Ik denk dat je ook niet te licht moet denken over emigratie en dat doe ik ook zeker niet. Echter merk ik dat na 4 jaar wachten nu de koek echt wel op is. Ik kan dan nu ook niet verder kijken dan het visum. Daarnaast merk ik dat er voor iemand met welfare work (wat dan wel nergens op een "in demand list" staat), wel voldoende werk is. Als ik alleen al zie hoeveel vacatures er op de website van de Department for Child Protection staan (waar ik eerder al aangenomen was), kan ik me soms weleens boos maken om het feit dat ik zo tegen gewerkt wordt en ja dat is voornamelijk ook frustratie vanuit een wachttijd van 4 jaar! Ik heb me eerder altijd positief opgesteld, maar dat lukt me deze week gewoon even niet! Dan denk ik er nog steeds niet te licht over, echter komen bij mij deze week gewoon de frustraties van 4 jaar je leven on hold zetten voor een emigratie die steeds maar weer uitgesteld wordt. Ja daar ben je dan weleens klaar mee. Ik ben moe op het vooruit participeren, maar heb gemerkt dat alles wat ik steeds aanpak, niet doorgaat en daardoor ben ik continu bezig om te bekijken wat een volgende stap kan zijn.
Waarschijnlijk praat ik ook wel weer makkelijker als ik eenmaal mijn visum heb, maar dat is nog niet, dus ik zeur nog lekker even door!