Annelies en Thijs naar Australië
- Thread starter Thijsvr
- Start date
Thijsvr
Well-Known Member
Ja het was een leuke ervaring. Ik snap nu ook helemaal waarom ik moeite had met een baan vinden toen ik hier net was. Het was geen goeie cultural fit zeiden ze. Ik snapte dat toen niet, maar nu volledig. Ik had mezelf ook niet aangenomen!
Graag gedaan! Heel veel succes met jullie emigratie.
Graag gedaan! Heel veel succes met jullie emigratie.
FritsC
XPdite Sponsor
Ik was vorige week voor een paar dagen in Nederland en kan inderdaad beamen wat Thijsvr beschreef.
Het is vertrouwd maar toch ook weer niet. Waar ik vroeger met 140 op de linker rijstroof reed, tufte ik nu met 100 op de rechtbaan. En ik hield mij nu zelfs aan de snelheidslimieten binnen de bebouwde kom, wellicht tot ergernis van de autos achter mij. En wat is er veel bijbebouwd. Nog minder vrije ruimte en meer kantoren en huizen.
In Australia, en zelfs Sydney is de omgang met elkaar ook menselijker. Een praatje in de winkel is normaal, in de restaurants is het vaak erg ongedwongen en ik herken de kraanwater anecdote
. De woonwijken in Sydney doen toch vriendelijker aan met veel bomen, en parken en parkjes.
Maar ik heb ook een hernieuwde waardering voor de prachtige culturele historie van Nederland. Ik voelde mij een toerist, wandelend door het historische centrum van Amersfoort.
Het is vertrouwd maar toch ook weer niet. Waar ik vroeger met 140 op de linker rijstroof reed, tufte ik nu met 100 op de rechtbaan. En ik hield mij nu zelfs aan de snelheidslimieten binnen de bebouwde kom, wellicht tot ergernis van de autos achter mij. En wat is er veel bijbebouwd. Nog minder vrije ruimte en meer kantoren en huizen.
In Australia, en zelfs Sydney is de omgang met elkaar ook menselijker. Een praatje in de winkel is normaal, in de restaurants is het vaak erg ongedwongen en ik herken de kraanwater anecdote
. De woonwijken in Sydney doen toch vriendelijker aan met veel bomen, en parken en parkjes. Maar ik heb ook een hernieuwde waardering voor de prachtige culturele historie van Nederland. Ik voelde mij een toerist, wandelend door het historische centrum van Amersfoort.
Thijsvr
Well-Known Member
Nope, we're both stuck on temporary visas.
Als we in februari hier waren geweest dan kon Annelies voor een PR gaan, maar op het moment hebben we geen opties.
De hoop/verwachting is dat met een paar jaar die februari datum iets opschuift zodat wij er binnen vallen.
We maken ons niet enorm zorgen omdat we zoveel Kiwis kennen hier die hier al jaren wonen en ook nooit voor een PR gegaan zijn. Die schoppen ze echt niet ineens het land uit.
Mijn tijdelijke visum zou problemen kunnen geven, dat ze die bijvoorbeeld wijzigen en dat ik die niet meer kan verlengen elke 5 jaar, maar we gaan er vanuit dat daar dan een grace period voor zou komen.
Maar we willen wel graag! We hebben het geld en we hebben meer dan genoeg mensen en bedrijven die willen sponsoren, we hebben alleen geen opties
Als alles met de zonnepanelen goed gaat kom ik wel gewoon op zo'n investeerders visum, haha.
Thijsvr
Well-Known Member
Ik gokte al dat jullie dat niet konden maar aangezien je nu je liefde aan het land wel verklaard hebt moest ik er weer even aan denken.
No worries, gewoon lekker doorgaan
Dat is inderdaad onze instelling. Op het moment maakt het niet veel uit. Financieel zijn er geen grote verschillen tussen ons huidige visum en een PR, en mijn 5 jaarlijkse verlenging is maar een fractie van de prijs van een PR. Plus de eisen zijn vrij flexibel. Ik kan voor 4 jaar en 364 dagen het land uit gaan en opnieuw verlengen op basis van het feit dat ik 2 jaar hier gewoond heb. Zelfs als ik geen relatie meer heb met Annelies (god forbid).
We're not worried, maar we zouden onze relatie met Australië graag ooit formeel maken
afterbang
XPdite Sponsor
Yep, je hebt 1x zoveel geluk gehad. Zou niet op een tweede keer rekenenen
Statistisch gezien onhaalbaar
JP2017
Well-Known Member
Mooie update en leuk om dit te lezen. Ben benieuwd hoe wij het ervaren over een paar jaar. Bij Bonaire heb ik nooit dit gevoel gehad wat jij beschrijft. Daar voelde ik mij ook minder thuis. Hier in Australia heb ik het gevoel of ik hier al jaren woon en ook nog geen gemis naar NL of Bonaire gehad. Terwijl wij hier net 3 maanden zijn en wel al volledig in het ritme van het dagelijkse (werk)leven.
afterbang
XPdite Sponsor
Mijn vriendin kwam voor haar werk met regelmaat op Curacao en soms op Aruba en Bonaire. Ze was er nooit laaiend enthousiast over, ja mooi weer en lekker in de Caribbean, maar de sfeer op de eilanden was haar toch te benauwend (klein) en veel ex-pats die er niet voor de long haul zijn, naast de bevolking die er een soort van vast zit geeft wat aparte sfeer van mensen die langs elkaar leven in verschillende culturen.
Thijsvr
Well-Known Member
Omdat de vorige update ook post-vakantie kwam, doen we dat gewoon nog weer een keer.
We zijn net terug van een weekje Nieuw-Zeeland. Het land waar ik mijn Australische visum aan te danken heb
Waar te beginnen. Bij de heerlijke vliegreis die over is voor je het door hebt? Bij de douane die een stuk grondiger is dan de Australische douane? Nee, laten we beginnen bij het hele. rustige. tempo. wat iedereen aanhoudt. Want dat was het eerste wat ons opviel. Wij zijn inmiddels zelf al enige tijd geacclimatiseerd aan het Australische tempo. Een tempo, wat wij als Amsterdammers origineel ook wat langzamer vonden. In Nieuw-Zeeland, zelfs in het midden van Auckland, doen ze daar nog een stapje of twee bovenop. Waar in Australië het tempo "gemoedelijk" is, lijkt het in NZ soms ronduit traag. Als mensen permanent op vakantie zijn. In Australië waren we er relatief snel aan gewend, maar na 6 dagen NZ kreeg ik soms nog steeds de neiging in het stuur te bijten van frustratie als iemand op een lege weg 35 kph in een 50 zone besluit te rijden. En dat is als je nergens hoeft te zijn.
Misschien is dat wel door de tweede, objectieve observatie die we deden, en dat is dat de wegen niet denderend zijn. Het asfalt is goed, de bochten zijn mooi, maar de grote wegen? Dat is vaak gewoon tweebaans. De verbindingswegen van grote wijken in steden zijn regelmatig verbonden met elkaar via een kleine 50 weg met auto's aan beide kanten van de weg geparkeerd. Annelies is geboren in het prachtige Devonport. Population: Net geen 30,000 mensen. Die moeten op maandagochtend allemaal via een klein weggetje de stad in. Je kunt op een zondag in 30 minuten van Devonport naar het vliegveld rijden. Doe dat op een maandagochtend en diezelfde rit duurt 3x zo lang.
Maar ook de grote wegen van het noorden naar het zuiden. Een uur buiten de twee grote steden is dat ook gewoon tweebaans. Wegen die soms oprecht voelen als landweggetjes. Wegen die je deelt met groot vrachtverkeer, campertjes en woon-werkers, en die rijden allemaal in hun eigen tempo. We waren dan ook enorm blij met adaptive cruise control, wat automatisch afstand houdt tot je voorgangers, want er zijn wel plekken waar je in kunt halen, maar soms zit je gevangen achter een afgeladen vrachtwagen die niet goed de slingerende tweebaans wegen de bergen opkomt en een auto die dan zelf afremt en optrekt is erg lekker.
Nou klinkt het vooralsnog allemaal heel negatief, maar dat is vooral om alle cliches die nu gaan komen een beetje in perspectief te zetten. Want ja, het is er zo mooi als de foto's en verhalen het laten klinken. Ik ben één dag terug en ik realiseer me nu al dat ik misschien de helft al weer vergeten ben. We hebben alleen het noordelijk eiland gezien en we hebben allebei besloten dat NZ simpelweg paradijselijk is. Na een paar dagen gaf ik het soort van op om het nog op de foto te krijgen. De beste foto in de wereld geeft niet weer hoe uitgestrekt, gevarieerd en imposant het landschap is. Van de mooiste stranden, het helderste water en Jurassic Park achtige kusten, tot IJslandse vulkanische landschappen met daaromheen steden die voelen als Sydney, San Fransisco met stukjes Duitsland, Frankrijk en Engeland. Het is onmogelijk te beschrijven en m'n telefoonfoto's don't do it justice at all, but I'll try:
En, wij als Xpditers stellen onszelf dan altijd de vraag; Willen we hier wonen? Na een paar dagen Auckland en een paar dagen op de weg, bij aankomst in de Hutt Valley bij Wellington, in een cafe in Petone, daar voelden we allebei een verliefdheid die we niet meer gevoeld hebben sinds we voor het eerst in Melbourne aankwamen. Grappig genoeg voelden we het allebei en zonder dat we het uitgesproken hadden. In een koud en windy Wellington in een klein lunch cafe voelden we ons thuis. Ik was hand on heart tijdelijk even bang dat we een nieuw thuis hadden gevonden.
Maar voor ons allebei was dat gevoel van relatief korte duur. Daar, in die straat, op dat moment, the stars aligned. Maar op alle momenten daaromheen realiseerden we ons dat we ons echt absoluut en compleet kapot zouden vervelen. Want daar kwam het telkens op neer. Wellington is prachtig. Mooier dan Auckland. De huizen in de bergen, de baai, het knusse. Met de kleine barretjes, de geschiedenis, de architectuur. Het woord wat ik probeer te vermijden is magisch, maar ik denk dat het dat gewoon is. Het heeft iets magisch. Maar nog los van de wind, mist en regen die bijna permanent lijkt, is het ook een heel klein stadje van maar 200,000 mensen. 400,000 als je de omliggende dorpen meetelt. Dat is klein. Maar het is niet alleen klein zoals Nederlandse steden, het is klein aan het einde van de wereld. Het is niet dat je de auto pakt en even snel naar Auckland rijdt. Je leven is in en om Wellington.
Auckland is groter en voelt meer als een Australische stad. Als een klein Sydney maar met minder witte Audi cabrios (if you know what I mean), maar het verschil met Australië voelt daar klein.
Als je naar NZ wilt, dan ga je voor het buiten leven en de rust. Waar je je kinderen in bomen kunt laten klimmen en dammen kunt laten bouwen. NZ is voor het in de auto kunnen stappen en het weekend in een compleet andere wereld kunnen spenderen, ver weg van alle drukte. Waar je kunt bungee jumpen, raften en vulkanen beklimmen. Dat willen wij ook wel soms, maar voor ons is 4 uur vliegen dichtbij genoeg. Doe ons maar een beetje drukte af en toe
We zijn net terug van een weekje Nieuw-Zeeland. Het land waar ik mijn Australische visum aan te danken heb
Waar te beginnen. Bij de heerlijke vliegreis die over is voor je het door hebt? Bij de douane die een stuk grondiger is dan de Australische douane? Nee, laten we beginnen bij het hele. rustige. tempo. wat iedereen aanhoudt. Want dat was het eerste wat ons opviel. Wij zijn inmiddels zelf al enige tijd geacclimatiseerd aan het Australische tempo. Een tempo, wat wij als Amsterdammers origineel ook wat langzamer vonden. In Nieuw-Zeeland, zelfs in het midden van Auckland, doen ze daar nog een stapje of twee bovenop. Waar in Australië het tempo "gemoedelijk" is, lijkt het in NZ soms ronduit traag. Als mensen permanent op vakantie zijn. In Australië waren we er relatief snel aan gewend, maar na 6 dagen NZ kreeg ik soms nog steeds de neiging in het stuur te bijten van frustratie als iemand op een lege weg 35 kph in een 50 zone besluit te rijden. En dat is als je nergens hoeft te zijn.
Misschien is dat wel door de tweede, objectieve observatie die we deden, en dat is dat de wegen niet denderend zijn. Het asfalt is goed, de bochten zijn mooi, maar de grote wegen? Dat is vaak gewoon tweebaans. De verbindingswegen van grote wijken in steden zijn regelmatig verbonden met elkaar via een kleine 50 weg met auto's aan beide kanten van de weg geparkeerd. Annelies is geboren in het prachtige Devonport. Population: Net geen 30,000 mensen. Die moeten op maandagochtend allemaal via een klein weggetje de stad in. Je kunt op een zondag in 30 minuten van Devonport naar het vliegveld rijden. Doe dat op een maandagochtend en diezelfde rit duurt 3x zo lang.
Maar ook de grote wegen van het noorden naar het zuiden. Een uur buiten de twee grote steden is dat ook gewoon tweebaans. Wegen die soms oprecht voelen als landweggetjes. Wegen die je deelt met groot vrachtverkeer, campertjes en woon-werkers, en die rijden allemaal in hun eigen tempo. We waren dan ook enorm blij met adaptive cruise control, wat automatisch afstand houdt tot je voorgangers, want er zijn wel plekken waar je in kunt halen, maar soms zit je gevangen achter een afgeladen vrachtwagen die niet goed de slingerende tweebaans wegen de bergen opkomt en een auto die dan zelf afremt en optrekt is erg lekker.
Nou klinkt het vooralsnog allemaal heel negatief, maar dat is vooral om alle cliches die nu gaan komen een beetje in perspectief te zetten. Want ja, het is er zo mooi als de foto's en verhalen het laten klinken. Ik ben één dag terug en ik realiseer me nu al dat ik misschien de helft al weer vergeten ben. We hebben alleen het noordelijk eiland gezien en we hebben allebei besloten dat NZ simpelweg paradijselijk is. Na een paar dagen gaf ik het soort van op om het nog op de foto te krijgen. De beste foto in de wereld geeft niet weer hoe uitgestrekt, gevarieerd en imposant het landschap is. Van de mooiste stranden, het helderste water en Jurassic Park achtige kusten, tot IJslandse vulkanische landschappen met daaromheen steden die voelen als Sydney, San Fransisco met stukjes Duitsland, Frankrijk en Engeland. Het is onmogelijk te beschrijven en m'n telefoonfoto's don't do it justice at all, but I'll try:
En, wij als Xpditers stellen onszelf dan altijd de vraag; Willen we hier wonen? Na een paar dagen Auckland en een paar dagen op de weg, bij aankomst in de Hutt Valley bij Wellington, in een cafe in Petone, daar voelden we allebei een verliefdheid die we niet meer gevoeld hebben sinds we voor het eerst in Melbourne aankwamen. Grappig genoeg voelden we het allebei en zonder dat we het uitgesproken hadden. In een koud en windy Wellington in een klein lunch cafe voelden we ons thuis. Ik was hand on heart tijdelijk even bang dat we een nieuw thuis hadden gevonden.
Maar voor ons allebei was dat gevoel van relatief korte duur. Daar, in die straat, op dat moment, the stars aligned. Maar op alle momenten daaromheen realiseerden we ons dat we ons echt absoluut en compleet kapot zouden vervelen. Want daar kwam het telkens op neer. Wellington is prachtig. Mooier dan Auckland. De huizen in de bergen, de baai, het knusse. Met de kleine barretjes, de geschiedenis, de architectuur. Het woord wat ik probeer te vermijden is magisch, maar ik denk dat het dat gewoon is. Het heeft iets magisch. Maar nog los van de wind, mist en regen die bijna permanent lijkt, is het ook een heel klein stadje van maar 200,000 mensen. 400,000 als je de omliggende dorpen meetelt. Dat is klein. Maar het is niet alleen klein zoals Nederlandse steden, het is klein aan het einde van de wereld. Het is niet dat je de auto pakt en even snel naar Auckland rijdt. Je leven is in en om Wellington.
Auckland is groter en voelt meer als een Australische stad. Als een klein Sydney maar met minder witte Audi cabrios (if you know what I mean), maar het verschil met Australië voelt daar klein.
Als je naar NZ wilt, dan ga je voor het buiten leven en de rust. Waar je je kinderen in bomen kunt laten klimmen en dammen kunt laten bouwen. NZ is voor het in de auto kunnen stappen en het weekend in een compleet andere wereld kunnen spenderen, ver weg van alle drukte. Waar je kunt bungee jumpen, raften en vulkanen beklimmen. Dat willen wij ook wel soms, maar voor ons is 4 uur vliegen dichtbij genoeg. Doe ons maar een beetje drukte af en toe
afterbang
XPdite Sponsor
Sounds awesome. Van Canberra naar daar is de stap marginaal lijkt het
Canberra is 450.000 mensen en omliggende dorpen zijn er niet (ok... Queanbeyan dan)
En naast de Federal highway is elke weg de stad uit tweebaans of aan de west kant, Dirt road.
Ik denk dat ik me er thuis zou voelen (zeker omdat er al een MTB vriend van me in Wellington woont en er veel te MTB-en is)
bedankt voor de update! (Herkende ze dat je Melbournians waren, net als in Noosa?
)
Canberra is 450.000 mensen en omliggende dorpen zijn er niet (ok... Queanbeyan dan)
En naast de Federal highway is elke weg de stad uit tweebaans of aan de west kant, Dirt road.
Ik denk dat ik me er thuis zou voelen (zeker omdat er al een MTB vriend van me in Wellington woont en er veel te MTB-en is)
bedankt voor de update! (Herkende ze dat je Melbournians waren, net als in Noosa?
)
Thijsvr
Well-Known Member
Haha, ze krijgen zoveel toeristen daar dat ze heel goed zijn in het spotten of je buitenlander bent of niet en bijna alle small talk begint met "so, where are you from". Veel plekken houden het ook bij, waar hun toeristen vandaan komen. Niet helemaal zeker dus. In Noosa vielen we natuurlijk nogal op met onze zwarte outfits en lange broeken tussen de shorts en thongs
afterbang
XPdite Sponsor
In Noosa vielen we natuurlijk nogal op met onze zwarte outfits en lange broeken tussen de shorts en thongs
Blijft een mooie inside joke