Waarom?

Ja daar hou ik mezelf ook aan vast : Als ik ze te erg mis gaan we gewoon terug  :plane:
Ik moest dat mijn moeder ook beloven, vroeger was het echt een afgang als je na een emigratie weer terug kwam  :dog:
en zij was bang dat we ook zouden blijven ook al zou ik er ongelukkig zijn. Maar natuurlijk komen we dan terug alhoewel ik niet geloof dat dat zal gebeuren. Anders is het ook niet goed om er op zo'n manier aan te beginnen.

Groetjes Nora
 
Moeilijk he..?
Mijn broer is 12 jaar geleden al geemigreerd naar Canada en nu vertrekken wij ook nog eens naar Australië. Mijn moeder heeft het er ook heel moeilijk mee, want ze heeft geen kinderen en kleinkinderen meer in NL wonen. Ze heeft geen vrienden. Ze werkt nog 3 jaar en dan gaat ze met pensioen. Daar maak ik mij erg zorgen over, maar weet aan de andere kant dat ik voor mijn eigen gezin en dus geluk moet kiezen. Ik zou het fijn vinden als ze over 3 jaar ons achterna zou komen.... Maar dat weet ze nog niet.... Het blijft heel erg moeilijk. Afscheid nemen is altijd zwaar....
 
Nee, ik ga er ook volledig vanuit dat het helemaal gaat lukken. Het is tenslotte een dure en stressvolle procedure en dat doe je niet als je er niet vanuit gaat dat het lukt.
Maar ik zou me er absoluut niet voor schamen als ik terug zou komen!
 
JE Moet er in iedr geval van uit gaan dat je gaat slagen in Oz, anders moet je helemaal niet gaan, vind ik.
En Sander en Linda, als het verhaal over de moeder van Lin lees is het dan geen optie z over te halen ook naar Australie (of Canada) te vertrekken?
Lijkt me heerlijk om daar je pensioen door te brengen!
 
Ja wij hebben ook al geprobeerd mijn zus en ouders over te halen ook te gaan. :?
Mijn zus heeft al een jaar rondgetrokken door Australie en vond het geweldig en heeft het hierna ook meerdere malen over wonen in Australie gehad. Maar ze heeft nu sinds kort een geweldig huis in Nederland en inmiddels ook een gezin en ziet het niet meer zitten. :oops:
Mijn ouders zouden ook gaan als we allemaal gingen maar omdat mijn zus hierblijft blijven zij ook en daar zijn ze ook wel erg happy mee. Maar ze zouden niet alleen in Nederland blijven maar wel opzien tegen het op die leeftijd nog opnieuw beginnen. Ze zeggen "wij hebben ons leven gehad en opgebouwd in Nederland en gaan daar nu we met pensioen zijn van genieten, met een gezin bouw je nog veel op" . Maar in het geval van Lin zouden ze mee gaan...kan je ze niet overhalen ? Misschien gaan ze ook wel als ze een keer op bezoek zijn geweest en hebben gezien hoe goed jullie het daar hebben ! :)

Groetjes Nora
 
Moeilijk he Lin :-(

Maar als ze het nu nog niet weet......dan betekend dat waarschijnlijk dat ze er WEL over na denkt!! En dat is goed nieuws! :) Of met andere woorden ze sluit het niet helemaal uit.

Veel sterkte in ieder geval
Syl
(mijn ouders zijn maandag aangekomen en blijven een week of 6, helemaal geweldig)
 
Vanmorgen lag dan de Nederlandse VOG op de mat. Jippie! Nu nog de Australische en dan gaat het hele handeltje naar London. En als ik dan het visum krijgt wordt het helaas een mengeling van feest voor Glenn en mijzelf en een zeer ongelukkige ouders. Maarja, ik ben BLIJ BLIJ BLIJ
 
Ja ik vond het afscheid ook moeilijk (en bij ons is het "maar" voor drie jaar). Maar sinds ik hier ben heb ik uberhaupt contact met mijn vader (voor vertrek een beetje stroef) en veel meer contact met mijn moeder. Heel leuk eigenlijk. Dus ik vind het missen van mijn ouders niet het moeilijkste. Meer het missen (nu dan he in de eerste weken) van het vertrouwde. En het hebben van je eigen plek met je eigen spullen. Als we dat eenmaal rond hebben ben ik een stuk relaxter denk ik. Tot die tijd druk met het opbouwen van ... ja eigenlijk van alles. Vrienden, hobbies, woning, studie voor Martijn, werkvergunning, belasting nummer, je hebt helemaal niets (wij dan) en dat voelt heel leeg soms. Wil niet depri overkomen. Ben ik niet. Maar het is niet altijd even zonnig. Maar gelukkig is er hier genoeg zon... wordt het weer een beetje gelijk  :).
 
Ja, ik kan me dat gevoel goed voorstellen. Als ik aankom in Australie aankom wil ik ook zo gauw mogelijk mijn eigen huisje, weg bij mijn schoon ouders, zodat ik me echt thuis kan voelen.
 
Voor ons is het de bedoeling dat we de eerste 2 a 3 maanden gaan rondtrekken. Ik ken het land nog niet en wil dat erg graag zien. Als je meteen op zoek gaat naar een huis en een baan, dan heb je daar geen tijd meer voor. Als het allemaal mee zit hebben we ook genoeg geld om het een aardig tijdje uit te kunnen zingen daar.
 
Ja, als je die mogelijk hebt moet je het zeker aanpakken. Eerst even lekker bijkomen en genieten van een lange vakantie. Helaas zullen wij direct aan het werk moeten  :cry:
 
Het klimaat en de ruimte zijn voor mij de voornamelijke redenen om 'ooit' naar Australie te gaan.
Nederland beklemd mij gewoon enorm.
 
Waarom wij naar australie gaan? 

Mijn man komt er vandaan en heeft nu toch wel erg heimwee, vindt nederlands toch wel een erg moeilijke taal. 
Verder hebben wij twee kinderen die hopelijk een toekomst zullen hebben, in ieder geval met prachtig weer, veel meer ruimte, schonere lucht, man en kinderen zijn gek op duiken - misschien doe ik straks ook wel mee.  Geen files, en hopelijk een stuk rustiger.

Wat ik wel geweldig vind is dat mijn moeder (wat ik nooit had gedacht) nu ook gaat, dus het is voor mij ook een stuk makkelijker. 

En nog veel meer redenen!  Ik weet zeker dat ik bepaalde dingen van nederland/europa zal missen maar wij krijgen er ook een hoop voor terug.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top