LaStaVaZa Emulate

Emulate, the real green deal? Of een vertaling van "Het regent zoutzuur uit de hemel", maar dan verwerkt naar de hedendaagse tijd?
Ik kan zo nog wel doorgaan voor @Emulate, er zijn te veel goede onderwerpen waar ze een kei in zou zijn! :)
Tough questions.

In NL zou je gewoon gaan voor de partij die je wil, omdat we in NL het one person-one vote system hebben en het parlement evenredig wordt verdeeld. Behoorlijk anders hier met het Westminster system en preferential voting. In dit 2-party system wil ik gewoon zeker zijn dat de andere partij eruit wordt geknikkerd. Op dit moment is het niet zo dat je dus maar any independent of greens of whatever kan stemmen waar je in gelooft. Right or left, je moet op 1 van de twee big ones stemmen om dat voor elkaar te krijgen. That is my job now. Over mijn werkelijke overtuigingen kunnen we het wel heben in een aparte draad.
 
Het heeft maar zijdelings met emigreren te maken, maar ik vind het belangrijk genoeg om het te markeren in mijn LaStaVaZa. Ook in Australia ben je niet gevrijwaard van normaal menselijk lief en leed.

Mijn schoondochter, tegelijkertijd een van mijn beste vriendinnen, Aoife, 30 jaar, is gisterenavond onverwacht overleden. Ze had een medisch verleden van genetic blood clots en een longembolie is haar in een klap fataal geworden. Ze was niet bij ons, Aoife is een Ierse en was toevallig na 3 covidjaren voor het eerst weer bij haar familie in Ierland. Haar partner (de zoon van mijn partner) was ook niet bij haar, hij zat voor werk in London en is vanochtend naar Ierland gereisd. Aoife en ik hadden veel gemeen, ze zat ook op het 820/801-visum en liep ongeveer 2 jaar achter mijn planning aan. We deelden samen de stress van immiaccounts invullen, pakken papier verzeulen, ze kwam bij ons als ze ermee vastliep om dan samen achter de computer grote glazen wijn te verorberen en onder tafel te rollen van het lachen. We zaten net te wachten op het moment dat ze PR zou krijgen. Onbegrijpelijk dat zo'n beeldschone, bruisende, lieve, geestige, intelligente jonge vrouw er ineens niet meer is.


De ironie wilde dat we het nieuws uit Ierland te horen kregen terwijl we een wake bijwoonden voor een vriendin van ons die een week geleden ook volkomen onverwacht overleed. Shirley was maar 69 geworden en we waren net met een lach en een traan verhalen over haar aan het uitwisselen.

Vale, Aoife and Shirley. You were loved, you will be missed.
 
Last edited:
Het heeft maar zijdelings met emigreren te maken, maar ik vind het belangrijk genoeg om het te markeren in mijn LaStaVaZa. Ook in Australia ben je niet gevrijwaard van normaal menselijk lief en leed.

Mijn schoondochter, tegelijkertijd een van mijn beste vriendinnen, Aoife, 30 jaar, is gisterenavond onverwacht overleden. Ze had een medisch verleden van genetic blood clots en een longembolie is haar in een klap fataal geworden. Ze was niet bij ons, Aoife is een Ierse en was toevallig na 3 covidjaren voor het eerst weer bij haar familie in Ierland. Haar partner (de zoon van mijn partner) was ook niet bij haar, hij zat voor werk in London en is vanochtend naar Ierland gereisd. Aoife en ik hadden veel gemeen, ze zat ook op het 820/801-visum en liep ongeveer 2 jaar achter mijn planning aan. We deelden samen de stress van immiaccounts invullen, pakken papier verzeulen, ze kwam bij ons als ze ermee vastliep om dan samen achter de computer grote glazen wijn te verorberen en onder tafel te rollen van het lachen. We zaten net te wachten op het moment dat ze PR zou krijgen. Onbegrijpelijk dat zo'n beeldschone, bruisende, lieve, geestige, intelligente jonge vrouw er ineens niet meer is.

De ironie wilde dat we het nieuws uit Ierland te horen kregen terwijl we een wake bijwoonden voor een vriendin van ons die een week geleden ook volkomen onverwacht overleed. Shirley was maar 69 geworden en we waren net met een lach en een traan verhalen over haar aan het uitwisselen.

Vale, Aoife and Shirley. You were loved, you will be missed.
Wat een afschuwelijk bericht! Zo jong en plotseling.... Ik wens jou, jouw partner en de familie veel sterkte met het verlies van Aoife en hoop dat je straks, net als voor Shirley, straks met een lach en een traan aan haar terug denkt. Bram Vermeulen zong ooit 'Dood ben ik pas als je mij bent vergeten' en ik sluit me daar graag bij aan.
 
Sorry to hear, en op een vreemde manier onderdeel van het migranten leven, ingrijpende dingen gebeuren soms erg ver van ‘huis’.

Sterkte daar!
 
Het heeft maar zijdelings met emigreren te maken, maar ik vind het belangrijk genoeg om het te markeren in mijn LaStaVaZa. Ook in Australia ben je niet gevrijwaard van normaal menselijk lief en leed.

Mijn schoondochter, tegelijkertijd een van mijn beste vriendinnen, Aoife, 30 jaar, is gisterenavond onverwacht overleden. [...]

Vale, Aoife and Shirley. You were loved, you will be missed.

Jeetje, daar schrik ik van ondanks dat ik haar natuurlijk niet kende, maar je schreef vaker over haar en het was altijd duidelijk dat jullie een heel goede, sterke band hadden. En dan binnen een week twee vriendinnen zo onverwacht te moeten verliezen, dat zijn flinke klappen.

Heel veel sterkte voor jullie. xx
 
Het heeft maar zijdelings met emigreren te maken, maar ik vind het belangrijk genoeg om het te markeren in mijn LaStaVaZa. Ook in Australia ben je niet gevrijwaard van normaal menselijk lief en leed.

Mijn schoondochter, tegelijkertijd een van mijn beste vriendinnen, Aoife, 30 jaar, is gisterenavond onverwacht overleden. Ze had een medisch verleden van genetic blood clots en een longembolie is haar in een klap fataal geworden. Ze was niet bij ons, Aoife is een Ierse en was toevallig na 3 covidjaren voor het eerst weer bij haar familie in Ierland. Haar partner (de zoon van mijn partner) was ook niet bij haar, hij zat voor werk in London en is vanochtend naar Ierland gereisd. Aoife en ik hadden veel gemeen, ze zat ook op het 820/801-visum en liep ongeveer 2 jaar achter mijn planning aan. We deelden samen de stress van immiaccounts invullen, pakken papier verzeulen, ze kwam bij ons als ze ermee vastliep om dan samen achter de computer grote glazen wijn te verorberen en onder tafel te rollen van het lachen. We zaten net te wachten op het moment dat ze PR zou krijgen. Onbegrijpelijk dat zo'n beeldschone, bruisende, lieve, geestige, intelligente jonge vrouw er ineens niet meer is.


De ironie wilde dat we het nieuws uit Ierland te horen kregen terwijl we een wake bijwoonden voor een vriendin van ons die een week geleden ook volkomen onverwacht overleed. Shirley was maar 69 geworden en we waren net met een lach en een traan verhalen over haar aan het uitwisselen.

Vale, Aoife and Shirley. You were loved, you will be missed.
Wow dat is dubbel heftig.
Veel sterkte aan alle familie en vrienden! Vooral haar partner die zo jong zijn vrouw moet afgeven. Gecondoleerd!
 
Het heeft maar zijdelings met emigreren te maken, maar ik vind het belangrijk genoeg om het te markeren in mijn LaStaVaZa. Ook in Australia ben je niet gevrijwaard van normaal menselijk lief en leed.

Mijn schoondochter, tegelijkertijd een van mijn beste vriendinnen, Aoife, 30 jaar, is gisterenavond onverwacht overleden. Ze had een medisch verleden van genetic blood clots en een longembolie is haar in een klap fataal geworden. Ze was niet bij ons, Aoife is een Ierse en was toevallig na 3 covidjaren voor het eerst weer bij haar familie in Ierland. Haar partner (de zoon van mijn partner) was ook niet bij haar, hij zat voor werk in London en is vanochtend naar Ierland gereisd. Aoife en ik hadden veel gemeen, ze zat ook op het 820/801-visum en liep ongeveer 2 jaar achter mijn planning aan. We deelden samen de stress van immiaccounts invullen, pakken papier verzeulen, ze kwam bij ons als ze ermee vastliep om dan samen achter de computer grote glazen wijn te verorberen en onder tafel te rollen van het lachen. We zaten net te wachten op het moment dat ze PR zou krijgen. Onbegrijpelijk dat zo'n beeldschone, bruisende, lieve, geestige, intelligente jonge vrouw er ineens niet meer is.


De ironie wilde dat we het nieuws uit Ierland te horen kregen terwijl we een wake bijwoonden voor een vriendin van ons die een week geleden ook volkomen onverwacht overleed. Shirley was maar 69 geworden en we waren net met een lach en een traan verhalen over haar aan het uitwisselen.

Vale, Aoife and Shirley. You were loved, you will be missed.
Jeetje Emulate, verschrikkelijk verdrietig! Veel sterkte gewenst!
 
Geen idee waar dit staat op de Stress Index naast dood en scheiding, maar het ziet ernaar uit dat we op onze ouwe dag (63 en 68) gaan/moeten/willen verhuizen. Ik ben een week geleden al gestopt met slapen :rolleyes: .

We wonen nu onder de rook van Melbourne CBD, ongeveer 8 km van de City (als we de deur uit lopen zien we de city scape high rises in volle glorie), in een superstille, lommerrijke inner north suburb met overwegend oudere jongeren zoals wij. We zitten ongeveer 4 km benoorden de drukke hipsterkolonie in Brunswick waar @Thijsvr de boel onveilig maakt :). Ik woon in dit huis nu 6 jaar, Mr Emulate al 35 jaar, en hij de rest van zijn leven iets noordelijker. Mijn naam is on the title. And it's falling apart. Onze Victorian bungalow is meer dan 100 jaar oud, nooit gerenoveerd en alles laat het afweten. Onderhoud en renovatie worden onbetaalbaar en we mogen niks doen vanwege de heritage overlay op het huis. Na een badkamerrenovatieofferte (3 keer woordwaarde) waar je een cruiseschip van kunt kopen waren we het zat. Een week puzzelen en debatteren, en we hebben besloten om richting rural Victorian High Country te gaan, ongeveer 110 km boven Melbourne. Voordeel, we krijgen 2 keer zoveel grond en huis voor ons geld. Nadeel, het is 1,5 uur rijden (en 3,5 uur met het OV) naar al onze vrienden en familie in de Melburnian inner suburbs. Die nog van niks weten, en ik zit er niet op te wachten om hun gezichten te zien.

We hebben een goed bod (ver boven verwachting) op ons Melburnian krot (location, location, location is een waar woord), en het allerbeeldigste (nog ouder uit 1880, maar volledig gerenoveerd) cottage in the country gevonden waar we de hoogste bieder zijn. So far, so good. Er is nog niks op papier maar ik verwacht rond eind mei de contracten en rond augustus/september de verhuizing.

But it's stressful. Zo gewend om naar de City te lopen, State Library, concerten, tentoonstellingen, evenementen, foody capital met 6000 restaurants, book shops, art galleries, buzz. En nu een country town met 2000 zielen, nog een stuk kouwer dan Melbourne :oops: in de winter, en verder niks te doen dan hiken en fietsen.

Geen advies nodig hoor ;). Ik schrijf het maar op, vooral om te zien hoe ik me over een jaar voel.

Nieuw cottage, voor zover het door gaat:
1683611415215.png
 
Last edited:
Ik snap de ‘stress’. Ondanks dat je de wereld niet uit gaat is het een stevige verandering. Wellicht te veel afleveringen Move to the Country gekeken 😁 Maar de High Country is wel god’s country (met kleine g natuurlijk 😉)

Mag ik vragen welke town?
 
Mooi huisje zeg! Ziet er erg goed onderhouden uit en als ik mij niet vergis zit er werkelijk een enorme shed achter.

Frisse lucht, de 'echte' natuur om de hoek en jullie hebben een AWD waarmee je wat kunt gaan verkennen, er is genoeg te ontdekken in die omgeving. Dit soort dorpjes hebben ook altijd wel een levendige community, het heeft wel wat hoor. Het zal wel even wennen zijn vanuit de stad maar je moet het ook wat tijd gunnen.
 
Dat is idd een behoorlijke move. Zowel in afstand als omgeving. Het blijft bizar (maar logisch) hoe locatie-locatie-locatie overal werkt. Wil je op zo een toplocatie blijven moet je geld bijleggen, verkoop je het en ga je elders (wat me in veel opzichten toch ook een toplocatie lijkt) dan krijg je voor niets bijleggen meer ruimte en gerenoveerd huis.Als je gewend bent aan OV dan is 3,5 uur een excursie maar 1,5 uur met auto is nog te doen voor wat meer cultuur en vrienden.
Rust en groen lijken me (en ik spreek nu een jaar uit ondervinding) zo onvervangbaar. (Alhoewel die combinatie garandeert ook bijna elk weekend: iemand voor een uur op zijn grasmaaier 😊, weg rust. Maar dat nemen we er graag bij).
Ik denk dat je gaat genieten
 
Ik snap de ‘stress’. Ondanks dat je de wereld niet uit gaat is het een stevige verandering. Wellicht te veel afleveringen Move to the Country gekeken 😁 Maar de High Country is wel god’s country (met kleine g natuurlijk 😉)

Mag ik vragen welke town?
Nope. Dit is all Mr Emulate. Ik ben een citysider. Maar het is wel een geweldig stadje met alles dat je nodig hebt. ALS het doorgaat, kan nog te veel fout gaan. Needed to vent.

 
Dat is idd een behoorlijke move. Zowel in afstand als omgeving. Het blijft bizar (maar logisch) hoe locatie-locatie-locatie overal werkt. Wil je op zo een toplocatie blijven moet je geld bijleggen, verkoop je het en ga je elders (wat me in veel opzichten toch ook een toplocatie lijkt) dan krijg je voor niets bijleggen meer ruimte en gerenoveerd huis.Als je gewend bent aan OV dan is 3,5 uur een excursie maar 1,5 uur met auto is nog te doen voor wat meer cultuur en vrienden.
Rust en groen lijken me (en ik spreek nu een jaar uit ondervinding) zo onvervangbaar. (Alhoewel die combinatie garandeert ook bijna elk weekend: iemand voor een uur op zijn grasmaaier 😊, weg rust. Maar dat nemen we er graag bij).
Ik denk dat je gaat genieten

Ja maar het probleem is dat je die heritage overlay hebt, daar hebben wij in Nederland ook 'last' van gehad. Last in de zin dat je niks mag en wat je mag kost een enorme berg centen. Het is uiteraard ter bescherming van en ik ben verder helemaal voor maar uit praktisch perspectief is het een nachtmerrie, maar daar zul jij als architect vast van alles van alles vanaf weten.


Dit is wel wat voor je @SteveSW , al zal het overlast meer van anderen komen die maaien. Van je eigen gemaai heb je niet zoveel last.
 
Back
Top