Lamarck
Well-Known Member
Sorry ik kan het niet laten om ook even te reageren.
Het onderliggende probleem van dit soort discussies is simpelweg dat we te weinig weten. Welk getal je ook pakt, er is altijd een reden waarom dat getal onzekerheden heeft. En dan komt het uiteindelijk neer op je waarden en normen, mening, opinie, persoonlijke ervaring, het is maar net hoe je noemen wilt.
Bij de discussie over herd immunity zitten enorme variaties.
En dat zijn nog maar een paar variabelen.
Er zijn talloze modellen die dit soort dingen berekenen en al die modellen hebben heel veel variaties. Dus zo'n discussie voeren op basis van getallen heeft geen uitkomst omdat we het (nog) niet weten. Je krijgt dan discussies over welk argument een grotere kans heeft om waar te zijn.
Waar het uiteindelijk op neer komt is de vraag wat je als persoon belangrijker vindt. Wat telt zwaarder, de kans dat er in een jaar tijd een half miljoen mensen dood gaan aan dit virus, in Nederland of in Australie, tegenover het risico dat er een miljoen mensen hun huis uit moeten omdat ze de huur/hypotheek niet meer kunnen betalen? En als dat 100,000 doden vs vijf miljoen daklozen wordt? En maakt het uit als die 100.000 allemaal boven de 70 zijn, en de vijf miljoen gezinnen met jonge kinderen?
Ik weet dat ik overdrijf maar dit is waar uiteindelijk de discussie over gaat. Sommige mensen vinden gevoelsmatig dat de economie belangrijker is en accepteren dat er een risico is dat er mensen dood gaan. Die zullen in hun argumenten de variabelen kiezen die een hoge impact op de economie en een lagere impact op de gezondheidszorg lateren zien. Anderen vinden elke dode te veel en vinden dat erger dan grote hoeveelheden mensen langdurig in armoede. Die zijn meer geneigd om gunstigere economie cijfers te kiezen en hogere sterftecijfers. Kranten artikelen en politici doen dat ook. Altijd al gedaan.
Ik weet het, ik overdrijf hier, maar dit is in de kern wat er nu gebeurt. Door de enorme onzekerheid in cijfers zijn de uiteindelijke discussies toch nog steeds op basis van persoonlijke situatie, achtergrond, mening.
Omdat het op basis van gevoel en ervaring gaat, heeft iedereen gelijk. Als iemand met een dochter met COPD net zijn ouders verloren heeft, dan kan ik hem geen ongelijk geven als hij vindt dat de scholen dicht moeten blijven. Iemand die net hersteld is van een lichte griep met koorts en een zere keel, zijn baan kwijt is en nog net de huur kan betalen maar daarna bij de voedselbank en de buren wat eten probeert te vinden, dan kan ik me voorstellen dat die niet snapt waarom de boel niet weer op gang mag. Daarmee bedoel ik niet dat mensen egoistisch zijn en alleen aan zichzelf denken, maar wel dat mensen hun eigen ervaringen hebben en op basis daarvan de variabelen in de getallen interpreteren. Voor de tweede persoon is de realiteit dat dat virus misschien wel meevalt, maar de honger niet. En de eerste zit vol met verdriet en angst.
De regering laat zich adviseren door medische wetenschappers en ingewikkelde modellen die gebaseerd zijn op kansberekening. Inclusief cijfers voor economische impact. Dat is, cijfermatig, het beste wat we nu hebben maar het zit nog steeds vol met onzekerheden. En daarnaast moeten politici rekening houden met wat mensen wel en niet willen/kunnen accepteren, en dat is voor elk land anders.
Over vijf jaar weten we wat we hadden moeten doen.
Tot die tijd, kunnen we denk ik het beste proberen realistisch te zijn, het risico niet onnodig opzoeken maar ook niet in een paniekstand verzanden, en verder hopen dat de medische wetenschap snel iets vindt. Maar dat is alleen maar mijn mening.
Het onderliggende probleem van dit soort discussies is simpelweg dat we te weinig weten. Welk getal je ook pakt, er is altijd een reden waarom dat getal onzekerheden heeft. En dan komt het uiteindelijk neer op je waarden en normen, mening, opinie, persoonlijke ervaring, het is maar net hoe je noemen wilt.
Bij de discussie over herd immunity zitten enorme variaties.
- Je kunt rekenen dat 0.5 % van de bevolking dood gaat, of 7%, of meer. Voor elk van die cijfers kun je argumenten vinden. In de huidige cijfers van overleden mensen tellen we misschien niet iedereen mee die dood gaat maar elders tellen we misschien juist mensen mee die ergens anders aan gestorven zijn. We kunnen rekenen met de aantallen die van meer doden dan normaliter (de oversterfte) vs we moeten alle overleden mensen meetellen want dat is wat er aan het virus dood gaat. Voor elke keus kun je beargumenteren waarom dat de juiste is...
- Je kunt ervanuit gaan dat 20% van de bevolking ziek wordt, of 90% of een 0.5%.
- Je kunt rekenen met de verwachting dat de meeste mensen immuun zijn als ze al ziek zijn geweest, of juist alleen maar een paar, voor een paar jaar, of maar voor een paar weken. En alles er tussenin. Hier ook weer: voor elk standpunt kun je argumenten vinden.
En dat zijn nog maar een paar variabelen.
Er zijn talloze modellen die dit soort dingen berekenen en al die modellen hebben heel veel variaties. Dus zo'n discussie voeren op basis van getallen heeft geen uitkomst omdat we het (nog) niet weten. Je krijgt dan discussies over welk argument een grotere kans heeft om waar te zijn.
Waar het uiteindelijk op neer komt is de vraag wat je als persoon belangrijker vindt. Wat telt zwaarder, de kans dat er in een jaar tijd een half miljoen mensen dood gaan aan dit virus, in Nederland of in Australie, tegenover het risico dat er een miljoen mensen hun huis uit moeten omdat ze de huur/hypotheek niet meer kunnen betalen? En als dat 100,000 doden vs vijf miljoen daklozen wordt? En maakt het uit als die 100.000 allemaal boven de 70 zijn, en de vijf miljoen gezinnen met jonge kinderen?
Ik weet dat ik overdrijf maar dit is waar uiteindelijk de discussie over gaat. Sommige mensen vinden gevoelsmatig dat de economie belangrijker is en accepteren dat er een risico is dat er mensen dood gaan. Die zullen in hun argumenten de variabelen kiezen die een hoge impact op de economie en een lagere impact op de gezondheidszorg lateren zien. Anderen vinden elke dode te veel en vinden dat erger dan grote hoeveelheden mensen langdurig in armoede. Die zijn meer geneigd om gunstigere economie cijfers te kiezen en hogere sterftecijfers. Kranten artikelen en politici doen dat ook. Altijd al gedaan.
Ik weet het, ik overdrijf hier, maar dit is in de kern wat er nu gebeurt. Door de enorme onzekerheid in cijfers zijn de uiteindelijke discussies toch nog steeds op basis van persoonlijke situatie, achtergrond, mening.
Omdat het op basis van gevoel en ervaring gaat, heeft iedereen gelijk. Als iemand met een dochter met COPD net zijn ouders verloren heeft, dan kan ik hem geen ongelijk geven als hij vindt dat de scholen dicht moeten blijven. Iemand die net hersteld is van een lichte griep met koorts en een zere keel, zijn baan kwijt is en nog net de huur kan betalen maar daarna bij de voedselbank en de buren wat eten probeert te vinden, dan kan ik me voorstellen dat die niet snapt waarom de boel niet weer op gang mag. Daarmee bedoel ik niet dat mensen egoistisch zijn en alleen aan zichzelf denken, maar wel dat mensen hun eigen ervaringen hebben en op basis daarvan de variabelen in de getallen interpreteren. Voor de tweede persoon is de realiteit dat dat virus misschien wel meevalt, maar de honger niet. En de eerste zit vol met verdriet en angst.
De regering laat zich adviseren door medische wetenschappers en ingewikkelde modellen die gebaseerd zijn op kansberekening. Inclusief cijfers voor economische impact. Dat is, cijfermatig, het beste wat we nu hebben maar het zit nog steeds vol met onzekerheden. En daarnaast moeten politici rekening houden met wat mensen wel en niet willen/kunnen accepteren, en dat is voor elk land anders.
Over vijf jaar weten we wat we hadden moeten doen.
Tot die tijd, kunnen we denk ik het beste proberen realistisch te zijn, het risico niet onnodig opzoeken maar ook niet in een paniekstand verzanden, en verder hopen dat de medische wetenschap snel iets vindt. Maar dat is alleen maar mijn mening.
