help wat moet ik doen!!

hallo pim
ik heb zelf 2 dochters van 15 en 17 die willen niet mee ik respecteer hun beslissing en
zou ze niet dwingen tot een keuze ben gescheiden van hun vader dus zij moeten ook kiezen met hun moeder
mee of bij hun vader blijven ik vind dat kinderen na hun 14 de al heel goed weten wat ze willen.
en ik begrijp niet wat jouw moeder er aan heeft als jij verdrietig achter blijft bij haar het gaat toch om jouw geluk.
ik zal mijn kinderen straks vreselijk missen maar de telefoon msn er zijn zoveel manieren om contact te houden lang leve de
computer en camera dan kun je elkaar ook zien.
en bevalt het daar niet je kan altijd terug over een aantal jaren zul jij je eigen leven gaan leiden en zal je moeder je
ook moeten missen ik  hoop vooor jou dat er iemand is die samen met jouw ouders dit probleem kan oplossen het
zou heel jammer zijn als je deze kans misloopt
heel veel liefs  groetjes auktje
 
Hai Pim,

Wat een zorgen zeg. Ik snap je heel erg goed. Ik heb niet veel andere dingen meer te zeggen dan die al gezegd zijn. Jouw moeder roept dit soort dingen, omdat ze van je houdt en omdat ze bang is je niet meer zo vaak te zien. Dat begrijp ik heel goed. Maar jij moet je eigen keuzes maken, hoe vervelend het ook voor haar is, echt.
Dat je die handtekening niet krijgt vind ik erg jammer voor je, dan heb je niet de kans om zelf de beslissing te nemen. Hou je ons allemaal op de hoogte?

Groetjes, Dijnnas
 
Hi Pim

Goh wat naar voor je. Maar je moeder is heel erg bang dat zij je kwijt zal raken als jij mee gaat, dat ze je nooit meer zal zien.
Het is jammer dat ze jou niet de kans wil of kan geven en het jou niet gunt (zo zie ik dat) om ook eens mee te draaien in het gezin van je vader en de kans om een groot avontuur mee te maken.
Misschien kan je haar nog overtuigen dat ze jou niet kwijt is en dat je heel veel contact zal zoeken met haar en dat je ontzettend veel van haar houdt maar dat ze jou deze kans niet mag ontnemen. En tenslotte op een dag ga je toch het huis uit.
Ik hoop echt dat je toch nog de goedkeuring krijgt van je moeder.

Ik begrijp je moeder wel een beetje, Ik ben zelf moeder van een dochter van 9 jaar uit een eerdere relatie en als het goed is gaat ze mee met ons naar australie maar als ze liever in Nederland wil blijven bij haar vader dan heb ik en de rest van het gezin dat te accepteren, het zal me vreselijk veel pijn doen maar ik zal haar dan toch los moeten laten het gaat tenslotte om haar geluk. (Er is gelukkig internet, telefoon, vakanties enz.) Er is altijd een partij die verdriet zal hebben, want gaat Jes mee dan zal haar vader heel erg verdrietig zijn. Gelukkig heb ik geen gedoe met toestemming, ik ben nooit getrouwd geweest met de vader van Jes en hij heeft geen ouderlijk gezag dus als ze mee wilt dan gaat ze gewoon mee.
Zo doet het ook heel veel pijn dat Alec mijn stiefzoon van 10 niet met ons mee zal gaan, die woont bij zijn moeder. Ik hoop dat hij eens langs komt voor een vakantie of dat hij een studie wil gaan volgen in  Australië over een jaar of 6.

Pim heel veel sterkte en misschien helpt het als je haar jou topic eens laten lezen, dan weet ze meteen hoe jij erover denkt en hoe erg je er mee zit, misschien bedenkt ze zich. Wat kan er gebeuren nee heb je al

groetjes,
Moon
The Roosters
 
Hoi Pim!
Ik ben het eens met iedereen dat je je hart moet volgen, maar iets anders is ook belangrijk. Je moet zorgen dat je in ieder geval een Australisch permanent visum krijgt. Mocht je na een jaar of zo terug willen naar je moeder in NL, dat het dan daarna niet moeilijk is om weer terug te gaan naar Australië.  Mocht je nu beslissen om bij je moeder te blijven, en over een tijdje toch naar je vader toe te willen dan is dat lastiger als je de hele visumprocedure moet doorlopen. En dat kan best wel eens moeilijk zijn. Los van je gevoel, als je vader in Ausralië woont, en je moederi n Nederland is het voor jou het best als je in elk van de 2 landen welkom bent. En die kans is het grootst (ik ga er even van uit dat je nu een NL paspoort hebt) als je nu 'meelift' op het visum van je vader.

Succes!
Groetjes,
Ak

ps: los van al deze visum-dingen: Australië is echt een super land om te wonen!
 
Volgens mij, weet ik nog van de scheiding van mijn eigen ouders. mag een kind van boven de 12jr gehoord worden door de rechter in een rechtszaak. Dat is wel het laatste wat je wil dus zou ik het anders proberen. Nou heb ik alle posts van Sylvia en Rob door gelezen en er staat te lezen uit een post uit 2006 dat de voogdij bij de pa van Pim ligt(begrijp ik dat goed?) volgens mij beslist de voogd en niet de toeziend voogd. Tenminste dat was in tijde van mijn situatie. Dus als er niet teveel veranderd is beslist de pa van Pim. Gr Pat
 
hellas heb ik niet de voogdij en heb een handtekening nodig van mijn ex volgens australische wetgeving om hem mee te krijgen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top