making it happen (hopelijk!)

Same here. Omdanks dat wij het ook pas aan de familie verteld hebben toen we het visum 100% hadden (wat vrij laat is vergeleken met een hoop anderen) hebben we toen wel eerlijk gezegd dat het een 'one way trip' zal zijn.
 
Het is heel moeilijk, maar als het gezegd is, dan kunnen jullie er vanaf dat moment ook over gaan praten, wat voor iedereen in een proces als dit heel belangrijk is. De emoties zullen er zeker zijn, maar als het samen gedeeld kan worden, dan kan dat ook een opluchting zijn.
Veel sterkte en succes.
 
Gisteren laatste deel van de medicals gedaan in Luik (niets moeten betalen voor de x-rays: volledig riziv! en heel sympathieke dokter!), dus nu is 't een laatste keer afwachten... Een hoofdstuk is afgesloten:)

Wat 'het verhaal' betreft, hebben we besloten om 't in stappen aan te brengen (voor zijn ouders):
In eerste instantie gaan we voor 1 jaar 'sabbatical', om die reden gaan we in augustus al eens een maand op prospectie (validatietrip). Voor die tijd moet ons huis af zijn (nog hard werken, maar moet lukken).
We plannen om halverwege volgend jaar (zomervakantie) dan naar ginder te vertrekken. Bedoeling is tegen dan zoveel te sparen en ballast te verkopen (1 moto, 1 antieke Vespa, ...) dat we toch ons huis nog niet moeten verkopen. Mogelijk zullen we verhuren, maar dat bekijken we nog.
Na dat jaar evalueren we dan en beslissen we of we langer blijven of niet. Deze laatste stap zullen we nu nog niet vertellen (manlief twijfelt zelf nog of hij 't zal zien zitten:rolleyes:)

Op deze manier kunnen ze makkelijker wennen aan 't idee (tja, we nemen wel ineens 4 kleinkinderen mee, natuurlijk) en daar kan ik mss wel mee leven...
 
Opa's en oma's is misschien nog wel het lastigste van alles. Inderdaad, je neemt niet alleen hun kind, maar ook hun kleinkinderen van hen weg.

Relativerend: In de jaren 50 zijn er veel Nederlanders naar Amerika geëmigreerd. Velen ook niet, maar liepen destijds ook met die plannen. Hierdoor is er toch wel veel begrip onder de ouderen. Zij begrijpen wel dat je een betere toekomst ziet in een ander land. Heb je dergelijke (groot)ouders? Dan bof je, zij zullen je steunen omdat ze beseffen dat (je meent dat) dit het beste voor je is.

Wijsheid...
 
Ja, ik denk wel dat ze het zullen begrijpen, ik ben ervan overtuigd dat ze het ons zullen gunnen, maar toch...
We hebben intussen zwaar zitten rekenen en 't ziet ernaar uit dat 't moet lukken zonder 't huis te verkopen. It's all looking good!
 
So hey! Gefeli!

Ja communicatie. Wij hebben mijn moeder voor een etentje uitgenodigd bij ons thuis en na gezellig gegeten te hebben aangegeven dat we wat te vertellen hebben. (maar wel al met een toon dat het niet is dat we gaan trouwen of zo) En dan direct kort en krachtig vertellen dat we een visum hebben om permanent in OZ te gaan wonen. En dat we dat dus ook van plan zijn. Daarna maar even stil laten vallen zodat de ander even na kan denken, door de grond kan zakken en weer een beetje op kan veren (of nog verder in elkaar storten) Aangezien we al 5x in OZ waren geweest was het niet een 100% verassing zeg maar...

Succes!
 
Hm, dit weekend zowel zijn als mijn ouders gezien, maar 'hij was er nog niet klaar voor' :confused:
Waarom moest ik voor zo'n eeuwige twijfelaar vallen :rolleyes:
Er is natuurlijk nog tijd, maar ik laat ze liever langzaam wennen aan 't idee dan laat ons zeggen een maand voor vertrek nog afkomen met 'oh ja, trouwens, hadden we al gezegd...'. En dochterlief wil ook stilaan haar vrienden en vriendinnen op de hoogte brengen, maar die moet wachten tot onze ouders het weten. Die zit dus ook op hete kolen... Strategie moet m.a.w. nog wat op punt gesteld worden :)
 
Niet iets wat je kan pushen imho. Geef het de tijd, zonodig stel je de vertrekdatum bij :)
 
Moeilijk om hier vandaan wat over te zeggen. Aan de ene kant moet je er klaar voor zijn, aan de andere kant moet je je wellicht afvragen of je weet wanneer je er klaar voor bent. MAar dat gezegd hebbende hebben wij het ook niet van eet af aan verteld maar pas toen we zelf rust hadden in ons hoofd en zeker wisten dat we de stap echt wilde gaan zetten hebben we het in de meegedeeld. Succes!
 
Aan de andere kant: je hoeft er ook geen ceremonie van te maken. Misschien even nadenken over de inleiding op het onderwerp. Grijp je kans misschien beter op een zonnige dag, organiseer een barbecue, dan ben je alvast in de stemming!
 
Zoek anders even op 'slecht nieuws gesprek' met google.

Als je de stappen van een slecht nieuws gesprek doorloopt is het niet zo heel moeilijk en voor beide partijen beter.
 
thx voor al de goede raad! Hubby's beide broers zijn intussen op de hoogte en super-enthousiast (om niet te zeggen jaloers :)), mijn zus van 't zelfde. Ouders nog steeds niet, maar zijn deze week aan de beurt, hebben we elkaar beloofd. We mogen immers niet de kans lopen dat ze 't 'per ongeluk' van een ander te weten zouden komen...
To be continued, maar we lopen nog altijd op wolkjes :D
 
Gefeliciteerd Truus!
Niet te lang wachten met het informeren van de ouders, je wilt inderdaad niet dat het uitlekt. En geef de familie ook de tijd om aan het idee te wennen en met je mee te leven. Jullie zijn hier al heel lang mee bezig, voor hen misschien nog een volslagen verrassing. Wat is trouwens de planning? Je hoeft je huis niet te verkopen, lees ik, dus kunt snel weg? Veel plezier met alle voorbereidingen!
 
Thx. Wat die planning betreft: we gaan in december (kerstvakantie) valideren en nemen dan eerste helft 2014 om alles praktisch af te ronden in de hoop tegen september (ten vroegste) de stap te zetten. Maar dat moet nu allemaal nog wat concreter worden natuurlijk. Maar... first things first: eerst de familie op de hoogte brengen. Het zal ons ook helpen alles op een rijtje te krijgen als we met hen kunnen babbelen over onze toekomst.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top