Arjan&Sytze
Active Member
Ja
Het komt er grofweg op neer: we leven al in de meest luxueuze tijd ooit, in de rijkste landen ter wereld (Nederland en/of Australië). Als wij al een morele plicht hebben in het leven, is het m.i. onze bevoorrechte positie gebruiken om - naast al het genieten - iets goeds te doen, ook als dat een paar offers vraagt. Dat kun je 'ernaar streven het braafste jongetje van de klas te zijn' noemen. Voor mij (A) is dat echter gewoon: bewust en fatsoenlijk genieten en onderwijl 'leading by example'.
Is genieten namelijk het hoogste doel in het leven? Of gaat het erom dat je de wereld beter achterlaat dan je hem aantrof? Dat laatste - bij het CDA rentmeesterschap genoemd en veel andere confessionele partijen hebben zo'n kernwaarde, net als groene en ethische partijen - heeft mijn voorkeur. Dat is een ingewikkelde discussie, want heeeeel erg een kwestie van persoonlijke waarden. Dat is moeilijk voor een ander om te beslissen. Maar beleidsmakers moeten dat helaas wel (ik vind het knap). Daarom stipte ik even de politiek partijen aan, want die zijn verantwoordelijk voor het beleid.
Mijn persoonlijke opvattingen zijn denk ik al wel duidelijk: we hebben het zó goed (vergeleken met andere Nederlanders en al zéker vergeleken met alle andere wereldbewoners) dat we kunnen emigreren naar een ander rijk land. Vanuit die rijkdom zou iedereen makkelijk wat offers moeten kunnen maken. Als we geen benzineauto's mogen rijden, zijn er inmiddels talloze elektrische en hybride opties. Mogen we geen vlees en vis meer eten? Dan zijn er een ziljoen aan vegetarische opties. Wij - deze generaties - leven bij uitstek in een Luilekkerland. Waarom zouden wij klagen over dingen die niet meer mogen (lees: wat tornt aan het genot), terwijl we nog altijd véél meer te genieten hebben dan alle generaties voor ons ooit hebben kunnen doen? Sterker nog: we genieten (en consumeren) zó veel, dat de generaties na ons met enorme problemen zitten. Niet dat mensen hier klagen, btw. Ik stel het in zijn algemeenheid.
Dat brengt ons bij het volgende punt: wij weten van alles. In tegenstelling tot landen met slecht onderwijs of media-censuur. Wij weten hoe slecht overconsumptie is. Wij hebben goed onderwijs gehad (misschien zelfs op zondag in de kerk), waardoor we prima weten wat goed en kwaad is, en dat ons handelen invloed heeft of de rest van de wereld. Wij hebben een moreel kompas. Wij zouden inderdaad 'het 'braafste jongetje van de klas' moeten willen zijn, niet alleen omdat we zo rijk zijn, maar ook omdat we het best geïnformeerde jongetje van de klas zijn. Zo'n voorrecht komt ook met een prijs, vind ik.
Kortom: als wij - rijke, goed geïnformeerde mensen - al niet wat offers kunnen maken, hoe kunnen we dan ooit van andere landen verwachten dat zij iets doen om overbevissing tegen te gaan? En methaan-uitstoot? Het is dus inderdaad aan ons, vind ik.
Nou ja.. dat dus. Groeten van een vegetariër die eigenlijk best graag vlees en vis lust.
Ja maar hier heb ik dan toch ook wel een sterke mening over, die ik (A) graag even deel.
Het komt er grofweg op neer: we leven al in de meest luxueuze tijd ooit, in de rijkste landen ter wereld (Nederland en/of Australië). Als wij al een morele plicht hebben in het leven, is het m.i. onze bevoorrechte positie gebruiken om - naast al het genieten - iets goeds te doen, ook als dat een paar offers vraagt. Dat kun je 'ernaar streven het braafste jongetje van de klas te zijn' noemen. Voor mij (A) is dat echter gewoon: bewust en fatsoenlijk genieten en onderwijl 'leading by example'.
Is genieten namelijk het hoogste doel in het leven? Of gaat het erom dat je de wereld beter achterlaat dan je hem aantrof? Dat laatste - bij het CDA rentmeesterschap genoemd en veel andere confessionele partijen hebben zo'n kernwaarde, net als groene en ethische partijen - heeft mijn voorkeur. Dat is een ingewikkelde discussie, want heeeeel erg een kwestie van persoonlijke waarden. Dat is moeilijk voor een ander om te beslissen. Maar beleidsmakers moeten dat helaas wel (ik vind het knap). Daarom stipte ik even de politiek partijen aan, want die zijn verantwoordelijk voor het beleid.
Mijn persoonlijke opvattingen zijn denk ik al wel duidelijk: we hebben het zó goed (vergeleken met andere Nederlanders en al zéker vergeleken met alle andere wereldbewoners) dat we kunnen emigreren naar een ander rijk land. Vanuit die rijkdom zou iedereen makkelijk wat offers moeten kunnen maken. Als we geen benzineauto's mogen rijden, zijn er inmiddels talloze elektrische en hybride opties. Mogen we geen vlees en vis meer eten? Dan zijn er een ziljoen aan vegetarische opties. Wij - deze generaties - leven bij uitstek in een Luilekkerland. Waarom zouden wij klagen over dingen die niet meer mogen (lees: wat tornt aan het genot), terwijl we nog altijd véél meer te genieten hebben dan alle generaties voor ons ooit hebben kunnen doen? Sterker nog: we genieten (en consumeren) zó veel, dat de generaties na ons met enorme problemen zitten. Niet dat mensen hier klagen, btw. Ik stel het in zijn algemeenheid.
Dat brengt ons bij het volgende punt: wij weten van alles. In tegenstelling tot landen met slecht onderwijs of media-censuur. Wij weten hoe slecht overconsumptie is. Wij hebben goed onderwijs gehad (misschien zelfs op zondag in de kerk), waardoor we prima weten wat goed en kwaad is, en dat ons handelen invloed heeft of de rest van de wereld. Wij hebben een moreel kompas. Wij zouden inderdaad 'het 'braafste jongetje van de klas' moeten willen zijn, niet alleen omdat we zo rijk zijn, maar ook omdat we het best geïnformeerde jongetje van de klas zijn. Zo'n voorrecht komt ook met een prijs, vind ik.
Kortom: als wij - rijke, goed geïnformeerde mensen - al niet wat offers kunnen maken, hoe kunnen we dan ooit van andere landen verwachten dat zij iets doen om overbevissing tegen te gaan? En methaan-uitstoot? Het is dus inderdaad aan ons, vind ik.
Nou ja.. dat dus.
Groeten van een vegetariër die eigenlijk best graag vlees en vis lust.
Last edited:
