De familie inlichten

Melissa88 said:
Ik wil gewoon zo graag een ruzie vermijden, ook al gaan die in onze familie wel weer snel weg.
Mijn vader zal denk ik iets minder heftig reageren, die heeft vroeger al zo vaak gezegd "als je ergens anders een beter leven kan hebben, doe het dan". maar waarschijnlijk was dat in zijn hoofd niet de overkant van de wereld :p
Mijn vrienden en schoonfamilie zien het allemaal al zitten om op vakantie te komen :p
Ik denk dat moest ik het niet aan mijn vrienden vertelt hebben, dat ik helemaal zou doorgedraaid zijn. zo opgezadeld zitten met die kwestie en er met niemand over kunnen praten, dan zou ik op een moment een mental breakdown gehad hebben denk ik.
Weet jij mss site of dergelijk die kunnen helpen bij het voorbereiden op zo'n gesprek?
Ik kijk ontzettend hard uit naar die reis :D het wordt ook de eerste keer zo ver vliegen voor mij, dat wordt 24u films kijken :p (ik kan niet slapen in een vliegtuig)
Click to expand...
Voordat wij gingen emigreren woonden wij in de buurt van Arnhem en mijn moeder in Groningen. Omdat ze ouder was en meer gebreken en ongemakken kreeg, bezocht ik haar eens in de 14 dagen een dag in het weekend. Toen wij gingen verhuizen heb ik haar beloofd dat ik elk jaar terug zou komen voor een week of vier. Dat betekende dus dat ik in plaats van 26 dagen verdeeld over het jaar nu 28 dagen in een keer bij haar op bezoek zou gaan. En dat vond ze ook wel weer leuk. Het grappige was dat toen ik het ging doorrekenen, de reistijd korter was en de kosten ongeveer hetzelfde waren wanneer ik een keer per jaar op en neer zou vliegen vanuit Oz naar NL tov mijn twee-wekelijkse bezoekjes, tenminste als je zonder korting per trein reist. Dan lijkt de afstand ineens niet meer zo heel groot. Het is natuurlijk niet altijd te realiseren om een keer per jaar terug te gaan, maar wij gaan nu drie keer per jaar (mijn moeder leeft niet meer) en dat is best goed te doen als je er geld voor opzij legt. Misschien kun je ook eens kijken of je zo'n rekensommetje kunt maken en dat aan je familie voorleggen. Het helpt echt om het concreet te maken. Het maakt je familie ook duidelijk dat je wel ver weg gaat wonen, maar dat ze jullie echt nog wel zullen blijven zien, al is het minder vaak. De oudere generatie heeft nog een heel ander beeld van emigreren. Vroeger was het echt een kwestie van elkaar bijna niet meer spreken en zien en contact verliezen, maar tegenwoordig met Skype en zo heb je nauwelijks in de gaten dat je aan de andere kant van de wereld zit. Het leuke is dat als familie bij ons op bezoek komt, ze ook langer blijven en blijven logeren. Ik heb sommige familieleden daardoor veel beter en anders leren kennen (gelukkig altijd in de positieve zin, haha) omdat we ze voorheen alleen op verjaardagvisites en met de Kerst zagen en nu hele dagen met elkaar optrokken.

En nog gefeliciteerd met jullie visum!
 
Last edited:
Het is jouw leven en dat moet je doen op jouw manier. De toekomst zal leren hoe je leven er uit gaat zien, hier, daar of waar dan ook.
Australië is dan wel ver weg, maar je kunt er nog steeds gewoon naar toe. Uiteindelijk zal een ieder je na aan het hart is, je dit avontuur zeker gunnen.
En dat zal men uiten op verschillende manieren, met een lach en een traan. Mijn motto: eerlijk duurt het langst. Deel je verhaal, deel je vreugde en deel het verdriet.
 
Dit maakt iedereen mee en het is k*t, het is heeeel erg k*t. En zo'n moment komt nog een keer, de laatste keer dat je mensen ziet voor vertrek.

Je zit scenario's te bedenken hoe het makkelijker voor hen wordt (en wellicht voor jezelf), meer dat is er niet. Uitstellen kan, afstellen niet (tenzij je niet besluit te gaan). Schouders eronder en vertellen. Ik denk zelf dat de "als we nu eerst op reis gaan en dan pas hebben we een goede reden" etc alleen maar uitstelgedrag is omdat je er tegenop ziet. Waarom zou dat voor hun iets veranderen? Zij denken niet logisch, ze raken geemotioneerd. Jij laat hun achter (vervelend), maar krijgt er iets moois voor terug (leuk). Zij zien alleen jou/jullie vertrekken (vervelend) en zien er niet iets moois voor terug. Zoals Katja al zegt, uiteindelijk zien mensen ook wel in dat het mooi is voor jullie. Maar dat is niet meteen. Jullie zijn hier al maaaanden (jaren?) mee bezig, voor hun komt het ineens.

Succes en sterkte. Je zult het moeten doen, het gaat vervelend worden, sommige reageren positiever dan je dacht, anderen negatiever. Er zullen vele tranen zijn, maar je moet er doorheen.

Janneke61 said:
wij gaan nu drie keer per jaar (mijn moeder leeft niet meer) en dat is best goed te doen als je er geld voor opzij legt.
Click to expand...
@Janneke61 3 keer per jaar?!? Bedoel je niet 1 keer per 3 jaar? Want 3 keer per jaar -als je een gezin hebt met 2 kinderen- zou $18,000 per jaar zijn en je mist inkomen, omdat je onbetaald verlof op moet pakken. Kom je al snel op $25,000 per jaar. Dat lijkt me vrij lastig voor velen...
 
Janneke61 said:
Voordat wij gingen emigreren woonden wij in de buurt van Arnhem en mijn moeder in Groningen. Omdat ze ouder was en meer gebreken en ongemakken kreeg, bezocht ik haar eens in de 14 dagen een dag in het weekend. Toen wij gingen verhuizen heb ik haar beloofd dat ik elk jaar terug zou komen voor een week of vier. Dat betekende dus dat ik in plaats van 26 dagen verdeeld over het jaar nu 28 dagen in een keer bij haar op bezoek zou gaan. En dat vond ze ook wel weer leuk. Het grappige was dat toen ik het ging doorrekenen, de reistijd korter was en de kosten ongeveer hetzelfde waren wanneer ik op en neer zou vliegen vanuit Oz naar NL tov mijn twee-wekelijkse bezoekjes, tenminste als je zonder korting per trein reist. Dan lijkt de afstand ineens niet meer zo heel groot. Het is natuurlijk niet altijd te realiseren om een keer per jaar terug te gaan, maar wij gaan nu drie keer per jaar (mijn moeder leeft niet meer) en dat is best goed te doen als je er geld voor opzij legt. Misschien kun je ook eens kijken of je zo'n rekensommetje kunt maken en dat aan je familie voorleggen. Het helpt echt om het concreet te maken. Het maakt je familie ook duidelijk dat je wel ver weg gaat wonen, maar dat ze jullie echt nog wel zullen blijven zien, al is het minder vaak. De oudere generatie heeft nog een heel ander beeld van emigreren. Vroeger was het echt een kwestie van elkaar bijna niet meer spreken en zien en contact verliezen, maar tegenwoordig met Skype en zo heb je nauwelijks in de gaten dat je aan de andere kant van de wereld zit. Het leuke is dat als familie bij ons op bezoek komt, ze ook langer blijven en blijven logeren. Ik heb sommige familieleden daardoor veel beter en anders leren kennen (gelukkig altijd in de positieve zin, haha) omdat we ze voorheen alleen op verjaardagvisites en met de Kerst zagen en nu hele dagen met elkaar optrokken.

En nog gefeliciteerd met jullie visum!
Click to expand...

Ik ga nu eenmaal per maand ofzo naar mijn ouders (wonen zo'n 45km verderop). Ik heb niet zo een behoefte om mijn ouders te zien, één keer om de zoveel maanden zou mij ook goed afgaan, maar mijn moeder kan dat niet echt aan. Dus zij zal echt wel afzien dat ze mij misschien maar één keer paar in levende lijve zal zien.

3 keer per jaar terug naar Nederland???? ben je wel zeker? lijkt mij een zeer kostelijke zaak!
 
FOL said:
Dit maakt iedereen mee en het is k*t, het is heeeel erg k*t. En zo'n moment komt nog een keer, de laatste keer dat je mensen ziet voor vertrek.

Je zit scenario's te bedenken hoe het makkelijker voor hen wordt (en wellicht voor jezelf), meer dat is er niet. Uitstellen kan, afstellen niet (tenzij je niet besluit te gaan). Schouders eronder en vertellen. Ik denk zelf dat de "als we nu eerst op reis gaan en dan pas hebben we een goede reden" etc alleen maar uitstelgedrag is omdat je er tegenop ziet. Waarom zou dat voor hun iets veranderen? Zij denken niet logisch, ze raken geemotioneerd. Jij laat hun achter (vervelend), maar krijgt er iets moois voor terug (leuk). Zij zien alleen jou/jullie vertrekken (vervelend) en zien er niet iets moois voor terug. Zoals Katja al zegt, uiteindelijk zien mensen ook wel in dat het mooi is voor jullie. Maar dat is niet meteen. Jullie zijn hier al maaaanden (jaren?) mee bezig, voor hun komt het ineens.

Succes en sterkte. Je zult het moeten doen, het gaat vervelend worden, sommige reageren positiever dan je dacht, anderen negatiever. Er zullen vele tranen zijn, maar je moet er doorheen.


@Janneke61 3 keer per jaar?!? Bedoel je niet 1 keer per 3 jaar? Want 3 keer per jaar -als je een gezin hebt met 2 kinderen- zou $18,000 per jaar zijn en je mist inkomen, omdat je onbetaald verlof op moet pakken. Kom je al snel op $25,000 per jaar. Dat lijkt me vrij lastig voor velen...
Click to expand...

Ik heb inderdaad al alle mogelijk scenario's bedacht, heb er zelfs al over gedroomd. Maar in geen enkel scenario is er geen verdriet of woede :s ik blijf wel overwegen om het al aan mijn broer te vertellen, aangezien ik met hem een zeer goede band heb.
Ik heb schrik dat als ik het nu vertel, voor de reis, ze al hun verdriet en kwaadheid gaan uiten op mijn vriend :s want hoe je het ook keert of draait, hij is momenteel de enige reden dat ik dit doe. Moest ik hem nooit ontmoet hebben, zou ik dit mss nooit gedaan hebben. Ik heb het land nog niet bezocht, dus ik ga af van zijn verhalen en alles wat ik in de media, dit forum kan vinden.
 
Maak je het in gedachten niet erger dan het is/wordt? Zo als je zegt heb je alle scenarios al doorlopen, incl. de zeer onwaarschijnlijke. Zeg gewoon wat je plannen zijn en waar je nu staat. En dat het afhankelijk is van jullie bezoek of jullie echt gaan of niet. Het veranderd niet hoe zij zich (zullen) voelen, nu of later, maar wel hoe jij je nu voelt.
Het zou zo maar eens mee kunnen vallen hoe ze reageren.
 
FOL said:
Dit maakt iedereen mee en het is k*t, het is heeeel erg k*t. En zo'n moment komt nog een keer, de laatste keer dat je mensen ziet voor vertrek.

Je zit scenario's te bedenken hoe het makkelijker voor hen wordt (en wellicht voor jezelf), meer dat is er niet. Uitstellen kan, afstellen niet (tenzij je niet besluit te gaan). Schouders eronder en vertellen. Ik denk zelf dat de "als we nu eerst op reis gaan en dan pas hebben we een goede reden" etc alleen maar uitstelgedrag is omdat je er tegenop ziet. Waarom zou dat voor hun iets veranderen? Zij denken niet logisch, ze raken geemotioneerd. Jij laat hun achter (vervelend), maar krijgt er iets moois voor terug (leuk). Zij zien alleen jou/jullie vertrekken (vervelend) en zien er niet iets moois voor terug. Zoals Katja al zegt, uiteindelijk zien mensen ook wel in dat het mooi is voor jullie. Maar dat is niet meteen. Jullie zijn hier al maaaanden (jaren?) mee bezig, voor hun komt het ineens.

Succes en sterkte. Je zult het moeten doen, het gaat vervelend worden, sommige reageren positiever dan je dacht, anderen negatiever. Er zullen vele tranen zijn, maar je moet er doorheen.


@Janneke61 3 keer per jaar?!? Bedoel je niet 1 keer per 3 jaar? Want 3 keer per jaar -als je een gezin hebt met 2 kinderen- zou $18,000 per jaar zijn en je mist inkomen, omdat je onbetaald verlof op moet pakken. Kom je al snel op $25,000 per jaar. Dat lijkt me vrij lastig voor velen...
Click to expand...
Oeps, ja, dat bedoel ik inderdaad. Een keer per drie jaar dus. Scherp hoor!
 
Melissa88 said:
Ik ga nu eenmaal per maand ofzo naar mijn ouders (wonen zo'n 45km verderop). Ik heb niet zo een behoefte om mijn ouders te zien, één keer om de zoveel maanden zou mij ook goed afgaan, maar mijn moeder kan dat niet echt aan. Dus zij zal echt wel afzien dat ze mij misschien maar één keer paar in levende lijve zal zien.

3 keer per jaar terug naar Nederland???? ben je wel zeker? lijkt mij een zeer kostelijke zaak!
Click to expand...
Sorry, een keer per drie jaar bedoelde ik :)
 
StefanH said:
Maak je het in gedachten niet erger dan het is/wordt? Zo als je zegt heb je alle scenarios al doorlopen, incl. de zeer onwaarschijnlijke. Zeg gewoon wat je plannen zijn en waar je nu staat. En dat het afhankelijk is van jullie bezoek of jullie echt gaan of niet. Het veranderd niet hoe zij zich (zullen) voelen, nu of later, maar wel hoe jij je nu voelt.
Het zou zo maar eens mee kunnen vallen hoe ze reageren.
Click to expand...
Ik denk inderdaad dat het goed is om nu te vertellen en vooral dat het afhankelijk van je bezoek of jullie echt zullen gaan of niet. Zo is het op dit moment en kunnen ze er alvast aan wennen, want op dit moment is het natuurlijk nog niet helemaal zeker. Het kan tenslotte ook tegenvallen tijdens de vakantie.
 
Melissa88 said:
Ik heb inderdaad al alle mogelijk scenario's bedacht, heb er zelfs al over gedroomd. Maar in geen enkel scenario is er geen verdriet of woede :s ik blijf wel overwegen om het al aan mijn broer te vertellen, aangezien ik met hem een zeer goede band heb.
Ik heb schrik dat als ik het nu vertel, voor de reis, ze al hun verdriet en kwaadheid gaan uiten op mijn vriend :s want hoe je het ook keert of draait, hij is momenteel de enige reden dat ik dit doe. Moest ik hem nooit ontmoet hebben, zou ik dit mss nooit gedaan hebben. Ik heb het land nog niet bezocht, dus ik ga af van zijn verhalen en alles wat ik in de media, dit forum kan vinden.
Click to expand...

Die woede en verdriet, daar zou ik me op instellen. Prepare for the worst, hope for the best. Edit: StefanH juist niet, die zegt maak je het nu juist niet erger....kan beiden :) Hoe dan ook, de stap zul je een keer moeten zetten en het gaat toch niet makkelijker worden. Je bent aan het rationaliseren, maar dit gaat over gevoel en dat zal niet veranderen of je het nu zegt of over 2 maanden.

Waarom zou je het je broer vertellen? Doe je dat voor hem of voor jezelf? (eerlijk zijn naar jezelf toe - daar heb je het meeste aan). Als je het hem verteld voor jezelf, is dat dan eerlijk? Want je denkt dat je hem een gunst doet door het hem al te vertellen, maar je scheept hem wel met een geheim op wat hij niet mag delen met anderen.

Ik zou samen met je vriend goed nadenken over hoe je het gaat brengen. Voor vele emigranten is er 1 die begint met de drang of een grotere drang heeft. De ander "volgt". Maar uiteindelijk is het JULLIE beslissing. Niemand kan het jouw vriend kwalijk nemen, JULLIE beslissen en m.i. is dat ook heel belangrijk om te communiceren. Jij kiest immers om samen met hem dit avontuur aan te gaan. Niemand die je dwingt.

Niet verkeert bedoeld, maar je klinkt heel erg alsof je je moet verantwoorden naar anderen toe. Ik ben er nog niet geweest, dus... kan ik het ze niet uitleggen? Ze zullen me niet begrijpen? Ze zullen mijn vriend wel de schuld geven, want zonder hem zou ik dit waarschijnlijk niet gedaan hebben... Jij maakt de keuze om dit samen met hem te doen. Of ze het begrijpen of niet, dat doet er niet toe, jij hebt die keuze gemaakt.
 
Het is altijd lastig dit soort situaties. Maar uiteindelijk moet je het toch vertellen. En hoe eerder hoe beter vooral tegen je ouders.
Ik en m'n hubby hebben eerst aangegeven dat we gingen kijken hoe het daar was en dat we er al wel over na zaten te denken.
Dat we terug kwamen waren ze natuurlijk allemaal nieuwsgierig wat we zouden doen. We hebben niet gelijk gezegd dat we ervoor gingen maar aangegeven eerst van de roze wolk af te willen stappen om een reëel besluit te maken.
Nu weten ze dat we met de visum aanvraag bezig zijn en dat als we gaan het voor 3 jaar is en we dan beter kunnen vergelijken en beslissen.
Het is een soort van nieuws in stukjes brengen. Maar je bereid ze langzaam voor.
Voor iedereen en elke situatie is het weer anders. Jij kent je familie het beste.
Mijn ervaring is zo eerlijk en open mogelijk zijn en voorbereiden op de ergste reacties. De een valt mee de andere der heeft tijd nodig. Maar het gaat nog altijd om jou en je eigen keuze. Succes
 
FOL said:
Die woede en verdriet, daar zou ik me op instellen. Prepare for the worst, hope for the best. Edit: StefanH juist niet, die zegt maak je het nu juist niet erger....kan beiden :) Hoe dan ook, de stap zul je een keer moeten zetten en het gaat toch niet makkelijker worden. Je bent aan het rationaliseren, maar dit gaat over gevoel en dat zal niet veranderen of je het nu zegt of over 2 maanden.

Waarom zou je het je broer vertellen? Doe je dat voor hem of voor jezelf? (eerlijk zijn naar jezelf toe - daar heb je het meeste aan). Als je het hem verteld voor jezelf, is dat dan eerlijk? Want je denkt dat je hem een gunst doet door het hem al te vertellen, maar je scheept hem wel met een geheim op wat hij niet mag delen met anderen.

Ik zou samen met je vriend goed nadenken over hoe je het gaat brengen. Voor vele emigranten is er 1 die begint met de drang of een grotere drang heeft. De ander "volgt". Maar uiteindelijk is het JULLIE beslissing. Niemand kan het jouw vriend kwalijk nemen, JULLIE beslissen en m.i. is dat ook heel belangrijk om te communiceren. Jij kiest immers om samen met hem dit avontuur aan te gaan. Niemand die je dwingt.

Niet verkeert bedoeld, maar je klinkt heel erg alsof je je moet verantwoorden naar anderen toe. Ik ben er nog niet geweest, dus... kan ik het ze niet uitleggen? Ze zullen me niet begrijpen? Ze zullen mijn vriend wel de schuld geven, want zonder hem zou ik dit waarschijnlijk niet gedaan hebben... Jij maakt de keuze om dit samen met hem te doen. Of ze het begrijpen of niet, dat doet er niet toe, jij hebt die keuze gemaakt.
Click to expand...

het vertellen aan mijn broer is omdat ik tov hem een groter schuldgevoel heb, dan ik het al zo lang achterhoud. Want als mijn broer vraagt hoelang we daar al mee bezig zijn, weet ik dat ik niet meer ga kunnen liegen en dan gaat hij weten dat ik het al zo lang achterhoud. mijn broer zal denk ik daar heviger op reageren dan op het vertrekken denk ik, hij zal teleurgesteld zijn dat ik hem dat niet meteen verteld heb. zoals ik al zei, ik heb een hele goede band met hem. hij weet bijna altijd alles meteen van mij...

nu je het zo verwoord lijkt het idd alsof ik mij moet verantwoorden.... misschien is dat een tegenreactie op het verdriet dat zal komen?
 
Heel even hoor, want iedereen heeft het hier over woede e.d. Maar dat is echt niet vanzelfsprekend hoor. Bij ons aan beide zijden geen woede, niet bij de Missus en niet aan mijn kant. Mijn moeder schrok toen we zeiden dat we er iets wilden vertellen. Toen het bleek dat het was dat we naar OZ gingen was ze bijna opgelucht. Ze dacht aan ergere dingen; wij uit elkaar, of ernstig ziek of zo denk ik.

Maar woede nee, niet in ons bijzijn en ook daarna nooit iets van gemerkt. Dus maak het ook niet gekker dan het is ;)
 
Nogmaals @Melissa88 het is jouw/jullie beslissing. Ik ga ervan uit dat je er zelf 100% achter staat of is dat wellicht het probleem?
Je kunt je uiteindelijk achter niemand verschuilen en je kunt dus ook al die mensen niet als excuus gebruiken.
De voorzet is dus duidelijk van je vriend gekomen, maar jij moet wel zelf willen gaan.
Je moett voor jezelf de dingen op een rijtje zetten en eens even goed bekijken, waarom je dit gaat doen. En dat je het zelf wilt.
Anders kun je mensen niet uitleggen, waarom je dit doet. En dan wordt het toch lastig. En dan wordt het aangaan van dit gesprek waar je zo tegen opziet ook niet gemakkelijk.
Met de reden, dat je er zelf niet achterstaat. Wellicht is het slim om even terug te gaan naar de basis en dan met mensen in gesprek te gaan. Succes!
 
Katjavdl said:
Nogmaals @Melissa88 het is jouw/jullie beslissing. Ik ga ervan uit dat je er zelf 100% achter staat of is dat wellicht het probleem?
Je kunt je uiteindelijk achter niemand verschuilen en je kunt dus ook al die mensen niet als excuus gebruiken.
De voorzet is dus duidelijk van je vriend gekomen, maar jij moet wel zelf willen gaan.
Je moett voor jezelf de dingen op een rijtje zetten en eens even goed bekijken, waarom je dit gaat doen. En dat je het zelf wilt.
Anders kun je mensen niet uitleggen, waarom je dit doet. En dan wordt het toch lastig. En dan wordt het aangaan van dit gesprek waar je zo tegen opziet ook niet gemakkelijk.
Met de reden, dat je er zelf niet achterstaat. Wellicht is het slim om even terug te gaan naar de basis en dan met mensen in gesprek te gaan. Succes!
Click to expand...

Ik sta 100% achter mijn keuze hoor ;) ik kan u verzekeren dat als ik iets niet wil, ik het ook niet zal doen. Ik zie dat als een groot avontuur en een kans, ik wil ook niet later niet denken "wat als ...." En spijt hebben dat ik het nooit gedaan heb.
Ik ben iemand die altijd alles grondig wil doen en op alles voorbereid wil zijn, dus wsl denk ik in mijn hoofd dat mijn "case" niet volledig is en dat zij het daardoor niet zullen begrijpen. Maar zoals al aangehaald, je kan je niet echt volledig voorbereiden op het vertellen van zo een nieuws ...
 
Fijn om te horen!
Uit eigen ervaring kan ik je melden, dat sommige mensen het je gunnen en sommige helemaal niet.
Pech en heel hard, maar zo is het. Jammer maar helaas. Het gaat toch gebeuren. Zo leer je elke dag wat bij. Van anderen maar zeker ook over jezelf.
 
Katjavdl said:
Fijn om te horen!
Uit eigen ervaring kan ik je melden, dat sommige mensen het je gunnen en sommige helemaal niet.
Pech en heel hard, maar zo is het. Jammer maar helaas. Het gaat toch gebeuren. Zo leer je elke dag wat bij. Van anderen maar zeker ook over jezelf.
Click to expand...

Helemaal correct, je leert vooral ook iets over jezelf vind ik.
In mijn geval is dat het feit dat ik vooral enorm aangenaam verrast ben over mijn vrienden. Ongelooflijk (en tegelijk ook een beetje jammer) hoezeer ik nu pas inzie hoeveel ik voor sommigen beteken. Ik meende altijd maar een 'oppervlakkige' vriend te zijn voor velen, maar als ik nu de reacties afga, dan valt het me op dat ze me eigenlijk echt wel heel graag hebben. Heel confronterend voor mezelf, maar ontzettend mooi en ontroerend. Ik leerde hieruit dat ik me niet moet verschuilen achter mijn 'harde' kant, maar dat ik me echt meer mag openstellen naar de ander toe. En dat is iets wat ik zeker ga meenemen in dit avontuur!

En inderdaad, sommigen staan er heel sceptisch tegenover, en begrijpen het niet, maar je moet het vooral doen voor jezelf. Stel dat je je dromen niet achterna gaat, hoeveel spijt zou je dan niet hebben? Nope, gaan met die banaan! Op sommige momenten in je leven moet je keuzes maken in functie van jezelf.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top