De familie inlichten

Red dust said:
Ha die Melissa, zo'n vlakke reactie komt me bekend voor. Niet iedereen is nu eenmaal direct enthousiast of vindt het gewoon moeilijk om te bevatten wat je zojuist verteld hebt. Mijn schoonmoeder stelde 2 vragen en begon toen een heel verhaal over de tweedehands auto die ze op het oog had. Was blijkbaar belangrijker :) Wel opvallend dat jouw broer het ook niet even heeft aangekaart toen je ouders bij hem op bezoek kwamen. Dat was nu juist een goed moment om hen even hun verhaal te laten doen en met je broer van gedachten te wisselen. Maar het hoge woord is er uit, nu lekker plannen maken en gas erop.
Click to expand...

juist dezelfde reacties dus bij mijn moeder, ook over andere dingen beginnen. hetzelfde met de sms'jes die ik ondertussen al van haar gekregen hebben.
ik denk dat mijn broer ze ook niet wou bruskeren door er zelf ook over te beginnen en dacht dat ze het zelf zouden doen, maar blijkbaar niet. ze zullen het inderdaad nog aan het verwerken zijn.
 
afterbang said:
Yep, bij je broer was een goed moment geweest (voor beide) om het er eens ongegeneerd iver te hebben voor ze. Het feit dat ze het er niet over gehad hebben sterkt me in het idee dat jij met enige regelmaat 'updates' moet verschaffen. Want anders gaan ze het wellicht toch heel snel bagitaliseren of ontkennen. "Ze is net terug van vakantie daar, dat waait hopelijk wel weer over". Ze weten diep van binnen wellicht wel dat dit niet zo is. Maar het is makkelijker om het te ontkennen. Hou dat in de gaten! Anders heb je over een jar of zo nog een keer hetzelde gesprek en komt het alsnog als 'verrassing'.
Click to expand...

we hebben nog niet vertelt dat ik eigelijk mijn visum al heb (aangezien we zogezegd de beslissing om te verhuizen genomen hebben na onze reis) hebben we nu een "tijdlijn" waarin we hen op de hoogte zullen houden van mijn zogenaamde visumaanvraag.
goh denk niet dat ze denken dat het zal overwaaien, ze kennen mij goed genoeg om te weten dat als ik een idee heb ik er ook degelijk mee doorga. vandaar de opmerking van mijn moeder dat ze zelfs niet ging proberen om mij om te praten.
ik moet binnen 2 weken in de postzegelclub van mijn papa gaan praten met iemand die ook naar australie op reis wil of ook wil verhuizen (was mij niet duidelijk). hopelijk kan ik dan het gesprek met hen terug een beetje opstarten.
 
Gefeliciteerd,het hoge woord is eruit. Die last is van jullie schouders gevallen.
Nu kunnen jullie gaan plannen voor het vertrek en alles wat daar bij komt.
Woehoe roller coster time has begun!
 
Melissa88 said:
we hebben nog niet vertelt dat ik eigelijk mijn visum al heb (aangezien we zogezegd de beslissing om te verhuizen genomen hebben na onze reis) hebben we nu een "tijdlijn" waarin we hen op de hoogte zullen houden van mijn zogenaamde visumaanvraag.
goh denk niet dat ze denken dat het zal overwaaien, ze kennen mij goed genoeg om te weten dat als ik een idee heb ik er ook degelijk mee doorga. vandaar de opmerking van mijn moeder dat ze zelfs niet ging proberen om mij om te praten.
ik moet binnen 2 weken in de postzegelclub van mijn papa gaan praten met iemand die ook naar australie op reis wil of ook wil verhuizen (was mij niet duidelijk). hopelijk kan ik dan het gesprek met hen terug een beetje opstarten.
Click to expand...
Een zogenaamde tijdlijn van je visum? Sorry hoor maar dit snap ik dus echt niet. Je gaat dus liegen om een visumaanvraag voor een visum dat je al hebt? Zou zelf zeer teleurgesteld zijn als mijn dochter dat zou doen. Vanwaar dat stiekeme gedoe?
 
Ellawishes said:
Een zogenaamde tijdlijn van je visum? Sorry hoor maar dit snap ik dus echt niet. Je gaat dus liegen om een visumaanvraag voor een visum dat je al hebt? Zou zelf zeer teleurgesteld zijn als mijn dochter dat zou doen. Vanwaar dat stiekeme gedoe?
Click to expand...

Door te zeggen dat ik al een visum had was dus ook toegeven dat ik er al langer mee bezig was. Aangezien we het hebben vertelt na onze reis en dat zogezegd de reis ons die verhuisplannen gegeven heeft.
 
Vandaag mijn ouders voor eerste keer sinds de aankondiging terug gezien. Ik moest gaan vertellen over Australië aan een bevriend koppel in de postzegel club van mijn vader. Daar heeft mijn vader zelf spontaan aan hen vertelt dat wij naar daar gaan verhuizen, het lijkt dus alsof hij er vrede mee heeft.
Mijn moeder had de hele dag er nog niets over gezegd, ik heb haar dan gevraagd of ee gaan vragen had of dergelijke. Ze zei dat ze er momenteel geen had. Dan vertelde ze mij dat ze een abstract schilderij van Sydney aan het maken is voor ons! Volgens mij is dat haar manier om er mee om te gaan! Maar ze negeert het dus niet echt!
 
Ik herken de stilte voor de storm.
Toen ik mijn ouders vertelde over het idee te verhuizen werd er nauwelijks op gereageerd. Het onderwerp werd gemeden (in de schaarse telefoongesprekken of bezoeken; we wonen in nl, ouders in België). Toen ik uiteindelijk eens aanbood om langs te komen en eens serieus over de stap te praten barste de bom: het was onverantwoord en we sleurden onze kinderen in ons avontuur (kinderen zijn 8 en 12 en vinden het spannend maar ook leuk)....
Sindsdien geen contact meer (nu zo'n 2 maand)
De reactie van een schilderij lijkt me iets positiever dus mi kan het alleen maar groeien in een goede richting.
 
Wat jammer @SteveSW dat het zo gelopen is... En de kinderen, ik snap dat ze het soms spannend vinden maar in alle emigratie verhalen en blogs die ik gelezen heb zijn het uiteindelijk nooit de kinderen die serieus heimwee hebben/krijgen.
 
SteveSW said:
Ik herken de stilte voor de storm.
Toen ik mijn ouders vertelde over het idee te verhuizen werd er nauwelijks op gereageerd. Het onderwerp werd gemeden (in de schaarse telefoongesprekken of bezoeken; we wonen in nl, ouders in België). Toen ik uiteindelijk eens aanbood om langs te komen en eens serieus over de stap te praten barste de bom: het was onverantwoord en we sleurden onze kinderen in ons avontuur (kinderen zijn 8 en 12 en vinden het spannend maar ook leuk)....
Sindsdien geen contact meer (nu zo'n 2 maand)
De reactie van een schilderij lijkt me iets positiever dus mi kan het alleen maar groeien in een goede richting.
Click to expand...

Oei, wat spijtig dat jouw ouders zo reageren. Ze zullen volgens mij wel bijdraaien, het is allemaal kwestie van tijd.


Daarnet nog familiebezoek gehad (ouders, broer en schoonzus, nicht, ...) Mijn nicht begon erover, blijkbaar heeft mijn moeder het al aan haar moeder vertelt (zus van mijn moeder) en die heeft het dan al door vertelt aan mijn nicht. Ze vinden het nogal zotjes, een avontuur e. Ze kijker er wel al naar uit om op bezoek te komen. Ze begon er ook over als mijn moeder erbij was, mijn moeder is nog niet helemaal positief over het idee (merkte ik aan haar houding en reacties). Vooral als het over mijn papa gaat, aangezien hij niet in een vliegtuig wil stappen zegt ze telkens "ge gaat uw papa nooit meer zien e". ik denk dat ze zelf met een innerlijke strijd zit daarover. En blijkbaar heeft ze het al aan vriendinnen van haar vertelt enzo. Volgens mij is dat ook wel ergens een goed teken, ze praat er dus wel degelijk over met mensen.
 
Goed te horen Melissa. Wij vonden het destijds opvallend dat mensen vooral vanuit hun eigen perspectief denken en reageren. Zij vinden het vervelend, zij gaan je missen, zij zouden het nooit doen om reden X, Y, Z. Maar weinig mensen durven te zeggen, wat een fantastisch avontuur, ik zou dat nooit durven, terwijl velen ergens diep in hun hart wel een tijdje in het buitenland zouden willen wonen, al is het dan misschien niet aan het andere eind van de wereld. En voor je paps: je komt vast wel eens naar Belgie als het voor je vader echt onoverkomelijk is om te vliegen. Dus bedenk af en toe: ondanks alle communicatie problemen met je ouders, je gaat wel je droom proberen waar te maken en geniet daarvan! Probeer dat plezier maar ook je twijfels (die zullen er best ook zijn) met hen te delen.
 
Kleine update:
Op 1 januari was het familiebezoek, de enige dag op het jaar dat ik de hele familie tegelijk zie. Mijn vriend verwachtte dat Australië het gespreksonderwerp zou zijn, maar dat was uiteindelijk niet het geval.
In de loop van de week heb ik mijn nicht en ouders nog eens op bezoek gehad, en ook hier begon zij er weer over maar mijn moeder niet. Gisteren was ik bij mijn broer en ook hij stelt wel af en toe een vraag over enzo.
Mijn moeder blijft dus een beetje afzijdig, volgens mij is ze het nog altijd aan het verwerken. Ik wil haar ook niet pushen en er zelf altijd over beginnen, ze zal zelf wel afkomen als ze er klaar voor is zeker?
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top