Emigreren voor baanaanbod (Annandale NSW)

Een ander voordeel van private schools is dat zij niet of minder gebonden zijn aan catchments en daardoor heb je weer meer keus. Wat Tim zegt is waar, op public schools zijn er vaak ook kinderen uit sociaal lagere en minder stabiele milieu's. Maar in Annandale waar je nog niet eens een schuur kan kopen onder de miljoen dollar zal dat minder het geval zijn dan in Cairns. Je zult echt verschillende scholen moeten bezoeken en dan een afweging maken. Een ding is zeker, in Sydney kom je niet onder de Aziaten uit. Mijn zoon zat op een goede en leuke public school in Cherrybrook met bijna 80% Aziaten. In Annandale denk ik dat dat minder zal zijn, maar Sydney is een multiculturele stad en je ontkomt niet aan een school met veel verschillende nationaliteiten. Maar dat is natuurlijk alleen maar leuk.
Ik weet niet precies zit met de leerplicht, maar als ik kijk hoe vaak de kinderen van de school waar ik werk (ook laag sociaal niveau) afwezig zijn, denk ik dat de onderwijsinspectie niet snel op de stoep zal staan. Er zijn ook best veel ouders die hun kinderen thuis houden en zelf thuisonderwijs geven. Maar dat is Queensland, dus ik weet niet of dat ook op gaat voor NSW.
Het grootste cultuurverschil wat vriendschappen betreft is dat de vriendschappen oppervlakkiger zijn en dat alles voor het grootste gedeelte buiten de deur plaats vindt. Zoals je in Nederland even een bakkie koffie drinkt bij een vriendin, ga je hier vaak even op een terrasje zitten. Maar dat is ook wel logisch gezien het klimaat, het hele leven speelt zich meer buiten af. Verder verhuizen mensen in Australië veel gemakkelijker, waarschijnlijk omdat veel mensen toch geen roots hebben met een bepaalde plek, het grootste gedeelte bestaat nu eenmaal uit immigranten. Ikzelf ben destijds een schildercursus gaan doen om mensen te leren kennen en daar heb ik een aantal hechte vriendschappen aan over gehouden. Ik snap dat je daar waarschijnlijk geen tijd voor hebt met twee kinderen, maar je zou ook bij bv. een fotoclub of een fitness club kunnen gaan.
Ja, ook wij hadden een zeventiger jaren huis helemaal gemoderniseerd en opgeknapt en net de hele tuin voor en achter opnieuw aangelegd. Het laatste plantje heb ik geplant toen ik al wist dat we naar Australië gingen verhuizen. Het lag op een geweldige plek aan de rand van het dorp en het ging ons ook heel erg naar het hart om het te verkopen toen de markt ongeveer op zijn dieptepunt was. Maar zoals mijn moeder altijd zei: "Hier vind je wat en daar laat je wat." Het zijn allemaal consequenties van de keuzes die je maakt. Je gaat een heel avontuur aan en dat zal veel positieve, maar ook wat negatieve dingen met zich meebrengen. En vooral twijfels in het begin. Maar uiteindelijk heeft het ons veel meer gebracht dan dat we hadden gedacht, in meerdere opzichten.
 
Last edited:
Ik heb nog wel wat foto's van Annandale die ik wil oploaden, maar de bestanden zijn te groot. @afterbang weet jij misschien hoe ik dat moet doen? Ik ben niet zo heel erg thuis in die dingen.
 
Zijn meerdere wegen naar Rome (of voor Queenslanders... Roma) voor foto’s @Janneke61

Als je ze er direct in wilt plakken (zoals je nu probeert) zijn ze meestal te groot ja.

Als je de foto even als een kopietje op je PC/Mac opslaat en dan kunnen de meeste foto programma’s resizen. Weet even niet precies hoe dat op Windows werkt... Maar waarschijnlijk iets met rechtsklikken op de foto. klik Edit > Size of Resize of zo. En dan naar 800 pixels breed of zoiets. Dan is tie klein genoeg voor hier.

Edit: hier staan wat opties:
https://www.windows10forums.com/threads/resize-photos-using-windows-10.4927/

Op een Mac. Open foto (met Preview) Klik edit > Size kies 800 pixels breed.
 
Zijn meerdere wegen naar Rome (of voor Queenslanders... Roma) voor foto’s @Janneke61

Als je ze er direct in wilt plakken (zoals je nu probeert) zijn ze meestal te groot ja.

Als je de foto even als een kopietje op je PC/Mac opslaat en dan kunnen de meeste foto programma’s resizen. Weet even niet precies hoe dat op Windows werkt... Maar waarschijnlijk iets met rechtsklikken op de foto. klik Edit > Size of Resize of zo. En dan naar 800 pixels breed of zoiets. Dan is tie klein genoeg voor hier.

Edit: hier staan wat opties:
https://www.windows10forums.com/threads/resize-photos-using-windows-10.4927/

Op een Mac. Open foto (met Preview) Klik edit > Size kies 800 pixels breed.
Gelukkig hebben we een Mac, dat ziet er eenvoudiger uit. Bedankt @afterbang , Ik ga het proberen.
 
Als vriendschappen belangrijk voor je zijn, is het misschien een idee om te kijken hoe jouw vriendschappen in NL ontstaan zijn. Daar zit waarschijnlijk van alles tussen. Mede-ouders via de school van je zoon, vriendinnen van jouw eigen scholen, cursussen en opleidingen, jouw collega's, collega's en vrienden van je man, mede-sporters, mede-vrijwilligers, vrienden van vakanties etc. Datzelfde overkomt je ook hier in Oz, als je het laat gebeuren en aanmoedigt, en bij voorkeur ook actief zelf opzoekt.

Ik snap dat het veiliger voelt om je op Nederlanders/ouders te concentreren die in dezelfde situatie als jij zitten. Maar dan mis je ook wel een beetje het hele punt van emigratie. Als het echt om Nederlanders draait, de meeste vind je in Nederland zelf ;). Het kan erg leuk zijn om juist de Ozzies te leren kennen.

Net als een aantal anderen hier, heb ik een Australische partner. Bij het acclimatiseren hier heb ik aanvankelijk alleen Ozzies ontmoet en een aantal van hen kende ik zelf al 20 jaar online. Ik heb het eerste jaar geen NL gesproken en geen NL ontmoet. Ik vond het heerlijk, ik ben hier niet om een stukje NL te scheppen, ik wilde een Ozzie-in-opleiding zijn. En mij viel op dat de Ozzies helemaal niet zo veel afwijken, en ook in zijn voor nieuwe dingen en cultuurverschillen. Ik drink hier gewoon koffie bij mijn Ozzie achterbuurvrouw, en bij mijn beste vriendin op 10 minuten lopen. Een vriend komt hier elke week wel onverwacht verwacht binnenvallen voor koffie. Ik ben onmiddellijk begonnen met etentjes en koken bij mij aan huis, en we worden ook aan huis terug uitgenodigd voor zelfgekookte diners. En net als in elk ander land heb je mensen met wie het klikt en niet klikt, mensen met wie het diep gaat of oppervlakkig blijft, mensen met wie je veel gemeen hebt of helemaal niet, afstandelijke en warme mensen. En het is ook hier zo dat je in vriendschap moet investeren. Mijn beste vriendin kende ik al mijn halve leven dus dat was meer oogsten van wat we al gezaaid hadden. Maar met mijn achterbuuf, met wie ik een intensieve hikerelatie onderhoud, heeft het best een jaar geduurd voordat we vertrouwelijk met elkaar werden en ook issues open konden bespreken. Inmiddels zijn we alweer een jaar helemaal 'ontdooid' en niks is te gek of te moeilijk om aan te kaarten.

Ik ken hier inmiddels een groot aantal NL'ers via mijn werk en via mijn vrijwilligerswerk. Allemaal leuk en aardig, maar er zit niemand bij met wie ik meer dan oppervlakkig zakelijk/noodzakelijk contact heb, of zou willen. Een aantal van hen onderhoudt een hevige Dutch Borrelrelatie in een vaste kroeg waar ik nog niet dood gevonden zou willen worden. Ik vind het best lekker om met een zakenpartner uit lunchen te gaan en 3 uur NL te kunnen spreken, maar daar houdt het voor mij op. Ik voel me alleen lekker bij de Ozzies so far. En in de begintijd heb ik al geleerd dat taalproblemen geen issue zijn in Oz, iedereen heeft zijn wortels of geschiedenis elders en/of spreekt gebrekkig Engels. Van samen stuntelen leer je nog het meest. Mijn ervaring is dat je niet zomaar in een gevestigde cultuur valt, maar dat je die cultuur actief zelf mee vormgeeft. Als je er tijd, aandacht en zorg in investeert.
 
Zijn meerdere wegen naar Rome (of voor Queenslanders... Roma) voor foto’s @Janneke61

Als je ze er direct in wilt plakken (zoals je nu probeert) zijn ze meestal te groot ja.

Als je de foto even als een kopietje op je PC/Mac opslaat en dan kunnen de meeste foto programma’s resizen. Weet even niet precies hoe dat op Windows werkt... Maar waarschijnlijk iets met rechtsklikken op de foto. klik Edit > Size of Resize of zo. En dan naar 800 pixels breed of zoiets. Dan is tie klein genoeg voor hier.

Edit: hier staan wat opties:
https://www.windows10forums.com/threads/resize-photos-using-windows-10.4927/

Op een Mac. Open foto (met Preview) Klik edit > Size kies 800 pixels breed.
Helaas, het lukt me niet. Het gaat niet zoals je beschrijft en zoals ik al zei niet zo goed in die dingen. Ik ga het later nog wel eens proberen.
 
Ben al wat jaartjes hier en ken alleen Ozzies en/of mensen van andere culturen/landen. Mijn eerste woonplaats was Darwin waar ik ruim 10 jaar heb gewoond en geen een Nederlander heb gezien, ontmoet of gesproken. Ik was ook niet hier om 'onder/samen of bij' de Nederlanders te zijn. Ook waar ik nu woon ken ik geen Nederlanders of ben er bevriend mee; zo af en toe hoor ik wel NL's praten in shops, dat taaltje 'sounds familiar' ( klinkt 'bekend ?) maar daar blijft het bij. Verder is het zoals @Emulate al schreef, er zijn weinig of geen verschillen wat mensen en hun wensen betreft, niet hier en ook niet ergens anders in de wereld.
 
Helaas, het lukt me niet. Het gaat niet zoals je beschrijft en zoals ik al zei niet zo goed in die dingen. Ik ga het later nog wel eens proberen.

Wordt de foto niet kleiner? Of krijg je hem niet op de site? In welke stap gaat het mis?
 
Wordt de foto niet kleiner? Of krijg je hem niet op de site? In welke stap gaat het mis?
Uiteindelijk kreeg ik hem wel kleiner (op een andere manier dan dat jij beschreef), maar toen kreeg ik hem niet op de site. Allebei dus. Maar Ik heb de foto’s al per email door gestuurd. Alleen kunnen de meelezers er nu niet van genieten 😉
 
Wij zijn 1.5 geleden verhuisd met 2 kinderen toen 8 en 13. De oudste had er dan al een jaartje tweetalig onderwijs opzitten -dus daar geen probleem- en de jongste spreekt nu beter Engels dan ik. Gewoon onderwijs. De eerste week kreeg hij nog een iPad met Google translate maar buiten dat het te traag ging was het na enkele weken niet meer nodig. De enige voorbereiding die wij hem in NL hebben gegeven was programma Rosetta Stone op de laptop. Was goede basis, vooral om hem over een drempel te helpen.
Sterker nog: 2e taal is hier (Cairns) Japans en hoewel hij enkele jaren achter liep op zijn klasgenootjes loopt hij nu mee met de beste.
Kinderen zijn erg flexibel. De onze willen niet meer terug.
 
Uiteindelijk kreeg ik hem wel kleiner (op een andere manier dan dat jij beschreef), maar toen kreeg ik hem niet op de site. Allebei dus. Maar Ik heb de foto’s al per email door gestuurd. Alleen kunnen de meelezers er nu niet van genieten 😉

Je Photos staan normaal waarschijnlijk in de Photo applicatie (?)
Sleep de foto naar de Desktop
Dubbelklik de foto, hij opent dan in Preview (normaliter) If not; rechts-klik de foto en kies dan: Open with > Preview
Klik dan op Tools
Klik op Adjust Size
Klik: Fit into > 800x800 (of kies custom en vul zelf de pixel breedte in, ergens in de range van 800 pixels wijd en/of hoog maximaal
Sluit de foto (als de Mac vraagt of je de wijzigingen wil opslaan klik je ja)

Nu naar Xpdite
Klik op: Post Reply
Klik op het plaatje logo bovenin de Reply box (zegt Insert Image als je er over heen hovered met je muis)
Sleep de foto in de Box die opge-popt is.
De foto wordt ge-upload
Klik op Post Reply
Zie hieronder het resultaat van bovenstaande acties ;) Elon onze kat vindt het allemaal retesaai ;)
IMG_4787.jpg
 
Last edited:
Geen probleem, daar is het forum uiteindelijk voor. Ja dat huis verkopen is voor iedereen een dingetje hoor, en is ook logisch want je bent er flink aan gehecht. Loslaten is moeilijk maar uiteindelijk ook wel een soort van opluchting als je eenmaal in Oz geland bent. Ik kan er over meepraten. MBT de gerichte onderwijsvragen: dat weet ik ook niet maar een expert als @Janneke61 weet daar ongetwijfeld meer over. Op public schools heb je kinderen van allerlei afkomsten en sociale achtergronden en dat zou normaal gesproken een goed gegeven moeten zijn: kinderen leren elkaar te accepteren en raken vertrouwd met mensen die 'anders' zijn dan zijzelf. Echter waar het in de praktijk op neer komt: per klas altijd minimaal 3-4 dysfunctional kids, meestal aboriginals maar ook kids van bijv verslaafden, die zoveel aandacht en irritatie vragen van de leerkracht dat deze eigenlijk niet eens meer toe komt aan goed les geven, waardoor de overige kids er gewoon onder te lijden hebben. Deze kids krijgen daardoor te kort aandacht die zij eigenlijk wel verdienen, de goeie lijden dus onder de kwaden. Op een private school is de financiele instap zo hoog dat je dat soort dingen bijna niet hebt. Je kan incidenteel natuurlijk een keer een ADHD kind hebben of een kind met problemen, maar de meeste kinderen zijn van goede komaf en er is amper tijd voor randzaken door de leerkracht, en des te meer voor de ontwikkeling van het kind. Mijn vriendin heeft in allebei systemen gewerkt, en het verschil is gewoon echt heel groot. You get what you pay for. Dat er veel koreanen op de scholen zitten is een dingetje waar vooral de grote steden last van hebben, wij hebben hier niet veel Aziaten in Cairns. Lijkt me niet fijn dat er alleen koreaans gesproken wordt.. Er zijn vast wel andere opties.

Over vriendschappen: ik denk dat dat er ook een beetje vanaf hangt hoe je er zelf in staat en in wat voor situatie je zelf zit. Wij hebben geen kinderen en ik merk vaak dat het hier met mannen onder elkaar alleen over fishing en footy gaat, ik heb helemaal niks met fishing en footy dus dan ben je snel uitgepraat :p. Met kinderen zal het wat makkelijker gaan omdat wat @FritsC ook al zei, je ontmoet mensen om het sportveld en je zult mensen ontmoeten als kids met elkaar willen spelen, dus dat lijkt mij persoonlijk wel een stukje makkelijker om casual contacten op te doen.

Bedankt voor je heldere uitleg over de scholen! Zoals ik dat lees zou ik dan in 1e instantie zeker mijn pijlen Op de private school richten! (Mocht dit financieel mogelijk zijn). Gisteren een balletje opgegooid bij onze zoon, het leek goed te gaan en hij wilde er wel wonen,maar ineens sloeg het compleet om :eek: hartverscheurend was het :(

Fishing en footy, whaha!!! Misschien dat m'n man nog wel interesse wil tonen in footy, maar fishing 'nope'... :)
 
Wij zijn 1.5 geleden verhuisd met 2 kinderen toen 8 en 13. De oudste had er dan al een jaartje tweetalig onderwijs opzitten -dus daar geen probleem- en de jongste spreekt nu beter Engels dan ik. Gewoon onderwijs. De eerste week kreeg hij nog een iPad met Google translate maar buiten dat het te traag ging was het na enkele weken niet meer nodig. De enige voorbereiding die wij hem in NL hebben gegeven was programma Rosetta Stone op de laptop. Was goede basis, vooral om hem over een drempel te helpen.
Sterker nog: 2e taal is hier (Cairns) Japans en hoewel hij enkele jaren achter liep op zijn klasgenootjes loopt hij nu mee met de beste.
Kinderen zijn erg flexibel. De onze willen niet meer terug.

Hoi,

Hoe reageerde jullie jongste ? Wij hebben gisteren een balletje opgegooid, in eerste instantie leek het goed te gaan en wilde hij daar gaan wonen, maar het sloeg ineens vreselijk ! :eek: Het was hartverscheurend!! :(
 
Bedankt voor je heldere uitleg over de scholen! Zoals ik dat lees zou ik dan in 1e instantie zeker mijn pijlen Op de private school richten! (Mocht dit financieel mogelijk zijn). Gisteren een balletje opgegooid bij onze zoon, het leek goed te gaan en hij wilde er wel wonen,maar ineens sloeg het compleet om :eek: hartverscheurend was het :(

Fishing en footy, whaha!!! Misschien dat m'n man nog wel interesse wil tonen in footy, maar fishing 'nope'... :)

Over het algemeen zijn de klassen ook kleiner op een private school, ook wel een voordeel. Om een voorbeeld te noemen: mijn vriendin heeft als kind altijd op een public school gezeten maar had moeite met rekenen etc, en haalde hele slechte cijfers. Haar ouders hebben haar 1 jaar op een private school gezet en daar kwam dat ook naar voren, waardoor ze extra aandacht kreeg en 1 op 1 begeleiding. Met als resultaat dat ze na een jaar terug ging naar public en daar de hoogste cijfers voor deze vakken scoorde. Ook hebben ouders veel inspraak op private schools. Weet niet hoeveel de fees in Sydney zijn maar hier in Cairns vind ik het eigenlijk nog wel meevallen. Zal in Sydney ongetwijfeld veel hoger zijn maar als je het kunt missen dan zou ik hier echt serieus over nadenken want komt de ontwikkeling van je kind zeker ten goede.

Je moet je zoon gewoon meenemen en niet te 'bang' maken vooraf, natuurlijk wil hij niet uit zijn vertrouwde omgeving vandaan dat is logisch, maar als hij hier eenmaal zit dan komt het allemaal wel goed. Hij is tenslotte nog jong, als het een tiener zou zijn zou het al een stuk lastiger worden.
 
Het zou ook een beetje raar zijn als hij op de stoelen stond te dansen niet?
Papa en Mama vertellen je dat je al je vriendjes en vriendinnetjes gaat kwijtraken en je krijgt er iets voor terug waar je niets van weet. Dat is natuurlijk altijd een beeeeeetje een shocker. Maar een vriendin van ons heeft jaar indertijd 4 en 6 jarig(?) kind naar Melbourne meegenomen. Smooth sailing 99% of the time (dus net als in NL)
 
Over het algemeen zijn de klassen ook kleiner op een private school, ook wel een voordeel. Om een voorbeeld te noemen: mijn vriendin heeft als kind altijd op een public school gezeten maar had moeite met rekenen etc, en haalde hele slechte cijfers. Haar ouders hebben haar 1 jaar op een private school gezet en daar kwam dat ook naar voren, waardoor ze extra aandacht kreeg en 1 op 1 begeleiding. Met als resultaat dat ze na een jaar terug ging naar public en daar de hoogste cijfers voor deze vakken scoorde. Ook hebben ouders veel inspraak op private schools. Weet niet hoeveel de fees in Sydney zijn maar hier in Cairns vind ik het eigenlijk nog wel meevallen. Zal in Sydney ongetwijfeld veel hoger zijn maar als je het kunt missen dan zou ik hier echt serieus over nadenken want komt de ontwikkeling van je kind zeker ten goede.

Je moet je zoon gewoon meenemen en niet te 'bang' maken vooraf, natuurlijk wil hij niet uit zijn vertrouwde omgeving vandaan dat is logisch, maar als hij hier eenmaal zit dan komt het allemaal wel goed. Hij is tenslotte nog jong, als het een tiener zou zijn zou het al een stuk lastiger worden.

Dank, heel goed voorbeeld en ontzettend belangrijk om begeleid te worden in de vakken waar je moeite mee hebt. We zullen dus zeker ook naar de private schools gaan kijken, denk idd dat de kosten in Sydney zeker hoger zullen zijn...kan me geen voorstelling maken van hoe hoog deze kosten zullen zijn.

ja ik weet dat wij het voor het zeggen hebben, maar toch, slik....
 
Het zou ook een beetje raar zijn als hij op de stoelen stond te dansen niet?
Papa en Mama vertellen je dat je al je vriendjes en vriendinnetjes gaat kwijtraken en je krijgt er iets voor terug waar je niets van weet. Dat is natuurlijk altijd een beeeeeetje een shocker. Maar een vriendin van ons heeft jaar indertijd 4 en 6 jarig(?) kind naar Melbourne meegenomen. Smooth sailing 99% of the time (dus net als in NL)

Dat zou zeker raar zijn, maar dat is wel waar je op hoopt, whaha.
Heel knap van mensen dat ze doorzetten ondanks het grote verdriet van de kids en de toch onzekere tijd die je tegemoet gaat.
 
Als vriendschappen belangrijk voor je zijn, is het misschien een idee om te kijken hoe jouw vriendschappen in NL ontstaan zijn. Daar zit waarschijnlijk van alles tussen. Mede-ouders via de school van je zoon, vriendinnen van jouw eigen scholen, cursussen en opleidingen, jouw collega's, collega's en vrienden van je man, mede-sporters, mede-vrijwilligers, vrienden van vakanties etc. Datzelfde overkomt je ook hier in Oz, als je het laat gebeuren en aanmoedigt, en bij voorkeur ook actief zelf opzoekt.

Ik snap dat het veiliger voelt om je op Nederlanders/ouders te concentreren die in dezelfde situatie als jij zitten. Maar dan mis je ook wel een beetje het hele punt van emigratie. Als het echt om Nederlanders draait, de meeste vind je in Nederland zelf ;). Het kan erg leuk zijn om juist de Ozzies te leren kennen.

Net als een aantal anderen hier, heb ik een Australische partner. Bij het acclimatiseren hier heb ik aanvankelijk alleen Ozzies ontmoet en een aantal van hen kende ik zelf al 20 jaar online. Ik heb het eerste jaar geen NL gesproken en geen NL ontmoet. Ik vond het heerlijk, ik ben hier niet om een stukje NL te scheppen, ik wilde een Ozzie-in-opleiding zijn. En mij viel op dat de Ozzies helemaal niet zo veel afwijken, en ook in zijn voor nieuwe dingen en cultuurverschillen. Ik drink hier gewoon koffie bij mijn Ozzie achterbuurvrouw, en bij mijn beste vriendin op 10 minuten lopen. Een vriend komt hier elke week wel onverwacht verwacht binnenvallen voor koffie. Ik ben onmiddellijk begonnen met etentjes en koken bij mij aan huis, en we worden ook aan huis terug uitgenodigd voor zelfgekookte diners. En net als in elk ander land heb je mensen met wie het klikt en niet klikt, mensen met wie het diep gaat of oppervlakkig blijft, mensen met wie je veel gemeen hebt of helemaal niet, afstandelijke en warme mensen. En het is ook hier zo dat je in vriendschap moet investeren. Mijn beste vriendin kende ik al mijn halve leven dus dat was meer oogsten van wat we al gezaaid hadden. Maar met mijn achterbuuf, met wie ik een intensieve hikerelatie onderhoud, heeft het best een jaar geduurd voordat we vertrouwelijk met elkaar werden en ook issues open konden bespreken. Inmiddels zijn we alweer een jaar helemaal 'ontdooid' en niks is te gek of te moeilijk om aan te kaarten.

Ik ken hier inmiddels een groot aantal NL'ers via mijn werk en via mijn vrijwilligerswerk. Allemaal leuk en aardig, maar er zit niemand bij met wie ik meer dan oppervlakkig zakelijk/noodzakelijk contact heb, of zou willen. Een aantal van hen onderhoudt een hevige Dutch Borrelrelatie in een vaste kroeg waar ik nog niet dood gevonden zou willen worden. Ik vind het best lekker om met een zakenpartner uit lunchen te gaan en 3 uur NL te kunnen spreken, maar daar houdt het voor mij op. Ik voel me alleen lekker bij de Ozzies so far. En in de begintijd heb ik al geleerd dat taalproblemen geen issue zijn in Oz, iedereen heeft zijn wortels of geschiedenis elders en/of spreekt gebrekkig Engels. Van samen stuntelen leer je nog het meest. Mijn ervaring is dat je niet zomaar in een gevestigde cultuur valt, maar dat je die cultuur actief zelf mee vormgeeft. Als je er tijd, aandacht en zorg in investeert.

Dankjewel voor je uitgebreide reactie, leuk om te lezen en ook heel fijn om te lezen dat o.a. het gestuntel en de taalproblemen geen issue zijn :D
Ik ben geen persoon die in een hoekje gaat zitten wachten tot mensen naar mij komen, dus wat dat betreft zou ik zeker investeren in het leren kennen van mensen..
 
ja ik weet dat wij het voor het zeggen hebben, maar toch, slik....

Een mens kan pas echt goed besluiten overzien nadat de pre-frontal cortex echt gesetteld is. Dat is pas na je 20-ste ;)

Dus neem hem mee in het verhaal tot op zekere hoogte, laat hem wat dingen bepalen (welke toys wel/niet mee gaan, welke dus weg gegeven worden aan een goed doel) Maar hij is niet volwassen ;)
 
Een mens kan pas echt goed besluiten overzien nadat de pre-frontal cortex echt gesetteld is. Dat is pas na je 20-ste ;)

Dus neem hem mee in het verhaal tot op zekere hoogte, laat hem wat dingen bepalen (welke toys wel/niet mee gaan, welke dus weg gegeven worden aan een goed doel) Maar hij is niet volwassen ;)

Haha dank je, dan weten wij dus nog jaaaaaren wat het beste is :)
Ja ik vraag me af wanneer je al snel teveel verteld...misschien dat ik het stuk betreffende onze zoon maar eens in de kidscorner ga gooien...:cool:
 
Back
Top