Jack
Well-Known Member
Anders ga je single naar Australia en zoek je een Australische kanjer/prins op een wit te
Jack :evil:
Remigreren (terug naar Nederland)
- Thread starter B2B
- Start date
Anders ga je single naar Australia en zoek je een Australische kanjer/prins op een wit te
Jack :evil:
Scooby
XPdite Sponsor
Vast wel
Bart
Sweet :wink:
Scooby
XPdite Sponsor
Vast wel
Bart
Sweet :wink:
afterbang
XPdite Sponsor
Kunnen we weer terug on topic please?
Ik heb nu al van twee mensen persoonlijke berichten gekregen dat ze dezelfde gedachten en gevoelens hebben als ik, maar ze hebben weinig zin om het hier te delen op deze manier.
Nee, ik ben niet verplicht om dit te lezen (wel geinteresseerd in het onderwerp, vandaar dat ik het draadje lees) Maar het valt me niet mee om me door de vele bladzijden 'off topic' te worstelen. Er zijn zeker een paar heel goede en inhoudelijke reacties maar ik denk dat we het daarnaast (vooral) wel heel gezellig hebben met zijn allen. De Topic Starter verwachte wellicht een wat meer inhoudelijke discussie. :mellow:
(en inhoudelijk is ook vast geen + en - lijstje maar ideeën, gevoelens, meedenken, luisterend oor enz.)
Alvast bedankt!
Hi B2B,
Onze situatie is iets anders, maar ik snap je twijfel heel goed.
Mijn vriend is Australisch en wij gaan volgend jaar emigreren, naar Australie en naar zijn familie. Maar goed, ik laat dus wel mijn familie en vrienden achter.
Wij hebben een dochtertje van 9 maanden, en inderdaad zodra er kindjes zijn ga je wel anders kijken naar je thuis, je familie, je vrienden en Nederland.
Ik heb het idee dat ik mij wel zou kunnen aarden in Australie, maar ik voel mij wel heel Nederlands en ik heb ook een hele hechte vriendengroep. (Dat jij Nederland als je thuis noemt, kan ik me heel goed voorstellen... ik kan me nu bijvoorbeeld ook nog niet indenken dat ik op een gegeven moment de Australische nationaliteit aan ga nemen!)
Hoe oud zijn je kindjes? (misschien heb je dat al genoemd, maar ik had ook wat moeite om door al die off topic verhalen heen te komen)
Mijn vriend ik hebben hebben nu afgesproken dat we naar Australie gaan en dat we over ongeveer 4 jaar de balans gaan opmaken, mocht het dan toch niet lukken in Australie kunnen we terug in Nederland zijn voordat ons dochtertje naar school gaat. Zij wordt dan het minst uit haar vertrouwde wereldje gehaald...
Misschien kunnen jij en je man ook een soort timeline uitzetten?
En in je eerste bericht schreef je over het (niet bestaande) contact met ouders van vriendjes? Was het echt zo lastig om er tussen te komen?
(en waar woon je in Australie?)
Onze situatie is iets anders, maar ik snap je twijfel heel goed.
Mijn vriend is Australisch en wij gaan volgend jaar emigreren, naar Australie en naar zijn familie. Maar goed, ik laat dus wel mijn familie en vrienden achter.
Wij hebben een dochtertje van 9 maanden, en inderdaad zodra er kindjes zijn ga je wel anders kijken naar je thuis, je familie, je vrienden en Nederland.
Ik heb het idee dat ik mij wel zou kunnen aarden in Australie, maar ik voel mij wel heel Nederlands en ik heb ook een hele hechte vriendengroep. (Dat jij Nederland als je thuis noemt, kan ik me heel goed voorstellen... ik kan me nu bijvoorbeeld ook nog niet indenken dat ik op een gegeven moment de Australische nationaliteit aan ga nemen!)
Hoe oud zijn je kindjes? (misschien heb je dat al genoemd, maar ik had ook wat moeite om door al die off topic verhalen heen te komen
)Mijn vriend ik hebben hebben nu afgesproken dat we naar Australie gaan en dat we over ongeveer 4 jaar de balans gaan opmaken, mocht het dan toch niet lukken in Australie kunnen we terug in Nederland zijn voordat ons dochtertje naar school gaat. Zij wordt dan het minst uit haar vertrouwde wereldje gehaald...
Misschien kunnen jij en je man ook een soort timeline uitzetten?
En in je eerste bericht schreef je over het (niet bestaande) contact met ouders van vriendjes? Was het echt zo lastig om er tussen te komen?
(en waar woon je in Australie?)
Martens73
Active Member
Hoi B2B,
Wilden toch nog even reageren op je oorsponkelijke vraag...
Ik begrijp heel goed wat je voelt. Je hebt heimwee, een gemis...
Aan jou nu de keuze of je hiermee kan en wil leven. Dit is jou leven! Wat wil jij! Wat voel jij!
Toen mijn ouders na meer dan 10jaar in Nieuw Zeeland terugkeerde naar Nederland (ik toen net 17) verloor ik 'iets', ik heb de afgelopen 20 jaar niet meer kunnen aarden in NL. Wij zijn trug gegaan omdat mijn moeder niet met de heimwee kon leven. Die trouwens pas na 10jaar plotseling haar overkwam.
Nu wij op punt staan als gezinnetje naar Oz forever te vertrekken, komen dit soort gevoelens ook bij mij steeds vaker naar boven. Pffff.... het is niet niks, je maakt een keuze om zover van je loved ones te zijn omdat je een droom hebt, omdat je in een land mag wonen wat oh zo mooi, gezond en geweldig is... maar dan wel zonder je lieve mensjes om je heen! Pffff!
One day at a time, maar blijf bij je gevoel en dat broodje kroket, dat Nederland missen daar maak ik me niet bang voor. Het gaat om de mensen die je hier achterlaat... die mis je nu, de momenten met hun!
Ik geef je een big hug, en hoop dat je rust zult vinden en de juiste keuze voor jou zult maken!
Liefs, Betty
Wilden toch nog even reageren op je oorsponkelijke vraag...
Ik begrijp heel goed wat je voelt. Je hebt heimwee, een gemis...
Aan jou nu de keuze of je hiermee kan en wil leven. Dit is jou leven! Wat wil jij! Wat voel jij!
Toen mijn ouders na meer dan 10jaar in Nieuw Zeeland terugkeerde naar Nederland (ik toen net 17) verloor ik 'iets', ik heb de afgelopen 20 jaar niet meer kunnen aarden in NL. Wij zijn trug gegaan omdat mijn moeder niet met de heimwee kon leven. Die trouwens pas na 10jaar plotseling haar overkwam.
Nu wij op punt staan als gezinnetje naar Oz forever te vertrekken, komen dit soort gevoelens ook bij mij steeds vaker naar boven. Pffff.... het is niet niks, je maakt een keuze om zover van je loved ones te zijn omdat je een droom hebt, omdat je in een land mag wonen wat oh zo mooi, gezond en geweldig is... maar dan wel zonder je lieve mensjes om je heen! Pffff!
One day at a time, maar blijf bij je gevoel en dat broodje kroket, dat Nederland missen daar maak ik me niet bang voor. Het gaat om de mensen die je hier achterlaat... die mis je nu, de momenten met hun!
Ik geef je een big hug, en hoop dat je rust zult vinden en de juiste keuze voor jou zult maken!
Liefs, Betty
Ha Tineke,
Ja, wij zijn toen ook hierheen gekomen met het idee van we zien wel voor hoe lang. We hadden bedacht sowieso 3 jaar de tijd te nemen voordat we een beslissing zouden nemen. Maar het punt is dus gewoon, dat je van te voren niet weet of na die drie jaar, je alsnog van gedachten zult veranderen. Je weet gewoon niet wat er in de toekomst gaat gebeuren en wat je zoal meemaakt die je van gedachten kunnen doen veranderen. Bij ons zijn er nogal heftige dingen gebeurd in de familie in Nederland, en dan is het heel erg klote dat je er niet bij kunt zijn. (understatement of the year!)
Ook nu onze kinderen twee zijn geworden, moeten we voor hen ook de volle mep gaan betalen voor vliegtickets en dat betekent dus gewoon dat we dat niet zo makkelijk meer zullen kunnen doen voorheen. Het komt er dan dus op neer dat we alleen mijn ouders nog zo ongeveer een keer per jaar zullen kunnen zien, zo lang die dat kunnen blijven volhouden, de rest van de familie is gewoon voor de rest van je leven ver van je verwijderd, en dat idee vliegt me enorm aan. En ook dat mijn kinderen op moeten groeien zonder te weten wat het betekent om familie te hebben, en een opa en oma die je schandalig verwennen, en neefjes en nichtjes, familieweekenden etc. Het hele idee dat ze dat nooit zullen meemaken staat me enorm tegen.
Wat jij ook zegt over de leeftijd dat ze naar school toe gaan, dat heb ik ook in mijn achterhoofd. Ik ben er ondertussen wel helemaal uit dat ik absoluut terug wil. Denk zelfs dat er gewoon geen andere optie voor me is, want als ik het niet doe, zal ik er altijd last van blijven houden. Ik zou dan dus ook graag terug willen zijn voor mijn kinderen naar school gaan. Het zal allemaal al een enorme verandering voor ze zijn natuurlijk, dus om ze dan ook nog eens van de ene school naar de andere te slepen, dat zou ik liever willen voorkomen.
Voor ons is het nu dus langzaamaan beginnen met de praktische kant van de zaak. Er is een boel dat moet worden geregeld, over nagedacht, beslissingen genomen etc. Je bent niet zomaar eventjes weer terug na zoveel jaren. Maar ik heb er echt zin in. Gewoon weer een nieuw avontuur, en weer opnieuw beginnen. Ergens anders in Nederland dan we vandaan komen, en ook zeker met in ons hoofd dat Nederland niet meer hetzelfde is als toen wij er weggingen.
Voor jou is het zeker een heel andere situatie, bij jullie is het altijd 1 van de 2 die wel zijn familie en jeugdvrienden bij zich kan hebben. Dat lijkt me verschrikkelijk moeilijk! Maar het lijkt me een goed plan om het gewoon uit te gaan proberen, en dan maar zien hoe het gaat. Ik zou er geen tijd aan vast plakken, want zoals ik al zei: je weet gewoon niet of en wanneer je van mening kan veranderen. Dat kan ook nog daarna gebeuren.
Succes in ieder geval met jullie keuze. Hoe dan ook zal het een mooie ervaring worden. Ik had mijn ervaring hier voor geen goud willen missen!
Ja, wij zijn toen ook hierheen gekomen met het idee van we zien wel voor hoe lang. We hadden bedacht sowieso 3 jaar de tijd te nemen voordat we een beslissing zouden nemen. Maar het punt is dus gewoon, dat je van te voren niet weet of na die drie jaar, je alsnog van gedachten zult veranderen. Je weet gewoon niet wat er in de toekomst gaat gebeuren en wat je zoal meemaakt die je van gedachten kunnen doen veranderen. Bij ons zijn er nogal heftige dingen gebeurd in de familie in Nederland, en dan is het heel erg klote dat je er niet bij kunt zijn. (understatement of the year!)
Ook nu onze kinderen twee zijn geworden, moeten we voor hen ook de volle mep gaan betalen voor vliegtickets en dat betekent dus gewoon dat we dat niet zo makkelijk meer zullen kunnen doen voorheen. Het komt er dan dus op neer dat we alleen mijn ouders nog zo ongeveer een keer per jaar zullen kunnen zien, zo lang die dat kunnen blijven volhouden, de rest van de familie is gewoon voor de rest van je leven ver van je verwijderd, en dat idee vliegt me enorm aan. En ook dat mijn kinderen op moeten groeien zonder te weten wat het betekent om familie te hebben, en een opa en oma die je schandalig verwennen, en neefjes en nichtjes, familieweekenden etc. Het hele idee dat ze dat nooit zullen meemaken staat me enorm tegen.
Wat jij ook zegt over de leeftijd dat ze naar school toe gaan, dat heb ik ook in mijn achterhoofd. Ik ben er ondertussen wel helemaal uit dat ik absoluut terug wil. Denk zelfs dat er gewoon geen andere optie voor me is, want als ik het niet doe, zal ik er altijd last van blijven houden. Ik zou dan dus ook graag terug willen zijn voor mijn kinderen naar school gaan. Het zal allemaal al een enorme verandering voor ze zijn natuurlijk, dus om ze dan ook nog eens van de ene school naar de andere te slepen, dat zou ik liever willen voorkomen.
Voor ons is het nu dus langzaamaan beginnen met de praktische kant van de zaak. Er is een boel dat moet worden geregeld, over nagedacht, beslissingen genomen etc. Je bent niet zomaar eventjes weer terug na zoveel jaren. Maar ik heb er echt zin in. Gewoon weer een nieuw avontuur, en weer opnieuw beginnen. Ergens anders in Nederland dan we vandaan komen, en ook zeker met in ons hoofd dat Nederland niet meer hetzelfde is als toen wij er weggingen.
Voor jou is het zeker een heel andere situatie, bij jullie is het altijd 1 van de 2 die wel zijn familie en jeugdvrienden bij zich kan hebben. Dat lijkt me verschrikkelijk moeilijk! Maar het lijkt me een goed plan om het gewoon uit te gaan proberen, en dan maar zien hoe het gaat. Ik zou er geen tijd aan vast plakken, want zoals ik al zei: je weet gewoon niet of en wanneer je van mening kan veranderen. Dat kan ook nog daarna gebeuren.
Succes in ieder geval met jullie keuze. Hoe dan ook zal het een mooie ervaring worden. Ik had mijn ervaring hier voor geen goud willen missen!
Ha Betty,
Bedankt voor je reactie. Zoals ik hierboven al schreef ben ik er inmiddels wel helemaal uit voor mezelf, en dat scheelt een boel.
Die opmerking over het broodje kroket was natuurlijk ook met een flinke knipoog, maar ik bedoelde er vooral mee te zeggen dat er een heleboel dingen zijn die je alleen in Nederland vindt en die ik enorm mis. Zoals het spreken van je moedertaal, overal op de fiets naar toe kunnen, terrasjes zonder auto's voor de deur, lange zomeravonden en ga zo maar door. Er zijn een boel dingen heel mooi en goed en prettig in Nederland, die je toch een beetje voor lief neemt als je het altijd hebt (ik spreek voor mezelf). Nu dat ik ze niet meer heb, besef ik pas hoeveel ik daarvan altijd genoot. Maar omdat het toen de normaalste zaak van de wereld was, kon ik dat toen niet zo overduidelijk inzien, als je begrijpt wat ik bedoel.
Jullie veel succes met de grote oversteek in ieder geval.
Groeten van B2B
Bedankt voor je reactie. Zoals ik hierboven al schreef ben ik er inmiddels wel helemaal uit voor mezelf, en dat scheelt een boel.
Die opmerking over het broodje kroket was natuurlijk ook met een flinke knipoog, maar ik bedoelde er vooral mee te zeggen dat er een heleboel dingen zijn die je alleen in Nederland vindt en die ik enorm mis. Zoals het spreken van je moedertaal, overal op de fiets naar toe kunnen, terrasjes zonder auto's voor de deur, lange zomeravonden en ga zo maar door. Er zijn een boel dingen heel mooi en goed en prettig in Nederland, die je toch een beetje voor lief neemt als je het altijd hebt (ik spreek voor mezelf). Nu dat ik ze niet meer heb, besef ik pas hoeveel ik daarvan altijd genoot. Maar omdat het toen de normaalste zaak van de wereld was, kon ik dat toen niet zo overduidelijk inzien, als je begrijpt wat ik bedoel.
Jullie veel succes met de grote oversteek in ieder geval.
Groeten van B2B
Sacha
Ass. Perth Promotor
Om even op de vraag van Tineke in te gaan: Het hoeft niet lastig te zijn, dat kan enorm van de school/buurt afhangen waar je woont, maar ook een stuk van je eigen instelling. Onze oudste heeft de eerste 6 maanden op een andere school doorgebracht dan die bij ons in de wijk staat. Er was geen plek voor haar en omdat ze pre-primary was, had de school niet de verplichting om haar te accepteren. Wanneer ik haar naar school bracht of ging ophalen was er wel altijd een praatje met de andere moeders, maar daar bleef het ook bij. Had misschien ook te maken met mijn instelling (over een paar maanden gaat ze naar een andere school..). Onze dochter maakte wel gewoon goed vriendjes en had ook regelmatig playdates, dus aan de kinderen lag het niet, ondanks de taalbarriere de eerste tijd. Na die 6 maanden begon ze op de school in de wijk en ook aan het begin van het schooljaar en dat was een wereld van verschil. Nu maakte niet alleen onze dochter vriendinnen, maar ik ook. Met de 5 dames waar ik daar in de eerste periode mee aan de praat ben geraakt ben ik zeer goede vriendinnen geworden. We gaan samen op stap, komen regelmatig bij elkaar over de vloer, passen op elkaars kinderen als dat nodig is en helpen elkaar waar nodig. Zelfs de mannen beginnen elkaar aardig te vinden
Inmiddels is de vrienschap tussen sommige van de kinderen onderling wat minder geworden(andere klassen), maar tussen de moeders is het nog altijd prima!