Ok, we zijn weer terug in het land. Eén dag eerder dan gepland, want het was toch wel aardig koud in Berlijn. Waarschijnlijk mede door die kou stond ons hoofd toch ook weer niet zo heel erg naar toerist zijn in Berlijn, en besloten we lekker een dagje eerder naar huis te trekken.
Nog even een kort verslagje m.b.t. de felbegeerde sticker in het paspoort:
Zondagavond aangekomen in het hotel, lekker gegeten en op tijd naar bed (wel eerst even de metro-route uitzoeken op het kaartje die het dichtst bij de ambassade komt). Maandagochtend lekker vroeg op, en de metro genomen. We waren precies op tijd bij de ambassade (d.w.z. enkele minuten voor 9). Even door een detector poortje (waar Ellen natuurlijk wel even het zakmes in bewaring moest geven), melden aan de receptie waar de paspoorten gecheked (nummer genoteerd) werden, en even wachten in de hal. Enkele minuten later kwam de bewaker melden dat het visa-loket geopend was, dus een ieder op pad (deurtje door, trapje op, nog een deurtje door). Weer in een wachtkamertje, maar nu een waar twee loketten zijn EN een nummertjes apparaat (je weet wel, waar je een nummertje moet trekken. Wij trokken nr 32, en de teller bij het loket stond op 22.. Dat viel even tegen, maar toen na enkele minuten iemand achter het loket ging zitten om te werken, bleek nr 31 de eerste te zin van die dag. Dat viel dus wel mee.
Even een sfeerverpester doordat er een ´belangrijke man´ na een minuut of 20 op stond en zijn beklag ging doen bij de receptie. Hij vertelde dat hij als eerste beneden was aangekomen (en dus als eerste in de hal ging zitten wachten). Hij was niet op de hoogte van het feit dat in deze wachtkamer nummertjes getrokken moesten worden, en dat had hij dus pas te laat gezien. Hij vond dat eigenlijk niet eerlijk, en hij was hier met een tijdelijke werknemer gekomen (helemaal uit Amsterdam gekomen met de trein) en moest ´s middags weer de trein terug nemen. Voor deze werknemer moest een (tijdelijk) werkvisum worden verstrekt, omdat hij in Australie een belangrijke klus voor zijn bedrijf moest gaan doen. Affijn, de lokettiste heeft nog enkele minuten volgehouden dat hij toch maar moest wachten tot hij aan de beurt was, maar het lukte hem uiteindelijk toch om voor te dringen. Na dat akkefietje was de sfeer duidelijk minder, de helft van de mensen waren ondertussen opgestaan en liepen enigzins weifelende rond...
Het bleek overigens dat die man die behoorlijk engels sprak, wel gewoon een Nederlander was ... Wij schaamden ons toch wel een beetje....
Affijn, waren wij eindelijk aan de beurt. Vertellen bij het loket dat we zijn gekomen om ons visum in het paspoort te krijgen. Eerste opmerking was: "Ik hoop dat het lukt, want vorige week hadden we ook al problemen met het systeem" ...
Je snapt dat we het heel snel even heel warm kregen... Maar gelukkig, 10 minuutjes later riep ze ons, en jawel hoor het prachtige stickertje in ons paspoort !!!
Nou, voor diegenen die dus nog naar Berlijn zouden gaan om het stickertje te gaan halen: Zorg dat je op tijd in de hal bent, en dicht bij de deur naar de gang naar de visa wachtkamer zit, dan kun je als eerste een nummertje trekken ;-)
Nu alleen nog het huis verkopen, volgende week een open huis (onderdeel van de open huis route van NVM). Deze keer doen we zelf de ontvangst en rondleiding, eens kijken of er nu echte kopers op komen draven ...
M.vr.gr.
Perthpete.