Terug van weg geweest
- Thread starter hanshertsens
- Start date
hanshertsens
XPdite Sponsor
@Janneke61 Tja, Als je twee derde van een jaar enkel bush bent met mannen begin je toch wel iets te missen . 
Dus op een tripje naar belgie indertijd , love happend , en na twee jaar een lange afstand relatie te hebben (die jaren kwam ik tweemaal nr belgie) moest er toch een knoop doorgehakt worden. Ofwel kwam ik terug , zij kon niet omwille van haar kinderen en de situatie waarin ze verkeerde, ofwel de relatie stop zetten. Heb dan besloten maar terug te keren nr belgie . (Is niet de enige reden waarom ik die beslissing heb genomen, er zijn zoveel factoren die een beslissing beïnvloeden . oa De relatie met mn ouders was terug verbeterd en mn zus was in verwachting. En een job zoals ik had, vraagt veel opoffering. Een sociaal leven opbouwen is heel moeilijk. , en 12 uur werken bij 40 graden vraagt ook veel van je lichaam. Ik herinner me een trip , was een afbraak van een mine site in de buurt van Tennant. Dit was zes weken onderbroken werken, 12 uur per dag. Ik was indertijd met de job 10 kilo af gevallen, Dus het is vrij zwaar, niet voor iedereen weg gelegd. Maar het was inderdaad een leuke job in het algemeen en i loved it.
Nu dat de love mij laten zitten heeft en mn zus haar kindje heeft , en ik hier terug alleen in belgie zit, in een land dat ik indertijd heb verlaten omdat ik er gewoon geen toekomst in zie. (om vele verschillende redenen) , waartegen ik Australia zie als een land vol toekomst en mogelijkheden (en ook mogen ervaren heb), begin ik natuurlijk Australia te missen.
Maar terug gaan is niet mr zo evident als de eerste keer. Ik heb hier nu een huis gekocht , waar ik al veel geld en energie heb ingestoken. En verkopen zou een groot financieel verlies zijn. Mn ouders en zus voor de tweede maal achterlaten. En dan spreek ik nog niet over mn eigen gevoelens , het falen en jojo gevoel. Maar ik ben hier volledig aan het afwijken van je vraag. Dit gevoel ligt dichter bij de topic van Jerden, de ene wil terug en de andere niet.
Maar inderdaad het was een interessante en uitdagende job. En momenteel ben ik in onderhandeling met mn oude werk om terug in het bushteam te geraken. Mijn beslissing is nog niet gevallen 0f ik nu terug ga of niet. Maar ik wou weten of deze mogelijkheid kan bestaan. De job is hard en sociaal isolerend maar bied tal van andere mogelijkheden, maar betekent ook dat er andere harde opofferingen moeten gemaakt worden.
Een ding weet ik zeker. Ik ben en blijf een Australiër ongeacht waar ik leef. Als ik maar Australia hoor , slaagt mn hart een beat over. Ik geloof in Australia. De no-bullshit mentaliteit, de natuur, de mogelijkheden, enz. Het is het land van Oz.
@afterbang , hè, dat lijkt wel Moses, a mate who i worked with.
Dus op een tripje naar belgie indertijd , love happend , en na twee jaar een lange afstand relatie te hebben (die jaren kwam ik tweemaal nr belgie) moest er toch een knoop doorgehakt worden. Ofwel kwam ik terug , zij kon niet omwille van haar kinderen en de situatie waarin ze verkeerde, ofwel de relatie stop zetten. Heb dan besloten maar terug te keren nr belgie . (Is niet de enige reden waarom ik die beslissing heb genomen, er zijn zoveel factoren die een beslissing beïnvloeden . oa De relatie met mn ouders was terug verbeterd en mn zus was in verwachting. En een job zoals ik had, vraagt veel opoffering. Een sociaal leven opbouwen is heel moeilijk. , en 12 uur werken bij 40 graden vraagt ook veel van je lichaam. Ik herinner me een trip , was een afbraak van een mine site in de buurt van Tennant. Dit was zes weken onderbroken werken, 12 uur per dag. Ik was indertijd met de job 10 kilo af gevallen, Dus het is vrij zwaar, niet voor iedereen weg gelegd. Maar het was inderdaad een leuke job in het algemeen en i loved it. Nu dat de love mij laten zitten heeft en mn zus haar kindje heeft , en ik hier terug alleen in belgie zit, in een land dat ik indertijd heb verlaten omdat ik er gewoon geen toekomst in zie. (om vele verschillende redenen) , waartegen ik Australia zie als een land vol toekomst en mogelijkheden (en ook mogen ervaren heb), begin ik natuurlijk Australia te missen.
Maar terug gaan is niet mr zo evident als de eerste keer. Ik heb hier nu een huis gekocht , waar ik al veel geld en energie heb ingestoken. En verkopen zou een groot financieel verlies zijn. Mn ouders en zus voor de tweede maal achterlaten. En dan spreek ik nog niet over mn eigen gevoelens , het falen en jojo gevoel. Maar ik ben hier volledig aan het afwijken van je vraag. Dit gevoel ligt dichter bij de topic van Jerden, de ene wil terug en de andere niet.
Maar inderdaad het was een interessante en uitdagende job. En momenteel ben ik in onderhandeling met mn oude werk om terug in het bushteam te geraken. Mijn beslissing is nog niet gevallen 0f ik nu terug ga of niet. Maar ik wou weten of deze mogelijkheid kan bestaan. De job is hard en sociaal isolerend maar bied tal van andere mogelijkheden, maar betekent ook dat er andere harde opofferingen moeten gemaakt worden.
Een ding weet ik zeker. Ik ben en blijf een Australiër ongeacht waar ik leef. Als ik maar Australia hoor , slaagt mn hart een beat over.
Ik geloof in Australia. De no-bullshit mentaliteit, de natuur, de mogelijkheden, enz. Het is het land van Oz. @afterbang , hè, dat lijkt wel Moses, a mate who i worked with.
afterbang
XPdite Sponsor
Moses? Looks more like Jesus
Maar je ging niet off topic hoor. Het is jouw topic en je gedachten zijn interessant. Voor mensen die nog moeten gaan, er al zitten of terug gekeerd zijn.
Voor mij zijn jouw verhalen ook goed om te weten, ook voor de moeilijke momenten in OZ (die vast gaan komen)
Een thema wat ik met regelmaat terug lijkt te zien bij mensen die weer terug keren in NL of BE is dat de mensen en relaties die je terug doen keren uiteindelijk toch niet brengen wat je er 18.000km verderop van verwachtte. En dat wat Australia je gebracht heeft al zo snel in je 'being' zit dat het verlies daarvan ook weer aan je knaagt.
Is het verschil tussen het ene gevoel (verwachting op een warm thuiskomst) ten opzichte van het andere (de Aussie way of life om het zo maar even te noemen) wellicht dat het eerst te meer buiten je ligt en het andere deel van jezelf is geworden? Ik kan het niet zo goed omschrijven maar iets in die trant.
Uiteindelijk moet je 1. vrienden zijn met jezelf, 2. daarna met je partner (als je die hebt) en 3. daarna met familie en vrienden. (het ene heeft natuurlijk invloed op het andere maar als je vrienden bent met jezelf ben je vaak ook beter te behappen voor je omgeving
)Ik krijg het idee dat een terugkeer naar NL of BE soms wat meer in puntje 2 en/of 3 zit dan in puntje 1...? Met de bijbehorende jojo risico's?
Sorry, wellicht raaskal ik maar een eind weg maar dat doe ik nu eenmaal graag
Janneke61
Well-Known Member
Moeilijk, maar heel begrijpelijk dat dubbele gevoel. Het harde werken, 12 uur per dag bij 40 graden ken ik wel van mijn zoon, die regelmatig in de buurt van Roma werkte. Maar hij werkte nooit langer dan drie weken achter elkaar. Hij vond het avontuurlijk en geweldig (mede door het geld wat hij daarmee verdiende), maar deed het casual en heeft het ook niet zo heel lang gedaan.
Zoals @afterbang al zei, je ging niet off topic. De jojo gevoelens van dit soort beslissingen horen er nu eenmaal bij en die kunnen alleen maar begrepen worden als je de achterliggende beweegredenen kent. Ik denk dat je je eigen gevoel moet volgen van hoe en waar je zelf wil leven. Als je je teveel laat leiden door gevoelens voor anderen, zoals familie etc. gaat dat op den duur aan je knagen en dan is het misschien te laat. Maar dat is heel gemakkelijk gezegd als je niet in jouw situatie zit.
Zoals @afterbang al zei, je ging niet off topic. De jojo gevoelens van dit soort beslissingen horen er nu eenmaal bij en die kunnen alleen maar begrepen worden als je de achterliggende beweegredenen kent. Ik denk dat je je eigen gevoel moet volgen van hoe en waar je zelf wil leven. Als je je teveel laat leiden door gevoelens voor anderen, zoals familie etc. gaat dat op den duur aan je knagen en dan is het misschien te laat. Maar dat is heel gemakkelijk gezegd als je niet in jouw situatie zit.
hanshertsens
XPdite Sponsor
@afterbang , volledig mee eens met je redenatie. Vriend met jezelf zijn is het allerbelangrijkste. Maar daar ligt het probleem juist denk ik. Je legt zelf je prioriteiten wat jezelf belangrijk vind in je leven en wat je gelukkig maakt. En dan zijn er twee soorten keuzes die je gelukkig maken, Eentje waar je als mens totaal geen invloed hebt op het verloop ervan, daarmee bedoel ik dan relaties met mensen, vrienden, familie en your loved ones, deze relaties zijn onvoorspelbaar, deze kunnen goed blijven of breken naar gelang je eigen prioriteit van gelukkig zijn, en hoeverre je er aan wilt werken om deze in stand te houden en nu komt het adertje onder het gras , waar ligt de prioriteit van het gelukkig zijn van je partner en loved ones en de bereidheid om ook te werken aan de relatie om die in stand te houden en daar heb je geen controle over in de verdere toekomst.
En dan heb je de materiële keuzes , keuze van werk, auto , zelfs keuze van wonen (in ons geval) waar je totaal zelf de controle van hebt en kan sturen. Niet 100% , maar als je prioriteit het materiele is (dit is misschien een woord met negatieve inhoud, want de keuze om te wonen in een land met toekomstmogelijkheden en ongerepte natuur , enz is niet zozeer materieel , misschien het woord "materieel" veranderen door "niet levende zaken") dan heb je alles zelf in de hand en kan je je toekomst plus minus zelf sturen.
Hopelijk is dit niet teveel een wirwar van gedachten, gevoelens zijn zo moeilijk te omschrijven.
Als ik het nu bekijk in mijn geval, heb ik de keuze niet beklaagd dat ik indertijd terug gegaan ben naar belgie, Mijn prioriteit in leven was en is nog steeds "love" te vinden ongeacht waar deze is. Nu er geen "love" meer is ,is mijn prioriteit weer verschoven en om het egoïstisch te zeggen, wil ik een beter leven voor mezelf opbouwen. Dit is wel heel simpel gezegd, want er zijn veel meer andere factoren die meespelen, oa de liefde voor mn zus en ouders. Maar cru gezegd liggen die nu ietsje lager dan de prioriteit van mn eigen persoonlijk geluk.
Zoals Janneke61 zegt, Ik denk dat je je eigen gevoel moet volgen van hoe en waar je zelf wil leven. Als je je teveel laat leiden door gevoelens voor anderen, zoals familie etc. gaat dat op den duur aan je knagen en dan is het misschien te laat.
Ik denk dat ik onbewust al mn keuze heb gemaakt , als ik deze topic hier nog eens herlees. Wat ik enkele weken terug helemaal niet had.
En dan heb je de materiële keuzes , keuze van werk, auto , zelfs keuze van wonen (in ons geval
) waar je totaal zelf de controle van hebt en kan sturen. Niet 100% , maar als je prioriteit het materiele is (dit is misschien een woord met negatieve inhoud, want de keuze om te wonen in een land met toekomstmogelijkheden en ongerepte natuur , enz is niet zozeer materieel , misschien het woord "materieel" veranderen door "niet levende zaken") dan heb je alles zelf in de hand en kan je je toekomst plus minus zelf sturen. Hopelijk is dit niet teveel een wirwar van gedachten, gevoelens zijn zo moeilijk te omschrijven.
Als ik het nu bekijk in mijn geval, heb ik de keuze niet beklaagd dat ik indertijd terug gegaan ben naar belgie, Mijn prioriteit in leven was en is nog steeds "love" te vinden ongeacht waar deze is. Nu er geen "love" meer is ,is mijn prioriteit weer verschoven en om het egoïstisch te zeggen, wil ik een beter leven voor mezelf opbouwen. Dit is wel heel simpel gezegd, want er zijn veel meer andere factoren die meespelen, oa de liefde voor mn zus en ouders. Maar cru gezegd liggen die nu ietsje lager dan de prioriteit van mn eigen persoonlijk geluk.
Zoals Janneke61 zegt, Ik denk dat je je eigen gevoel moet volgen van hoe en waar je zelf wil leven. Als je je teveel laat leiden door gevoelens voor anderen, zoals familie etc. gaat dat op den duur aan je knagen en dan is het misschien te laat.
Ik denk dat ik onbewust al mn keuze heb gemaakt , als ik deze topic hier nog eens herlees. Wat ik enkele weken terug helemaal niet had.
afterbang
XPdite Sponsor
Yep, het is lastig om de kronkels in je hoofd op papier te zetten. Maar het dwingt je wel om er over na te denken en de kronkels in ieder geval iets uit elkaar te rafelen en ze wat rechter te trekken. En dat doe je goed volgens mij
De mensen om je heen zijn van invloed op je eigen gesteldheid. En jouw gesteldheid is van invloed op de mensen om je heen. Maar het enige wat je echt kunt beïnvloeden ben je zelf. Alles wat buiten je eigen geest ligt is in feite een speelbal van jouw beïnvloeding EN van externe invloeden. En aangezien er meer externen zijn dan IK-en kun je de buitenwereld proberen te beïnvloeden maar moet je daar wel je grenzen in weten.
... Hmmm wat wilde ik nu zeggen....
Dat je goed bezig bent om je eigen hoofd/wensen op orde te krijgen en dat je erkend hebt dat dit het belangrijkste is.
De mensen om je heen zijn van invloed op je eigen gesteldheid. En jouw gesteldheid is van invloed op de mensen om je heen. Maar het enige wat je echt kunt beïnvloeden ben je zelf. Alles wat buiten je eigen geest ligt is in feite een speelbal van jouw beïnvloeding EN van externe invloeden. En aangezien er meer externen zijn dan IK-en kun je de buitenwereld proberen te beïnvloeden maar moet je daar wel je grenzen in weten.
... Hmmm wat wilde ik nu zeggen....
Dat je goed bezig bent om je eigen hoofd/wensen op orde te krijgen en dat je erkend hebt dat dit het belangrijkste is.
Katjavdl
XPdite Sponsor
Dat dacht ik dus ook, wat waarom en hoezo??? Gewoon terug komen en vlug ook
Dat klinkt helemaal geweldig daar, als je daar tegen kunt natuurlijk, niet iedereen is er voor in de wieg gelegd.
Ik vind niet dat je faalt, op welke manier dan ook. Het is juist bijzonder dapper om de dingen te doen, die wij doen. Huis en haard achterlaten en opnieuw beginnen is niet voor iedereen weggelegd. Vergeet dat niet.
Dat klinkt helemaal geweldig daar, als je daar tegen kunt natuurlijk, niet iedereen is er voor in de wieg gelegd.
Ik vind niet dat je faalt, op welke manier dan ook. Het is juist bijzonder dapper om de dingen te doen, die wij doen. Huis en haard achterlaten en opnieuw beginnen is niet voor iedereen weggelegd. Vergeet dat niet.
Last edited:
FritsC
XPdite Sponsor
Laat ik ook eens wat gebrekkigs opschrijven
Over de tijd heen veranderen prioriteiten, soms door de ontwikkeling die je zelf als mens doormaakt, maar soms ook door situaties van buitenaf die je niet kan beinvloeden. Denk aan vriendschap en familie, het ontmoeten van de love-of-your-life.
Wel denk ik dat mensen de neiging hebben om bepaalde zaken te idealiseren of te romantiseren. Bijvoorbeeld vanuit het Europa het leven in Oz door een roze bril zien en alleen de positieve zaken zien, terwijl er toch ook duidelijk minpunten te noemen zijn.
Maar ook vanuit Australie kijk je anders tegen achterblijvende familie en vrienden aan. Je gaat zaken missen (zoals een geboorte of sterfgeval) en je wilt daarom terug. Maar eenmaal terug gaat het leven al snel weer terug in de sleur die je eerder wilde ontsnappen. De familie leidt zijn eigen leven, en verder dan regelmatige familiebezoekjes over en weer komt het niet. Tijdens je verblijf down under is ook de inhoud van de vriendschap veranderd en het kan soms lastig zijn om weer aan te haken in een vriendengroep waar je ooit zo hecht deel van uitmaakte.
Uiteindelijk zal een eerste-generatie migrant altijd een 'ontheemd' gevoel hebben. Je leeft tussen twee werelden met wortels en historie in het oude en avontuur en leven in het nieuwe.
Over de tijd heen veranderen prioriteiten, soms door de ontwikkeling die je zelf als mens doormaakt, maar soms ook door situaties van buitenaf die je niet kan beinvloeden. Denk aan vriendschap en familie, het ontmoeten van de love-of-your-life.
Wel denk ik dat mensen de neiging hebben om bepaalde zaken te idealiseren of te romantiseren. Bijvoorbeeld vanuit het Europa het leven in Oz door een roze bril zien en alleen de positieve zaken zien, terwijl er toch ook duidelijk minpunten te noemen zijn.
Maar ook vanuit Australie kijk je anders tegen achterblijvende familie en vrienden aan. Je gaat zaken missen (zoals een geboorte of sterfgeval) en je wilt daarom terug. Maar eenmaal terug gaat het leven al snel weer terug in de sleur die je eerder wilde ontsnappen. De familie leidt zijn eigen leven, en verder dan regelmatige familiebezoekjes over en weer komt het niet. Tijdens je verblijf down under is ook de inhoud van de vriendschap veranderd en het kan soms lastig zijn om weer aan te haken in een vriendengroep waar je ooit zo hecht deel van uitmaakte.
Uiteindelijk zal een eerste-generatie migrant altijd een 'ontheemd' gevoel hebben. Je leeft tussen twee werelden met wortels en historie in het oude en avontuur en leven in het nieuwe.
hanshertsens
XPdite Sponsor
De beslissing is gevallen, 29 Augustus sta ik terug in Alice. De keuze heeft zich uiteindelijk zelf gemanifesteerd. De mogelijkheden dat de job in Alice aanbied zijn eigenlijk te mooi om links te laten liggen. Een werk doen die je heel graag doet en dan nog op plaatsen komen waar je anders nooit zou terecht komen.
Ik zal nooit Australiër zijn of worden , maar ik zal ook nooit meer een belg zijn. De ervaringen en levenswijze die ik meegemaakt heb de zeven jaar dat ik in Australia heb gewoond , laten me niet meer toe om volledig tot rust te komen in belgie. De bekrompenheid, de levenloosheid van steden en dorpen die aan mekaar gegroeid zijn. De zovele sub-cultuurtjes met hun regeltjes en codes. De absence of true nature and wildlife . Het kastensysteem die er overal heerst voelen aan als een gevangenis voor iemand die op een eindeloos wit strand heeft gestaan met helderblauw water en waar wildlife alom tiert. Iemand die geproefd heeft van totale vrijheid in doen en laten op campingtrips in de middle of nowhere waterhole.
Maar ik besef ook dat ik nooit een echte Australier zal worden. Mijn accent en gedachten zullen altijd vreemd overkomen. Het gevoel dat mijn famile aan de andere kant van de bol leeft zal ik nooit achterwege kunnen laten. Mijn opvoedingscultuur is iets dat ik altijd zal meedragen. Ik ben groot gebracht als belg en dat kan ik ook nooit veranderen.
Maar waarom zou ik niet kunnen genieten van het beste van beide werelden?
Dus dat is iets wat ik de komende jaren ga proberen , me niet fixeren dat ik leef in Australia of in belgie. Maar dat ik leef op een bol als een belgische Australiër.
Ik zal nooit Australiër zijn of worden , maar ik zal ook nooit meer een belg zijn. De ervaringen en levenswijze die ik meegemaakt heb de zeven jaar dat ik in Australia heb gewoond , laten me niet meer toe om volledig tot rust te komen in belgie. De bekrompenheid, de levenloosheid van steden en dorpen die aan mekaar gegroeid zijn. De zovele sub-cultuurtjes met hun regeltjes en codes. De absence of true nature and wildlife . Het kastensysteem die er overal heerst voelen aan als een gevangenis voor iemand die op een eindeloos wit strand heeft gestaan met helderblauw water en waar wildlife alom tiert. Iemand die geproefd heeft van totale vrijheid in doen en laten op campingtrips in de middle of nowhere waterhole.
Maar ik besef ook dat ik nooit een echte Australier zal worden. Mijn accent en gedachten zullen altijd vreemd overkomen. Het gevoel dat mijn famile aan de andere kant van de bol leeft zal ik nooit achterwege kunnen laten. Mijn opvoedingscultuur is iets dat ik altijd zal meedragen. Ik ben groot gebracht als belg en dat kan ik ook nooit veranderen.
Maar waarom zou ik niet kunnen genieten van het beste van beide werelden?
Dus dat is iets wat ik de komende jaren ga proberen , me niet fixeren dat ik leef in Australia of in belgie. Maar dat ik leef op een bol als een belgische Australiër.
Red dust
XPdite Sponsor
Hier niet verbaasd! Er sprak zoveel liefde voor Australië en het meer avontuurlijke leven uit jouw Posts, dat wij al wel voelden waar het heen zou gaan! Je moest er alleen zelf nog even achterkomen ;-) Welcome back!!!
hanshertsens
XPdite Sponsor
Bedankt allemaal voor de positieve reacties.
To be continued
To be continued
Janneke61
Well-Known Member
Inderdaad zul je nooit een echte Australier worden en je zal altijd 'anders' zijn. Maar dat hoeft ook niet. Het accepteren van het feit dat je altijd anders zal zijn is heel belangrijk. Overigens heb ik een klein dorpje in de Achterhoek gewoond. We kenden echt heel veel mensen daar en we woonden daar met heel veel plezier, maar ook daar had ik altijd het gevoel dat we nooit een van hen zouden worden, ondanks de vele bruiloften en feesten die we daar hebben gevierd. Het is nu eenmaal zo en dat kan je nu eenmaal niet veranderen. Je kunt het beter accepteren dan jezelf forceren.
hanshertsens
XPdite Sponsor
Thx Katjavdi, Damned, i missed it
TessenEmil
XPdite Sponsor
Ben benieuwd hoe het jou/jullie vergaat down under. Zelf ooit aan de andere kant van de "bol" gewoond, hoewel het leven verder gaat, blijft het leven daar intrigeren
hanshertsens
XPdite Sponsor
@TessenEmil
Momenteel ben ik aan het aftellen. De vlucht back to Oz is gepland de 25 augustus. Nu nog de laatste vijf weken door worstelen in mijn huidige job. Daar de beslissing gevallen is dat ik terug naar mijn vroegere job kan gaan , blijkt het dat mijn huidige job mij echt tegenvalt en dat het een 8 uur zinloze bezigheid is gedurende de dag. Dan heb ik nog een drietal weken om alles voorbereiden voor mijn vertrek. Papieren , huis klaar stomen voor overwintering en wat meer tijd doorbrengen met mijn zus en ouders. De beslissing om terug te gaan is zwaar , maar ik geloof er toch in dat ik de juiste beslissing heb genomen. Hier blijven in een land dat mij ongelukkig maakt , maakt ook mijn familie ongelukkig, als ze zien dat ik sinds ik terug van Oz kwam langzaam mijn optimisme en mijn everything is possible mentality dat ik van Australia mee heb gebracht langzaam is veranderd naar een pessimisme en no future mentality , dan moet er wel een belletje rinkelen.
Momenteel ben ik aan het aftellen. De vlucht back to Oz is gepland de 25 augustus. Nu nog de laatste vijf weken door worstelen in mijn huidige job. Daar de beslissing gevallen is dat ik terug naar mijn vroegere job kan gaan , blijkt het dat mijn huidige job mij echt tegenvalt en dat het een 8 uur zinloze bezigheid is gedurende de dag. Dan heb ik nog een drietal weken om alles voorbereiden voor mijn vertrek. Papieren , huis klaar stomen voor overwintering en wat meer tijd doorbrengen met mijn zus en ouders. De beslissing om terug te gaan is zwaar , maar ik geloof er toch in dat ik de juiste beslissing heb genomen. Hier blijven in een land dat mij ongelukkig maakt , maakt ook mijn familie ongelukkig, als ze zien dat ik sinds ik terug van Oz kwam langzaam mijn optimisme en mijn everything is possible mentality dat ik van Australia mee heb gebracht langzaam is veranderd naar een pessimisme en no future mentality , dan moet er wel een belletje rinkelen.