Waarom 'verliefd' op Australië

tum

XPdite Sponsor
Hoi, zomaar een onderwerp. Waarom zijn jullie 'verliefd' geworden op Australië of waarom voelen jullie je ermee verbonden. Bij mij is het begonnen toen 17 was en met mijn oma (was hartstikke leuk) 7 maanden bij haar broer (en familie) heb gelogeerd/gewoond in Rosebud (onder Melbourne). Daarna mijn man leren kennen en hij was - voor ik hem kende - al aan het sollliciteren daar (niet gelukt trouwens). Daarna in 96 5 weken geweest en samen rondgetrokken en in 2000 10 weken weer een deel van Australië verkend. Nu dus toch maar begonnen met het 'visumverhaal', we zijn hooked.
 
Toen ik jong was keek ik altijd al Neighbours en besloot na mijn school een jaar naar Australie te gaan. Mijn familie vond het wel een beetje vreemd omdat wij helemaal niks (of niemand) hebben in of met Australie. Maargoed, ik in mijn uppie een jaartje backpacken door Australie - nu al weer zo'n 9 jaar geleden en voelde me er helemaal thuis. Vooral in Melbourne.
Vijf jaar geleden werkte ik een aantal maanden in Londen en heb daar mijn huidige man ontmoet. Hij komt uit.......Australie. Dus ondertussen al meerdere malen voor een lange vakantie naar Melbourne geweest en er een hele andere kant van gezien dan backpacken alleen. De mensen zijn ontzettend aardig, je hebt meer energie want het weer is beter, mensen zijn vrolijker, je hebt ruimte maar toch is er ook ontzettend veel te doen.
Nu gaan we dus mijn visum aanvragen en hopen na de kerst te verhuizen....
 
Ooooooh, dit is een onderwerp waar ik niet over uitgepraat raak (kom ens langs nu he nog kan). Als je er geweest bent, ben je verliefd op het land en de mensen die er wonen.
Ik kan het niet anders omschrijven dan relaxed, helpfull, patience, maar (dikke uitroepteken) afspraken nakomen schijnt heen moeilijk te zijn. Die trent hebben we hedentendage ook in nederland, dus daar zit geen verschil in.

Nadat we de eeste keer in Ozzie zijn geweest kreeg ik (gek genoeg) heimwee naar Austaliië.
Tijdens een warme en zomerse dag, geloof het of niet,  heb ik een tijdlang op de linkerweghelft gereden in de veronderstelling dat ik in Austalië was, raampje open, australische muziek aan, ziedaar het resultaat (gelukkig zonder ongelukken). Werkelijk, je moet er geweest zijn om echt verliefd te kunnen worden op het land. Het gevoel dat je krijgt als je er bent en als je weer terug bent in Nederland is niet te beschrijven. Mijn idee is dat als je er geweest bent, dan kan je het niet beschrijven, je moet het echt meemaken om er een goed oordeel over te kunnen vellen. Wij hebben gelukkig de mogelijkheid gekregen om die kant op te gaan en laten dat zeker niet aan onze neus voorbijgaan, maar je moet je voorsstellen hoe blij met de mededeling waren toen we het gewenste papiertjje  in handen hadden. Het is weliswaar voor 3 jaar, maar dat gan ze ons zeker niet afnemen.

Verliefd op Australië wprden kan je alleen als je er geweest bent en ik raadt echt iedereen (die naar Australië wil gaan, al is het maar voor een jaar) aan die kant op te gaan en de sfeer te proeven. Het zal je absoluut niet tegenvallen (dat bestaat niet)
 
[quote author=Jeroen link=topic=1435.msg12096#msg12096 date=1112301364]
Ooooooh, dit is een onderwerp waar ik niet over uitgepraat raak (kom ens langs nu he nog kan). Als je er geweest bent, ben je verliefd op het land en de mensen die er wonen.
Ik kan het niet anders omschrijven dan relaxed, helpfull, patience, maar (dikke uitroepteken) afspraken nakomen schijnt heen moeilijk te zijn. Die trent hebben we hedentendage ook in nederland, dus daar zit geen verschil in.

Verliefd op Australië wprden kan je alleen als je er geweest bent en ik raadt echt iedereen (die naar Australië wil gaan, al is het maar voor een jaar) aan die kant op te gaan en de sfeer te proeven. Het zal je absoluut niet tegenvallen (dat bestaat niet)
[/quote]Hallo Jeroen

Ik herken het gevoel, het gebeurde bij mij ook de eerste keer.
Het is alleen erg als het daarna niet lukt om er te kunnen blijven.
Ik had geluk ik leerde het laatste weekend van mijn vakantie mijn vrouw kennen
en wij hopen in November (als alles goed gaat) te verhuizen.

Gr. Ton en Ineke :roll:
 
:)Verliefdheid kan overgaan in liefde

ik hou van Australia
 
Hallo

Ik kom graag en vaak op het forum, het is leuk om al die leuke berichten te lezen.
Ik hoop dat mensen met een negatieve ervaring ook willen schrijven, dat kan het totaal beeld
meer compleet maken.
Ik ben ook positief over Oz, maar er zullen toch ook negatieve dingen zijn.
en dan bedoel ik niet het vermoeiende traject voor dat je er bent.
Dat kan ik nog wel als positief zien.

Gr. Ton en Ineke :roll:
 
http://www.xpdite.net/forum/index.php?topic=1285.msg10501#msg10501

In bovenstaande bovenstaande link kom je ook de wat minder zonnige kanten tegen. Een stukje van de andere kant van de "medaille".
Neemt niet weg dat ik nog altijd heel erg happy ben dat we ooit hier heen gekomen zijn. En zou het allemaal zo weer over doen. Ik zie zelf wel heel veel heel positieve kanten aan ons leven hier. Er zijn hier gewoon nog veel mogelijkheden.

Maar ben het wel met Ton en Ineke eens dat het gezond is om te proberen een totaal beeld te krijgen van je nieuwe "thuis" land.

Groetjes
Syl
 
Hoi ,

Tuurlijk Syl, Ton en Ineke, daar hebben jullie helemaal gelijk in. Ik ga zelf altijd maar uit van de 20/80 regel. Je zal waarschijnlijk zo'n 80% leuk vinden van de levensstijl, natuur, politiek etc.etc. en zo'n 20% niet. Dus zo'n beetje net als bij de geboorte van je kind  :baby:(als ik het zo mag vergelijken), 20% van de roze bril is niet zo roze als de boekjes zeggen. Ze lachen niet altijd en slapen mhhaaaaw, toch wel wat minder als je zou denken...!!!!!

Ben zelf al wel een aantal keren in Australië geweest en schrijf al zo'n 15 jaar met familie die er al wonen vanaf de jaren 50.  Hoewel zij een harde tijd heeft gehad in het begin - net als veel mensen in die tijd - zou ze never nooit niet meer terug willen. Nou moet ik wel zeggen dat haar visie op Nederland een beetje is stil blijven staan in de jaren 50. Dus haar flink bijgepraat in die 15 jaar, maar dat is juist het leuke.

Groetjes Miranda
:later:
 
Ik heb ook een hele zooi familie en bekenden in Oz zitten.
Vreemd genoeg merk je bij de oudere generatie(die in de jaren 50 zijn geemigreed) dat ze nogal negatief over Nederland zijn, alles in Oz is beter!! Maarrrrrr, je merkt bij die groep ook vaak een ondertoon dat ze stiekum toch ook wel heimwee hebben.
De jongere generatie(mijn nevfen en nichten) zouden nooit naar Nederland willen omdat ze het daar uitstekend naar hun zin hebben :up:

Gr Wilbert
 
Ik denk ook dat het voor de "eerdere" generatie ook veel moeilijker was (zeker in de early years) om regelmatig contact te houden. Laat staan elkaar te zien. Nu zijn de tickets nog steeds duur maar er zijn wel meer mogelijkheden (en je hoeft niet per boot :-o). Bovendien is telefoneren veel en veel goedkoper geworden en hebben we Internet, etc.

Grappig vind ik wel dat die oudere generatie Nederlanders hier wel (niet altijd natuurlijk :) ) vaak als "bromberen" gezien wordt. Stug, onbeleefd & abrupt  :oops: misschien komt dat wel door die stiekume heimwee Wilbert!

Grappig Miranda die vergelijking met de geboorte van een kind, maar inderdaad daar zit wel wat in! Je bent er dol blij mee maar je hebt soms hard de werk instructies nodig!

Groetjes
Syl
 
Hoi Syl,

Kan je ook een beetje aangeven hoe de nieuwe generatie Nederlanders in Australië gezien worden? Halve brombeertjes (troetelbeertjes)?

Miranda :later:
 
hahaha.....halve brombeertjes (bestaan die?) :-D. Ken niet zo bar veel Nederlanders hier maar de paar waar wij af en toe contact mee hebben en die hier ook al voor lange tijd wonen zijn helemaal geintegreerd (spelling?), werken hard en hebben niet de "maar in Nederland....." mentaliteit wat ik daar mee bedoel is dat men (toch weer even generaliseren :)) het hier niet echt op prijs stelt als je alles continue met "je oude land" blijft vergelijken.

Groetjes Syl

Trouwens, een van de grote pre's aan Australië vind ik nu nog altijd dat je (nog) niet beoordeeld wordt op het soort auto waar je in rijdt of wat voor soort baan je betrekt. De algemene leefsfeer is gewoon een stuk relaxter hier in vergelijking met Nederland (nou kom ik daar niet zo heel vaak en zou het dus mis kunnen hebben :? maar goed zo voel ik mij er in ieder geval over  :))
 
Precies Syl- dat is een van de grootste voordelen van Oz-mensen kijken niet hoe je je kleed, of je te dik ben,of je je ramen op tijd heb gezeemd. Daar word ik hier wel een beetje gek van.
Ik ben "totally in love with Australia". Ik was net 7 jr toen wij als gezin naar Sydney emigreerde,op mijn 18e, na highschool,wilde ik ik eerst op vakantie naar mijn geboorteland.  kort daarna werd ik verliefd  op de gene die nu mijn man is en zit hier nog steeds (45 jr ben ik inmiddels)Maar de heimwee is heel zwaar. Ik wil zo graag terug en mijn kinderen kunnen geven en laten genieten van de dingen waar ik zo van genoot als tiener.
Een groot obstakel is mijn man-heeft hier rechten gestudeerd en heeft een goeie baan bij een verzekerings bedrijf, wij hebben een mooi huis, ieder een auto dus waarom zou hij de stap nemen??? Ja ik weet het antwoord wel maar hoe krijg ik hem zover??? Ik moet er niet aan denken om hier de rest van mijn jaren te slijten...brrrr en ik mis mijn familie maar het meest mis ik het land.
Miel :cry:
 
Hi Miel!

Ik las inderdaad net al een stukje over jullie situatie. Moeilijk hoor. Het is makkelijker gezegd dan gedaan om iemand over te halen. Hoe staan jullie kinderen eigenlijk t.o.v. het hele idee? Kan me best voorstellen dat het moeilijk is voor jouw man. Sommige mensen houden nou eenmaal heel graag vast aan het oude, vertrouwde en voor hen hoeft het "nieuwe" niet zo nodig.

But you never know.....Misschien weer eens tijd voor een lange (overhaal) vakantie hier?  :up:

Good luck!
Syl
 
De kinderen vinden het geweldig, alhoewel de oudeste van 16 eerst zijn school af wil maken want hij doet het erg goed in VWO, hij zit nu in de 4e. Hun Engels is erg goed want ze zijn er mee opgegroeid en ze behalen dan ook alle 3 topscores in Engels en zijn ook top of the class. Weet ook niet of het verstandig is om ze dan nu ook te "ontwortellen".OOk de meiden doen het goed maar zitten pas in 2 VWO maar ik verwacht dat de overschakeling voor hun minder moeilijk zou zijn., ze moeten nog wel 4 jaar hier dan.
Wat to do??? Wil vanmiddag weer eens een serieus gesprekje aangaan met m'n man want dan is hij vrij en zijn de kinderen nog niet uit school......
  .....wordt vervolgd dus
    miel
 
Waarom niet een gesprek met het hele gezin? Op die manier weet een ieder wat de anderen vinden van het plan en kunnen de voors en na's besproken worden. Iedereen kan zijn/haar mening geven en dan kan het een gezamenlijke beslissing worden, waar iedereen achter kan staan.
 
Hoi Miel,

Moeilijk zeg, ik kan me inderdaad ook wel voorstellen dat je man het niet zo ziet zitten. Hij heeft nu heel zijn netwerk opgebouwd op het werk en weet wat hij in de toekomst kan verwachten (als ik het zo mag zeggen en kan het ook mis hebben). Toch, aan de andere kant,  jij hebt dit verlangen al heel lang en dat is nèt zo belangrijk. Fijn in ieder geval dat je kinderen 'het wel zien zitten'. 

Ik denk er een beetje als volgt over: ik staar me  niet meer blind op Nederland als 'verzorgingsstaat', zoals het er nu uitziet zal je toch in de toekomst alle zorg die je nodig hebt moeten gaan betalen net als vroeger, 'je huis opeten' en iedereen die geen 'eigen geld' heeft zal dezelfde zorg krijgen.  Dan kan je nog beter 'je huis op moeten eten' en in een relaxte omgeving wonen met lekker weer en relaxtere mensen TOCH!!!

Mijn man en ik werken allebei, hebben ook een mooi huis en 2 auto's net als jullie. Wij zien dit meer van: dan hebben we in Australië straks lekker een beginkapitaaltje en kunnen we wat relaxter beginnen. Qua werk hebben we zoiets, van we zullen waarschijnlijk allebei (redelijk) wat water bij de wijn moeten doen, maar daar komen we samen best wel uit.  Wij zijn trouwens 36 en 38 met een zoontje van 3 1/2.

Succes met alles.

Miarnda
 
Ook wij zijn niet meer de jongsten (36 en 38) en hebben hier eigenlijk een stevige basis voor de toekomst opgebouwd, beide een goede baan, eigen huis, 2 kinderen en toch willen wij de gok nemen en emmigreren!!

Gr Wilbert
 
Back
Top