Coronavirus in Australië

Same @Jagermeester, ik heb gisteren ook besloten dat er geen toegevoegde waarde meer is om te zien hoe de cijfers ervoor staan of welke protesten er nu weer aan de gang zijn. Etc.
De lol om te raden wat de cijfers die dag gaan zijn is niet leuk meer als ze telkens schokkend veel hoger zijn dan je verwacht.

We zitten hier met de hele stad in dezelfde restricties als bij jullie in de speciale LGAs. Ik kan er niks aan doen, ik kan er niks aan veranderen.

Wij stellen ons er op in dat we in 2021 niet meer onze suburb uit gaan komen. Ik open het nieuws in 2022 wel weer. En in alle eerlijkheid, soms overweeg ik hetzelfde voor deze thread.

Succes daar.
 
Snap volledig dat je minder nieuws gaat volgen. Het is niet dat er per dag nu echt heel veranderd (als in 1x terug naar 0 cases of zo) en het kan voor meer anxiety zorgen.
Zelfs hier in het redelijk rustige QLD probeer ik al iets terughoudender te zijn met nieuws (en Twitter is helemaal een hell hole!)

En whatever you do; don't read the comments! Because:

ScreenShot2014-04-10at9.46.05PM.png
;)
 
Yep dit jaar is afgeschreven, that's for sure, maar we moeten proberen positief te blijven hoe moeilijk dat ook is. Zelf word ik er ook appelig van eerlijk gezegd, dik 200 dagen in lockdown geweest hier(Melbourne)🥴
Het ziet er iig beter uit als vorig jaar deze tijd, in theorie zou het einde van de lockdowns in zicht moeten zijn als 80% is gevacineerd, maar goed afwachten maar of dat waar is😂
 
@Jagermeister, zoals jij het omschrijft is heel herkenbaar, dat gevoel heb ik ook vaak. Het niet meer blij kunnen zijn. Ik gebruik voor mezelf altijd de uitdrukking metaalmoe. De ene dag gaat dat bij mij beter dan de andere, maar zelfs de meest optimistische persoon kan er weleens doorheen zitten hoor. Hou je taai en als je wilt ’kletsen’, kan altijd hoor via PB, soms is het fijn gewoon je hart te kunnen luchten, is aan jou hoor. Geldt ook voor anderen hoor.

@ Afterbang, yup, heb op Facebook al heel veel pagina’s 30 dagen gesnoozed….heel,het Covid gebeuren doet geen wonderen voor de empathische kant van mensen, hoewel het ook kan zijn dat juist de azijnzeikertjes/haters/trolls een nieuw podium hebben gevonden en meer op de voorgrond zitten. Het nieuws kijk ik weinig meer, wel de krant dat is wat beperkter en minder ‘in your face’.

is er dan niks leuks meer, tuurlijk wel. We genieten van onze tuin, lekker koffieleuten met mijn ma, sporten/wandelen, boekje lezen, en pas geleden een leuke skid and slide cursus gedaan met Joe (onze zoon), dat was echt kicken.

Ik denk, dit al opschrijvend, dat het meer het uitzichtloze is, zelfs nu we hier in NL in de 🤞🤞 eindfase zitten. Gisteren was ik in de winkel en er hing iemand schuin over me heen om iets te pakken, ik was gewoon te verbouwereerd om er iets van te zeggen,,,euuh 1,5mtr??? Maar het feit dat me dat zo pakt zegt genoeg over hoe je dus eigenlijk toch in je achterhoofd spreekwoordelijke op je tenen loopt. Ik blijkbaar dus wel.

op zijn Limburgs zou mijn oa zeggen ‘Meeeeuuuuugggg worst du’……’moe wordt je ervan’ 😅🤣
 
M5 said:
Yep dit jaar is afgeschreven, that's for sure, maar we moeten proberen positief te blijven hoe moeilijk dat ook is. Zelf word ik er ook appelig van eerlijk gezegd, dik 200 dagen in lockdown geweest hier(Melbourne)🥴
Het ziet er iig beter uit als vorig jaar deze tijd, in theorie zou het einde van de lockdowns in zicht moeten zijn als 80% is gevacineerd, maar goed afwachten maar of dat waar is😂
Click to expand...
Even een vraagje tussendoor, was jij het 252e lid van Xpdite? Leuk, waar kan je dat zien, ga ik ook even kijken.
 
Uit de NYT Australia Letter deze morgen.

The Australia Letter is a weekly newsletter from our Australia bureau. This week’s issue is written by Besha Rodell, a columnist with the Australia bureau.​
When I moved from Melbourne to the U.S. in 1991, I remember feeling as though Australia had just vanished. Phone calls were blindingly expensive, the internet was in its infancy, letters took a long time. The distance between me and the family and friends I’d left behind felt insurmountable.
​
When I returned to Australia four years ago, the experience could not have been more different. In fact, I felt so connected to the friends, family and colleagues I left in the U.S., it took me a while to fully be in Australia, psychologically. I stayed up all night reading American news, texting American friends and interacting with my mostly American social media network.​
The world is more connected than ever before, but recently I’ve begun to feel that insurmountable distance again. This time, it’s because of the fact that Australia has experienced the coronavirus pandemic so differently from other countries, for better and for worse. I find myself struggling to express to people what our experience here has been like, and especially what these months of endless lockdowns have done to us, collectively and individually.

Late the other evening, unable to sleep and doom-scrolling, I came across this article in The Guardian written by an anonymous contact tracer in New South Wales. It is a fascinating read, for all kinds of reasons, but the thing that struck me the most was how much it read like a short story — like a fictional first-person account of life in some dystopian future.

Perhaps that’s why, more than most news analysis I’ve come across, it manages to reveal the reality of life in Australia in this moment so vividly. Often fiction allows the reader to feel things more deeply than, say, a dry history of certain events. Of course, the contact tracer’s story is not fiction; it is just a bare and honest accounting of reality. I wanted my friends and family outside Australia to read it, in order to understand what things are like here. To really feel how different our reality is from that of those living in Europe or Asia or the U.S.
​
On Thursday, Melbourne entered its 200th cumulative day of lockdown. Another article, in The Age, does a good job of explaining what those 200 days have done to us as a city and community. It spells out exactly what “lockdown” here means — all the closed playgrounds and schools and days in which we have not been allowed to go more than five kilometers from our homes. The authors, Nick Miller and Maeve McGregor, write:​


Our 200 days at home is longer than the Battle of Britain, shorter than the Blitz. At the speed of light, it would get you an eighth of the way to the nearest star. At average walking speed, it would take about 200 days (without sleep) to pace the entire coastline of Australia.

Not that you would have been allowed to.

I can tell friends and family overseas what it’s like to be asked not to leave your home, to go for months without seeing siblings who live only blocks away, to not be allowed to go grocery shopping with your spouse — but the words feel empty. Can anyone truly explain the sense of claustrophobia and anxiety induced by closed borders, by living in a country we are not allowed to leave? Of the utter bizarreness of closed state borders, resulting in mini-migrant camps along the river that divides Victoria and New South Wales, full of people who are not allowed to go home?
​
I don’t say any of this to complain. In fact, part of what I think might be so revealing about the contact tracer’s story is just how far we here in Australia are going to keep people safe. My American friends could only dream of a world in which the government tries to figure out exactly where each and every Covid case originated, and to warn those who have crossed paths with those people to isolate and get tested. (And Australians could only dream of a world in which you could saunter into your local pharmacy and get vaccinated, picking your choice of vaccine from a menu, or hop on a plane for a holiday in Europe.)​
For better or worse, our experience here is vastly different from the rest of the world. I feel separated from my overseas loved ones just as significantly in this way as I do in the literal sense. I expect that’s true for many in Australia, a country with huge immigrant and expat communities. I feel almost as separated as I did when I left here all those years ago.​
 
Thijsvr said:
Iedereen die eligible is (dus 40+) moet op het moment nog steeds langs de GP of online eem afspraak maken toch?
Click to expand...
Niet in QLD naar mijn weten als je je opmerking bedoeld voor heel Australia. Vriendin van ons is gewoon bij de pharmacy naar binnen gelopen voor een AZ vaccinatie, weet niet haar exacte leeftijd, maar rond de 35 gok ik.

Voor Vic:
You can get a free COVID-19 vaccination if you are aged 40 years and over. People aged 18-39 can get the AstraZeneca vaccine (only at participating medical clinics, or certain vaccination centres).
(https://www.coronavirus.vic.gov.au/vaccine)
 
Ik probeerde mijn dochter van 17 online in te boeken voor de jab, maar based op age was ze niet eligible, snap er geen snars van want het is toch vanaf 16 jaar?
 
M5 said:
Ik probeerde mijn dochter van 17 online in te boeken voor de jab, maar based op age was ze niet eligible, snap er geen snars van want het is toch vanaf 16 jaar?
Click to expand...
Volgens Vic Gov vanaf 18. I dunno anymore ...
 
  • Like
Reactions: M5
People aged 16 to 39 will be eligible for the COVID-19 Pfizer vaccine from 30 August 2021. The Eligibility Checker will be updated and more information about how to make a booking will be available soon.

www.health.gov.au

COVID-19 Vaccine Clinic Finder

The COVID-19 Vaccine Clinic Finder is the best way to book a vaccination. Find a clinic near you that suits your needs by answering some simple questions. You can use the Vaccine Clinic Finder to book for yourself, your children, or someone else.
www.health.gov.au www.health.gov.au

(wellicht zit de verwarring in de vanaf datum)

Jagermeester said:
Waarom valt mij dit zo zwaar? Ik zie niet hoe we het anders moeten aanpakken. We prikken ons er op los hier in NSW (en de rest van Australië gaat ook steeds beter), de meeste mensen houden zich aan de restricties, maar de cijfertjes blijven omhoog gaan.
Click to expand...

Het is onmiskenbaar vervelend. Mooi verhaal hierboven van die contact tracer.

Opvallend dat je zegt "De meeste mensen houden zich aan restricties". Toevallig vandaag iemand uit Melbourne gesproken en die zei dat mensen lockdownmoe zijn en er met de pet naar gooien ondertussen. Combineer dat met de Delta variant en tel uit je winst.

Wat belangrijk is om te onthouden als vandaag de cijfers hard omhoog gaan, dan komt dit in principe door wat er twee weken geleden gebeurde. Dus je kan niet zeggen "Ja hey, sinds gisteren zitten we in volledige lockdown, je mag je huis niet eens uit en de cijfers gaan vandaag nog omhoog". Zo werkt het niet. Overigens zeg ik niet dat jij dit hier specifiek doet, maar soms wordt er zo wel eens gedacht.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top