Hoe vertel je zoiets tegen je moeder??

Hoi Nikki,

Ik weet nog niet zo zeker of mijn moeder mij wel echt goed kent. Ze zegt altijd dat ze mijn broer veel beter begrijpt omdat hij precies hetzelfde is. Ze laten zich allebei snel op de kast jagen door werk of andere omstandigheden. Ze kunnen nog geen 5 minuten zonder koffie of sigaretten. Allebei stressklachten/hoge bloeddruk en pillen om het allemaal te onderdrukken.
Ik en mijn vader zijn meer de nuchtere achterhoekers zeg maar (we komen inderdaad uit de achterhoek) dus ik weet niet of mijn moeder dit voelt aankomen.
Ik zal niet zeggen dat ik een koele kikker ben maar ik lig niet snel ergens wakker van.

Toch wel gek he?: Sommige mensen lopen helemaal warm voor australie en hebben geen enkele mogelijkheid om daar te komen via werk/familie. Als ik wil kan ik zo mee via een partnervisum en ik loop te twijfelen van hier tot australie.
IK heb verder ook geen haast om te gaan. Het zou voor de kinderen wel makkelijker zijn nu ze zo jong zijn, maar we hebben in ieder geval een dak boven ons hoofd.

Ik hoor of zie wel hoe het gesprek gegaan is morgen.

Groetjes Heidi
 
heidi, zoals ik al eerder zei:  volg je hart, wat zegt je hart? wat zegt je gevoel?  laat je geen schuldgevoelens door anderen aanpraten! doe wat je zelf denkt dat goed voor jou en je gezin is! En ja hou jullie op de hoogte van hoe het gegaan is morgen! Groetjes Nikki
 
[quote author=heidi76 link=topic=8368.msg120945#msg120945 date=1215551606]
Ik zal niet zeggen dat ik een koele kikker ben maar ik lig niet snel ergens wakker van.
[/quote]

Oh Heidi... Ik wou dat ik dat ook kon! Lig al nachten wakker 's nachts en ik ben bang dat dat komt door het feit dat ik nu op zoek ben naar een baan in Oz en bang ben dat dat niet snel genoeg gaat lukken. Ik weet wel dat het wel goed komt, maar onderbewust lig ik toch te piekeren 's nachts.

Mijn vader had zoiets van "Ik moet eerst zien en dan geloven." Hij dacht dat we toch niet zouden gaan en dat had de vader van Mark ook wel een beetje. Vooral, omdat het bij ons 3 jaar heeft geduurd voordat we het visum hadden. Hij heeft vliegangst en ik ben bang dat hij nooit deze kant op zal komen. Zou zo graag willen weten of hij z'n angst "aan de kant zet" nu we hier toch wonen...

Maar Heidi, als je toch geen haast hebt om deze kant op te komen en je twijfelt nog, moet je je vooral niet op laten jagen, want overhaaste beslissingen zijn nooit goed ;) Je kunt altijd nog deze kant op komen nietwaar? Succes met alles!
 
Hoi Annemiek,

Naar wat voor soort werk ben je op zoek, Ik zag in jullie website dat je iets doet met stedebouwkundige dingen. Denk je daar ook mee aan het werk kunt komen. Ik bedoel staat dit beroep ook op de sol lijst.

Als ik naar australie zou gaan dan zou ik zelf een baantje proberen te zoeken als (medisch)administratief medewerker in een medical centre of ziekenhuis. Hier is volgens de vacaturesites veel vraag naar, maar mijn opleiding is daar niet geldig dus ik zou terplekke een opleiding moeten gaan volgen.
Mijn man is australier en heeft een vrachtwagenrijbewijs dus ik denk dat ook hij geen moeite zal hebben met het werk vinden.
Wij willen dan in melbourne gaan wonen in een western suburb want daar wonen mijn schoonouders ook in de buurt.
Ik kijk al regelmatig op vacaturesites en heb zelfs al 2 keer een proefsollicitatiebrief per email verzonden maar helaas zonder resultaat. Ik heb al van meerdere op dit forum gehoord dat er weinig reactie teruggestuurd word, helemaal als je overseas bent en nog geen visum hebt. Dat klopt dus wel.

Ik zou eigenlijk nog een keer naar australie moeten gaan in mijn eentje om de sfeer te proeven, misschien ben ik dan wel "om" .
We kunnen wel met zijn allen gaan maar dan ben je met z'n vieren zó 3.000 kwijt aan een retourticket.

Was er bij jouw of marks familie geen paniek onder de ouders dat jullie daar heen willen verhuizen, behalve dat ze zeggen dat ze het eerst willen zien en dan pas geloven.
Ik hoop voor je dat je schoonvader zijn angst opzij zet om jullie op te zoeken.
Mijn ouders zijn ook nooit verder geweest dan de eiffel in duitsland dus ik zie ze net zo min helemaal naar australie vliegen. Mijn broer heeft al meerdere malen gevlogen maar nooit verder dan Finland, dus het zal voor beiden vies tegenvallen.

Mijn schoonouders zijn onlangs 2 maanden hier op vakantie geweest en voor hun is de afstand een peuleschil. Zij stappen net zo makkelijk het vliegtuig in, als wij van de achterhoek naar amsterdam rijden.

Ik heb even een kijkje genomen op jullie website. Die is hartstikke leuk om te zien. Ik zag dat jullie in Brisbane wonen, of tenminste daar ergens in de buurt. Ik ben 2 jaar geleden tijdens de laatste vakantie van ons ook een weekje naar de gold coast geweest en vandaar uit ook een uitstapje gemaakt naar Brisbane. Wij zijn toen naar Lone Pine Koala Sanctuary geweest. Ik ben op de foto geweest met een koala, hartstikke leuk.

Ik ga er nu mee stoppen want anders wordt het een off topic verhaal.

Heel veel succes met het werk zoeken down under en geniet ervan. Ik wou dat ik dat ook zomaar kon.

Groetjes Heidi
 
nou, vandaag is het toch echt woensdag, en dat was de dag dat ik met me moeder had afgesproken...
We hebben het erover gehad, zoals te verwachten geloofd ze nu wel dat we er ook echt voor gaan en dat we het willen..
en ze vertelde ook dat  ze doodsbang was, dat als er wat gebeurde we niet in de buurt waren, of andersom, dat t uitging, en ik niet terug zou kunnen naar Nl, dat we het financieel niet gaan redden enz enz..
maar dat ze me niet wilt tegenhouden als dit is wat ik echt wil..
Verder zijn we naar mijn oma gegaan, en ze had al zoiets opgevangen. toen gingen me oma en ik samen boodschappen doen, en zei me oma tegen me,  meid, laat je door niemand tegen houden, je bent jong, en als je wilt kan je terug, laat je niet beínvloeden door iemand, Ausrtralié is een mooi land, en als ik wat jonger had geweest, was ik ook gegaan...
Dus dat was super om te horen natuurlijk!
Me moeder zegt dat ze niet van plan is om te vliegen naar aussie, maar dat zien we dan tegen die tijd wel!
Ben blij dat ik van iedereen  de blessings heb gehad!

Alleen nu komt het volgende...
Ik heb geen contact meer met me avder, maar wil hem toch laten weten dat ik over een halfjaar waarschijnlijk in Aussie zit, hoe kan ik dat het beste aanpakken?
Door middel van een brief?
Ik denk dat dat het beste is, want hij is overal zo negatief over, ik werd gewoon down als ik bij hem was geweest!
Verder is hij erg bazig, en denkt dat hij alles beter weet..
We hebben dan ook sinds ik mijn eigen mening durf te geven al verscheidene ruzies gehad, en was het nu zo zat dat ik het contact verbroken heb...
Maartoch vind ik dat hij het moet weten, waarom? Op die vraag weet ik zelf niet eens het antwoord...

Groetjes Nikki
 
Beste Nikki,

Bedenk eerst heel goed waarom het voor jou belangrijk is dat je vader weet dat je gaat/wil vertrekken.

Zelf heb ik ook al een aantal jaar geen contact meer met mijn vader, mijn zusje echter wel. Die heeft hem dus ook fijntjes op de hoogte gehouden van ons priveleven. De geboorte van zijn 2e kleinkind heeft hij niet meegemaakt, maar nu wij gaan emigreren wilde hij ineens weer contact, via Hyves.

Mijn redenatie was "het blijft mijn vader, dus vooruit maar". Na 2 weken en 2 afspraken was het contact weer over. Hij heeft zijn kleinkinderen gezien, maar het is voorbij. Alles wat en zat aan wrok is uitgesproken maar we zijn uit elkaars leven en het is goed zo.

Wanneer jij weet waarom je het hem wilt vertellen, weet je ook hoe je dat moet doen. Doe het alleen als het jou een goed gevoel geeft en niet voor hem!

Succes,

Sas

P.S. Nog meer familie leden waar je problemen met verwacht te krijgen wanneer je de blijde boodschap gaat vertellen  :grin:

O ja, je hebt een oma om trots op te zijn!
 
heej sas, ja dat komt omdat mijn oma zelf ook bijna geëmirgreerd was naar canada, en omdat ze zelf maar een paar maanden per jaar thuis is, en de rest op vakantie..
Verder denk ik dat het idd is vanwege het feit dat hij toch mijn vader is en zal blijven.. of ik nou wil of niet.
Verder wil ik het hem niet in real life vertellen omdat ik weet dat er meer gezeik van gaat komen en ik dan weer dagen/weken met koppijn rondloop door zijn gezeur, dat wil ik voorkomen...

Hij denkt alleen maar aan maar aan zichzelf, en denkt dat hij alles is.
Van zulk soort mensen walg ik, en wat ook mee speelt: ik ben vroeger altijd bang geweest voor mijn vader..
dus heb nooit al een beste band met hem gehad eigenlijk...

Groetjes Nikki
 
Hoi Nikki,

Ik vind het heel tof van je moeder en oma helemaal dat ze het zo oppakken. Het gaat deze keer niet om hun eigen belang maar dat van jou en als ze dat zo redeneren dan valt er denk ik een pak van je hart of niet.
Zoals ik jou brief lees zou ik jouw vader gewoon per brief op de hoogte stellen. Je hebt geen contact met hem maar je wilt dus ook niet dat hij het van een ander moet horen.
Ik hoop alleen voor jou dat je moeder uiteindelijk wel naar australie komt.

Mijn moeder is net zo denk ik. Mijn vader was laatst hier en was al een beetje toekomstplannen aan het maken voor na zijn pensionering. Een van zijn plannen was een reis naar mijn schoonouders in australie als ze over 5 jaar 50 jaar getrouwd zijn, nietwetende dat ik diep van binnen ook wel die kant op wil, maar die stap nog niet echt durf te zetten. Mijn moeder wil hier niks van weten. Ze had al eerder een aanbod van mijn schoonmoeder afgeslagen om naar australie tekomen voor een time out)het gaat niet zo heel geweldig tussen mijn ouders momenteel' .
Ik zou eigenlijk wel willen weten dat als wij mochten gaan of ze wel komt als wij daar zitten en bij ons in huis kunnen komen.
Als het alleen om de reis gaat qua kosten, dan is er wel een mouw aan te passen.

Maar goed , zover is het nog lang niet. Als we gaan moeten er nog heel veel dingen geregeld worden. Op zijn vroegst zou het voorjaar 2009 worden. Ik ga er tenminste vanuit dat we mijn partnervisum binnen 3/4 maanden hebben. Dan zal het huis nog verkocht moeten worden, wat hopelijk ook niet te lang duurt.
Dan zullen we alles moeten opzeggen, daar heb je zelf binnenkort ook mee te maken.
Woon je trouwens nog bij je moeder of woon je inmiddels samen met Sjoerd=

heel veel succes met het regelwerk.

Groetjes Heidi
 
Zou inderdaad gewoon lekker een brief op de post gooien wanneer je op Schiphol staat. Dan heb jij aan je "dochterlijke plicht" voldaan en komt er geen gezeur meer. Heb je chter de behofte aan een afscheid, dan zal je die brief eerder moeten posten en wachten wat zijn reactie is. Geef dan ook duidelijk aan dat je hem niet om advies vraagt, maar het hem verteld en zo een kans geeft om schoon schip te maken.

Ik heb met mijn vader door allerlei redenen ook geen band meer, maar heb in die 2x dat we elkaar na jaren weer spraken wel alles uitgesproken. Ik weet dat ik hem nooit meer zal zien en heb daar geen raar gevoel over. Het is goed zo.

Sacha
 
Hoi beste mensen! Wat lief en vooral leuk om te zien dat jullie zo meeleven! Dat doet een mens goed om dat te zien!
En geweldig dat jullie zo met me meedenken! dat vind ik echt tegek! :up:

Verder wil ik de brief voordat ik ga versturen om hem idd toch nog een kans te geven ( waarom eigenlijk :| hij zal nooit veranderen! :-( )
Toch wil ik hem na al die jaren gezeur en gezeik toch een kans geven om idd schoon schip te maken ( niet dat ik dan van plan ben om weer contact met m op te nemen ofzo hoor )
Maar gewoon, me gevoel zegt dat ik niet zo 'n iemand ben die mensen niet een zoveelste kans geeft terwijl ze het vaak verprutst hebben, iig niet bij familie ofso, behlave me oom ;) whahaha..
Maar ik ga denk ik zo langzamerhand al aan die brief beginnen, want het gaat een laaaaaaaange brief worden, met niet alleen  de mededeling dat ik naar aussie wil en misschien in een halfjaartje al zit, dan gooi ik er ook echt
alles dan maar ook alles eruit wat me ooit heeft dwars gezeten, zodat hij zich rot gaat voelen en eindelijk eens een keer gaat nadenken... ( misschien wel de eerste keer in zijn leven! ) :evil:

Verder heb ik altijd toen ik contact met me pa had, veel  :cry: gehad omdat er altijd gezeik was van mijn pa zijn kant, en roddelen over mijn moeder,terwijl hij wist dat ik zo een sterke band heb met haar, hij zei het alleen maar uit jaloersigheid, maartoch! en oh wat deed dat zeer, en dan vinden mensen het maar vreemd dat ik geen contact met hem wil hebben... nou ikzelf vind dat ik alle redenen heb!


Groetjes Nikki
 
Nikki,

Mensen moeten eens ophouden met denken voor anderen. Als jij vind dat jij een reden hebt om geen contact meer met je vader te hebben, dan is dat een goede reden, wat anderen ook vinden. En als ze wel iets vinden, dan mogen ze het bij me komen inleveren en dan ga ik het wel verkopen!

Het zelf ook al 4 jaar dat gezeur aan mogen horen "maar het is toch je vader"... Misschien dat vaders eens moeten leren dat de titel vader een ere titel is die je moet blijven verdienen, anders degradeer je naar verwekker.

Groetjes,

Sas
 
ja dat is zo sas. maar ik voel me ook wel een beetje verplicht om het hem te laten weten, alleen om hem te laten zien dat ik niet zoals hem ben zeg maar.. dat ik wel gewoon weet wat ik doe en niet zo egoistisch ben als hem enso...

Groetjes.
 
nou, de e-mail is gistermiddag verstuurd naar me vader...wat erin stond? Het nodige over Aussie, en al dingen die ik hem verwijt. en alles wat ik hier over hem heb neergezet..
kreeg gisteravond laat een e-mailtje terug: succes ermee, martin..that's it!

dus...

Groetjes Nikki
 
Hoi Nikki,

De reactie van je vader is wel een beetje kortaf, net alsof je een vriend hebt ge-smst. Als je nog een beetje fatsoenlijk contact had gehad,had hij er ook wel onder kunnen zetten van groetjes, je vader of zoiets of kom nog eens langs of iets dergelijks.


Ik heb zelf zonet een boek besteld van emigreren kun je leren en ik hoop dat me dat een beetje helpt om een beslissing te maken. Ik heb van me zelf ook nog 3 dvd's in de kast liggen over het land zelf.
Misschien ga ik die vanavond even bekijken om zo weer een beetje de sfeer te proeven.

Hoe staat het er bij jullie voor? Hebben jullie de papieren al bij elkaar verzameld en ingevuld?

Groetjes Heidi
 
nou, ik heb de e-mail ook niet afgesloten met je dochter hoor.. en had hem gezegd dat ik hem niet voor me deur wou, of aan de tel, maar dat als hij nog contact wou dat hij me op me e-mail kon bereiken...

dus vandaar..
 
Nik, zie hem maar zo: Jij hebt jouw verhaal gedaan aan hem en hij heeft nu duidelijk aan gegeven er niet mee te willen. Je hebt hem verteld dat je naar Australie wilt/gaat en dan moet hij ook wel snappen dat dit de laatste kans kan zijn om zaken uit te spreken. Hij heeft duidelijk aangegeven dat hij dat niet wil gezien zijn reactie.

Dit is voor jou het moment om zijn boek te sluiten en verder te gaan.
Is moeilijk (blijft inderdaad toch je vader), maar succes ermee!
Sas
 
tja, ergens diep in me hart blijf ik stiekem hopen dat hij ooit veranderen zal...maar ook diep in me weet ik dat hij nooit zal veranderen.. en het doet me pijn, tog heel stiekem , maar ik had kunnen weten dat hij zo zou reageren..maar hij zoekt het maar uit inderdaad, ik ben het zat om zijn lasten te dragen!
Jammer dat ik geen fatsoenlijke echte vader heb, mijn stiefvader daarintegen is een topper! :up:

Maargoed, heb nooit zoveel contact met hem gehad, dus het contact zal ik niet eens missen, maar idee dat hij zich niet eens in mij wil verplaatsen en mijn verhaal niet wilt aanhoren, dat doet zeer!
 
Geniet dan gewoon lekker van je stiefvader! Mijn schoonouders zijn ook gescheiden en als ik zie hoe ontzettend lief de stiefvader van mijn man is voor onze kinderen..... Geweldig! Mijn oudste noemt hem ook steevast Opie, haar lievelingsopa. En mijn vader... Die noemt ze mama's papa, omdat ze hem pas 1 x bewust heeft gezien en het ook niet verder zal komen.

Een vader is een titel die je iedere dag weer zal moeten verdienen door klaar te staan voor je kind (binnen redeleijke grenzen) en dit zonder voorwaarden. Datzelfde is trouwens ook voor moeders waar!
 
[quote author=Sacha link=topic=8368.msg121322#msg121322 date=1215948462]


Een vader is een titel die je iedere dag weer zal moeten verdienen door klaar te staan voor je kind (binnen redeleijke grenzen) en dit zonder voorwaarden. Datzelfde is trouwens ook voor moeders waar!
[/quote]

Dat is volledig waar, mijn vader verdiend de titel niet, mijn opa en oma  ( zijn ouders ook niet) Maar daarintegen mijn moeder,stiefvader, en opa en oma enso van mijn moeders kant verdienen het stuk voor stuk ( behalve dan 1 oom die zo raar doet) haha

ik leef mijn leven per dag,  because you will never know what is going to happen the next day...
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top