Haha, we waren jullie niet vergeten hoor! Waren meer aan het wachten op wat meer substantieel nieuws. Alles hier duurt namelijk lang. Afspraak bij het gemeentehuis? Op z'n vroegst over twee weken. Reactie op een sollicitatiegesprek? Twee tot drie weken. The list goes on.
Huizen
Zoals vorige keer al aangegeven hadden we een paar huizen op het oog. Twee die we volgens de makelaar ook zouden krijgen. Laten we ze 1e keuze en 2e keuze noemen. Op vrijdagavond werden we gebeld door de 2e keuze, we hadden het huis en of we die ook inderdaad wilde. Ik zou het de volgende ochtend laten weten, want die ochtend zouden we iets horen van onze 1e keuze. De 1e keuze belde niet. Was ook niet bereikbaar. We wilden voorkomen dat we straks allebei misliepen, dus op het fietsje zijn we langs allebei de huizen geweest en daar bleek dat onze 1e keuze eigenlijk niet zo leuk was als onze 2e keuze. Dus dat was makkelijk. Keuze 2 gebeld, gezegd dat we het graag wilden. Tijdens de bezichtiging werd gezegd dat we er direct in konden. Super, onze Airbnb liep bijna af, top. Hij zou ons de volgende dag bellen voor het papierwerk.
We werden niet gebeld. Dus de dag erna heb ik gebeld en maar een berichtje gestuurd. Ik wil immers ook niet overkomen als een stalker. Niets gehoord. Tsjah, dat huis wilden we hebben, maar er stond wel gewoon weer een bezichting gepland de dag erna. Dus ik op de fiets en heel casual met een meetlint naar de bezichtiging. Immers, we hadden het huis toch? Dan kan ik toch gaan opmeten? Dat kon ook, het huis was absoluut het onze zei hij, maar hij had wat problemen met de datum waarop we er in konden. Hij zou de volgende dag bellen.
Je raadt het al. Niet gebeld. Dus ik bel. Ja, moeilijk moeilijk. De 17e opleveren zou moeten lukken, maar hij moest dat nog even bevestigen en dan zou hij bellen. Weer niet gebeld. Wij hadden echter wel afspraken bij het gemeentehuis staan voor het rijbewijs (je moet voor de afspraak zelf betalen), dus ik bel hem maar weer. Kunnen we al ons papierwerk alvast naar dat adres laten sturen? Ja dat kon, het huis was absoluut 100% van ons, maar hij moest de definitieve datum nog horen.
Uiteindelijk krijg ik een mail. 30 november kunnen we er in. Of ik de borg en de eerste maand huur wil betalen. Dat voelde wat vreemd, immers ik heb het huurcontract nog niet gezien. Uiteindelijk toch maar betaald, want ja zo zal het hier wel werken en het is wel een reputable makelaarskantoor.
Inmiddels zijn we weer een dag verder, maar het contract is er helaas nog steeds niet. Het zal allemaal wel goedkomen, maar voor iemand die zeurt tot achter de komma is het allemaal heel erg wennen.
Het huis is gelukkig prachtig. Het heeft geen prive garage, maar anders dan dat is het perfect. Leuke buurt, prachtig huis, alles gloednieuw. We kunnen niet wachten tot we er in kunnen. We zijn ondertussen lekker meubels scharrelen en appliances shoppen. Voor wat betreft het huis is het echt de dream come true.
Werk
Ook hier eigenlijk wel nieuws. Annelies is vorige week gevraagd om een week op proef te draaien, dus dat is ze deze week aan het doen. Daar staat tegenover dat ik op m'n handen zit de hele dag en gek word. Ik regel wel kleine dingetjes, zoals met het huis en bankzaken, maar 99% van de tijd zit ik in m'n bioscoopbroek en met kruimels op m'n schoot voor de tv Netflix te kijken. Het probleem is dat ik niet afgeschoten ben op niets. Iedereen "laat het weten". Daarbij zijn alle recruiters lovend over alles wat ik heb gedaan, dus je zit maar stil. Mijn eigenschap om overal bovenop te zitten is hier volgens mij ook niet zo gewenst. Je moet het tijd geven, maar het liefst weet ik overal op elk moment de status van.
Ik had maandag een gesprek, daar heb ik maar gezegd dat ik eventueel wel een week ofzo gratis op proef kom werken. Just to get me out of the house.
Tijdens gesprekken komt ook wel een klein beetje bovendrijven dat Engels echt niet je native language is en dat dit echt een ander land is met een andere cultuur. Ik kan echt prima uit de voeten in dagelijkse dingen, maar tijdens een sollicitatie gesprek merk je dat je net de scherpte mist die je in Nederland wel zou hebben en mensen zijn soms moeilijk te lezen. Dingen die je zegt worden daardoor onbedoeld soms letterlijk opgevat omdat je de woorden misschien wel weet, maar de kleine subtiliteiten om te laten weten dat het een grapje is soms net niet.
Nu moet ik de hand ook wel wat in eigen boezem steken. Ik ben iemand die het wel "winged". In Nederland was ik in de luxe positie dat ik benaderd werd, in plaats van te solliciteren en dat ik werk had wat voor me sprak. Hier spreken ze geen Nederlands en kennen ze Nederland alleen van de plaatjes, dus vragen ze meer. Terecht ook, maar ik heb te weinig voorbereid. Ben ik eerlijk over. Ik ben niet gewend vragen te krijgen over waar ik het meest trots op ben of wat m'n mentoring style is, ik was voorbereid op inhoudelijke en technische vragen en dat tussen de regels door m'n persoonlijkheid wel opgepikt wordt. Recruiters lijken dat wel op te pikken, maar op sollicitatie gesprekken voel ik het minder.
Maar na mezelf een nacht opgevroten te hebben (ik lig nooit wakker van dingen, maar hier al twee nachten...) ben ik een dag lang vol gas aan het werk gegaan om een portfolio te maken zodat ik wat kan laten zien en ik ook dingen top of mind heb zodra ik er naar gevraagd word.
En nu moeten we weer wachten.
Overall
Overall is het het allemaal wel absoluut waard. Het is hier alles en meer. De dingen die we gehoopt hadden hier meer te vinden, die zijn er ook echt meer. Het is veel meer buiten, veel vrolijker, veel gezelliger. De buurten, parken en uitzichten zijn prachtig and then some. We voelen wel af en toe de noodzaak voor een auto of zelfs een motor, want afstanden zijn hier fors groter en een uur fietsen om tien minuten door een winkel te kunnen lopen is niet altijd ideaal. Ook is fietsen hier niet zo'n gezellige aangelegenheid als in Nederland. Auto's rijden hard en heuvels zijn soms steil. Met je boodschappentasje aan het stuur van je racefiets wordt het allemaal ook niet beter. Maar als dat het ergste is...
Wat ook leuk is, is dat het nog allemaal niet zo verWebshopped is. Voor dezelfde prijs als in de webshop kun je eigenlijk ook altijd wel een stad vinden waar ze het product verkopen. Drop is bijvoorbeeld prima verkrijgbaar, je moet alleen weten waar. En gisteren stond ik in een winkel die van wand tot wand moederborden had staan. Schappen vol Raspberries en bakken vol met geluidskaarten en weet ik veel wat. Dat is in Nederland bijna helemaal weggevaagd. Tuurlijk, her en der heb je nog wel eens een moederbordje liggen, maar op zo'n prominente plek in de stad zo'n enorm assortiment. Dat is lang geleden inmiddels.
Verder een algemene tip: Koop goeie zonnebrand creme. Het kan heel hard gaan hier. En zorg dat je voldoende spaargeld hebt, want ook dat kan heel hard gaan. Ik verveel me nu dood thuis, maar ik hoef me gelukkig (nog even) niet zorgen te maken over geld.
Verder kun je je Ozforex (heet nu OFX) account al vanuit Nederland openen, net als je bank rekening, dat is beide aan te raden te doen vanuit Nederland in verband met papieren die opgestuurd moeten worden en niet opgestuurd kunnen worden naar een tijdelijk adres.