Citizenship

I@Emulate: hoe recent is die kennis over onder jury duty uitkomen? Wat ik weet is dit enorm aangescherpt en moeilijker gemaakt. Weinig redenen waarom je er nu onder uit zou komen. Imho desastreus voor sommige ZZP beroepen. (En dat is geen reden meer om er onderuit te komen)

Vooropgesteld: mijn partner is advocaat en solicitor in civil cases, not criminal. Hij heeft zijn hele loopbaan voor de locale en VIC overheid gewerkt en is een paar maal betrokken geweest bij federale rechtszaken. Hoewel hij officieel met pensioen is, is hij nog steeds actief op het terrein van legal advice voor bepaalde projecten en is zijn kennis dus actueel en up-to-date.

Deze week was er een uitzending van de advocatenserie "Bull" op Network 10 waardoor wij het er toevallig over hadden. Die serie gaat over Amerika, waar in bepaalde staten nog capital punishment bestaat. Die aflevering ging over jury selection in een zaak waar de prosecution de doodstraf eiste. In Amerika heb je in een capital punishment case het recht om jury duty te weigeren. Bij de selectie wordt eerst aan alle jurykandidaten samen gevraagd wie tegen de doodstraf is. Als je je hand dan opsteekt word je meteen ontslagen van jury duty.

Australia heeft geen doodstraf meer sinds 1984, en de laatste keer dat hij is uitgevoerd was in 1967. Het gaat hier dus om andere zaken, zowel civiele zaken als strafrechtelijke zaken. Ik vroeg aan mijn partner of je onder jury duty uit kon komen. "Pretty easy" was zijn antwoord.

Hij gaf uit de losse pols in lekentaal een aantal redenen op waarom je kunt ontslagen worden van jury duty:
- als je je het financieel niet kunt veroorloven om diverse redenen
- als het financiele schade veroorzaakt voor je naasten
- als je je werk niet kunt verlaten
- als je zorgplichten hebt voor naasten of anderen
- als je biased bent om verschillende redenen, dus geen onafhankelijk oordeel kunt geven
- als je op een of andere wijze ongeschikt ben voor jury duty, bijvoorbeeld door (mental and physical) health issues
- als jouw jury duty schade aan het publieke domein toebrengt om een of andere reden
- als je recentelijk al jury duty hebt gedaan
- etc.

Dit is allemaal multi-interpretabel en het is up to the jury selectors van beide zijden (prosecution and defence) wie ze wel of niet geschikt achten als jurylid. Beide partijen kunnen tot een bepaald maximum kandidaten afwijzen die in hun ogen te veel neigen naar het standpunt van de tegenpartij. Het gaat er dus om dat ze er zoveel mogelijk zien af te wijzen, niet om er zoveel mogelijk te kiezen. Het is risico's beperken, niet de ideale jury verzamelen. De rol van de kandidaten die er helemaal geen zin in hebben, is om antwoorden te geven uit de categorie hierboven die aantonen dat je niet geschikt of in staat bent tot jury duty. Dat kan als je je vooraf goed inleest in de case waarvoor je bent uitgenodigd. Volgens mijn partner wordt in de praktijk niemand in de jury gekozen die er absoluut niet in wil. Dat is namelijk potentieel schadelijk voor de onafhankelijke beoordeling van een zaak. In heel complexe zaken zoals recent Chris Dawson, waarbij er alleen maar circumstantial evidence was, en geen wettig en overtuigend bewijs zoals een dead body, wordt er geen jury benoemd en doet de rechter zelf uitspraak.

Hier is het wetsartikel waar het om gaat, het is heel erg algemeen en laat duidelijk zien hoe alles afhangt van hoe de jury selector het interpreteert.
 
Last edited:
- als je je werk niet kunt verlaten
Klopt,
Wij hebben hier zelfs een standaard brief voor op het werk die iedereen laat ondertekenen door management om onder zijn jury duty uit te komen, voor zover ik weet hebben 3 mensen er al gebruik van gemaakt de laatste 3 jaar.
 
Ook wel soort trots om echt deel uit te maken van dit land zonder de B roots, ook op papier, te verliezen . Mooie mix.

Dit vind ik wel een interessante zin: vind je dat je als PR niet echt deel uit maakt van het land?
 
Los praktisch puntje dan nog (waar @afterbang genoeg van weet): het opent ook mogelijkheden als je voor de overheid wil werken. Niet dat ik daar directe plannen voor heb, maar is fijn als dat een optie is.

Dit is inderdaad alleen van toepassing voor Federal Government, local en state kun je 'gewoon' werken als PR. Ik werkte bij de state govt als TEMP wat eigenlijk helemaal niet kan.
 
Het idee om citizen te worden was in eerste instantie vooral gedreven door de mogelijkheid op werk in federal government (state government maakt niet veel uit).
Nu is het vooral een gevoel kwestie. Kosten zijn nihil, papierwerk is een weekendje wat tijd er aan besteden. Stemmen is een mooie extra, jury services, dat zien we dan wel weer.

Ik voel me geen echte Australier en betwijfel of dat ooit echt nog gaat komen. Veel van je identiteit is al gevormd eerder in je leven, maar ik verander nog wel en wordt makkelijker in een hoop zaken. Is dat gewoon door het ouder worden, of door het hier wonen. Geen idee.

Maar ondanks dat ik me Nederlander voel is dat niet de plek waar ik me thuis voel en dat Australia wel. Op dit moment maakt het me gevoelsmatig ook niet veel uit of ik NL-schap verlies of niet (als we niet trouwen dan ben ik het dus kwijt)
Het zal wel (maar dat ben ik, dat zegt niets over anderen of andere meningen)

Edit: ik ben het zowieso kwijt. Trouwen of niet. Het enige wat trouwen toevoegde is dat er een pathway terug is naar een NL PR. Correct me if I am wrong!

Je werkt toch voor een NL (?) werkgever en reist geregeld op en neer naar Europa, is het aanhouden van de NL (EU) nationaliteit dan niet veel handiger in jouw geval? Uit nieuwsgierigheid: Wat heeft de Australische nationaliteit voor jouw als voordeel tov de Australische uit praktisch oogpunt, dus gevoel daargelaten?
 
Ik sluit me aan bij @SteveSW: ik heb mijn NL nationaliteit behouden dus daar is geen belemmering om het wel te doen. Dat geldt net zo voor jou. Maar de vraag die jij stelt, onder dezelfde omstandigheden: is er een reden om het niet te doen?

Nogmaals:
De vraag is of je Australier wil worden, NL'er wil blijven, allebei, en waarom wel/niet.

De enige reden op dit moment waarom ik het niet zou doen is omdat we niet getrouwd zijn maar ook geen geregistreerd partnerschap hebben, en hier hebben we beiden geen urgentie mee.

Ik ben gewoon een Nederlander in Australie met een Australische PR en een Nederlandse nationaliteit, en mocht ik mijn Australische nationaliteit op dit moment aanvragen zal ik een Nederlander in Australie zijn met de Australische nationaliteit, en dan heeft de Australische nationaliteit voor mij geen meerwaarde. (non EU)

Ik vind het wel interessant om beweegredenen van mensen te lezen om citizen te worden. Dat is misschien wel intrigerender dan voor mijzelf de vraag te beantwoorden of ik het zelf moet doen. Net wat je aangaf: het kan nu, het kan over 10 jaar, of misschien doe ik het wel nooit.

En ik begrijp dat het een heikel onderwerp kan zijn, omdat ik beide nationaliteiten kan aanhouden en nog twijfel, en veel mensen moet hun nationaliteit van geboorte opgeven om citizen te worden.
 
De enige reden op dit moment waarom ik het niet zou doen is omdat we niet getrouwd zijn maar ook geen geregistreerd partnerschap hebben, en hier hebben we beiden geen urgentie mee.
Een de facto relatie (we noemden dat in de jaren '80 'hokken') is geen probleem, niet in NL en niet in OZ. Het wordt pas een probleem bij dual citizenship en dan alleen aan de NL zijde, OZ maakt het niet uit hoeveel nationaliteiten je hebt. NL erkent geen de facto relatie met een buitenlander en dan heb je geen wettelijke basis voor het behoud van NL-schap als je een buitenlandse nationaliteit aanneemt. Dat wordt je dan zonder verdere scrupules of informatie gewoon afgenomen, je ontdekt het veelal pas als je de grens met NL over gaat. Er zitten wel veranderingen in de pijplijn want NL hoort bij de weinige landen die in beginsel geen dual toelaten (we hebben het hier over 1 van de 3 uitzonderingen) en dat wordt door een groeiend aantal NL'ers achterhaald gevonden. Maar dat moet allemaal nog in een wettelijke vorm gegoten worden en door beide kamers aanvaard worden. Kwestie van vele jaren want het staat niet hoog op de agenda. Dus misschien is het voor jou niet eens nodig om truccen als registered partners toe te passen in de toekomst. Dat wij wel een geregistreerde relatie hebben was puur praktisch, het heeft de aanvraag voor de 820 vlot gehouden, de facto had het nog veel langer geduurd. En bij citizenship kwam het gewoon goed uit omdat ik daarmee wettelijk onder de uitzonderingen viel. Veel meer gedachte zat er niet achter, wij zijn allebei eerder getrouwd geweest en waren dat in ieder geval gans niet van plan. We hebben wel een lange-termijnuitzicht samen en dat hebben we administratief bevestigd. Niks feest of zo, niemand weet het officieel, afgedaan met een glas wijn samen.
 
Je werkt toch voor een NL (?) werkgever en reist geregeld op en neer naar Europa, is het aanhouden van de NL (EU) nationaliteit dan niet veel handiger in jouw geval? Uit nieuwsgierigheid: Wat heeft de Australische nationaliteit voor jouw als voordeel tov de Australische uit praktisch oogpunt, dus gevoel daargelaten?
Ik werk als contractor voor een Australisch recruitment bedrijf die mij doorzet naar een Nederlandse opdrachtgever. Dat is de officiële lezing ;)

En je laatste vraag heb ik al beantwoord eigenlijk. Gevoel, stemmen, 100% deel uitmaken van dit land waar we stinkend ons best voor hebben gedaan om te komen en nooit meer voor wat voor reden buiten onze eigen beslissing weg willen.

Voor jou is de start ook anders geweest. Je kiest voor iemand. En daar kreeg je AU bij. Wij kozen voor AU en bewust niet meer voor NL.

Ik volg het NL nieuws niet, geen tv, radio. 0,0. Vanaf de dag dat we hier aangekomen zijn. Ik heb geeeeen idee wat er in NL speelt. En dat niet meer op NL focussen ging vanzelf. Geen (interne) dwang of zo.

Goede discussie verder! Er is geen goed of fout. Dit is heel persoonlijk, dus leuk om de verschillende verhalen te horen. 👍
 
Ik werk als contractor voor een Australisch recruitment bedrijf die mij doorzet naar een Nederlandse opdrachtgever. Dat is de officiële lezing ;)

En je laatste vraag heb ik al beantwoord eigenlijk. Gevoel, stemmen, 100% deel uitmaken van dit land waar we stinkend ons best voor hebben gedaan om te komen en nooit meer voor wat voor reden buiten onze eigen beslissing weg willen.

Voor jou is de start ook anders geweest. Je kiest voor iemand. En daar kreeg je AU bij. Wij kozen voor AU en bewust niet meer voor NL.

Ik volg het NL nieuws niet, geen tv, radio. 0,0. Vanaf de dag dat we hier aangekomen zijn. Ik heb geeeeen idee wat er in NL speelt. En dat niet meer op NL focussen ging vanzelf. Geen (interne) dwang of zo.

Goede discussie verder! Er is geen goed of fout. Dit is heel persoonlijk, dus leuk om de verschillende verhalen te horen. 👍

Er is zeker geen goed of fout, en ik vind het ook leuk om de beweegredenen te lezen, het waarom, of juist het waarom niet.

Misschien is dat wel waar wat je daar zegt, ik heb gekozen voor een persoon en om die persoon gelukkig te maken zijn we hier terecht gekomen. Ik ben hier een paar keer op vakantie geweest en had een leuke tijd, maar voelde nooit echt die pull om hier te settlen. Dat is achteraf wel gebeurd en misschien ben ik daardoor ook wat terughoudender om citizen te worden, als in: het heeft voor mij misschien niet dezelfde waarde/lading die het voor veel emigranten wel heeft. Als ze mij morgen vertellen dat ik terug naar Nederland zou moeten dan zou ik het ook prima vinden. Ik zou liever hier blijven, maar Nederland en Australie zijn voor mij altijd fifty fifty gebleven, misschien nu 60-40 in het voordeel van OZ. Maar als ik eerlijk ben het zal nooit 90-10 of 100-0 worden. Maar misschien moet ik juist mijn gevoel uitschakelen en gewoon pragmatisch aanpakken, naar city hall voor registered partnerschap en paspoort aanvragen in het kader van: altijd handig. Maar mijn gevoel zegt: als je citizen wil zijn moet je hier 100% van overtuigd zijn, omdat het niet zomaar iets is. Uit respect voor het land dat dit je aanbied.

Neemt niet weg dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb, en ook gelukkig ben. Waarschijnlijk zal ik hier mijn hele leven blijven wonen. Het gekke is is dat mijn partner juist terug wil naar Europa, ze heeft het er steeds vaker over, en ik juist meer van Australia wil ontdekken en leren.

Nederlandse nieuws volg ik ook niet trouwens, nu wel sommige achtergronden uit de oorlog in Oekraine, en sommige andere achtergronden. En voetbal volg ik nog steeds, NL voetbal en premier league. Dat is voor mij echt een must.

En dat stukje dat @SteveSW beschrijft als het "1 van ons zijn", ik heb daar totaal geen gevoel bij eigenlijk.
 
Last edited:
door het ene te zeggen ontken ik het andere niet he ;)
Het is toch wel anders. heel kort door de bocht: PR zegt in mijn ogen 'je bent toegelaten hier te blijven', Citizenship zegt ' je bent 1 van ons'

Ik zeg ook niet dat je dat ontkent maar je kunt het wel zo lezen, daarom bedankt voor de opheldering. 👍
 
Voor jou is de start ook anders geweest. Je kiest voor iemand. En daar kreeg je AU bij. Wij kozen voor AU en bewust niet meer voor NL.

ik heb gekozen voor een persoon en om die persoon gelukkig te maken zijn we hier terecht gekomen.

Als ze mij morgen vertellen dat ik terug naar Nederland zou moeten dan zou ik het ook prima vinden.
Dat is inderdaad wel een ander startpunt dan voor mij bijvoorbeeld. Wij hebben bewust voor Australie gekozen en zouden het (in ieder geval nu) zeker niet prima vinden om terug te moeten naar Nederland. In Nederland terugzijn dit jaar bevestigde dat ook erg goed voor ons.
 
Ik denk dat het voor een groot deel een gevoelskwestie is. Je kunt er 100 argumenten voor neerleggen maar op papier zijn de voor- en nadelen beperkt, net wat je zegt. Voor het gewone dagelijkse leven maakt het maar heel weinig uit of je een PR hebt of een Oz citizen bent, en als je toevallig wel in die uitzonderingen valt dan is de keus waarschijnlijk niet al te moeilijk.

Daarom denk ik dat het voor het grootste deel uitkomt op hoe je je erover voelt. Voel je je nederlander of australier? En maakt dat wat uit? Moet je je australier voelen om citizenship aan te vragen of is hier wonen genoeg? Voel je je Nederlander-af als je oz citizenship aanvraagt of kan het allebei? Of is het puur een administratief ding? Vind je het belangrijk om te kunnen stemmen of vind je het juist te veel gedoe? Raak je wel of niet je NL paspoort kwijt, en maakt je dat wat uit? Wil je de mogelijkheid openhouden om terug in de EU te kunnen gaan wonen? Of kun je dat toch wel en telt dat helemaal niet mee? Dat zal voor iedereen anders zijn.

Wij hebben het wel gedaan. Deels uit praktische overwegingen (het is goedkoper voor de kinderen als ze gaan studeren, makkelijker bij de poortjes op het vliegveld, en het is net dat beetje extra zekerheid), maar voor een groot deel gewoon omdat het goed voelde. Ik had er persoonlijk behoefte aan om een stukje zekerheid te hebben. Ik merkte dat ik nog heel lang op de wip zat - blijven we hier wonen of gaan we terug. Ben ik hier gelukkig, gaan we hier een huis kopen, of mis ik de familie te veel. Gaan we terug naar Nederland voordat de kinderen niet meer mee terug willen, of stoppen we ons geld in een super. Ik had het nodig dat we een keus maakten, dat ik niet meer tussen twee toekomsten zat te draaien. Citizenship was daar een onderdeel van. Wij wonen hier, nu ruim 10 jaar, en ik zie ons niet meer vertrekken. En dan is een Ozzie paspoort net zo handig.
 
Ik ben het met @Lamarck eens dat het vooral een gevoelskwestie is. Ik heb altijd gezegd, dat ik niet eerder m'n Nederlands paspoort op zou geven, dan wanneer m'n vader er niet meer zou zijn. Nu hij overleden is, blijkt de keus eigenlijk niet makkelijker geworden te zijn. Ik dacht dat de band met Nederland door zijn overlijden nog maar heel minimaal zou zijn, maar het contact met mijn broer is enorm verbeterd, waardoor die band er dus nog is. Plus het blijft raar aanvoelen om na 35 jaar Nederland, mijn Nederlanderschap op te geven. Het is geen verraad, maar het voelt voor mezelf wel een beetje zo. Als was Nederland niet goed genoeg.

Het kriebelt overigens al wel enkele jaren. Ik woon hier sinds begin 2009 en weet dat zou ik verhuizen, dat binnen Australie zal zijn. Nederland is leuk voor familiebezoek, maar weer in het donker, in weer en wind naar het werk te moeten.... De charme daarvan zal er snel weer vanaf zijn! Om maar niet te spreken van de files, drukke treinen... Het Nederlands gezeur....
Ook met de krapte op de woningmarkt en de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning, zou het voor mij nagenoeg onmogelijk zijn om een woning te vinden en een matras in m'n broer z'n werkkamer is verre van ideaal, weet ik uit ervaring.

En misschien is het net als wat Lamarck ook zegt: dat een cititzenship de onzekerheid van blijven/terug gaan wegneemt. Dat het mijn verblijf in Austrlie ook definitief maakt. Dat voelt ook wel goed.

Ik heb overigens niet het gevoel met een PR er niet echt bij te horen. Mensen die me er hier naar gevraagd hebben, lijken allemaal verrast dat ik geen citizen ben, maar daar blijft het bij. Het enige is, dat ik wel zou willen stemmen. Sinds ik hier woon, stem ik niet meer tijdens de Nederlandse verkiezingen, omdat 'ik daar niet meer woon'.

Beslissingen, beslissingen...

Ik denk dat ik het onderwerp eens bij m'n vrienden en familie drop. Ben wel benieuwd naar hun meningen.
 
Het raakt een beetje het bekende migranten probleem. Je hoort nergens meer echt 100% thuis.

Ik ben geen door en door Australiër. Maar ik zou in NL ook niet meer kunnen aarden. Ik griezel al bij de gedachte. Terug gaan zou voor mij ‘The stuff nightmares are made of’ zijn. Terwijl ik het type voel ik mijn stress levels al oplopen. 😳

Fictieve test vraag. Als Australië bedreigt wordt door een foreign entity. Zou ik opstaan als het conflict wordt?

En zou ik dat doen voor NL?

Ik weet mijn antwoord. Dus dan moet ik die nationaliteit ook maar aannemen.

#pleasekeepthepeace 😉
 
Fictieve test vraag. Als Australië bedreigt wordt door een foreign entity. Zou ik opstaan als het conflict wordt?
En zou ik dat doen voor NL?
Ik denk dat dat afhankelijk is van waar ik woon. En fictief kan dat een makkelijke keuze zijn, terwijl de realiteit vaak ingewikkelder ligt. Destijds samen met m'n vader naar de musical Soldaat van Oranje geweest en boven de ingang naar een tentoonstelling in the foyer was de vraag: "Wat zou jij doen?"

Maar in Nederland voel ik me een Australier en hier in Australier voel ik me Nederlander. Tja.

En wat Lamarck zegt qua vliegen: met Australisch paspoort is het makkelijker Australie weer binnen te komen.
Maar met een Nederlands paspoort kom ik makkelijk de EU in.

Wel interessant: in een noodgeval in het buitenland (denk oorlog), waar wordt ik dan naartoe gebracht? En de kans is reeel, dat ik als Nederlander, dan naar Nederland terug ga en niet door de Australiers gered word. Zo heb ik samen met een vriendin meegedaan aan een evacuatie training van de militairen hier in Whyalla. Zij wilde heel graag in zo'n leger truck zitten :D
Bij aanmelding bij het evacuatie punt (sporthal) moesten we onze nationaliteit opgeven. Braaf de waarheid gezegd: Nederlander. Wij zaten gezellig in de sporthal te kletsen, wachtend op onze evacuatie, toen er een stel militairen mijn kant op kwamen. Ik had aangegeven Nederlander te zijn. Yep. Dus geen Australier? Nope. Ook geen citizenship aangevraagd? Nee.... Oh, dan mogen we jou niet evacueren, we mogen alleen Australiers evacueren. Ik heb PR.... Maakt niet uit....
Ik moest het pand verlaten en zou naar m'n auto begeleid worden... In de foyer van de sporthal werd ik staande gehouden, ze vonden het toch wel sneu dat ik niet geevacueerd kon worden en maakten een uitzondering. Uiteindelijk was de tijd van de oefening verstreken en hebben we de trucks alleen van afstand gezien :D , maar het leverde dus wel de vraag op: wordt ik in het buitenland in geval van nood door en naar Australie geevacueerd, of wordt ik naar Nederland gebracht, waar ik behalve een broer geen directe familie meer heb?

Hmm, dat citizenship he....
 
Mooi verhaal!

Ja alles wat met leger en federale overheid te maken heeft is erg: Citizenship of niets.

Dus dat weet je dan ook weer ;)

Ik denk dat de loyaliteit niet voor iedereen is waar die woont. Zie de huidige oorlog waar sommige Ukrainian terug gaan naar het land om het te verdedigen. Anderen niet.

Verder is het echt een onrealistisch vraag. Maar het is een aardig gedachte experiment.

Ik kreeg ooit eens ergens een Ja Nee dobbelsteen. 3x Ja. 3x Nee erop. Bij twijfel kon je dan de dobbelsteen laten beslissen. Maar als je hem dan gooit en hij valt en je bent dan blij of juist teleurgesteld, dan weet je wat je eigenlijk echt wilde 😂.

Maakt het uit voor je relatie met je broer of je AU bent of niet? 😉
 
Back
Top