Annelies en Thijs naar Australië

Melbourne cup day stops the nation!
The race that stops the nation.

In CBD was het behoorlijk uitgestorven rond 15:00hr. Op kantoor hapje en drankje en de nodige weddenschappen. Zelfs sommige dames met een hoedje.
En dat voor een race die nog geen drie minuten duurde.
 
Haha, we waren jullie niet vergeten hoor! Waren meer aan het wachten op wat meer substantieel nieuws. Alles hier duurt namelijk lang. Afspraak bij het gemeentehuis? Op z'n vroegst over twee weken. Reactie op een sollicitatiegesprek? Twee tot drie weken. The list goes on.

Huizen
Zoals vorige keer al aangegeven hadden we een paar huizen op het oog. Twee die we volgens de makelaar ook zouden krijgen. Laten we ze 1e keuze en 2e keuze noemen. Op vrijdagavond werden we gebeld door de 2e keuze, we hadden het huis en of we die ook inderdaad wilde. Ik zou het de volgende ochtend laten weten, want die ochtend zouden we iets horen van onze 1e keuze. De 1e keuze belde niet. Was ook niet bereikbaar. We wilden voorkomen dat we straks allebei misliepen, dus op het fietsje zijn we langs allebei de huizen geweest en daar bleek dat onze 1e keuze eigenlijk niet zo leuk was als onze 2e keuze. Dus dat was makkelijk. Keuze 2 gebeld, gezegd dat we het graag wilden. Tijdens de bezichtiging werd gezegd dat we er direct in konden. Super, onze Airbnb liep bijna af, top. Hij zou ons de volgende dag bellen voor het papierwerk.
We werden niet gebeld. Dus de dag erna heb ik gebeld en maar een berichtje gestuurd. Ik wil immers ook niet overkomen als een stalker. Niets gehoord. Tsjah, dat huis wilden we hebben, maar er stond wel gewoon weer een bezichting gepland de dag erna. Dus ik op de fiets en heel casual met een meetlint naar de bezichtiging. Immers, we hadden het huis toch? Dan kan ik toch gaan opmeten? Dat kon ook, het huis was absoluut het onze zei hij, maar hij had wat problemen met de datum waarop we er in konden. Hij zou de volgende dag bellen.
Je raadt het al. Niet gebeld. Dus ik bel. Ja, moeilijk moeilijk. De 17e opleveren zou moeten lukken, maar hij moest dat nog even bevestigen en dan zou hij bellen. Weer niet gebeld. Wij hadden echter wel afspraken bij het gemeentehuis staan voor het rijbewijs (je moet voor de afspraak zelf betalen), dus ik bel hem maar weer. Kunnen we al ons papierwerk alvast naar dat adres laten sturen? Ja dat kon, het huis was absoluut 100% van ons, maar hij moest de definitieve datum nog horen.

Uiteindelijk krijg ik een mail. 30 november kunnen we er in. Of ik de borg en de eerste maand huur wil betalen. Dat voelde wat vreemd, immers ik heb het huurcontract nog niet gezien. Uiteindelijk toch maar betaald, want ja zo zal het hier wel werken en het is wel een reputable makelaarskantoor.
Inmiddels zijn we weer een dag verder, maar het contract is er helaas nog steeds niet. Het zal allemaal wel goedkomen, maar voor iemand die zeurt tot achter de komma is het allemaal heel erg wennen.

Het huis is gelukkig prachtig. Het heeft geen prive garage, maar anders dan dat is het perfect. Leuke buurt, prachtig huis, alles gloednieuw. We kunnen niet wachten tot we er in kunnen. We zijn ondertussen lekker meubels scharrelen en appliances shoppen. Voor wat betreft het huis is het echt de dream come true.

Werk
Ook hier eigenlijk wel nieuws. Annelies is vorige week gevraagd om een week op proef te draaien, dus dat is ze deze week aan het doen. Daar staat tegenover dat ik op m'n handen zit de hele dag en gek word. Ik regel wel kleine dingetjes, zoals met het huis en bankzaken, maar 99% van de tijd zit ik in m'n bioscoopbroek en met kruimels op m'n schoot voor de tv Netflix te kijken. Het probleem is dat ik niet afgeschoten ben op niets. Iedereen "laat het weten". Daarbij zijn alle recruiters lovend over alles wat ik heb gedaan, dus je zit maar stil. Mijn eigenschap om overal bovenop te zitten is hier volgens mij ook niet zo gewenst. Je moet het tijd geven, maar het liefst weet ik overal op elk moment de status van.
Ik had maandag een gesprek, daar heb ik maar gezegd dat ik eventueel wel een week ofzo gratis op proef kom werken. Just to get me out of the house.

Tijdens gesprekken komt ook wel een klein beetje bovendrijven dat Engels echt niet je native language is en dat dit echt een ander land is met een andere cultuur. Ik kan echt prima uit de voeten in dagelijkse dingen, maar tijdens een sollicitatie gesprek merk je dat je net de scherpte mist die je in Nederland wel zou hebben en mensen zijn soms moeilijk te lezen. Dingen die je zegt worden daardoor onbedoeld soms letterlijk opgevat omdat je de woorden misschien wel weet, maar de kleine subtiliteiten om te laten weten dat het een grapje is soms net niet.

Nu moet ik de hand ook wel wat in eigen boezem steken. Ik ben iemand die het wel "winged". In Nederland was ik in de luxe positie dat ik benaderd werd, in plaats van te solliciteren en dat ik werk had wat voor me sprak. Hier spreken ze geen Nederlands en kennen ze Nederland alleen van de plaatjes, dus vragen ze meer. Terecht ook, maar ik heb te weinig voorbereid. Ben ik eerlijk over. Ik ben niet gewend vragen te krijgen over waar ik het meest trots op ben of wat m'n mentoring style is, ik was voorbereid op inhoudelijke en technische vragen en dat tussen de regels door m'n persoonlijkheid wel opgepikt wordt. Recruiters lijken dat wel op te pikken, maar op sollicitatie gesprekken voel ik het minder.
Maar na mezelf een nacht opgevroten te hebben (ik lig nooit wakker van dingen, maar hier al twee nachten...) ben ik een dag lang vol gas aan het werk gegaan om een portfolio te maken zodat ik wat kan laten zien en ik ook dingen top of mind heb zodra ik er naar gevraagd word.

En nu moeten we weer wachten.

Overall
Overall is het het allemaal wel absoluut waard. Het is hier alles en meer. De dingen die we gehoopt hadden hier meer te vinden, die zijn er ook echt meer. Het is veel meer buiten, veel vrolijker, veel gezelliger. De buurten, parken en uitzichten zijn prachtig and then some. We voelen wel af en toe de noodzaak voor een auto of zelfs een motor, want afstanden zijn hier fors groter en een uur fietsen om tien minuten door een winkel te kunnen lopen is niet altijd ideaal. Ook is fietsen hier niet zo'n gezellige aangelegenheid als in Nederland. Auto's rijden hard en heuvels zijn soms steil. Met je boodschappentasje aan het stuur van je racefiets wordt het allemaal ook niet beter. Maar als dat het ergste is... ;)
Wat ook leuk is, is dat het nog allemaal niet zo verWebshopped is. Voor dezelfde prijs als in de webshop kun je eigenlijk ook altijd wel een stad vinden waar ze het product verkopen. Drop is bijvoorbeeld prima verkrijgbaar, je moet alleen weten waar. En gisteren stond ik in een winkel die van wand tot wand moederborden had staan. Schappen vol Raspberries en bakken vol met geluidskaarten en weet ik veel wat. Dat is in Nederland bijna helemaal weggevaagd. Tuurlijk, her en der heb je nog wel eens een moederbordje liggen, maar op zo'n prominente plek in de stad zo'n enorm assortiment. Dat is lang geleden inmiddels.

Verder een algemene tip: Koop goeie zonnebrand creme. Het kan heel hard gaan hier. En zorg dat je voldoende spaargeld hebt, want ook dat kan heel hard gaan. Ik verveel me nu dood thuis, maar ik hoef me gelukkig (nog even) niet zorgen te maken over geld.
Verder kun je je Ozforex (heet nu OFX) account al vanuit Nederland openen, net als je bank rekening, dat is beide aan te raden te doen vanuit Nederland in verband met papieren die opgestuurd moeten worden en niet opgestuurd kunnen worden naar een tijdelijk adres.
 
Fijn om zulke lappen tekst te lezen, geeft een goed beeld van de realiteit. Even goed naast de roze australiewolk

Enne take a breath en de baan komt er wel! Dan heb je geen tijd meer voor Netflix
 
afspraken bij het gemeentehuis staan voor het rijbewijs (je moet voor de afspraak zelf betalen),

Dat is in Vic dan wel anders. In NSW even bij de RTA binnengelopen, nummertje pakken en formulier invullen. Pasfoto en ogentesten wordt on the spot gedaan en na het aftikken van $178 voor een 5 jaars rijbewijs werd deze een week later netjes per post bezorgd.

Dingen die je zegt worden daardoor onbedoeld soms letterlijk opgevat
Nederlanders hebben overal de naam direkt te zijn en de zaken letterlijk te nemen. De Engelsen (en ook de Aussies) zijn meester in subtiliteiten en op een beleefde manier de poten onder je stoel wegzagen,
Dit stukje tekst is heel erg typerend.
 
Dat is in Vic dan wel anders. In NSW even bij de RTA binnengelopen, nummertje pakken en formulier invullen. Pasfoto en ogentesten wordt on the spot gedaan en na het aftikken van $178 voor een 5 jaars rijbewijs werd deze een week later netjes per post bezorgd.


Nederlanders hebben overal de naam direkt te zijn en de zaken letterlijk te nemen. De Engelsen (en ook de Aussies) zijn meester in subtiliteiten en op een beleefde manier de poten onder je stoel wegzagen,
Dit stukje tekst is heel erg typerend.

Zo gek is dat NSW dus nog niet ;)
Tsjah die subtiliteit was ik op voorbereid en gelukkig heb ik geen van die zinnen gehoord tijdens m'n gesprekken. Ik heb eigenlijk gewoon nul waardeoordeel gekregen, maar dat maakt het in een gesprek erg moeilijk om aan te voelen of je op het juiste spoor zit voor de persoon waar je mee praat, en zorgt ervoor dat je achteraf ook zo weinig nuttigs kunt zeggen over hoe het ging.

Het zal allemaal wel goedkomen, maar ik zal blij zijn als ik iets hoor. Zelfs als het negatief is. Dan kan ik tenminste door. Nu is het maar gewoon wachten.
 
Ik vind dat jullie lekker bezig zijn hoor! Ik vond de huizensituatie en makelaars hier ook echt enorm frustrerend. Dat is helaas na 10 maanden nog niet veranderd :(. Lekker even doorpakken is hier een volledig onbekend fenomeen lijkt.
Om mijn rijbewijs om te zetten ben ik hier trouwens naar VicRoads gegaan (wel afspraak maken), stond binnen een half uur weer buiten en rijbewijs zat week later in de bus. Dus mijn ervaring is vrijwel dezelfde als @FritsC

Heb je nog iets gehoord van de Dentsu vrienden?
 
Ik vind dat jullie lekker bezig zijn hoor! Ik vond de huizensituatie en makelaars hier ook echt enorm frustrerend. Dat is helaas na 10 maanden nog niet veranderd :(. Lekker even doorpakken is hier een volledig onbekend fenomeen lijkt.
Om mijn rijbewijs om te zetten ben ik hier trouwens naar VicRoads gegaan (wel afspraak maken), stond binnen een half uur weer buiten en rijbewijs zat week later in de bus. Dus mijn ervaring is vrijwel dezelfde als @FritsC

Heb je nog iets gehoord van de Dentsu vrienden?

Ja, het is precies wat je zegt. Het concept van even lekker doorpakken is hier gewoon niet een ding en dat is niet ideaal. Wij zijn dan gelukkig nog met z'n tweeën en daar zijn de makelaars geloof ik wat happiger op. Ik heb ook met m'n oude baas overlegd en afgesproken dat hij bij een belletje over een huur referentie gewoon zegt dat ik nog bij hem in dienst ben, maar hier op afstand werk tot mijn positie hier beschikbaar komt. Ten tijde van het het schrijven en inleveren van de cover letter was dat ook niet helemaal gelogen, want ik zat nog in m'n vakantiedagen. Zo sjoemel je een beetje links en rechts.
Het huis is gelukkig prachtig en ligt in Brunswick in een zijstraat van Sydney Road en op een klein stukje lopen van Lux (blijkbaar een bekend restaurant/cafe) en op 200 meter van het park en op een klein stukje lopen van het station. Dus als er geen gekke dingen gebeuren zie ik ons daar zeker wel een paar jaar wonen, want het huis is mooi, buurt is mooi en je bent zo in de stad :)
 
Weer even een korte update. Na mijn naïeve huisbezichtiging ben ik van m'n luie gat gekomen.
In het gezellige praatje met recruiters en dergelijke naar tips gevist om aan een huis te komen. Printer gekocht, heel boekwerk gemaakt van zo'n 15 pagina's met gegevens met onder andere bank statements die ons spaargeld laten zien en een cover letter om je vingers bij af te likken. Redelijk wat huizen bekeken en een paar gevonden die we echt leuk vonden. Dus bij drie hebben we ge-applied voordat we de binnenkant van het huis gezien hadden, want we waren met de fiets al langs geweest en hadden de buurten en huizen al bekeken. Verder gezorgd dat we bij twee huizen als eerste bij de bezichtiging aanwezig waren. Meteen bij binnenkomst een praatje gemaakt met de makelaar. Boekwerk in handen duwen. Situatie uitgelegd en gezegd dat we meteen kunnen intrekken en het nodige vooruit willen betalen. Het derde huis is nog niet op de markt.

Bij de twee huizen waar we dit deden zeiden ze dat we zo goed voorbereid waren en dergelijke dat het wel goed zou komen. Bij eentje ging ik er extra hard in en je zag dat de anderen die kwamen bezichtigen eigenlijk al afhaakten, dus we hebben goeie hoop. Het werkt ook in ons voordeel dat het nu feestdagen zijn, waardoor het wat rustiger is op de bezichtigingen. Tegelijkertijd is dat ook weer frustrerend, want het betekent dat we op alles moeten wachten. Reacties op sollicitaties, reacties op huizen. Er is niets ergers dan moeten wachten... haha.

Dat is weer de update qua huizen! We still like it here ;)
Jullie leren snel! Het komt wel goed met jullie :)
 
Hahaha nouja dr moet nog getekend worden maar ze willen me graag hebben! Dus dat is super leuk!! Wel heel grappig om voor een hele andere markt te ontwerpen. Maandag gaan shoppen (research;)) en dan zie je bijvoorbeeld wel echt dat merken als hm en zara hier veel later gekomen zijn. Enorm veel goedkope merken die allemaal exact hetzelfde verkopen (en toch zijn ze nog niet de markt uitgeconcureerd). En trends die hier heel anders worden opgepakt vergeleken met Nederland. Maargoed daar ga ik allemaal achterkomen de komende tijd. Nu maar kijken of ik niet 'te Europees' ben voor deze markt:p
 
En, even zonder gekheid: Enorm goed van je @blck_bnny. Respect dat je zo snel een plek gevonden hebt. (...and the crowd goes wild! :D )

Nu Thijs nog uit zijn bioscoopbroek :p Je verhaal was hilarisch. Zag het helemaal voor me. 'The Dude' in sweatpants op de bank binge watching :p
 
Back
Top