huisdier achterlaten

[quote author=hummer link=topic=8313.msg109977#msg109977 date=1202059281]
Dat de overtocht geen pretje is, ben ik met je eens. Sorry Jack als ik je niet begrepen heb.[/quote]

Ik wil niemand schuldgevoelens inpraten maar alleen zeggen als het eenmaal kan om je vriendje mee te nemen , doe dat dan,
Ik beheer niet over je centjes en over je redens maar alleen gezien vanuit de ogen van je vriendje, neem hem mee.
De trip overleeft hij wel, die verplichte asiel ook.
Maar nooit meer bij je zijn is het slechtste wat je voor je buddie kunt doen, dat snapt hij niet en denkt van wat heb ik fout gedaan.

Diego ligt hier in de tropen, het is hier altijd heet, deur van de spa open en hij kan de hele dag erin wanneer hij maar wilt.
Is het savonds te warm komt hij toch lekker binnen in de airco liggen en luisteren naar de bekende stemmen waarmee hij vanaf puppie-tijd mee opgegroeit is, meer hoeft het niet te zijn.

Jack :evil:
 
[quote author=Jack link=topic=8313.msg109931#msg109931 date=1202001149]
[quote author=Erna link=topic=8313.msg109915#msg109915 date=1201982931]
Wij hebben destijds besloten onze 14-jarige poes alle stress niet aan te doen. We hebben een lief nieuw thuis voor haar gevonden en met heel veel verdriet afscheid van haar genomen :cry:. Drie maanden na ons vertrek is ze gestorven aan een tumor in haar buik.

Groetjes,
Erna[/quote]

Van verdriet, veel sterkte ermee  :shock:

Jack  :evil:
[/quote]

Knap van je Jack dat je zonder onze poes, ons en onze situatie te kennen een oordeel kunt geven over waarom onze poes gestorven is.

Gelukkig zijn we geen verantwoording schuldig aan jou.

Erna
 
Je schrijft je verhaal en ik geef een reactie ''van verdriet''.
Veel achterblijvende honden en katten gaan dood van verdriet.
Als je iets schrijft op een forum dan heb je een hele goede kans dat je van forumleden een reactie krijgt.

Je gaf niet veel prijs daarom was mijn reactie ook kort, ik had liever een antwoord waarom je kat was overleden dan van ''ik ben je geen verantwoording schuldig''   :grin: . 
Dit hieronder is geen vervolg op jouw reactie lieve Erna, maar mijn mening over honden en katten meenemen in het algemeen.

Mijn vriend gaat met mij mee al is hij ook zo slecht terbeen en moet ik hem dragen, hij hoort bij ons en blijft bij ons wat er ook gebeurt met zijn gezondheid.
Mag hij niet mee vanwege gezondheids problemen dan ga ik ook niet.

meestal draait het toch om het geld (het is maar een hond of kat), hij is oud en ziek, hij zal het vliegen niet leuk vinden en dan ook nog die quarantaine,  dus weer een goede reden om het beestje te scheiden van zijn baasje.

Wij kunnen nog bellen en skypen met de family en vrienden die achterblijven, je hond en kat ziet je nooit meer en begrijpt er geen snars van.
Ze worden onzeker en krijgen stress en zelfs zo erg dat ze er dood aan gaan.

Ik eerlijk gezegd kan niet begrijpen dat mensen dit hun eigen vriendje kunnen aandoen.
Misschien ben ik wel een te grote dierenvriend en trek ik het me teveel aan,kan het ook niet helpen.

Enkele weken geleden op mijn werk vloog er enkele cockatoos de shed binnen, gaat dat jong gastje er met zijn nietpistool op schieten.
Totdat hij maatje 43  en 92kilo onder zijn gat voelde en op zijn Nederlands hoorde dat hij dat niet moet doen, hij verstond me niet maar begreep me heel goed. Je hoeft geen dieren pijn te doen ze doen jouw toch ook geen pijn......

Als je vriendje dood gaat heb je geen keus en moet je met je eigen kracht eroverheen komen en accepteren dat hij er niet meer is.
Mot er niet aan denken dat hij bij andere mensen in de tuin loopt of in de kamer ligt bij die mensen waar ik hem ondergebracht heb.
Dit zou ik nooit kunnen accepteren.
Bij elke deur die opengaat denkt hij van , daar komt mijn baasje ,me ophalen om naar huis te gaan. tsja

Neehh, ik ga zodadelijk nog even in de lagoon zwemmen met hem, de lagoon is croc vrij ....zeggen ze. :up:

Cheers,

Jack :evil:
 
Jack wat een lieve post, jullie hebben maar mooi met elkaar geboft  :smile:.

Voor ons was dat helemaal geen issue. Wij hebben onze drie katten (waarvan een dertien ten tijde van de overtocht, en twee gedragsgestoord omdat ze tot hun negende maand geen contact met mensen hadden) meegenomen. Waarom? Die ouwe Tommie was al z'n leven lang in asiels en ik kon het niet over mijn hart krijgen om hem weer ergens te dumpen (en stiekum weet ik dat NIEMAND zo goed voor hem kan zorgen als ik  :cool:) en die andere twee waren aan mij gewend.

Dat zijn aso's, vreselijk schuw en verlegen, maar toch de gok genomen, omdat je in mij opinie een huisdier als gezinslid meeneemt en niet als extra baggage. Oma laat je toch ook niet thuis omdat ze slecht ter been is? Anyway. AQIS personeel bij de opvang was super, echte dierenliefhebbers. DHL was top, allemaal mensen die zich er voor hebben ingespannen dat onze poezen zo min mogelijk stress hadden. En de poezen zelf? Zogauw ze een beetje gewend waren meteen naar buiten gedaan, en nu liggen ze in de berenklauw te lanterfanten. Aan de "laundry" hebben we nog een ultraspeciale kattenvoliere gebouwd, dus happytimes voor puss and boss. Ik denk dat de taaiheid van poezen (maak dat huisdieren in het algemeen, en wat een rare opinie had die huisarts uit een eerdere post) nogal onderschat wordt, want z'on beest is bereid zoveel voor je te doorstaan, als hij aan het eind van de dag maar lekker tegen je aan kan brommen.
 
Jack en Cora..........kan het niet beter verwoorden :up: :up: :up:precies zoals ik over dieren denk. Kinderen laat je ook niet achter omdat de reis zo zwaar is. En een kind is geen dier maar soms ligt het wel erg dicht bij elkaar. Ik heb dus ook heel lang onze emigratie uitgesteld omdat ik dacht dat het voor de dieren veel moeilijker zou zijn (6 maanden minimaal quarantaine enzo).

het is dat we geen permit konden krijgen voor onze 2 schapen en 2 geitjes anders waren die ook meegegaan. Die hebben we helaas wel moeten herplaatsen maar wonen nu super bij mensen in de achtertuin, zoals dat bij ons ook was.
 
Aan de "laundry" hebben we nog een ultraspeciale kattenvoliere gebouwd, dus happytimes voor puss and boss.

Hoe heb je die gemaakt Cora, Ik had ook zoiets voor onze hond in gedachten..

Groetjes
Ineke

ps dit is onze knuffel:
2145843617_e820b9fd00.jpg
 
Dank je Greenbrown.

Ik heb er geen moeite mee als iemand kritiek op me heeft als het gebaseerd is op kennis maar ik heb er een hekel aan als ik ver(be)oordeelt wordt door iemand die niet op de hoogte is van feiten.

Wij zijn enorme dierenliefhebbers, mensen die ons WEL kennen zullen dat volmondig beamen en weten met hoeveel pijn in ons hart wij van onze poes afscheid hebben genomen.

Erna
 
Daarbij komt ook dat katten zich niet zozeer hechten aan een persoon, maar aan een omgeving. Jij geeft ze eten, dus jij bent lief, maar of dat nou iemand anders wordt... Toen onze katten gingen verhuizen waren ze eerst een tijd bezig om het huis te verkennen waar ze gingen wonen en daarna kwam de persoon pas die voor ze ging zorgen. Een paar maanden later zijn we er nog een keer geweest en beide katten kenden ons niet meer. Bij een hond is dat heel anders. Die zal je nog steeds herkennen.
 
Helemaal mee eens Annemiek. Wij hebben onze poes ook regelmatig bezocht nadat we haar hadden 'weggebracht' maar de laatste keer was er al geen blijk van erkenning meer en ze had het er prima naar haar zin, ze werd erg verwend en mocht zelfs op bed slapen, iets wat ze van ons niet mocht :smile:, kwa liefde en aandacht kwam ze niets tekort.

Erna
 
Ja, dit is weer zo'n draadje waar je niets aan hebt :p
Ik wordt van de ene kant naar de andere geslingerd.
Wij hebben deze kanjer hier nog rond lopen.
KC.jpg

KC is een Maine Coon, ex-kater, van bijna 8 jaar oud, hij mag alleen onder toezicht in onze tuin.
Toen de heren nog met z'n 2-en waren hadden we geen twijfels.
Axl was 14 en lichamelijk niet in al te beste staat, KC was niet echt een gezellige mensen kater.
Dus ze zouden naar de zus van Miranda gaan.
Maar nu is Axl dood en KC is sindsdien veel gezelliger geworden :?
KC meenemen is in ene wel weer een optie geworden.

Maar dan;
Al ga je een huis huren, mag hij dan wel mee?
Met zijn dikke vacht, is dat niet te warm voor hem?
Want hij gaat dan wel niet heel veel naar buiten, als het zonnetje schijnt staat hij wel altijd voor de deur te mekkeren dat hij naar buiten wil.

[size=20pt]Dilemma![/size]

Bart (alle argumenten welkom :smile:)
 
[quote author=Tekkel link=topic=8313.msg110253#msg110253 date=1202292946]

Al ga je een huis huren, mag hij dan wel mee?
Sommige huizen mogen huisdieren, sommige huizen niet. Het is even wat meer zoekwerk maar zon kanjer laat je toch niet achter. Je hebt hem ws al 8 jaar dus laat hem nog lekker bij en met jullie genieten die andere 8 jaar ;)

Met zijn dikke vacht, is dat niet te warm voor hem?
Denk dat dat wel meevalt, het zal ongetwijfeld warmer zijn maar hangt er ook vanaf waar je wilt gaan wonen. Ik dacht dat onze langhaar Duitser het ook veel warmer zou hebben maar valt reuze mee. Als het hier erg warm is, liggen de katten of buiten in de schaduw of binnen bij de airco.

Ik zou weleens willen weten wie er echt een negatieve ervaring heeft met het meenemen van de huisdieren buiten het geklooi om met het zoeken naar een huurhuis enzo.

Bart (alle argumenten welkom :smile:)
[/quote]
 
Tsja,wat moet ik doen.
Die poema meenemen of hierlaten.

Effe kijken wat de meeste zeggen....mmmmm word ik niet veel wijzer van.
Morgen even naar de dierenarts vragen of de kat er slechter van word als ik hem bij anderen achterlaat.

Ik weet een oplossing , zoek een euromunt, bij kop gaat hij weg bij munt houd ik hem.

[size=11pt]Dit moet echte vriendschap zijn met je huiskat[/size]
Sorry mate maar ik had munt gegooid....
Sorry mate maar ik had naar anderen geluisterd.

Mot niet gekker worden....
Waarom breng je hem niet naar de chinees , als ze dan per kilo rekenen heb je misschien je ticket eruit....
:up: :up: :up:
Als je kat je topicvraag kon lezen zou hij je ballen eraf krabben....

Wat je moet doen is niet naar dit topic luisteren maar luisteren naar je eigen hart voor je kat , wil je hem bij je houden ook al zou je niet naar Australia gaan ...of niet.


Cheers,

Jack :evil:
 
Wederom lekker bot Jack.

Iedereen moet voor zichzelf bepalen wat hij of zij het beste vindt voor zijn/haar huisdier. Je kunt ook uit liefde en vriendschap een huisdier WEL achterlaten maar dat is iets wat jij niet wilt zien.

Erna
 
Dank je wel Erna, ook ik ervaar Jack als bot met zijn uitgesproken mening. Ik ga me schuldig voelen dat we besloten hebben dat we onze poezen bij lieve vrienden onderbrengen. Het is voor ons niet mogelijk om ze mee te nemen omdat mijn man op verschillende plaatsen binnen Aus zal moeten werken. We zullen dan ook vaak moeten verhuizen binnen Aus. We weten zeker dat we ze heel erg zullen gaan missen maar zijn er van overtuigd dat dit de beste oplossing is.
 
Hoi Ineke, de ultraspeciale kattenvoliere is eigenlijk ontstaan omdat wij drie katten binnen hadden lopen (we wonen in een huurhuis en we hadden geen kattenluikje in de deur).  Mijn vriend heeft toen een soort houtgeraamte aan de aanbouw getimmerd met kippegaas (met behulp van Jeroen van Albury Erna   :cool: ). Er zit een deur en en als het regent gaan ze lekker in hun mandjes in de aanbouw liggen, (waar het in de winter warm en in de zomer lekker koel is) of op het dekentje op de wasmachine. Als het mooi weer is kunnen ze op het ultraspeciale kattenvoliere-rek gaan liggen, lekker loeren naar de vogeltjes in de achtertuin. Als je wilt kan ik je wel een paar foto's sturen.

Wat betreft het herkennen van de baas heb ik bij mijn poezen trouwens een andere ervaring (de aso's). Door omstandigheden hebben we ze een tijd lang bij een kennis moeten onderbrengen en toen mijn vriend daar eens langsging begonnen ze allebei als gekken te miauwen en tegen z'n been aan te duwen. Ook toen ze bij de opvang in Sydney waren hebben ze me steeds herkent, en ik kon er toch echt niet regelmatig heen. En als de kat zich aan het huis hecht en niet aan de mensen is hij toch van slag als je hem wegdoet naar vrienden, voor hem maakt het niet uit of hij nu 5KM of 5000 KM van huis is. Ik denk dat hij die 24 uur in een mandje er graag voor over heeft om bij z'n baasje te blijven.

Wat ons huis betreft.. wij hebben geen problemen gehad met de huisbaas. De vorige bewoners hadden een hondje, dus hij was wel wat gewend. Het enige probleem is denk ik als je van plan bent om een flatje te huren, daar doen ze in Sydney eigenlijk  altijd wel moeilijk. Gewoon doorzoeken.

Wat warmte betreft..katten vinden altijd wel een koel plekje om te gaan slapen. Bovendien hebben ze hier kwakende vogels, en dat kun je je reus niet onthouden!
Dus Bart, gewoon die gezellige mensenkat meeslepen!
 
Natuurlijk mag iedereen zelf bepalen wat hij met zijn huisdieren doet. Iedereen denkt hier anders over maar in veel gevallen gaat het volgens mij ook puur om het gemak dat de dieren maar in NL blijven. Dan wordt er in Australie “gewoon” weer een nieuw dier aangeschaft, alsof je het over een paar schoenen hebt ofzo!! Het zal vaak handiger zijn als je geen dieren om je heen hebt in bepaalde situaties als je gaat emigreren (verhuizen) maar als je écht van je dieren houdt snap ik persoonlijk niet dat je (in het algemeen) die extra hindernis niet wilt nemen.

Gemak dient de mens... en in veel gevallen zijn dieren daar de dupe van. Er worden hier heel vaak redenen geschreven waarom een huisdier in NL is gebleven die gewoon krom zijn. Tuurlijk hebben wij ook gedacht voor we gingen...”sjee zal het niet te warm zijn” maar als je dan berichten ziet van mensen die hun dieren al hebben meegenomen en heerlijk aan hun voeten liggen weet je dat het met die van jou ook wel goed komt. En ook onze dieren zijn meer aan ons gehecht dan aan de omgeving dus zo zullen er nog wel meer poezen zijn. (dit valt dus voor mij ook onder de kromme redenen)

Ach.......de een doet het wel, de ander niet.
 
Ja klopt, als ik die reden hoor, of bijv. " ik laat ze in NL, anders krijg ik geen huis" denk ik, WTF!!??
Tuurlijk, we moesten een kattenvriendelijke emigratie regelen en dat kost geld, tijd en moeite, maar ik weet wel dat we het ondanks alle stress weer precies zo zouden doen. Ook al zijn ze schuw, oud, reageren ze de eerste keer niet op hun rabies inenting (mooie herinnering), kost het ons een rib uit ons lijf, moesten we ze tijdelijk ergens anders onderbrengen etc. Het zijn mijn dieren, dus mijn verantwoordelijkheid en die sta ik niet af. Ze zijn er alleen maar beter  van geworden.
 
Folks,

Ik zou toendertijd kanjer Steve irwin nog leefde mijn vriend nog niet eens onderbrengen bij hem.
Ik snap wel dat je dan grenzen hebt en beperkingen hebt als je een kat of hond meeneemt.
Ik weet dat ik recht ben in antwoorden geen mooie of slechte woorden gewoon recht erop af.
Is meestal gemakkelijk voor de medemens en soms shit om te horen wat je eigenlijk niet wilt horen.
Ik zeg altijd, als je geen antwoord wil krijgen dan moet je niks vragen.
Als je iets vraagt zit de kans erin dat je iets te horen krijgt wat je niet wilt horen.
Vraag je het mij dan is het antwoord recht door zee, ben je het ermee eens dat is aan jezelf.
Naderhand weer dikke vrienden en geen boze gezichten, mensen die me kennen weten dat het daar bij blijft..... en zoals ik al zei de volgende keer weer gewoon vrienden die kunnen praten over andere leuke onderwerpen.

Diep van binnen doet het iedereen pijn om je vriend wegens omstandigheden weg te moeten doen zoals bv. omdat jij verhuisplannen hebt.
Maar alleen gezien vanuit het beestje.
Heb al zoveel gezien zoals dieren absurd veel haren verliezen.
Zichzelf bont en blauw krabben en bijten, dood gaan aan hart kwalen of kwaaltumors krijgen.
Dieren kunnen niet praten en uiten zich.
Is ie boos gaat ie sissen en zet een bolle rug op, een mens zou het nog even aankijken of met een shit gevoel weglopen en thuis tegen zijn familie tekeer gaan van ,''die eikel wat hij allemaal zei tegen me dat was niet normaal, maar ik ben verstandig gebleven en ben weggelopen''.
Een kat of hond doet dat niet.
Als een baasje zijn hond of kat verlaat kan dat beestje zich niet uiten , weet geen raad met zichzelf word onzeker en gaat veranderen, stressen.

Ik heb eens 2 katten gehad, Speedy en Mickey :grin:
De 1 overleed maar de andere kat (Speedy)wist dat niet.
We hebben de kat netjes begraven en Speedy werd elke dag meer gefrusteerd.
Als hij binnen was wou hij naar buiten, savonds laat zat hij in de boom te miauwen op de wijze van een prairyhond, niet om aan te horen en heel zielig.
Totdat iemand zei dat de kat moet weten wat er aan de hand is, hij moet afscheid nemen.

We hebben de kat opgegraven op het gras gelegd onder een struikje en hebben Speedy buiten gelaten.
Al snel vond hij zijn vriendje.
Heeft er een hele tijd bijgestaan , en toen begon het gekrijs weer, na zo'n 40 minuten werd het minder en is Speedy enkele meters verderop gaan liggen en in slaap gedoezeld.
We hebben de overledene kat opgepakt en weer netjes begraven.
Speedy werd weer de oude en je kon hem ook weer achter zijn oortje aaien.


Ik geloof best dat je een heel geschikte plek kunt vinden om je vriend onder te brengen, met alle risico voor de kat of hond zelf.
De beste plek is bij je, kost je een pak geld en nog meer moeite om alles te regelen maar dat hoort allemaal bij het emigreren naar Australia.
Wij hebben ook heel veel mooie huisjes gezien waarin we wilde starten / huren totdat we de omgeving goed leren kennen en vanuit dit huisje verder te gaan en we hebben heel veel mooie huisjes die goedkoper waren dan waar we nu zitten moeten laten gaan vanwege , ''sorry no pets allowed''.

Al moet ik in een tent wonen, mijn vriend blijft bij me.

Nu is hij aan het zwemmen in de pool met een bot in zijn bek   :grin: :smile: :up:

Je mot je zeker niet schuldig voelen want misschien heeft je kat het prima naar zijn zin.
En iedereen moet zelf bepalen wat je het beste vind voor zijn kat of hond , maar vind die kat en hond dat ook het beste?.

Cheers,

Jack :evil:

ps; Zeg eens eerlijk lieve Erna, was dit minder bot ?.
 
Tja, wij zouden met 4 poezen en één hond gaan,maar doordat ik via mijn werk in de wijkverpleging een uitgemergelde kat in een kast heb gevonden (die daar al 2 jaar zat sinds zijn kittentijd)...vorige collega's deden er niks aan,beest kreeg elke dag alleen een rauwe aard. te eten...eigenaresse was geestelijk erg ziek), hebben we er nu sinds kort 5.....en weer een "schizofrene"...die net als de andere 4 : jaren nodig zal hebben voor hij het vertrouwen inzichzelf en ons (de mens) zal (her?)vinden...
Dus zijn het er nu 5...beter in huiselijke kring dan naar een asiel brengen dachten we zo.
Onze hond is ook behoorlijk getraumatiseerd ( uit buitenlands asiel waar ze de eerste 2 jaar van haar leven heeft doorgebracht), gaat stukje bij beetje beter....ze zal de reis/quarantaine niet prettig vinden (bang voor kleine ruimtes en vreemden (mannen), maar beter dan in een nieuw gezin op nieuw moeten beginnen. Komt voor haar op hetzelfde neer, en na de quarantaine is ze weer "thuis".
Aan de warmte zal ze moeten wennen; heeft een dikke vacht, maar ik krijg les van onze trimster om haar zelf te kunnen scheren en bijhouden.
We gaan vanwege onze maatjes eerst een oriënterende reis maken als we ons visum hebben (hopelijk next year) om te ondervinden hoe moeilijk? het zal zijn met zoveel dieren een huis te vinden...helaas kom ik bij bepaalde gemeentes (hun websites) tegen dat 2 poezen per property zijn toegestaan, voor de rest een permit aanvragen tot max. 5, ook zijn er maar 2 honden toegestaan. Terwijl we nu een opvang hebben voor tijdelijk ontheemde honden (overleden baasjes/moederloze pups)...dus in Australië zullen we ook vast wel eens iets zieligs/hulpbehoevends tegenkomen, zo gaat het ons hele leven al...).
Het liefst wonen we zo "rural area" mogelijk,voor onszelf (onze "droom") en zodat de poezen niet bij de buren gaan rondstruinen...
Het enige waar we tegen op zien in de hele emigratieprocedure/proces; vinden we een (huur)huis waar we met z'n allen welkom zijn? Meteen een huis kopen terwijl we niet weten waar we (willen/moeten) wonen vanwege ons werk zien we ook niet zitten.
Als iemand nog een roadhouse/camping te huur/koop weet ofziets hahahahha? mijn man is kok...(het liefst bij de oceaan in de buurt waar honden welkom zijn....dat kom ik ook vaak tegen ; no doggs...).
We hadden een bepaalde voorkeur voor een gedeelte van Australië,maar dat beginnen we zo langzamerhand te laten varen..als we eerst maar ergens een huis kunnen vinden waar we allen welkom zijn, een stuk land met een schuur erop mag ook wel, hoe het huis eruit ziet interesseert ons niks.
Dus als iemand nog tips/ideeën heeft? Hoor ik het graag,
Carmen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top