Tja, ik had al een tijdje het gevoel dat het ervan ging komen en inderdaad: het ziet ernaar uit dat we terug gaan naar België. We wonen hier nu meer dan 2 jaar, en zijn net terug van een (eerste) vakantie in België en Nederland. En dat is voor mijn man de bevestiging geweest van een gevoel waar hij al 2 jaar mee worstelt: hij wil terug, hij wil niet in Australië blijven. En wat heb ik het daar moeilijk mee. Want ik heb het hier best naar mijn zin, ik wil hier helemaal niet weg.
En wat doe je dan??
Ik heb het laatste jaar geprobeerd hem te doen inzien dat vele dingen hier toch wel een stuk beter zijn, en dat de redenen waarom we naar hier gekomen zijn nog steeds gelden. Maar bij hem gaat het om een gevoel, hij mist de familie en vrienden teveel, hij heeft geen zin om hier een nieuw leven op te bouwen. Waardoor ik en de kinderen dat uiteraard ook niet kunnen.
Vandaar mijn vraag: zijn er nog koppels die hiermee worstelen?
En vooral ook: we hebben zoveel moeite moeten doen om dat visum eindelijk te krijgen, hoe zit dat nu als we terug gaan? Blijven wij ons visum behouden? We hebben een skilled independent subclass 175 visum en zijn dus residents. Als we 4 jaar hier waren gebleven zou ik voor mijn citizenship gegaan zijn, maar dat zal nu niet meer lukken, want dat is nog 2 jaar en dat ziet mijn man echt niet zitten. Blijft de periode dat we hier gewoond hebben (dan zal dan uiteindelijk iets van 3 jaar zijn) gelden voor die min. 4 jaar die je hier moet zijn om het citizenship te kunnen aanvragen?
Want ik wil de terugweg naar Australië absoluut open houden, al is het maar gewoon om na ons pensioen hier 6 maanden te kunnen overwinteren elk jaar.
Graag wat advies hierin please .....
Ps: en degenen waar beide partners hetzelfde denken en voelen: prijs jullie gelukkig!
En wat doe je dan??
Ik heb het laatste jaar geprobeerd hem te doen inzien dat vele dingen hier toch wel een stuk beter zijn, en dat de redenen waarom we naar hier gekomen zijn nog steeds gelden. Maar bij hem gaat het om een gevoel, hij mist de familie en vrienden teveel, hij heeft geen zin om hier een nieuw leven op te bouwen. Waardoor ik en de kinderen dat uiteraard ook niet kunnen.
Vandaar mijn vraag: zijn er nog koppels die hiermee worstelen?
En vooral ook: we hebben zoveel moeite moeten doen om dat visum eindelijk te krijgen, hoe zit dat nu als we terug gaan? Blijven wij ons visum behouden? We hebben een skilled independent subclass 175 visum en zijn dus residents. Als we 4 jaar hier waren gebleven zou ik voor mijn citizenship gegaan zijn, maar dat zal nu niet meer lukken, want dat is nog 2 jaar en dat ziet mijn man echt niet zitten. Blijft de periode dat we hier gewoond hebben (dan zal dan uiteindelijk iets van 3 jaar zijn) gelden voor die min. 4 jaar die je hier moet zijn om het citizenship te kunnen aanvragen?
Want ik wil de terugweg naar Australië absoluut open houden, al is het maar gewoon om na ons pensioen hier 6 maanden te kunnen overwinteren elk jaar.
Graag wat advies hierin please .....
Ps: en degenen waar beide partners hetzelfde denken en voelen: prijs jullie gelukkig!