Bartman
XPdite Sponsor
Iedereen begint hier maar topics of dat het niets is, dus doe ik er ook eentje.
Ik zal ff in het kort vertellen wat er ondertussen allemaal gebeurd is.
In augustus zat ik TV te kijken, toen ik een programma zag over emigratie. Een stel ging naar Oz om te werken, het was nog best grappig want ze vertrokken over 2 weken en hij sprak nog nauwelijks Engels.
Maar goed, ik werd dus getriggerd om ook die stap te nemen. Nu kwam dat niet helemaal uit de lucht vallen; tussen 96 en 97 had ik precies een jaar gereisd en had daarvan de grootste tijd in Oz doorgebracht, al backpackend waarbij ik op meerdere plaatsen gewoond en gewerkt had.
Ik had al langer het gevoel een ommekeer in mijn leven te moeten maken, en had geprobeerd om een jaar vrijwilligerswerk in de rimboe te gaan doen. Maar daar had men blijkbaar geen Werktuigbouwkundige HTS-ers bij nodig, dus dat feest ging mooi niet door.
De emigratie kwam dus eigenlijk wel mooi uit. Temeer omdat ik me steeds meer vragen ging stellen over het klimaat waarin innovatie in Nederland tot stand moet komen. Mijns inziens gaat het bergafwaarts, ondanks alle effort van Professor Balkenende en consorten.
Maar goed, ik kwam dus op Xpedite terecht, en vond daar een link naar de site van George Lombard. Ik heb toen een online assessment gedaan, waar al snel uitkwam dat ik eigenlijk een jaartje te laat had gereageerd. Na mijn 34e had ik 5 punten te weinig voor een normaal skilled visum, de uitwegen waren een STNI en SIR visum.
Ik heb toen snel besloten maar voor het vaste te gaan, en het tijdelijke terzijde te schuiven.
Maar goed, toen begon dus de ellende. De documenten voor de CDR schrijven. Gelukkig wees George Lombard een Australische ingenieur aan me toe, die me met de documenten hielp. Uiteindelijk duurde dit toch ruim een maand. Na het verzamelen van de overige documenten, (waarbij het legaliseren van mijn diploma bij de IB groep wel erg veel tijd kostte) werd alles opgestuurd naar IeAust, terwijl ondertussen ook de Ielts test werd gedaan. Blijkbaar hadden we het heel goed en netjes geschreven, want al na 2 weken kreeg ik een positieve reactie!!!
Hierna werd een state sponsorship aangevraagd bij SA en WA (ik kon nog niet kiezen), die ik ook al na een paar weken mocht ontvangen.
Hierna werd formulier 47sk ingevuld en nog een paar andere papieren, en heel het zaakje werd naar G.L. gestuurd. Na een weekje stond men daar op het punt om de hele envelop naar Dimia te sturen, toen ik werd gemaild en daarna gebeld door een dame van IPA uit Londen.
Ik had in mijn onschuld op een aantal vacatures gereageerd, en IPA had me daar uitgepikt. Na een leuk gesprek werd ik aan personen van IPA in Melbourne gekoppeld, die per telefoon in de vroege ochtend een gesprek van een uur met me hadden. Een bedrijf, Invetech genaamd, bleek geinteresseerd in mij voor de functie van Senior Mechanical Engineer.
2 dagen later (ik was goed voorgekookt door IPA), had ik een sollicitatie gesprek met de HRM van Invetech.
Blijkbaar had ik weinig onzin verteld, want kort daarna vertelde IPA dat ik door was naar de 2e ronde. De 2e ronde was dus een psychologisch assessment. Deze werd uitgevoerd door Hudson, die kantoren over de hele wereld heeft.
Ik kom nu net terug uit Amsterdam, waar ik net de 4 testen heb gedaan.....
Ik moet zeggen dat het heel pittige testen waren. We horen snel meer.
Ik zal ff in het kort vertellen wat er ondertussen allemaal gebeurd is.
In augustus zat ik TV te kijken, toen ik een programma zag over emigratie. Een stel ging naar Oz om te werken, het was nog best grappig want ze vertrokken over 2 weken en hij sprak nog nauwelijks Engels.
Maar goed, ik werd dus getriggerd om ook die stap te nemen. Nu kwam dat niet helemaal uit de lucht vallen; tussen 96 en 97 had ik precies een jaar gereisd en had daarvan de grootste tijd in Oz doorgebracht, al backpackend waarbij ik op meerdere plaatsen gewoond en gewerkt had.
Ik had al langer het gevoel een ommekeer in mijn leven te moeten maken, en had geprobeerd om een jaar vrijwilligerswerk in de rimboe te gaan doen. Maar daar had men blijkbaar geen Werktuigbouwkundige HTS-ers bij nodig, dus dat feest ging mooi niet door.
De emigratie kwam dus eigenlijk wel mooi uit. Temeer omdat ik me steeds meer vragen ging stellen over het klimaat waarin innovatie in Nederland tot stand moet komen. Mijns inziens gaat het bergafwaarts, ondanks alle effort van Professor Balkenende en consorten.
Maar goed, ik kwam dus op Xpedite terecht, en vond daar een link naar de site van George Lombard. Ik heb toen een online assessment gedaan, waar al snel uitkwam dat ik eigenlijk een jaartje te laat had gereageerd. Na mijn 34e had ik 5 punten te weinig voor een normaal skilled visum, de uitwegen waren een STNI en SIR visum.
Ik heb toen snel besloten maar voor het vaste te gaan, en het tijdelijke terzijde te schuiven.
Maar goed, toen begon dus de ellende. De documenten voor de CDR schrijven. Gelukkig wees George Lombard een Australische ingenieur aan me toe, die me met de documenten hielp. Uiteindelijk duurde dit toch ruim een maand. Na het verzamelen van de overige documenten, (waarbij het legaliseren van mijn diploma bij de IB groep wel erg veel tijd kostte) werd alles opgestuurd naar IeAust, terwijl ondertussen ook de Ielts test werd gedaan. Blijkbaar hadden we het heel goed en netjes geschreven, want al na 2 weken kreeg ik een positieve reactie!!!
Hierna werd een state sponsorship aangevraagd bij SA en WA (ik kon nog niet kiezen), die ik ook al na een paar weken mocht ontvangen.
Hierna werd formulier 47sk ingevuld en nog een paar andere papieren, en heel het zaakje werd naar G.L. gestuurd. Na een weekje stond men daar op het punt om de hele envelop naar Dimia te sturen, toen ik werd gemaild en daarna gebeld door een dame van IPA uit Londen.
Ik had in mijn onschuld op een aantal vacatures gereageerd, en IPA had me daar uitgepikt. Na een leuk gesprek werd ik aan personen van IPA in Melbourne gekoppeld, die per telefoon in de vroege ochtend een gesprek van een uur met me hadden. Een bedrijf, Invetech genaamd, bleek geinteresseerd in mij voor de functie van Senior Mechanical Engineer.
2 dagen later (ik was goed voorgekookt door IPA), had ik een sollicitatie gesprek met de HRM van Invetech.
Blijkbaar had ik weinig onzin verteld, want kort daarna vertelde IPA dat ik door was naar de 2e ronde. De 2e ronde was dus een psychologisch assessment. Deze werd uitgevoerd door Hudson, die kantoren over de hele wereld heeft.
Ik kom nu net terug uit Amsterdam, waar ik net de 4 testen heb gedaan.....
Ik moet zeggen dat het heel pittige testen waren. We horen snel meer.
