Spijt van emigratie?

Hi Syl,

Toen ik er een jaar geleden was, hadden de meeste benzinestations niet de mogelijkheid om een bedrag van méér dan een dollar op de reclame (prijs opgaaf) borden te zetten. Dat werd gewoon gedaan met een stuk plakband om de 1 dollar+ aan te geven.

Dus Nederland is niet het enige land waar de prijzen de pan uit gerezen zijn.

[quote author=Syl link=topic=2462.msg28928#msg28928 date=1127469573]
en gewoon even uit nieuwsgierigheid....
Let wel, ze doen minder moeilijk en zijn vriendelijker tegen een hartchirurg dan een automonteur of draadjestrekker (elektricien).
.....huh??? vertel eens????
[/quote]

Het lijkt mij tamelijk vanzelfsprekend (Kan het HARTSTIKKE FOUT hebben natuurlijk) want er zijn méér electriciens en automonteurs dan hartchirurgen.
Persoonlijk zou ik liever een automonteur of draadjestrekker zijn, dan chirurg (ben niet zo stressbestendig). Ik ben nl maar een doodgewone typmiep achter een computer.

Rene
 
Ikzelf vindt het, zelf na al die jaren, toch echt nog een land waar het voor veel mensen niet uitmaakt of je nou "sparky" :wink: bent of GM bij een op ander top bedrijf. Vandaar dus even mijn verbaasde reactie. Wij hebben jaaaaaaaren lang in oude bakken van auto's rond gereden en de enige mensen die er commentaar op hadden waren (you guessed it) vrienden uit Nederland. Hier wordt men gewoon veel minder afgerekend op "uiterlijk vertoon" 

Groetjes
Syl
 
Ans,

Aangezien je de mentaliteit van de Ozzies en de ruimte in het land waardeert, maar eigenlijk ook wel graag veel groen hebt/ziet.... EN nog aan het orienteren bent over welke land te kiezen:

Ben je wel eens in Canada geweest? Wij zijn nu 3 keer in Australie geweest (en ja, daar gaan wij strakjes wonen ;-)), maar ook een paar keer (en ikzelf vaker dan een paar aangezien mijn pa in Canada woont) in Canada. En op het gebied van mentaliteit en ruimte kan Canada aardig mee met Australie. Natuurlijk het klimaat is heel anders, ECHTE winters, maar daartegenover ook ECHTE zomers...

En mocht dat nog een punt zijn, volgens mij is Canada ook wat makkelijker binnen te komen dan Australie..

M.vr.gr.

Perthpete
 
Perthpete,

Dit is waarschijnlijk een beetje off-topic, maar zag het volgende onderaan je bericht staan:
[quote author=perthpete link=topic=2462.msg28945#msg28945 date=1127472262]
Huidige (2005-09-22) status: Assurance of Support lijkt geregeld. Wachten si nu op bericht van Centrelink aan Dimia en dan bericht (GRANT LETTER) van Dimia naar ons...
[/quote]

Ik ben van plan om een spouse-visa aan te vragen, en volgens het booklet zouden ze ons om een AoS kunnen vragen. Maar het is mij eigenlijk niet helemaal geheel duidelijk wat nu precies een AoS is... Zou je mij hier wat meer over kunnen vertellen? Wat bedoelen ze er precies mee? Hoe regel je zoiets, etc. Thanks!

Cya,

Vin
 
[quote author=perthpete link=topic=2462.msg28945#msg28945 date=1127472262]
Aangezien je de mentaliteit van de Ozzies en de ruimte in het land waardeert, maar eigenlijk ook wel graag veel groen hebt/ziet.... EN nog aan het orienteren bent over welke land te kiezen:
[/quote]

We zijn begin deze maand langs de kust van Melbourne naar Sydney gereden en je kunt rustig hierheen komen. Bossen, weiland, meer bos en nog veel meer heel erg groen weiland. En oh ja.... nog meer bos. Liefhebbers van groen komen hier ruimschoots aan hun trekken. En als je nog meer groen wilt... er is nog een aardig moppie (tropisch) regenwoud in Australie :).
 
[quote author=Ans link=topic=2462.msg26437#msg26437 date=1125673199]
Australië staat in ieder geval wel op ons lijstje ondanks het feit dat we er nog niet geweest zijn. (Zit in de planning) Wij horen eigenlijk alléén maar goede verhalen over Australië van mensen die er geweest zijn en, en dat is veel belangrijker, van mensen via internet en familie die er wonen. We zijn het laatste jaar erg op Italië gericht geweest maar daar zijn we toch wel veel dingen tegengekomen waar we niet erg van gecharmeerd waren. Erg leuk voor vakantie maar om er te wonen is  toch een ander verhaal.  Vandaar dat we ons nu toch weer op Australië aan het richten zijn.
[/quote]

Wij hebben eerst een jaar in Italie (Genua) gewoond voordat we naar Australie kwamen! Beide voor werk (en m.n. avontuur) overigens. Ik vond het helemaal te gek! Ik droomde al jaren over Italie. Ik houd enorm van de cultuur, het eten, het landschap, de mentaliteit van het volk, taal etc. En, behalve dan dat we niet woonden in een 'rustico' op een olijfboomplantage met ganzen en geiten, maar in een grauwe betonnen 'palazzo' met uitzicht over zee, heb ik vollop van elke minuut van ons dolce vita genoten. En geen moment spijt of heimwee gehad naar NL. Maar achteraf beschouwd, het was een beetje een erg naieve sprong in het diepe. Want inderdaad, het is best ingewikkeld om in Italie te wonen. Zeker als je de taal niet goed kent en er niemand is die bereid is om flink wat tijd in je steken om je een beetje op pad te helpen in de papier- en bureaucratiejungle van Italie. En naast de officiele wegen zijn er de officieuze paden die je kunt (en vaak moet) bewandelen, maar alleen mbv vriendjes van vriendjes van vriendjes van, etc. Wij hadden gelukkig heel erg gebofd en we hebben enorm veel steun gehad aan Italiaanse collega's en vrienden die ons begeleiden bij werkelijk alle rompslomp die je zoal tegenkomt bij het beginnen van een nieuw buitenlands leven. Maar zonder hun ...

Enfin, na dat jaar Italie dus naar Brisbane. Nooit gedroomd over Oz, zelfs niet voor vakantie. Trok me niet. Maar terug naar NL was zeker geen optie, ons buitenlandse avontuur was immers net begonnen! Voordeel van Oz is dat het levensonderhoud aanzienlijk goedkoper is dan in Europa en er is een heel duidelijke officiele weg om telefoonaansluitingen, bankrekeningen, huurcontracten, electriciteit en gasaansluitingen, etc te regelen (ondanks de ongelovelijke hoeveelheid papierwerk dat dat doorgaans kost). Dus dat was allemaal vrij snel geregeld en we konden een 3e leven beginnen. Maar we hadden het 1e jaar enorm veel moeite om ons aan ons nieuwe leven aan te passen. Alles wat we zo enorm waardeerden in Italie en NL, was hier niet. En mijn ervaring met opbouwen van vriendschappen is vergelijkbaar met wat ik andere mensen hoor zeggen in deze en andere strings. Omgang hier loopt iets anders dan wat we gewend waren. Ik vind ook dat mensen hier toch iets afstandelijker of gereserveerder zijn.

Maar na het eerste jaar viel bij ons langzaam maar zeker het kwartje. We waren ons nieuwe leven gewend, heimwee naar Italie en NL was weg. We hadden vervoer (rijbewijzen hier gehaald!), waren verhuisd naar een heerlijke Queenslander met tuin en alles. En het is er heel langzaam maar zeker ingeslopen; we willen niet meer weg. Dus wat betreft spijt van emigreren naar Oz: eerst wel en nu helemaal niet meer. Het leven is hier goed ..., beter. Minder gecompliceerd om eenvoudige dingen zoals wonen en ruimte. Ik denk alleen dat ik wel eens naar Melbourne zou willen verhuizen of Adelaide misschien, om de stad. Maar ach, de levenstijl in Brissie is eigenlijk ook best wel heel erg fijn, maar wel behoorlijk wat slomer dan 'normaal'.

Enfin, dat was mijn relaas. Ik ga nu frisbee gooien in New Farm park.
 
[quote author=Vinvanmil link=topic=2462.msg28998#msg28998 date=1127528724]
Ik ben van plan om een spouse-visa aan te vragen, en volgens het booklet zouden ze ons om een AoS kunnen vragen. Maar het is mij eigenlijk niet helemaal geheel duidelijk wat nu precies een AoS is... Zou je mij hier wat meer over kunnen vertellen? Wat bedoelen ze er precies mee? Hoe regel je zoiets, etc. Thanks!
[/quote]

Dag Vin,

Heel kort gezegd betekent een Assurance of Support zoiets als ´verzekering van ondersteuning´. Iemand die een AOS voor jou afgeeft maakt in feite een (juridische!) verbintenis met Centerlink (zal je kennen als je al een tijd in Australie zit denk ik zo). De persoon wordt met het ondertekenen van een AOS persoonlijk financieel aansprakelijk voor jou voor een aantal zaken.
Wanneer jij om wat voor reden dan ook bijzondere bijstand nodig zou hebben (uitkering o.i.d.) dan wordt dat bij jouw assurer teruggehaald.

In ons geval kwamen we voor een independdant skilled visum net een paar puntje te kort (leeft > 40, dan krijg je dat ;-)). Met een AOS (familieband plus financiele borg) redden we het wel. Voor visa zoals de onze geldt een periode van 2 jaar waarin de assurer garant staat. Voor een spouse visum is dat ongetwijfeld een andere period (ik weet niet hoe lang, maar kijk op de site van Centrelink en/of Dimia, daar is dat te vinden). Ik heb wel eens ooit gelezen dat voor een ´family-reunion´ visum een periode van zelfs 10 jaar wordt aangehouden.

Let wel, de familieband (en in jouw geval partnerschap) alleen is niet afdoende, degeen die een AOS afgeeft moet ook aan bepaalde inkomenseisen voldoen. In ons geval: inkomen van de afgelopen twee jaar moest minimaal boven de 35.000 dollar per jaar zijn (dit bedrag is afhankelijk van de samenstelling van het gezin van zowel de assurer als ons). Of dat voor een spousevisum ook zo is, zal je even moeten opzoeken.

Dit even om een indruk te geven, de precieze details kun je denk ik het best vinden op de site(s) van Dimia en Centrelink.

http://www.immi.gov.au/
http://www.centrelink.gov.au/

M.vr.gr.

Perthpete
 
Hoi!

Ik heb zelf zo'n 9 jaar in de buurt van Geneve gewoont, heb één jaar rond de wereld getrokken en mijn huidige vriendin ontmoet (nee, niet in Oz maar in Bolivia of all places), woon nu al weer zo'n drie jaar in Amsterdam en ga in december richting Melbourne. Alle plekken hebben zo z'n voor- en nadelen...

Wat ik persoonlijk heb gemerkt is dat je jezelf één jaar moet geven om een beetje in te burgeren en (echte) vrienden te maken.

Bevalt het na één jaar niet dan zou ik wat anders gaan zoeken...

Enjoy !

Marco
 
Ik hoorde vandaag toch een verhaal waar ik toch niet zo vrolijk van werd.
Ik sprak toevallig een oud collega i.v.m. dat hij eventueel een referentie voor mij wilde zijn.

Een huidig collega van hem heeft een paar jaar in Australië gewoond en gewerkt,
maar is uit pure ellende teruggekomen......ondanks dat ook familie van hem in Ozzie woonde.

De echte ins en outs weet ik er niet van,
maar wat ik begreep is dat voor hem de werksituatie niet echt ideaal was
en dat hij, ondanks dat ze wel veel mensen nodig hebben in dat vakgebied,
op moest passen dat ze hem niet op straat zette.
Heel even geen werk en hij kon zomaar op straat staan.
Je bent dan blijkbaar toch maar iemand van 'overseas' en hebt dan schijnbaar minder rechten dan een binnenlandse werknemer.
Je blijft toch een buitenlander en zo behandelen ze je ook.......althans.....dat is wat ik te horen heb gekregen.

Van dit verhaal schrok ik toch wel behoorlijk.

Heeft iemand daar ook ervaring mee of kent iemand deze verhalen?
Ik ben zeer benieuwd.

Bert
 
Je bent dan blijkbaar toch maar iemand van 'overseas' en hebt dan schijnbaar minder rechten dan een binnenlandse werknemer.
Je blijft toch een buitenlander en zo behandelen ze je ook.......althans.....dat is wat ik te horen heb gekregen.

Kort maar krachtig: Ik herken dit (gelukkig) echt helemaal totaal niet. Je moet het hier wel heel bont maken wil je niet geaccepteerd worden.

Syl :)
 
Gelukkig voor jou Syl
Misschien dat het ook afhangt in welke streek je neerstrijkt.
Zijn de mensen in de ene streek wat stugger en in de andere streek misschien wat opener.
Zal ongetwijfelt wel, want dat heb je in Nederland natuurlijk ook wel.

Misschien heeft hij gewoon heel veel pech gehad...

Bert
 
Ik heb voor mezelf bedacht dat ik daar minimaal een bepaalde tijd moet zijn. Sommige mensen zijn heel snel met oordelen over dat ze iets niet kunnen, terwijl ze het wel kunnen als ze even doorzetten. Alle dingen moeten wennen en zo denk ik ook over de verhuizing naar Australie. Alle begin is moeilijk en je moet ook niet te snel opgeven, want anders kom je er nooit.
 
Was hij als casual aan het werk?? Zo klinkt het wel. Als er minder werk is dan mogen ze je ook ontslaan, mits vantevoren gezegd is dat het casual is.
 
Iemand schreef een keer op het forum (syl?) : (ongeveer)"Je beseft pas dat je geemigreerd bent, als je helmaal gesetteld bent, je spullen er zin, baan hebt enz. "
We woonden toen nog in Nederland en ik dacht toen: Nou, dat zal toch wel eerder zo zijn, bv bij afscheid of aankomst in Oz.
Maar nu, nu pas besef ik inderdaad  dat we geemmigreerd zijn en dat Syl(?) gelijk had.  Je kunt je dat gevoel haast niet voorstellen als je nog in Nederland bent, ookal denk je ernog zoveel over na.
Wij hebben het naar ons zin hier, maar kunnen nog niet zeggen dat we hier ons hele leven willen blijven wonen.
Misschien komt dat nog, misschien niet. We hebben het plan om nu eerst gewoon te wonen, werken te sparen. En dan na een jaartje tot 2 , te gaan reizen en heel wat meer te gaan zien van dit land en N-Z.
Daarna gaan we bekijken, of we hier nog steeds onze toekomst zien.

wbt casual werk:ik werk nu ook casual, geen contract niks. Zij zeiden wel dat ze eerst 2 of 3 officiele waarschuwingen moeten geven om iemand te ontslaan.
 
Hiya

Zo herkenbaar :) Wij riepen eerst "we kijken het een jaar of twee aan" (twee jaar klonk nou eenmaal als een redelijke tijd to settle :)) na die twee jaar plakten we er in ons hoofd nog een paar jaar aanvast. Toen kregen wij een dochter en werd de maatlat verschoven naar "voordat ze naar de basis-school gaat" moeten wij de knoop doorhakken....al met al zitten wij hier inmiddels 10 jaar.  Het is ook goed om het eerst in bite size pieces te bekijken, veel realistischer dan er gelijk van uit te gaan dat "dit het dan wel zal zijn" voor de rest van je leven. Je moet jezelf en je nieuwe land de kans geven. 
Onze dochtertje zit inmiddels in grade two, zoontje op de kleuterschool....en terug gaan naar Nederland zit er niet in :up: :-D  we houden ons nu meer bezig met waar we binnen Australia (Queensland) heen zouden willen :) binnen nu en een jaar of twee!! :)

Groetjes
Syl
 
Wij zitten hier nu ruim 3 maanden dus nog niet echt lang, maar wat ik hier tot nu toe ondervonden heb, komt uit met onze beweeg reden om uit Nederland weg te gaan. Tot nu toe hebben we absoluut geen spijt van onze emigratie en moet er niet aan denken om weer terug te gaan. Onze oudste dochter gaat naar school, we hebben al een hoop mensen ontmoet en onze vrienden kring bereid zich al uit. Hoe we er over een paar jaar over denken kan ik natuurlijk niet over oordelen, maar nu is er iig geen greintje spijt.
 
NOPE!!! totaal geen spijt! Het is afentoe wel moeilijk geweest dat geef ik wel toe. Maar niet op het gebied van "ik mis Nederland". Integendeel ik mis Nederland totaaaaaaal niet!
Ik moet er ook niet aan denken om terug te gaan.
Wat wel moeilijk was/is dat je soms zo ontzettend moet zoeken naar dingen die zo gewoon waren in NL. Maar langsaamaan wen je aan het nieuwe en wordt dat gewoon voor je. Zeker nu Phil naar school gaat heb ik meer het gevoel dat we "thuis" zijn. Alhoewel dat pas echt zal komen als we vertrekken uit ons huurhuis en in ons eigen huisje zitten en het wat meer hebben aangekleed. Op het moment is het nog wel erg kaal, maargoed, je kunt niet verwachten dat het allemaal gelijk geregeld is!
 
het is denk ik al vaker gezegt maar het ligt er denk ik ook aan waar je woont... ik denk dat je op het platteland eerder toegelaten word dan in de stad vooral als je een harde werker bent....
 
Wezep, ik denk dat je gewoon moet integreren. Net als in Nederland. Je past je aan aan het land en de gewoontes. Werken moet je wel om je centen binnen te halen. Zonder inkomen wordt je ook niet echt gelukkig, waar dan ook! Jaja ik weet in Nederland wordt je weer beloond voor het niet werken met een uitkering, maar dat is weer een andere discussie :wink:

Ik heb hetzelfde gevoel als Marina, sinds Iris lekker naar school gaat en wij onze eigen spulletjes hier hebben voel ik me eigenlijk al helemaal thuis! Heb iedereen van wie ik houd om me heen (behalve mijn moeder :cry:) En voel me reuzegelukkig. Het is niet allemaal over rozen gegaan en daar heb ik dan ook met tijden moeilijk mee gehad. Maar Nederland missen...

no-way.sr.gif
 
Back
Top