Met het risico het hele forum over ons heen te krijgen, een aantal zeer kritische noten t.a.v. onze ervaring m.b.t. emigratie naar Australie, meer specifiek Victoria / Melbourne metropolitan area.
Let wel: ieders ervaringen zijn subjectief en afhankelijk van persoonlijke omstandigheden, belevingswerelden en verwachtingen. En uiteraard is onze situatie als kinderloos stel van beiden veertigers ook weer heel anders dan voor een gezin met kinderen of degenen onder jullie die hier bijv. al familie, vrienden en/of bekenden hebben wonen.
Wij, Paul en Ellen, zijn een klein jaartje geleden hierheen getrokken met de vaste bedoeling om in Australie de rest van ons leven door te brengen (wat klinkt dat ineens dramatisch zeg). 1 van ons had al een baan hier, dus wat kan er mis gaan zou je zeggen.
Ondanks uitgebreide research en zorgvuldige fact finding vooraf blijkt het hier toch allemaal net iets anders te zijn dan wat je vanuit NL kunt researchen. Wellicht had een aantal maanden Australie voorafgaand aan de emigratie onderdeel moeten uitmaken van de voorbereidingen.
Vooropgesteld, we wonen hier schitterend qua huis en omgeving midden in het bos aan de rand van een Nationaal Park net buiten de outer suburbs van Melbourne. Aan de andere kant heeft de dagelijkse realiteit en routine haar intrede gedaan en de vraag of die nou zoveel anders (lees beter) is dan in NL stelt zich.
Australia blijkt (voor ons) niet het land van melk en honing te zijn en het gras is hier ook niet groener (letterlijk en figuurlijk niet).
Recente wetswijzigingen op het gebied van werk en pensioen blijken nogal nadeling uit te pakken. vwb pensioen komt het erop neer dat je van je verdiensten verplicht 9% inlegt in een Super fund (waar je beslist niet bij kunt als je Permanent Residency hebt of citizenship). Afhankelijk van je leeftijd komt deze Super op een bepaald moment tot uitkering, echter als je na je pensioengerechtigde leeftijd nog inkomen hebt uit werk of bijv je Super wordt een deel daarvan in mindering gebracht op je pensioen van overheidswege. Op zich niets mis mee, maar breng het dan niet als “the greatest reform since the invention of sliced bread”.
De cost of living is de laatste jaren aanzienlijk gestegen en behoorlijk hoger dan verwacht, m.n. door de droogte maar ook het inflatiespook doordat de economie al zo lang zo goed draait.
Het verkeer in Melbourne en wijde omgeving is chaotisch en qua doorstroming hopeloos; anderhalf uur voor 35 a 40 km is normaal hier. 5 dagen/week een reistijd van 4 uur/dag is ons toch wat te veel van het goede; "beetje" ironisch in het land van de "vast open spaces"; de doorstroming is er gewoonweg niet. Ze hebben hier highways met om de 250m verkeerslichten. Stukken (snel)weg met twee en dan weer drie rijstroken, dus veel invoegend verkeer. Met de trein was ik sneller in de "City" dan met de auto, maar dan nog steeds 4 uur p/dag door-to-door.
Het klimaat in Melbourne / Victoria kent vele dagen van 4 seizoenen in 1 en dezelfde dag; dus wat dat betreft is Melbourne / Victoria dan toch ook niet "The Place To Be" in Australie; We hebben het echt al meegemaakt dat het de ene dag 37 graden is en 24 uur later op dezelfde plaats 18 graden.
De Australier is vrij gesloten en oppervlakkig wat je uiteraard ook terugvind in de alledaagse omgang en sociale contacten; verder zijn het rouwdouwers, gooiers en smijters en bij velen is de subtiliteit en finesse ver te zoeken; Het is ook heel opvallend dat in de hogere functies erg veel migranten zitten ==> dit hoor je overigens van bijna alle immigranten, ook degenen die hier al jaaaaaaaaaaaaren zijn. Aan de andere kant moet ik wel zeggen dat de contacten vriendelijker worden, naarmate je verder uit de city komt. De extremen worden dan ook groter, dus enerzijds vriendelijker, maar de rouwdouwers worden ook een graadje erger
Men hecht hier nog vrij sterk aan diploma’s; de tijdelijke banen die ik tot nu toe gedaan heb zijn okay voor een paar maanden, maar zo wil ik niet tot aan mijn pensioen doorsukkelen en voor de echt leuke banen (in de Melbourne metro area) zou nog behoorlijk wat studietijd nodig zijn.
Verder is de managementstijl hier gelijk aan de Amerikaanse (my way or the highway) of zelfs nog een tikje erger, is de bureaucratie aanzienlijk en is de efficiency ver te zoeken, waardoor er verwacht wordt dat je lange dagen maakt, terwijl dat helemaal niet nodig is als alles wat efficienter ging. Alleen haal het vooral niet in je hoofd daar iets van te zeggen .............
Over het algemeen is de (werk)mentaliteit niet zozeer relaxed, maar meer onverschillig / slordig
Aantal vakantiedagen is 20 en als je ze wil opnemen op een moment dat het je baas niet zint hoef je meteen ook niet meer terug te komen
Enorme inefficiency en de metaliteit van, we hebben het altijd zo gedaan, waarom zouden we moeten veranderen
Verder is het "afbekken" van je personeel hier heel normaal en kun je vertrekken als je ertegenin gaat. Als je hier werkt bij een bedrijf met minder dan 100 werknemers ben je gewoon vogelvrij ==> ze kunnen je zo op straat zetten zonder enige opgaaf van redenen ==> dat noemen ze hier bevorderen van het ondernemersklimaat :-( ==> maar met de korte lontjes enzo komt dat in de praktijk ook dikwijls neer op willekeur en "spur of the moment" heethoofdigheid
Kortom, wij zijn o.a hierheen gegaan voor een betere work/life balance, maar is die ook wel beter hier en kun je teren op 2 weekenddagen schitterend wonen, maar de rest van de dagen er geen tijd voor hebben om ervan te genieten. Uiteraard hadden we er rekening mee gehouden dat dingen zouden gaan tegenvallen, waar we alleen in de verste verte geen rekening mee gehouden hadden is dat de werkmentaliteit zo tegenvalt, immers het leek allemaal zo'n roze wolk. Misschien heeft het ook te maken met citylife t.o.v. buitenleven (rural life), immers ook wij hebben ervaren dat het in rural Victoria anders kan, maar werk – in ons geval – brengt ons naar The City.
Begrijp me niet verkeerd, Australie is een schitterend land en heeft zeer zeker veel te bieden. Misschien hadden we beter nog een jaar of 12 a 15 gewacht en we niet meer zonodig nog aan een carriere "moeten" bouwen. Leven aan de rand van een provinciestadje, midden tussen de wijngaarden, en af en toe een toerist van het vliegveld halen of op een andere manier nog wat bijsnabbelen is beslist appealing, maar nog niet nu.
Enfin, wij hebben voor nu besloten de stekker eruit te trekken, de hut te verkopen en terug te komen naar NL. Misschien wat snel, maar nog een (paar) jaar doormodderen en dan in NL ook niets meer hebben is ook geen goed plan, dus zoals de real estate agent al zei: "you don't muck about" en verkopen die tent in een poging het verlies zo klein mogelijk te houden en een doorstart in NL te maken.
Rigoreus ja, maar de energie is op om elders in Australie nog een keer opnieuw te beginnen.
Let wel: ieders ervaringen zijn subjectief en afhankelijk van persoonlijke omstandigheden, belevingswerelden en verwachtingen. En uiteraard is onze situatie als kinderloos stel van beiden veertigers ook weer heel anders dan voor een gezin met kinderen of degenen onder jullie die hier bijv. al familie, vrienden en/of bekenden hebben wonen.
Wij, Paul en Ellen, zijn een klein jaartje geleden hierheen getrokken met de vaste bedoeling om in Australie de rest van ons leven door te brengen (wat klinkt dat ineens dramatisch zeg). 1 van ons had al een baan hier, dus wat kan er mis gaan zou je zeggen.
Ondanks uitgebreide research en zorgvuldige fact finding vooraf blijkt het hier toch allemaal net iets anders te zijn dan wat je vanuit NL kunt researchen. Wellicht had een aantal maanden Australie voorafgaand aan de emigratie onderdeel moeten uitmaken van de voorbereidingen.
Vooropgesteld, we wonen hier schitterend qua huis en omgeving midden in het bos aan de rand van een Nationaal Park net buiten de outer suburbs van Melbourne. Aan de andere kant heeft de dagelijkse realiteit en routine haar intrede gedaan en de vraag of die nou zoveel anders (lees beter) is dan in NL stelt zich.
Australia blijkt (voor ons) niet het land van melk en honing te zijn en het gras is hier ook niet groener (letterlijk en figuurlijk niet).
Recente wetswijzigingen op het gebied van werk en pensioen blijken nogal nadeling uit te pakken. vwb pensioen komt het erop neer dat je van je verdiensten verplicht 9% inlegt in een Super fund (waar je beslist niet bij kunt als je Permanent Residency hebt of citizenship). Afhankelijk van je leeftijd komt deze Super op een bepaald moment tot uitkering, echter als je na je pensioengerechtigde leeftijd nog inkomen hebt uit werk of bijv je Super wordt een deel daarvan in mindering gebracht op je pensioen van overheidswege. Op zich niets mis mee, maar breng het dan niet als “the greatest reform since the invention of sliced bread”.
De cost of living is de laatste jaren aanzienlijk gestegen en behoorlijk hoger dan verwacht, m.n. door de droogte maar ook het inflatiespook doordat de economie al zo lang zo goed draait.
Het verkeer in Melbourne en wijde omgeving is chaotisch en qua doorstroming hopeloos; anderhalf uur voor 35 a 40 km is normaal hier. 5 dagen/week een reistijd van 4 uur/dag is ons toch wat te veel van het goede; "beetje" ironisch in het land van de "vast open spaces"; de doorstroming is er gewoonweg niet. Ze hebben hier highways met om de 250m verkeerslichten. Stukken (snel)weg met twee en dan weer drie rijstroken, dus veel invoegend verkeer. Met de trein was ik sneller in de "City" dan met de auto, maar dan nog steeds 4 uur p/dag door-to-door.
Het klimaat in Melbourne / Victoria kent vele dagen van 4 seizoenen in 1 en dezelfde dag; dus wat dat betreft is Melbourne / Victoria dan toch ook niet "The Place To Be" in Australie; We hebben het echt al meegemaakt dat het de ene dag 37 graden is en 24 uur later op dezelfde plaats 18 graden.
De Australier is vrij gesloten en oppervlakkig wat je uiteraard ook terugvind in de alledaagse omgang en sociale contacten; verder zijn het rouwdouwers, gooiers en smijters en bij velen is de subtiliteit en finesse ver te zoeken; Het is ook heel opvallend dat in de hogere functies erg veel migranten zitten ==> dit hoor je overigens van bijna alle immigranten, ook degenen die hier al jaaaaaaaaaaaaren zijn. Aan de andere kant moet ik wel zeggen dat de contacten vriendelijker worden, naarmate je verder uit de city komt. De extremen worden dan ook groter, dus enerzijds vriendelijker, maar de rouwdouwers worden ook een graadje erger
Men hecht hier nog vrij sterk aan diploma’s; de tijdelijke banen die ik tot nu toe gedaan heb zijn okay voor een paar maanden, maar zo wil ik niet tot aan mijn pensioen doorsukkelen en voor de echt leuke banen (in de Melbourne metro area) zou nog behoorlijk wat studietijd nodig zijn.
Verder is de managementstijl hier gelijk aan de Amerikaanse (my way or the highway) of zelfs nog een tikje erger, is de bureaucratie aanzienlijk en is de efficiency ver te zoeken, waardoor er verwacht wordt dat je lange dagen maakt, terwijl dat helemaal niet nodig is als alles wat efficienter ging. Alleen haal het vooral niet in je hoofd daar iets van te zeggen .............
Over het algemeen is de (werk)mentaliteit niet zozeer relaxed, maar meer onverschillig / slordig
Aantal vakantiedagen is 20 en als je ze wil opnemen op een moment dat het je baas niet zint hoef je meteen ook niet meer terug te komen
Enorme inefficiency en de metaliteit van, we hebben het altijd zo gedaan, waarom zouden we moeten veranderen
Verder is het "afbekken" van je personeel hier heel normaal en kun je vertrekken als je ertegenin gaat. Als je hier werkt bij een bedrijf met minder dan 100 werknemers ben je gewoon vogelvrij ==> ze kunnen je zo op straat zetten zonder enige opgaaf van redenen ==> dat noemen ze hier bevorderen van het ondernemersklimaat :-( ==> maar met de korte lontjes enzo komt dat in de praktijk ook dikwijls neer op willekeur en "spur of the moment" heethoofdigheid
Kortom, wij zijn o.a hierheen gegaan voor een betere work/life balance, maar is die ook wel beter hier en kun je teren op 2 weekenddagen schitterend wonen, maar de rest van de dagen er geen tijd voor hebben om ervan te genieten. Uiteraard hadden we er rekening mee gehouden dat dingen zouden gaan tegenvallen, waar we alleen in de verste verte geen rekening mee gehouden hadden is dat de werkmentaliteit zo tegenvalt, immers het leek allemaal zo'n roze wolk. Misschien heeft het ook te maken met citylife t.o.v. buitenleven (rural life), immers ook wij hebben ervaren dat het in rural Victoria anders kan, maar werk – in ons geval – brengt ons naar The City.
Begrijp me niet verkeerd, Australie is een schitterend land en heeft zeer zeker veel te bieden. Misschien hadden we beter nog een jaar of 12 a 15 gewacht en we niet meer zonodig nog aan een carriere "moeten" bouwen. Leven aan de rand van een provinciestadje, midden tussen de wijngaarden, en af en toe een toerist van het vliegveld halen of op een andere manier nog wat bijsnabbelen is beslist appealing, maar nog niet nu.
Enfin, wij hebben voor nu besloten de stekker eruit te trekken, de hut te verkopen en terug te komen naar NL. Misschien wat snel, maar nog een (paar) jaar doormodderen en dan in NL ook niets meer hebben is ook geen goed plan, dus zoals de real estate agent al zei: "you don't muck about" en verkopen die tent in een poging het verlies zo klein mogelijk te houden en een doorstart in NL te maken.
Rigoreus ja, maar de energie is op om elders in Australie nog een keer opnieuw te beginnen.
