A&G

Scooby, fijn dat je huis voor 2 jaar verhuurd is! Als we zo'n huurder zouden vinden zou ik de keuze niet zo lastig vinden en voor de verhuur gaan. Ik ben echter bang voor lange leegstand en huurders die ons huis volledig uitwonen. En daarnaast dat je er in Australie zo nu en dan weer mee aan de slag moet qua reparaties oid.
 
We zijn er nog steeds niet uit, verkopen of verhuren, maar we neigen naar verkopen met al die nare verhalen de laatste tijd: wietplantages, huurders die je huis niet meer uit willen, beschadigingen, veeleisende huurders, etc.

Maar, genoeg over het huis, want we hebben wel een andere mijlpaal bereikt: we hebben de aanvraag voor een Skills Assessment ingediend! Ondertussen is A een beetje aan het kijken naar zijn netwerk in Azie/Oceanië, en wie hij moet vertellen dat hij interesse heeft in een functie waarbij hij thuis mag werken vanuit Brisbane. Het is wel een utopie he, dat dat lukt. We bidden ervoor!
 
Ja! De Skills Assessment is binnen en alle werkervaring/diploma's goedgekeurd. Nu nog een baan.

Gister is de taxateur hier geweest. Ik moet zeggen: er is een verschil tussen zeggen dat je je huis gaat verkopen en een bord op je huis hangen. Pfffff. Heftig hoor. Ik heb de borden nu naast me staan en over een paar dagen, als alles is aangemeld, zouden ze er op kunnen.
Slik. :-(. Het is voor het goede doel, maar op dit soort momenten twijfel ik wel of we wel het juiste doen. Willen we dit echt? Verkopen? Naar Australië? We hebben het zo goed hier!!! Vorige week zat ik ook zo te twijfelen toen ik een afspraak had gemaakt met de taxateur. Maar ik kreeg toen een dosis positieve energie en argumenten van een goede vriendin. Net wat ik nodig had!

Ik vind het het lastigst dat als het bord op het huis staat, het ook voor de buitenwereld ineens duidelijk wordt dat we iets van plan zijn. En dan komen natuurlijk de vragen. Terwijl we helemaal niet zeker weten of het ooit wel gaat lukken (kunnen immers niet op eigen kracht maar moeten gesponsord worden). Voor familie en goede vrienden zal het wel even slikken zijn dat we dus serieus zijn. Want ik merk dat sommigen nog steeds denken: ik moet het nog maar zien. En dat is ook prima, dat ze dat denken! Wij moeten het ook nog maar zien!!!!! Maar een bord op het huis maakt het wel een tikje concreter.
 
Herkenbaar gevoel! Niet alleen dat het huis in de verkoop gaat, maar dat de omgeving daar dan iets mee gaat doen. Dat bord op het huis maakt jouw huis ineens publiek bezit (iedereen mag naar binnen gluren) en jouw plannen een publiek discussiepunt (iedereen kan vragen naar jouw persoonlijke toekomstplannen).

Volgens mij gaat het huis nu in de verkoop, zodat je straks de vrijheid hebt om te kunnen kiezen. Als er een sponsor is, is het vroeg genoeg om ja of nee te zeggen.
 
Precies wat ik bedoel. Vooral dat onze plannen ineens publiek discussiepunt zijn.

Onze oudste kan lezen en weet wel wat te koop betekent :wink:. Ze vindt het geweldig. Net als ik houdt ze van verandering. Onze middelste maakt zich met regelmaat zorgen over wat wel en niet mee gaat naar een nieuw huis. De jongste heeft geen idee.... die merkt het wel als het zo ver is!


Wat bedoel je met: Als er een sponsor is, is het vroeg genoeg om ja of nee te zeggen?
 
Ik zie in je signature dat jullie in juni gaan! Heerlijk dat het zo concreet is! Nu heb je echt iets om naar toe te werken!!
 
Geertje said:
Wat bedoel je met: Als er een sponsor is, is het vroeg genoeg om ja of nee te zeggen?
Click to expand...

In de post erboven zei je: 'De Skills Assessment is binnen en alle werkervaring/diploma's goedgekeurd. Nu nog een baan.'
Dat had ik geinterpreteerd als: we zoeken eerst een baan en gaan dan. Sponsor is dan idd het verkeerde woord ;-), ik bedoel werkgever.

Dat was toch jullie plan? Een baan vinden en dan gaan?
 
Ja, dat is het plan. Maar om nou nee te zeggen als het huis verkocht is en we een baan (en sponsor!) hebben is wel een beetje laat denk ik :wink:
Maar goed, wie weet slaat de koudwatervrees dan echt toe!
 
:) ik geeft toe, het is een beetje laat, maar het is ook het laatste moment dat je nog terug kunt :grin:

voor de buren/juffen/andere ouders/collega's is het ook een mooi moment om op te wachten voor je een duidelijk 'ja' zegt, want tot die tijd is het nog niet echt concreet. En we hebben gemerkt, daar snappen mensen niks van. Er zijn nu (gisteren) nog steeds collega's en ouders die vragen: ga je nog? Ga je echt?
Dan denk ik mmmmm huis verkocht, tickets gekocht, baan opgezegd, ik weet niet hoor, maar het lijkt me sterk dat we dan niet gaan. :cool: Maar blijkbaar vinden ze het ergens toch logischer dat je niet gaat. Ofzo. <_<
 
Ik vewachtte dat wel, dat mensen het pas geloven als je in het vliegtuig zit (of misschien zelfs als je al 2 jaar weg bent). Maar als jij het zo opschrijft dat het ook echt zo is, verbaast het me toch ook wel weer. Ik merk dat veel mensen het helemaal niet logisch vinden. En het is ook helemaal niet logisch eigenlijk. Maar er is een groot verschil bij ons tussen de reacties van mensen die zelf ook graag willen gaan (ik baal enorm als jullie gaan, maar ik gun het jullie zo!) en de mensen die er zelf niet aan moeten denken om Nederland (of hun dorp, of hun huis, of hun baan) te verlaten. Ik ben zelf niet gehecht aan NL. Maar wel aan mijn familie en een aantal goede vrienden. En we hebben een hele fijne kerk hier. Die zal ik heel erg missen. En ik denk dat ik de zonnige koele dagen ga missen. Dat je lekker fietst, met een frisse wind op je gezicht. Wat denk jij dat je gaat missen?

--> is misschien wel een leuk topic. Wellicht is het er al.
 
Het huis staat op Funda! Spannend hoor. Eng. Griezelig. Waar zijn we aan begonnen! En ook weer een stap richting Australië. Nu nog goed verkopen.....
 
Hai Geertje,

Erg interessant, je gevoel bij deze stappen. Herkennen we allemaal wel. Wij zijn ook niet gehecht aan NL, stad, enz. Sommige mensen kun je missen, anderen erg moeilijk. "Gelukkig" is het een lang traject, zodat je je er op voor kunt bereiden en je omgeving ook. Wij hebben er nooit een geheim van gemaakt naar onze omgeving. Uitgezonderd onze werkgevers, die gaan er dan teveel "rekening mee houden", dat wil zeggen: afwaarderen. Vanaf het moment dat wij het gas erop hebben gezet (overeenkomst met Visa4You), moesten we allerlei documenten gaan verzamelen waaronder werkgeversverklaringen. Toen hebben we het ook de werkgevers verteld.

Het huis gaan we pas te koop zetten als we wat meer zekerheid hebben over het traject. De markt is nu ongunstig, en als verkoop uitblijft en het er om gaat spannen dan staat straks het huis al lange tijd te koop, wat ook afschrikt. Intussen maar blijven opknappen.

Je motivatie moet je duidelijk voor ogen houden, vooral in moeilijkere tijden. Ook voor straks als je er zit en een dipje hebt. Ik ga van tevoren opschrijven wat de overwegingen en verwachtingen zijn, om het realistisch te houden. Dan kunnen we straks terug kijken of onze verwachtingen reëel waren.

Wat wij gaan missen? Niet het fietsen, die gaan gewoon mee. De Hema? heb ik niks mee, bovendien hebben ze daar veel grotere en betere warenhuizen. Onze opgepropte rijtjeshuizen ga ik ook niet missen, zal wel een paar keer extra glimlachen als ik straks de auto voor de deur parkeer. Familie, vrienden wel, die gaan we zeker missen. Kan ook Skype niet goedmaken. Kerk hebben we hier (erg fijn) maar hebben ze daar ook wel. Heb ik al hele fijne contacten aan overgehouden!

Nu maar hopen dat je huis vlot verkoopt en de rest ook snel gaat! We duimen mee!:up::up:

HG
Cor
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top