Na dagen in de stad doorgebracht te hebben was het tijd om te beginnen aan onze house sit van 5 weken. De zoon van de eigenaars van het huis, een typische ozzy met lange haren, tatoeage en dikke pickup haalde ons op. Onderweg kregen we voor het eerst de buitenwijken bij daglicht te zien, dat was zeker niet teleurstellend. Mooie huizen, veel groen en ruimte.. En naarmate we onze bestemming naderden ook steeds meer paarden. Een lange oprijlaan tussen de weilanden met paarden leidde ons naar een klein huis op een heuvel. Snel onze bagage uit de pickup, want het was gaan regenen. Toen we het huis binnen gingen overviel ons het adembenemende uitzicht. Wat een prachtige plek! De inrichting van het huis was modern, met een grote open keuken. Niet het schoonste huis, maar zeker comfortabel. We kregen uitleg over de airco en advies welke slaapkamer te kiezen. Toen stelde de zoon voor om ons de weg naar de supermarkt te laten zien. Goed idee dachten wij. Voor we het wisten zat Chris achter het stuur van een bijna nieuwe Toyota rav4 (boks!). We konden gewoon die andere auto volgen, dat hielp wel bij het links rijden. In de middag was het tijd voor het dieren-voeren-ritueel. Een paar balen hooi werden achterin een oude pickup geladen, en hup, op naar de wei! Er zijn 11 paarden, inclusief een veulentje, voornamelijk Arabieren. In de ochtend en laat in de middag voeren, water geven, en checken op eventuele verwondingen, easy
. Toen nog de hond en kat voeren, genoeg gezelschap in ieder geval. Fabienne kreeg een uitnodiging om de volgende dag mee te gaan paardrijden. Rustig aan, want de paarden zijn niet op conditie. Zo'n aanbod sla je natuurlijk niet af, ook al is het bijna een jaar geleden dat je hebt gereden.. Zo gezegd zo gedaan, de volgende dag gingen we 4 paarden vangen. Ze rijden endurance met de paarden, heel wat anders dan wat ik gewend ben. Wel super leuk natuurlijk! Mijn paard, een witte Arabische ruin, kreeg om zijn hoofd een hoofdstel van touwen, bitloos. Even slikken. Zal wel goed komen.. Na wat gepruts met het zadel waren we klaar om te vertrekken. Ik dacht dat ik nog even hulp of in ieder geval tijd zou krijgen om het een en ander wat te stellen, maar we gingen er meteen op uit. Nou ja, dan onderweg maar? Mijn paard wilde constant voorop lopen, wat ik niet altijd een goed idee vond aangezien ik de weg niet wist. Maar hij wist de weg blijkbaar wel. Na een stukje woonwijk kwamen we aan bij een bos, met wegen vol stenen en behoorlijk hoge heuvels. Niet te veel opzij / naar beneden kijken
. Heerlijk gereden, echt geweldig dat dat gewoon kon en mocht. Toen ik na 1,5 uur dacht dat de rit voorbij was bleek dat we het zelfde stuk weer helemaal terug gingen. Au. Evengoed genoten van de terugweg hoor, al had ik iets anders in mn hoofd bij een klein ritje
. Er gebeurt zo veel in een korte tijd, soms is dat allemaal wat lastig te bevatten. We laten het over ons heen komen en vertrouwen erop dat het goed komt. Op deze prachtige plek hebben we de mogelijkheid om tot rust te komen na alle hectiek van de afgelopen weken. Langzaamaan proberen we hier wat georganiseerd te raken. En we genieten met volle teugen
