Angeline
Member
Marcia,
neen, nog steeds geen nieuws...
En ja, het wachten duurt lang; vooral omdat onze plannen zo lekker concreet worden; alleen weten we niet voor wanneer het zal zijn. We zijn er eigenlijk wel aan toe om gewoon aan ons leven samen te beginnen, maar het mag gewoon nog niet. Wachten is de boodschap. En dat wachten maakt mij vooral moe en onzeker.
Maar eenmaal (hopelijks snel nu) dat visum binnenkomt, dan denk ik dat ook ik zal zeggen dat het het wachten waard is. En als we de volgende keer gewoon samen kunnen zijn, zonder dat er dan weer een afscheid in het vooruitzicht ligt, dan weet ik nu al dat ik dan zal lachen om deze periode... Dus we houden vol; de afgelopen tijd zit ik gevoelsmatig vaker in zak en as dat het toch zijn tijd duurt, maar dan is daar dat lieve mannetje van me, die me met zovele kilometers ertussen feilloos aanvoelt en me er dan weer doorheen praat... Ook iets om te koesteren!
Voor de rest, ben ik zo klaar mogelijk. De dingen die nog geregeld moeten worden, zijn zaken die ik pas kan afhandelen eenmaal het visum op zak is.
Waarom het zo lang duurt, weet ik ook niet. Ze zijn ermee bezig en schreven me dat het tijd vergt om te zien of alle documenten in orde zijn, dus daar moet ik het dan maar mee doen. Zodra het van toepassing is, zullen ze me verdere richtlijnen geven. Nu maar hopen dat ze me niet vergeten...
Ik heb eigenlijk nog nooit een signature gehad... Weet je wat: de dag dat de email met verdere richtlijnen binnenkomt, dan maak ik die aan. Goed idee?
Alvast bedankt voor je interesse en hou die vingertjes inderdaad maar gekruist: alle beetjes helpen, hé...
Groetjes, Angeline.
neen, nog steeds geen nieuws...
En ja, het wachten duurt lang; vooral omdat onze plannen zo lekker concreet worden; alleen weten we niet voor wanneer het zal zijn. We zijn er eigenlijk wel aan toe om gewoon aan ons leven samen te beginnen, maar het mag gewoon nog niet. Wachten is de boodschap. En dat wachten maakt mij vooral moe en onzeker.
Maar eenmaal (hopelijks snel nu) dat visum binnenkomt, dan denk ik dat ook ik zal zeggen dat het het wachten waard is. En als we de volgende keer gewoon samen kunnen zijn, zonder dat er dan weer een afscheid in het vooruitzicht ligt, dan weet ik nu al dat ik dan zal lachen om deze periode... Dus we houden vol; de afgelopen tijd zit ik gevoelsmatig vaker in zak en as dat het toch zijn tijd duurt, maar dan is daar dat lieve mannetje van me, die me met zovele kilometers ertussen feilloos aanvoelt en me er dan weer doorheen praat... Ook iets om te koesteren!
Voor de rest, ben ik zo klaar mogelijk. De dingen die nog geregeld moeten worden, zijn zaken die ik pas kan afhandelen eenmaal het visum op zak is.
Waarom het zo lang duurt, weet ik ook niet. Ze zijn ermee bezig en schreven me dat het tijd vergt om te zien of alle documenten in orde zijn, dus daar moet ik het dan maar mee doen. Zodra het van toepassing is, zullen ze me verdere richtlijnen geven. Nu maar hopen dat ze me niet vergeten...
Ik heb eigenlijk nog nooit een signature gehad... Weet je wat: de dag dat de email met verdere richtlijnen binnenkomt, dan maak ik die aan. Goed idee?
Alvast bedankt voor je interesse en hou die vingertjes inderdaad maar gekruist: alle beetjes helpen, hé...
Groetjes, Angeline.