Bij ons wist iedereen het al van bij het begin van het traject. Velen verklaarden on 'z@t', anderen dachten dat het een bevlieging was, en enkelen vonden het gewoonweg geweldig. Maar wij vonden het belangrijk om iedereen erin te betrekken. Zeker ook voor de kinderen, toen 9 en 7, nu 12 en 10. En nu nog steeds, een goede 3 jaar na het begin van ons proces, vinden we het nog steeds een goede keuze geweest om het van meet af aan te vertellen. Vrienden en familie hebben het intense karakter van het proces kunnen meemaken, de ups en downs, en hebben geleerd dat we dit echt meenden en echt hoopten dat het zou lukken. Voor school was het nuttig dat de klasgenoten het wisten. Zij konden er ook, nu het afscheid er eindelijk ook echt is, er makkelijker mee om.
Vooral de laatste maanden waren geweldig voor ons, we hadden besloten om geen afscheidsfeest te geven, maar om intens te genieten van iedereen door bij iedereen persoonlijk langs te gaan, met een etentje, een bbq, een drankje. Daar hebben we veel tijd in gestoken (zijn ook enkele kilo's bij daardoor) maar dat was de beste beslissing ooit. Nu staan we vertrekkensklaar. Volgende woensdag zijn we weg... Maar we kijken op een intens fijne tijd terug.