Wat een leuke discussie! Bedankt,
@Thijsvr, en van harte met jullie fourversary.
@SteveSW heeft voor mij gelijk dat er te veel (persoonlijke, arbeidstechnische, situationele, geografische etc. ) variablelen zijn om te kunnen generaliseren.
Ik ben hier ruim 3 jaar. Als partner van een Australier is mijn NL kennissenkring hier verwaarloosbaar en ik zoek het liever ook niet op. Ik heb wel als bestuurslid en social media manager het Holland Festival in Melbs begeleid (vrijwilligersklus) en dat was eens maar nooit weer. Voor een oud vel als ik was NL al onherkenbaar geworden op dezelfde divisive manier en met hetzelfde gebrek aan waarden en leiderschap als in de VS (enorm versterkt door het onduidelijke lockdowngekluns in NL dat alleen maar verzet en ontduiking oplevert). Ik was al van plan om NL te verlaten voor een heel lang uitgerekte wereldreis, maar aan emigreren had ik nooit gedacht. Ik ben al een wereldburger sinds mijn 4e of zoiets en ik heb op alle continenten gewoond en gewerkt, met meer of minder genoegen afhankelijk van wat bij me past. Ik ben in mijn onrustige natuur en in mijn hoofd het liefst continu op reis, onderweg. Settelen met een nieuwe partner na het nodige partnerleed in NL was niet iets wat ik heb opgezocht, blij mee was, ik heb het jaren ontweken en gemeden, ik was te content en happy in mijn eentje. Australia was niet het issue, het weer gaan samenleven was mijn hobbel. Mijn partner heeft 2 jaar dagelijks druk uitgeoefend tot ik capituleerde, hem heb ontvangen in NL, en besloten om mijn wereldreis dan maar te starten in OZ. Tot mijn verbazing bleek mijn partner exact hetzelfde te zijn als ik. We leiden elk een eigen leven in volkomen saamhorigheid. En OZ beviel me meteen (ik ben wel even uitgezeurd over het k*klimaat van Melbourne). Dus smoothly toch weer in het huisje-boompje-beestje gegleden, met het verschil dat ik doe waar ik zin in heb, en dat houdt ook de nodige etentjes, uitjes, reisjes en tripjes in. Mijn partner is in voor alles, zolang hij ook op reis maar zijn eigen ritme kan volgen. Het zal de leeftijd wel zijn (we weten eindelijk wat we willen boven de 60), maar samen zijn we een geoliede machine die nooit hapert of kuren heeft.
Ik kijk dus vanuit bovenstaand perspectief, dat wil zeggen ik kijk niet naar de binary verschillen tussen OZ en NL, ik verwonder me oprecht over wat ik zie zonder te vergelijken met andere continenten. Ik heb nooit echt voor OZ gekozen en je weet maar nooit wat er nog gaat gebeuren. Maar ik zit hier ontzettend lekker in mijn vel. NL heeft me nooit geinteresseerd, voor mij was dat ik daar geboren ben net zo'n toeval als dat ik nu in OZ zit. Verschil met veel anderen hier is ook dat ik helemaal geen eerste- en tweedegraads familie heb. Dat haalt een hoop drempels en heimwee naar NL weg. De vrienden die ik in NL heb achtergelaten spreek ik iedere dag online, en bijna iedereen is al een keer op bezoek in Melbs geweest.
Wat mij opvalt in de bottom end (ik ben nog nooit in de top end geweest, ik kan me voorstellen dat klimaat en cultuur invloed hebben):
- een British Commonwealth veneer over het gedrag. Een vorm van beleefdheid die wij van huisuit niet kennen, nooit het achterste van je tong laten zien, altijd vriendelijk en indirect zijn, conflictmijdend, omslachtig en langgerekt in begroetingen (Hello, how are you? Thanks, I am fine, how are you? Oh I am great, what a lovely day it is. Yes, it has finally cleared up after these weeks of rain. Yes, thankfully. Now, how can I help you?).
- het duurt wat langer voordat potentiele vrienden zich openstellen en blootgeven, ze zijn wat afstandelijk en nemen echt de tijd om je te leren vertrouwen. Maar ben je eenmaal zo ver, dan heb je een relatie voor het leven. Het kost veel meer moeite, maar het is ook een stuk minder oppervlakkig en de loyaliteit is veel groter.
- informaliteit in alles. Iedereen noemt elkaar bij de voornaam, in de winkel, in administratieve situaties, sollicitaties, in ziekenhuizen, in correspondentie en e-mails, als je nieuwe mensen ontmoet. We noemen de politici bij de voornaam of nickname, niet bij de achternaam of titel ('Dan the Man' vs. 'Rutte'). Op het werk en thuis loopt iedereen in shorts en thongs, tenzij je in high finance in de CBD werkt. Het is hier de hele week casual friday.
- Melbourne doet wel heel erg Europees aan in de overvloed aan kunst en cultuur, libraries en bookshops, academisme, cuisines, concerten, arthouse filmtheaters, lattes, musea, laat-in-de-nacht uitgaansleven, dense public transport, maar het is niet zo elitair of snobistisch. We zijn nogal egalitair ingesteld. Ik denk dat alleen de ANU echt wereldfaam/prestige heeft, de andere 45 universiteiten zijn excellent maar min of meer inwisselbaar. Universitair snobisme is typerend voor Europa en de VS.
- een wat Amerikaanse invloed die je in Europa bijvoorbeeld niet zo extreem vindt. Fast food joints bij elke paal, overwegend benzineslurpende utes met snorkels en antikangoeroehekken in de binnenstad, petjes en tanktops, slecht gebitsonderhoud (net als in de VS kost het veel te veel geld en verzekering is duur en zinloos), heel veel mensen op lange Medicarewachtlijsten voor niet-urgente maar belangrijke behandelingen, maar de right-wing nutters op Facebook zijn een stuk beleefder. De polittics hier zijn net zo verdeeld als aan de andere kant van de Pacific.
- een heel andere omgang met het verleden. NL is erg krampachtig in het niet willen aanbieden van excuses over het koloniale verleden (want schuld bekennen kost claims en geld). OZ worstelt veel sterker met de indigenous genocide en is meer in een morele identiteitscrisis verwikkeld, met wat lapmiddelen als ministers voor indigenous affairs, treaties and repairs. Ik kijk altijd met bewondering naar New Zilland.
- ETA: humor. Het zit vooral in de taal, Australian English, en de tongval (de end-of-sentence uptilt) die de Aussie natuur verraadt. Nog nooit zoveel afko's (afkorting van 'afkorting') gezien in 1 taal. En daar zit altijd een combinatie van liefde en een vette sneer in. Hier heerst dat tongue-in-cheek Commonwealth gevoel voor droge, intelligente humor voor de liefhebber. Erg zichtbaar in TV-programma's zoals Gruen en Spicks 'n Specks.
3 jaar is nog maar kort. Over nog 3 jaar zal de lijst ongetwijfeld verder uitgebreid zijn.
) en de geïsoleerde ligging. Als je hier wil wisselen van job zijn er niet echt veel mogelijkheden en moet je wel weg. Dat maakt dat locals denk ik weinig investeren in al die passers by tot ze merken dat je niet zomaar op doortocht bent (?).
.
