wie is van plan voor hoeveel te huren en met hoeveel personen

[Guitarman]

Voor zover ik weet, zijn de diensten van Immigration SA behoorlijk op de schop gegaan. Ik had nog de 'Meet & Greet' optie en kon me inschrijven voor een woning, dat laatste wat dan wel afhankelijk van beschikbaarheid e.d. en daar heb ik dus geluk mee gehad.
Naar mijn idee zijn deze twee diensten niet meer beschikbaar, maar daar zouden anderen je meer over kunnen vertellen.

Qua verkeer is het in en bij de grote steden natuurlijk wel druk(ker). Ik merk dat ik na bijna 4 jaar het 'platte land' gewend ben

Het enthousiasme is er nog steeds, ja Kijk, je moet je van te voren goed realiseren dat ergens op vakantie zijn niet hetzelfde is als het er daadwerkelijk leven e.d.. Is al veel over geschreven, dus daar ga ik nu niet op in, maar ja, ik heb ups en downs gehad. In Adelaide liepen dingen wel lekker: had contacten, had werk (OK, geen fulltime, maar ik was goed op weg).
Whyalla was lastig, want ik ging opnieuw, opnieuw beginnen. Kort samengevat was het eerste jaar hier lastig. Dat is ook de tijd geweest dat ik weleens dacht: "Heb ik een vergissing gemaakt?"
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Ik mis bepaalde NLse dingen, mis een paar goede vriendinnen en natuurlijk wat familieleden. Zoals ik in een ander bericht ergens gezegd heb: je laat veel achter, je kunt hier ook veel weervinden.

Mijn leven hier bestaat net als in NL ook gewoon uit werken. Het grote verschil is nu vooral, dat mijn Aussie vrienden/kennisen vooral in dezelfde plaats wonen als ik. In NL zat dat wat meer verspreid. Het uitgaansleven is hier in Whyalla wat beperkt (ben geen kroegganger, de bios is niet dagelijks open en films draaien soms niet langer dan 1-2 weken en ondanks dat Guy Sebastian het podium hier weet te vinden, moet je voor de grotere artiesten toch echt wel naar Adelaide), ik was in NL beslist geen sporter. Nu sta ik 1-2 avonden in de week op de judomat (zo'n 3 uur per keer, omdat ik ook meehelp met de kinderen) en sleept een collega me mee naar de sportschool (Janka moet spierkracht kweken). Kijk, het is je wat aanpassen

Als heel Australie nog voor je openstaat qua keuze om te wonen/werken: in de grote steden is altijd wel werk te vinden (lijkt me) en zodra je wat uit het CBD bent, wordt het vaak al een stuk rustiger. Was je hier al eerder geweest? Want de meesten lijken dan toch wel wat een voorkeur te hebben.
Voor mijzelf bepaalde het visum dat deels (regional sponsored), persoonlijke voorkeur (SA, WA) en klimaat (NT en QLD te warm en ja, ik weet, SA is met uitschieters van 47C ook niet koud te noemen, maar het is hier een droger klimaat).

Hoe dan ook: veel succes met alles!

Hallo Beepmeep,

Excuses voor mijn nog al late reactie.
Bedankt voor je reactie. Ik realiseer me dat we ons zeker moeten aanpassen.
Maar goed, wat dit concreet in houd weet je pas als je daar bent.
Ik zit zelf nog wel wat te twijfelen aan SA. Niet omdat het daar niet mooi lijkt.
Maar om het feit dat we daar niemand kennen (op Rob Breumelhof na).
Aangezien het allemaal nieuw is lijkt het me goed om eerst een tijdje bij bekenden te wonen (of ergens in de buurt).
Ik heb wel bekenden in NSW. Mijn vrouw heeft zoiets van "het is al een grote stap, laten we dan ook maar (als we het doen) er volledig induiken en dan ook maar gelijk in het diepe".
Qua temperatuur schijnt SA wel het meest aangenaam te zijn.


Nee in SA zijn wij niet geweest. Alleen in NSW en QLD.
Ik vond zelf NSW een mooie staat. Misschien wel wat een duurdere staat.
Qua plaats maakt het ons in het begin niet veel uit waar we wonen.
Als we eerst maar werk hebben, en ons financieel een beetje kunnen bedruipen.

Wat was voor jou het punt dat je definitief de knoop doorhakte om te vertrekken??

 

[Lamarck]

Je kent best mensen in Adelaide hoor. Er zitten er hier op het forum al een aantal!

buiten dat: ik denk dat je bijna overal wel een plek kunt vinden die bij je past. Misschien moet je bij de ene stad wat langer zoeken dan de andere, maar de steden zijn vaak zo groot en divers dat er vast wel iets voor je bij zit, waar je ook gaat. Bij vrijwel elke stad is ook iets moois te vinden in de omgeving. Werk is misschien een ander verhaal, dat weet ik niet en zal afhangen van wat je doet.

 

[Beebmeep]

Ik zit zelf nog wel wat te twijfelen aan SA. Niet omdat het daar niet mooi lijkt. Maar om het feit dat we daar niemand kennen (op Rob Breumelhof na).
Ik vond zelf NSW een mooie staat. Misschien wel wat een duurdere staat.
Wat was voor jou het punt dat je definitief de knoop doorhakte om te vertrekken??

Even wat in je bericht zitten knippen

Voor het geval dat: ik kende ook niemand toen ik deze kant op kwam. Maar via dit Forum kun je genoeg contacten op doen en vaak zit er op Facebook wel zoiets als Dutchies in (vul plaatsnaam in).

Overal vind je mooie dingen, plekken. Ik voel me thuis in SA, maar dat heeft ook te maken met het feit dat ik naar Regionaal Australie moest en de meeste grote steden dan al afvallen. Adelaide vind ik een fijne stad, niet zo groot en druk als bijv. Melbourne en Sydney. De temperatuur kan ook hier behoorlijk oplopen, trouwens, verkijk je daar niet op. En 's winters is het niet zo koud als in NL, maar de woningen zijn ook een stuk minder goed geisoleerd en verwarmd.

Wat was voor mij het punt dat ik defnitief de knoop doorhakte om te vertrekken?
Uhm, tja. Ik vermoed, dat ik in vergelijking met veel anderen hier, behoorlijk impulsief ben gegaan. Zo voelde het niet, maar ik lees hier toch nog wel regelmatig dat mensen hun visum hebben om dan uiteindelijk te besluiten niet te gaan. En dan denk ik: heb je zoveel geld besteed en dan ga je niet! En het visum valideren, door even 'op en neer' te reizen, dat heb ik dus ook niet gedaan.
Dit is niet vervelend bedoeld naar de mensen die dat gedaan hebben, hoor, maar dat laatste is simpelweg niet bij me opgekomen!

Ik heb tijdens mijn studie een 6-maanden stage gelopen in Toronto, Canada en had sindsdien het gevoel dat mijn toekomst niet in NL lag. Dus dat gevoel had ik al en ik denk dat dat belangrijk is. Ik had het goed in NL: leuke baan, huurhuis, autootje en bovenal: familie en vrienden.
Ik had nooit verwacht dat mijn 1e bezoek aan Australie zo'n impact zou hebben: terug in NL had ik heimwee....
Ik hield me wel voor, dat dat ook het vakantiegevoel was. Dat het er daadwerkelijk wonen net zo zou zijn als in NL: werken, huur betalen, e.d., maar wel met een beter klimaat.... beter uitzicht??

Hoewel de beslissing ergens al genomen was, ben ik - om er zeker van te zijn - in 2006 opnieuw gegaan, helaas is relatief kort voor de reis mijn moeder onverwacht overleden. Uiteraard heeft dat mijn vakantie wel beinvloed en ook mijn plannen kwamen op een laag pitje te staan. Ik maakte me zorgen om mijn vader, kon ik hem wel alleen laten? Wie zou op hem letten? Etc., etc.
Maar uiteindelijk begon het toch weer te knagen en eind dat jaar, heb ik hem verteld waar ik aan zat te denken en mijn vader heeft me vanaf het begin gesteund, ondanks dat het niet makkelijk voor hem geweest kan zijn. Hij heeft mijn broer & gezin nog, maar toch...
Lang verhaal kort: september (dacht ik) 2008 kreeg ik mijn visum. Aan valideren heb ik dus nooit gedacht en qua financien had ik dat wellicht ook zonde van mijn geld gevonden. Ik heb mijn baan opgezegd en samen met mijn vader de laatste dingen gaan regelen en dozen in gaan pakken. Februari 2009 ben ik simpelweg weggegaan.

Tuurlijk waren er genoeg 'paniek' en twijfelmomenten. Waar ben ik mee bezig? Wil ik dit echt? Maar ik wilde niet terugkijken op mijn leven en denken: dat wilde je, ja had de kans en je hebt 'm niet genomen.
En wat mijn familie ook al zei: je kunt altijd terug.
En dat is een fijne gedachte.

Er is dus geen bepaald punt waarop ik het besloten heb. Meer een vaag groeiend gevoel en hart/verstand volgen?
Bepaalde keuzes werden ook al voor me gemaakt: het Regional Sponsored Visa (475) was voor mij de meest voor de hand liggende, ik wilde niet naar een staat waar ik nog niet geweest was (QLD, TAS, ACT vielen daardoor af), SA werd (net als bijv NT) als 1 regio beschouwd, waardoor Adelaide een optie werd. Ik had dat als een fijne plaats ervaren en het lag dus voor de hand daarvoor te gaan. En tja, dan zet je het balletje aan het rollen...

Overigens is mijn vader hier in 2011 geweest en begrijpt mijn keuze nu helemaal. Dat is voor mij erg belangrijk. Ik had deze stap niet kunnen en willen nemen, zonder zijn steun en het vertrouwen wat hij vanaf het begin in mij heeft gehad. Ik realiseer me dat niet iedereen op dit forum dit zo meemaakt/meegemaakt heeft en dat is erg jammer, want het maakt de stap toch wel een stuk makkelijker.

Helpt dit?

 

[Guitarman]

Hallo Beepmeep (en Lamarck ook natuurlijk, en eventueel andere mensen die dit lezen),

Ik was even wat traag met reageren want we waren redelijk druk hier, en had daardoor nog geen tijd om een reactie te geven. Een heel verhaal hoor, wat je schrijft. En zeker bruikbaar. Ik heb even mijn reacties bij je verhaaltje geschreven.

Even wat in je bericht zitten knippen No worries

Voor het geval dat: ik kende ook niemand toen ik deze kant op kwam. Maar via dit Forum kun je genoeg contacten op doen en vaak zit er op Facebook wel zoiets als Dutchies in (vul plaatsnaam in). Handige tip. Voor alleen SA heb ik nog niet zoiets kunnen vinden, wel voor andere staten op FB.

Overal vind je mooie dingen, plekken. Ik voel me thuis in SA, maar dat heeft ook te maken met het feit dat ik naar Regionaal Australie moest en de meeste grote steden dan al afvallen. Adelaide vind ik een fijne stad, niet zo groot en druk als bijv. Melbourne en Sydney. De temperatuur kan ook hier behoorlijk oplopen, trouwens, verkijk je daar niet op. En 's winters is het niet zo koud als in NL, maar de woningen zijn ook een stuk minder goed geisoleerd en verwarmd. Dat is helemaal waar. Ik zit er ook niet zo over in dat dat het op bepaalde plekken misschien niet mooi is. Het belangrijkste is eerst waar we we werk kunnen vinden. Lastig om dat vanuit NL te bepalen

Wat was voor mij het punt dat ik defnitief de knoop doorhakte om te vertrekken?
Uhm, tja. Ik vermoed, dat ik in vergelijking met veel anderen hier, behoorlijk impulsief ben gegaan. Zo voelde het niet, maar ik lees hier toch nog wel regelmatig dat mensen hun visum hebben om dan uiteindelijk te besluiten niet te gaan. En dan denk ik: heb je zoveel geld besteed en dan ga je niet! En het visum valideren, door even 'op en neer' te reizen, dat heb ik dus ook niet gedaan.
Dit is niet vervelend bedoeld naar de mensen die dat gedaan hebben, hoor, maar dat laatste is simpelweg niet bij me opgekomen! Als wij gaan, willen we dat ook doen

Ik heb tijdens mijn studie een 6-maanden stage gelopen in Toronto, Canada en had sindsdien het gevoel dat mijn toekomst niet in NL lag. Dus dat gevoel had ik al en ik denk dat dat belangrijk is. Ik had het goed in NL: leuke baan, huurhuis, autootje en bovenal: familie en vrienden.
Ik had nooit verwacht dat mijn 1e bezoek aan Australie zo'n impact zou hebben: terug in NL had ik heimwee....
Ik hield me wel voor, dat dat ook het vakantiegevoel was. Dat het er daadwerkelijk wonen net zo zou zijn als in NL: werken, huur betalen, e.d., maar wel met een beter klimaat.... beter uitzicht?? Dit realiseren wij ons ook terdege

Hoewel de beslissing ergens al genomen was, ben ik - om er zeker van te zijn - in 2006 opnieuw gegaan, helaas is relatief kort voor de reis mijn moeder onverwacht overleden. Uiteraard heeft dat mijn vakantie wel beinvloed en ook mijn plannen kwamen op een laag pitje te staan. Ik maakte me zorgen om mijn vader, kon ik hem wel alleen laten? Wie zou op hem letten? Etc., etc.
Maar uiteindelijk begon het toch weer te knagen en eind dat jaar, heb ik hem verteld waar ik aan zat te denken en mijn vader heeft me vanaf het begin gesteund, ondanks dat het niet makkelijk voor hem geweest kan zijn. Hij heeft mijn broer & gezin nog, maar toch...
Lang verhaal kort: september (dacht ik) 2008 kreeg ik mijn visum. Aan valideren heb ik dus nooit gedacht en qua financien had ik dat wellicht ook zonde van mijn geld gevonden. Ik heb mijn baan opgezegd en samen met mijn vader de laatste dingen gaan regelen en dozen in gaan pakken. Februari 2009 ben ik simpelweg weggegaan.

Tuurlijk waren er genoeg 'paniek' en twijfelmomenten. Waar ben ik mee bezig? Wil ik dit echt? Maar ik wilde niet terugkijken op mijn leven en denken: dat wilde je, ja had de kans en je hebt 'm niet genomen.
En wat mijn familie ook al zei: je kunt altijd terug.
En dat is een fijne gedachte.

Er is dus geen bepaald punt waarop ik het besloten heb. Meer een vaag groeiend gevoel en hart/verstand volgen?
Bepaalde keuzes werden ook al voor me gemaakt: het Regional Sponsored Visa (475) was voor mij de meest voor de hand liggende, ik wilde niet naar een staat waar ik nog niet geweest was (QLD, TAS, ACT vielen daardoor af), SA werd (net als bijv NT) als 1 regio beschouwd, waardoor Adelaide een optie werd. Ik had dat als een fijne plaats ervaren en het lag dus voor de hand daarvoor te gaan. En tja, dan zet je het balletje aan het rollen...

Overigens is mijn vader hier in 2011 geweest en begrijpt mijn keuze nu helemaal. Dat is voor mij erg belangrijk. Ik had deze stap niet kunnen en willen nemen, zonder zijn steun en het vertrouwen wat hij vanaf het begin in mij heeft gehad. Ik realiseer me dat niet iedereen op dit forum dit zo meemaakt/meegemaakt heeft en dat is erg jammer, want het maakt de stap toch wel een stuk makkelijker. Super mooi dat je vader er zo positief in staat/stond. Ik vrees dat onze ouders er iig heel anders in staan. Maar ja, we kunnen ook moeilijk hier blijven omdat de ouders het niet zouden willen

Helpt dit?

Het is fijn om te lezen welke ervaringen jij hebt meegemaakt voor tijdens en na jouw emigratieproces. Geeft weer stof tot nadenken over de 'wel' of 'niet' keuze! Bedankt!