebruiken, de vis blijft liggen waar die ligt. De groep is tot de conclusie gekomen dat als ze proberen te vis te pakken, dan krijgen ze een nat pak. Ik vervang de eerste 5 katten met 5 nieuwe katten. De 5 'oude' katten weten wat er gaat gebeuren als je aan de vis komt, de leider van de nieuwe 5 weet dat niet en gaat het proberen. Op dat moment krijgt deze een pak rammel van de 5 'oude' katten; je mag niet aan de vis komen, anders krijg je een nat pak. De vis blijft liggen. Na een poos vervang ik de 5 'oude' katten voor weer 5 nieuwe. Degene die de vis durft te pakken krijgt een pak rammel van de anderen. Ik herhaal de verversing van katten meerdere malen. Nu krijg je een pak rammel als je aan de vis komt, maar waarom weten ze niet.
Om een probleem te starten heb je een zieke geest nodig en tegenwoordig zijn daar weinig calorieen voor nodig om dit te bewerkstelligen.
Ik ben het met een heleboel dingen niet eens, het is wel de kunst om ze gesamenlijk om 1 lijn te krijgen. Wat is dat woord ook al weer dat dat bewerkstelligd, com.....comminu.......co....catie, zo iets. En dan is er nog 1: stimu.....sti....leren (Het woord zegt het eigenlijk al). Moeilijke woorden (Ik zit in mijn moeilijke woordjes periode.) Wie heeft er gelijk en wie niet. Kijk naar jezelf, beoordeel jezelf. Als je weet wat fout is, kun je goed doen. Als je weet wat goed is, blijf goed doen. Maar dan, wat is goed en wat is fout en wie of wat beoordeeld dat? Iemand heeft dat ergens in het verleden als stelregel gemaakt, of was dat een hele groep. Ik weet het niet, ik was er toen niet bij. Misschien maar goed ook.
Ik ben heel blij dat ieder mens anders is dan ik; voer voor uitwisseling van gedachten en ideeen (leer van elkaar), maar het opdringen van een idee van een ander is niet mijn manier van communiceren. Geloof is hiervan een heel goed voorbeeld (mijn waarneming); jij gelooft niet wat wij geloven, dan ben jij fout, hier is een warme blauwe boon (vroeger was dat het zwaard). Kinderen van nog geen 3 jaar oud worden geleerd een ander ras/geloof te haten (en nu word ik heel erg boos), een ras/geloof dat het kind nog nooit heeft gezien of gehoord heeft of kennis mee heeft gemaakt. Haat en nijd met een toefje verdoemenis erop. Het is verdo**e schandalig (Ik heb het 2 of 3 weken geleden gezien op tv). We blijven maar roepen: "Jij bent anders, dus jij bent verkeerd!" in plaats van "Jij bent anders, wat kan ik van jouw leren." Ik ben ook zo opgegroeid (beoordeel een ander op de buitenkant, niet op de binnenkant) in zekere zin, maar ik heb zelf het idee dat ik mijn eigen ideeen en gedachten de overhand heb gegeven; ik denk dat ik daar goed aan doe en blijf dat handhaven totdat iemand mij gegronde reden geeft om het anders te doen (tot nu toe nog niet gebeurd). Wat maakt het uit dat een ander anders is dan ik, waarom leren we elkaar te haten of te veroordelen. Als je elkaar niet mag ga dan elk een andere richting, maar laat elkaar in waarde en met rust.
Terugkomend op de groep Libanezen of welke andere groep het ook moge zijn die het voor de anderen moet verzieken (eigenlijk heb ik er helemaal geen zin in om erop terug te komen): het zijn altijd groepen die in de media verschijnen die het verkeerd doen in de ogen van de grote menigte. En die grote menigte bestaat ook uit mensen van hetzelfde ras/geloof van de groep(en) die het verkeerd doen. Het is altijd het kleinste percentage dat de aandacht krijgt en het dus fout doet in de ogen van de ander. Ze willen de aandacht, ze krijgen de aandacht. Doel bereikt. Waarom geven we niet de groep die het wel goed voor heeft met anderen de aandacht? Is dat niet interessant genoeg ofzo? Waarom geven we de kleinste groep het keurmerk voor het geheel.
Het is dat ik nu weg moet, maar anders was het verhaal wat langer.
Een heel gelukkig leven aan iedereen toegewenst.
Jeroen
