Cultuurverschillen

Gwen

Gwen

XPdite Sponsor
Beste Ozzies,
Ik heb een vraagje..
Ik ben nu op school bezig met cultuurbepaalde communicatie, wat gaat over de verschillen in culturen en hoe je daar in je communicatie rekening mee kunt houden.
Nu vroeg ik me af welke cultuurverschillen jullie tegen zijn gekomen in Australie. Ik heb altijd het idee dat de cultuur van australie redelijk veel overeenkomt met nederland, maar zijn er nu dingen die in Nederland heel gewoon zijn die daar totaal anders bleken te zijn?
Bijv in de omgang met elkaar, opvoeding van kinderen, eigen verantwoordelijkheden, etc etc.
Hoop dat jullie wat voorbeelden kunnen noemen. Ben erg benieuwd!!
Kan ik me alvast voorbereiden  :grin:
Greetz
 
grappig!!

Ik heb internationale communicatie gestudeerd en heb tijdens mijn studie toen een heel stuk over australie geschreven. Mijn afstudeer scriptie ging ook over internationaal merkenmanagement.

Als ik tijd heb vanavond zal ik een wat uitgebreider antwoord geven van wta ik me nog herrinner van wat ik in dat  suk heb geschreven (is alweer een jaar of 5/6 terug).
 
Aah erg leuk!! Ben benieuwd.
Ik heb nu als vak justitueel 2, wat gaat over werken als reclassering met (jeugd)delinquenten, en daar hebben we dus ook een boek 'cultuurbepaalde communicatie' voor.

Andere mensen: Alle opgevallen (cultuur)verschillen zijn welkom!  :up:
 
jij bekijkt het dus op een iets ander vlak dan ik. Maar wat een groot verschil is met Oz is onze directheid. Veel andere culturen zijn dit helemaal niet gewend.
 
Dat zijn ook mijn ervaringen (gedurende 4 maanden vakantie in 2004) en ook die van familieleden van mij.

Australiërs zijn wel open maar de gesprek zijn niet echt diepgaand en persoonlijk. Misschien dat ik dit beeld ga bijstellen als we daadwerkelijk in Australië wonen.
 
Okee dat is mooi om te weten.
Zeker ook in mijn vak later zullen maatschappelijk werkers in australië dus meer aandacht moeten besteden aan het motiveren van de mensen..
Zeker ook belangrijk bij het maken van vriendschappen! Diepgaande gesprekken zijn dus niet iets wat je met iedereen houdt.

Nog meer?
 
Wij vertrekken op 8 januari naar Sydney en we gaan de 1e tijd bij een achternicht van mijn moeder in huis wonen.
Die achternicht heb ik dus maar een keer gezien en ze bieden ons gewoon aan om ons te helpen de 1e tijd, ook met
het zoeken van een woning, auto, zakelijke dingen regelen etc. Dat zou je nou nooit in NL tegenkomen, ik althans niet. Openheid en het gevoel dat je welkom bent, hartverwarmend. Voor de rest gaan we het beleven....
Over twee weken zal ik nog een keer terug komen op dit onderwerp.
 
De gastvrijheid is hier inderdaad een stuk groter dan in Nederland, maar dat komt waarschijnlijk grotendeels door de afstanden. In Nederland kun je bijna altijd wel naar huis na een bezoekje, maar dat ligt hier anders. Dus een bezoeker een slaapplaats aanbieden is gangbaar. En dat kan natuurlijk nog veel verder gaan dan een enkel nachtje.
Verder vind ik de cultuurverschillen erg groot. Ik dacht ook dat Australie en Nederland min of meer hetzelfde waren, maar dat viel vies tegen.

Erg storend vind ik dat mensen zich erg vaak niet aan afspraken houden. Als de loodgieter een half uur later komt is dat geen punt, maar als dat vijf uur later is zonder bericht, dan wordt dat vervelend. En vaak komt men ook gewoon helemaal niet opdagen. Men maakt afspraken, wetend dat men zich daar niet aan zal houden.
Verder vind het ik het enorme alcoholgebruik een groot probleem. In Nederland lusten ze er ook wel eentje, maar hier schijn je helemaal niets te kunnen doen zonder een flinke hoeveelheid alcohol. En daarna achter het stuur gaan zitten is ook niet zo'n punt.
En uiteraard is ook de discriminatie hier een punt. Negatief praten over de inheemse bevolking is meer regel dan uitzondering. En veel geboren Australiers van Britse afkomst kijken neer op iedereen die dat niet is. De discriminatie van immigraten zal in de grote steden veel minder zijn dan daarbuiten, maar het is heel duidelijk te merken.

Positief verschil: het weggedrag. Men stopt hier vrijwel altijd voor zebrapaden en rode lichten. In Nederland vond ik mijzelf een zeer nette chauffeur, maar ik merkte hier snel dat ik nog wat bij te leren had. Ook de agressie is minder. Dat zal allemaal wel komen doordat men meer ruimte heeft dan in Nederland.

Wat gelijk is: de politici die allemaal onmiddelijk dom worden zodra ze beedigd worden. :grin: Maar dat is zo internationaal, dat het geen verrassing is.

Groetjes,
Rixta
 
Tijdens onze laatste vakantie hebben we juist dit onderwerp besproken met een aantal mensen die wij hebben leren kennen. Nederlanders staan bekend om hun directheid, een Australiër is toch nog een echte Brit (niet hard op zeggen..) en zal nooit zo direct zijn als wij dat kunnen. Dit levert soms ook wat problemen op, Nederlanders vatten de koe bij de horens, terwijl een Australiër het probleem voorzichtiger aanpakt.
Daarnaast blijven Australiërs (bijna) altijd beleefd, dit merk je dus ook in het verkeer (minder agressie) en bv in de supermarkt. Je merkt het ook aan die typische dingen als keurig in een rij wachten op de bus ipv dat dringen (stel dat de bus zonder jou weg rijdt...), maar ook netjes opstaan voor ouderen en moeders met kleine kinderen (maak ik hier in Nederland al jaren niet meer mee, maar woon dan ook in Rotterdam).

Verder hebben wij gemerkt dat een Australier liever niet de vuile was van zijn land buiten de deur hangt naar een toerist. Ze zullen niet snel praten over de problemen die er zijn met immigranten die niet integreren, de problemen met wachtlijsten in de zorg e.d.. Ben jij een toerist in Nederland, is dat bijna het eerste dat je hoort (lekker zeuren en klagen).

Ik hoop dat je hier iets mee kan!

Succes,
Sacha
 
Sacha en Rixta erg bedankt. Hier kan ik zeker wat mee!
Dat niet aan de afspraken houden waar Rixta het over had hebben wij toevallig vandaag nog in de les besproken. Ik denk dat dat voor mij ook wel een heel zwaar punt zal worden om aan te wennen. Ik ben zelf erg stipt en vind het vreselijk als mensen grof te laat zijn. Zeker als ze niks van zich laten horen!
Maar de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Australiers zal dat wel goedmaken  :up:
Waarom mensen niet inburgeren snap ik echt niet. Als je er bewust voor kiest om naar een land te gaan pas je jezelf toch ook zoveel mogelijk aan. Dat is in ieder geval wel mijn planning. Ik wil een echte australier worden en mijn streven is dan ook dat mensen aan mij niet merken dat ik geen echte australier ben (na daar een paar jaar gewoond te hebben natuurlijk). Ik weet niet in hoeverre dat streven haalbaar is, maar dat zullen we vanzelf wel zien  :grin:
Nog meer voorbeelden zijn nog steeds welkom.


Ik ben ook heel benieuwd hoe het bijvoorbeeld zit met de opvoeding van kinderen. Het aanleren van eigen verantwoordelijkheden en verschillende regels als hier in Nederland.
 
[quote author=Gwen link=topic=9589.msg129961#msg129961 date=1231191414]
Waarom mensen niet inburgeren snap ik echt niet. Als je er bewust voor kiest om naar een land te gaan pas je jezelf toch ook zoveel mogelijk aan. Dat is in ieder geval wel mijn planning. Ik wil een echte australier worden en mijn streven is dan ook dat mensen aan mij niet merken dat ik geen echte australier ben (na daar een paar jaar gewoond te hebben natuurlijk). Ik weet niet in hoeverre dat streven haalbaar is, maar dat zullen we vanzelf wel zien  :grin:
[/quote]

Dat was ik eerst ook van plan: een volledig geassimileerde neo-Australier worden... maar ik zit nu meer op het spoor van de identiteit van een trotse Hollander die het liefst in Australie woont. Ik ben steeds trotser op NL geworden de laatste tijd (juist door mijn emigratie), en toch ben ik naar mijn eigen mening goed ingeburgerd: bijna alleen Ozzie vrienden, Ozzie-employer, Ozzie gewoonten overnemen en mijn Engels wordt ook steeds Australischer.

Ik draag graag uit dat ik NL-er ben, die het erg naar zijn zin heeft hier in Oz. Ik merk ook dat dat juist erg gewaardeerd wordt!

Cultuurverschil wat ik ervaar:

Voor veel zaken een mannetje (moeten) inhuren ... dit verschilt van de belasting invullen, een afdakje timmeren tot en met een reisboeken of een verzekering afsluiten. Mensen laten anderen graag dingen voor zich uitzoeken/klussen.

Opvoeding van kinderen: hier nog veel meer een vrouwen-aangelegenheid dan in NL .... kinderen worden erg lang aan het handje gehouden (moeten mee naar ieder feestje van ouders) en "kunnen" niet alleen thuis blijven.... M.i. krijgen de kinderen te weinig verantwoordelijkheden / zelfbeschikkingsrecht en vrijheid tot keuzes maken. (Ook in scholen)

Groeten Sander
 
even ter aanvulling....dat nette gedrag in het verkeer, zal wel liggen aan waar je woont, want hier in Sydney is het rijgedrag toch echt wel erg te noemen! Maar ja ik kom dan ook uit een brabants dorp en vond het rijgedrag daar wel prettig!
Voordat je je gaspedaal in kan drukken, ligt er al iemand op zn toeter en ook op de zebrapaden kun je best uitkijken want auto's nemen het hier niet altijd zo nauw met ' een voetganger heeft voorrang' ...ook zou ik hier niet gaan fietsen, want echt goeie chauffeurs kan ik die Ozzies niet noemen.....
Moraal van het verhaal...het rijgedrag is dus erg lokatie afhankelijk ;-)

Ook ben ik meer van de directheid ipv het being nice in your face en zodra je de deur uitbent is de aardigheid ver te zoeken....

groetjes
 
Die directheid is typisch Nederlands en het schijnt dat Nederlanders in het buitenland daar altijd mee in de problemen komen. Men verwijt ons dan botheid en gebrek aan tact. Maar mijn ervaring is dat als men eenmaal begrijpt dat ik gewoon rechtuit ben en niet tactloos, dan men het dan hogelijk waardeert. Ze weten met Nederlanders tenminste waar ze aan toe zijn.

Ik heb ook een tijdje in Sydney gewoond en vond het verkeersgedrag daar ook behoorlijk goed (en wij woonden niet in een buitenwijk). Enne, ik heb ook m'n hele leven in een plattelandsdorpje gewoond, maar stoppen voor een zebrapad was daar toch meer uitzondering dan regel. Het gevaar hier in Australie is niet dat men de regels negeert of agressief is, maar de P-platers en de alcohol. Dat er niet meer P-platers verongelukken is mij een raadsel, want rijden kunnen ze niet, maar het gaspedaal intrappen wel. Er zijn relatief erg veel P-platers onder de laagvliegers.

Groetjes,
Rixta
 
Misschien nog even een kleine toelichting op het inburgeringsverhaal. Uit de verhalen die ik van de Australiers hoorde gaat het dan niet zo zeer om de Europeanen, maar meer om de mensen die dit probleem ook in Europa hebben. Nederlanders doen hun uiterste best om zo Australisch mogelijk te worden maar met behoud van hun eigen identiteit (Sinterklaas en Koninginnedag vieren onder elkaar bijvoorbeeld of af en toe veel moeite doen voor een kroketje, molentje in de tuin zetten...).

Er blijken vooral veel problemen te zijn met de mensen die op een spouse visum binnenkomen uit de aziatische landen, of familieleden die uit Noord Afrika komen, veel van deze mensen van in de groep van asielzoekers. Misschien is het wel dat deze groep heel makkelijk/anders aan een visum is gekomen en daar door niet beseft waar ze aan begonnen zijn. Deze groep mensen spreekt niet tot nauwelijks engels en doen ook geen moeite om binnen de Australische samenleving te passen. Jammer, kans gemist zou ik zeggen. Want verder heb ik wel in de gesprekken gemerkt dat Australiers enorm blij zijn met al die mensen uit Europa die wel hun best doen om in te burgeren, die zich toch ook een beetje Australier willen voelen en een waardevolle bijdrage proberen te leveren.

Voor mij waren deze gesprekken heel belangrijk. Ik wil straks mij ergens thuis kunnen voelen en het gevoel hebben dat ik welkom ben en ik weet dat dit kan wanneer ik mijn best hier voor doe!

Sacha
 
Ik ken ook best veel Aziaten en Afrikanen die erg hun best doen om in te burgeren en zich aan te passen. Maar die mensen komen vaak uit zo'n andere cultuur dat het erg lastig is je aan te passen. Na vier jaar begin ik een beetje te wennen, maar als je uit Thailand of Sudan komt zal dat minstens tien jaar duren. En als je dan ook nog als vluchteling hierheen komt met alle bagage die dat met zich meebrengt dan is het nog lastiger. (Ik heb het nu niet over asielzoekers, maar mensen die op een vluchtelingenvisum het land binnenkomen. Asielzoekers zijn net als in Nederland een heel ander verhaal).
Maar helaas zijn er net als in Nederland ook zat buitenlanders die niet eens de moeite nemen genoeg Engels te leren. Hoewel dat voor immigraten hier gratis wordt aangeboden en volgens mij ook op een persoonsgerichte manier. Ik kon ook Engelse les krijgen, maar had dat niet nodig.

groetjes,
Rixta
 
Tja die directheid van ons loop je in elk land tegenaan. Ik zie het niet als iets negatiefs, maar je kan er rekening mee houden. Al is dat soms erg moeilijk. De gastvrijheid vond ik daar enorm. Voor de kerst heb ik geloof ik wel 10 uitnodigingen gekregen omdat iedereen wist dat ik geen familie daar had.

Dat van de australiers die zich niet aan afspraken houden heb ik alleen gemerkt als het iemand was die iets voor je msest doen, dus idd loodgieters, internet installaties, dat soort dingen. Vrienden hielden zich altijd keurig aan de tijden die we afgesproken hadden en waren zelfs vaak echt stipt op tijd. Dat viel me juist op.

Ik denk inderdaad dat nederlanders goed proberen te integreren. En vooral ook meedoen, maar binnenshuis nog wel aan de nederlandse cultuur vasthouden. Zelf heb ik dat ook erg gemerkt. Na 3 maanden dat ik er zat konden ze bijna niet meer horen dat ik Nederlands ben, zeiden ze in ieder geval  :grin: (ik neem heel snel accenten over, dus dat scheelt). Maar toch merkte ik dat ik ook aan nederlandse gewoonten vasthield en toch enigzins mn best moest doen om in de australische mee te gaan.
 
Wel Grappig als ik dit allemaal zo lees over de cultuurverschillen. Ik kan dit bijna naadloos herkennen, maar dan met de emigratie naar Belgie.
Netjes in de rij staan bij de frituur of bakker, jongeren die ouderen voorlaten etc dat is ook wat me opviel toen ik naar Belgie emigreerde. En toch woonde ik in Nederland maar een paar kilometer van de grens af.

Misschien ligt het wel aan de opvoeding in Nederland dat wij zo zijn zoals we zijn. Maar dat wij ons goed kunnen aanpassen is volgens mij internationaal wel bekend.
 
@ Ang, wel grappig, je vergelijkt een miljoenen stad met een Brabants dorp, niet vreemd dus dat je daar andere dingen ziet.
Als je echter Sydney gaat vergelijken met Amsterdam is het daar nog wel vriendelijk en "rustig".

Gr,
Johan
 
Leuk Topic!

Ik heb nog een paar kleine dingen aan te vullen;
Thuisblijven na het krijgen van een kind. Veel vrouwen blijven ongeveer een jaar thuis. Vast niet allemaal natuurlijk maar op mijn werk zijn er toch wel heel veel met een langdurig zwangerschapsverlof.

Altijd overal een praatje maken. Bij de kassa, op het strand, wachtend voor de wc.

Hier is het ook meer gebruikelijk dat je je schoenen/slippers uittrekt bij de deur. zal ook wel niet overal zo zijn maar toch meer dan in NL.
(ik weet niet of je dat een cultuur verschil kunt noemen?)

Als je jarig bent trakteer je niet zelf maar nemen je collega's wat mee voor de morning tea.

Handen schudden als je iemand ontmoet is niet altijd gebruikelijk, al doen mannen dat wel meer dan vrouwen. (weet iemand wat de bedoeling is daarmee eigenlijk? Want ik voel me soms nog wel wat ongemakkelijk daarin!)


En zo zijn er vast nog wel veel meer dingen te noemen maar daar kom ik nu even niet op!

Groet
Anne
 
[quote author=Anne78 link=topic=9589.msg130233#msg130233 date=1231570313]

Handen schudden als je iemand ontmoet is niet altijd gebruikelijk, al doen mannen dat wel meer dan vrouwen. (weet iemand wat de bedoeling is daarmee eigenlijk? Want ik voel me soms nog wel wat ongemakkelijk daarin!)

[/quote]

Die herken ik goed! In Nederland is handenschudden zeer gebruikelijk, maar hier is het totaal onduidelijk wanneer je het wel en niet doet. Je kunt daar leuk mee blunderen. Steek je spontaan je hand uit en kijkt die ander je aan van "wat wil je nou van me?" :grin: Ik ben geneigd te zeggen dat handen geven hier wat meer hoort bij officiele dingen, maar er zijn ook mensen in de kerk die ons elke zondagmorgen weer met een stevige handdruk begroeten. En bij officiele afspraken doen ze het dan soms juist weer niet. Kortom: geen touw aan vast te knopen. Ik neem gewoon niet meer zelf het initiatief, maar laat dat aan de ander. Het maakt mij uiteindelijk niet uit en het bespaart me gedoe. :lol:

Ik weet trouwens nog wel een groot verschil: de gigantische bureaucratische nachtmerrie hier. Wie denkt dat je in Nederland veel formulieren moet invullen staat hier nog raar te kijken. Ik heb soms het gevoel dat je nog niet de straat over kunt steken zonder schriftelijke toestemming.

Groetjes,
Rixta
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top