Familie achterlaten

[quote author=heidi76 link=topic=9046.msg121269#msg121269 date=1215884941]

Nu na zoveel jaar denk ik er toch weer over om te gaan. Ik sta er beslist niet negatief tegenover.

Groetjes Heidi

[/quote]

Toch denk ik niet dat je er klaar voor bent Heidi. Dit is niet lullig bedoeld ofzo maar na je ouders komen nu ook de buren erbij. Het is net alsof je een excuus "zoekt" om niet te hoeven gaan en het uit te stellen. Als je echt klaar bent om de stap te nemen voel je het, het voelt namelijk goed en je gaat er 100% voor. Die bedenkingen komen dan als je eenmaal het de procedure bezig bent.

Misschien, omdat het zo makkelijk is voor jou om een visum te krijgen benauwd het meer. Mijn man is ook Australier en die wilde ook altijd graag terug maar ik hield het tegen. Als ik hier berichten las dacht ik ... geweldig dat zou ik ook wel willen. Maar als ik dan de dag erna weer naar mijn werk ging dacht ik, mmmh vind het toch hier ook wel leuk allemaal.

Totdat in NL het grijskenteken rijden werd opgeheven (wij hadden een transporter bus), en de ZF premie werd verdubbeld. Toen dacht ik ... dit is gewoon te gek voor woorden en hier in NL "winnen" we het nooit. Meteen heb ik toen een paar dagen erna de dieren laten vaccineren tegen rabies en aan de hand daarvan heb ik het iedereen verteld. Een klein jaar later zaten we in Australie.

Omdat Gary Australier is reageerde niemand echt verbaasd, ze hadden dat al lang aan zien komen bij ons. Dus wie weet is dat bij jullie ook wel zo maar niemand die je er voor die tijd op aanspreekt. Met andere woorden.....wie weet reageren jouw buren dolenthousiast en de rest van je kennissenkring ook. Maar totdat je ze het verteld zul je daar nooit achterkomen.
 
Mij bekroop ook de gedachte: Heidi je zoekt excuses!

Maar de DVD zal je goed doen

Als je wilt dan is de rest van de werled ten spijt, hoeveel je ook om ze geeft.

Die ervaring heb ik zelf namelijk, 5 jaar geleden stonden we al op het punt, maar angts om heimwee liet mij beslissen op de drempel dat ik toch niet durfde.

Iedereen in de familie heeft moeite ermee dat we gaan, maar ik ga en wel in vol ornaat en voor de 100%, ondanks mijn lieve familie, vind ik Nederland echt niet meer mijn plek.
 
[quote author=lizzyhas link=topic=9046.msg121296#msg121296 date=1215934340]
Die ervaring heb ik zelf namelijk, 5 jaar geleden stonden we al op het punt, maar angts om heimwee liet mij beslissen op de drempel dat ik toch niet durfde.

Iedereen in de familie heeft moeite ermee dat we gaan, maar ik ga en wel in vol ornaat en voor de 100%, ondanks mijn lieve familie, vind ik Nederland echt niet meer mijn plek.
[/quote]

Hier precies zo Lizzy. Wij hebben in NL jaren in de medische molen gezeten ivm IVF etc. Dan riep ik weer...na alle IVF's dan gaan we (was dat gelukt dan waren we ws niet eens gegaan maar het is niet gelukt). Daarna was er dan weer wat anders en dacht ik ... over 2 jaar gaan we. Elke keer dus weer een excuus voor mezelf totdat ik er dus helemaal klaar voor was. En in mijn geval "voelde" ik dat dus ook echt. Klaar om die stap te nemen.

Ik heb ook een hele goede band met mijn ouders, broers en schoonzussen maar die met mijn ouders lijdt er totaal niet onder dat ik nu hier zit. We spreken elkaar regelmatig via skype, met webcam, houden elkaar op de hoogte met foto's etc en op die manier heb ik niet het idee dat ik zo ver weg zit. Mijn ouders ervaren dit precies zo. Mijn moeder wordt regelmatig aangesproken in het dorp hoe moeilijk het wel niet voor haar zou zijn met haar dochter in Australie. Ze reageert dan ook altijd dat we nu zowat meer contact hebben dan dat ik in NL woonde. Toen ik 18 was heb ik een jaar in Amerika gezeten als aupair en toen was er nog geen internet alleen torenhoge telefoonrekeningen. Voor die tijd had ik al heimwee als ik een nacht bij een vriendin ging slapen en dat was een ramp. Misschien ben ik daar overheen gegroeid of misschien voel ik me nu overal op mijn gemak als ik mijn man en dieren maar om me heen heb. Oke...nu is het wel erg offtopic geworden en weet ik eigenlijk niet meer waarom ik dit allemaal schrijf  :grin:
 
Liev Inge,

Je schrijft het omdat het je gevoel weergeeft dat je klaar was om naar Australië te gaan.

je moet er ook klaar voor zijn ,als gaat het fout.

Wij zijn net op vakantie geweest en we hebben express onze laptop meegenomen en vanaf het vakantie adres hebben we elke avond geskyped naar mijn ouders en meteen de foto's van die dag doorgestuurd, weet je wat we daarmee bereikt hebben, dat ze niet meer zo nerveus zijn, want ik heb gezegd, zie je , zo zal het ook met Australië gaan, we hebben dan nog meer contact dan ooit.

Ik heb ze een beetje rust daarmee gegeven 9 en mezelf)


Dat jij bent gegaan geeft ook wel weer dat je je heel zeker voelt met hetgeen je hebt in je priveleven,
ik heb dat moeten leren de afgelopen 5 jaar , ik besef nu dat wij het met zijn vieren wel afkunnen, ik heb genoeg aan mijn gezin en daar kunnen mijn ouders alleen maar blij mee zijn denk ik.
 
Zelf denk ik dat een geslaagde emigratie alleen lukt als je er inderdaad goed over na gedacht hebt. Dat denken kan heel lang duren... (5 jaar, in  mijn geval) Emigreren doe je eerst vanuit je hoofd en dan pas vanuit je hart. Zolang het hart nog te veel in de hollandse veengrond staat, gepoot tussen je familie, je vrienden end. ben je er gewoon nog niet aan toe. Je zult telkens bij iedere relatie moeten kijken of jouw realitie met die persoon/personen zwaarder weegt dan jouw geluk/het geluk van jouw gezin. Slaat de weegschaal goed door in het voordeel van jouw geluk in Australie, dan ben je bijna al zover. Zo niet.. gewoon nog even wachten, Australie blijft daar nog wel even liggen en mogelijkheden zijn er altijd, als je maar wilt!
 
ik had het gevoel in me hart een kleine 2 weken terug: Na veel getobt te hebben, ging ik naar een site over Aussie kijken, terwijl ik keek kreeg ik een warm gevoel en dacht: ja dit is wat ik echt wil, ja dit land, daar il ik mijn best voor gaan doen om daar een inwoner van te worden, ja dat is het land waar ik mijn dromen wil gaan waarmaken! wat een heerlijk gevoel, maar aan de andere kant: het enigste waar ik op het moment aan kan denken is Australië... Zelfs op me werk, er kopen veel mensen australische wijn bij ons, en hup daar gaan mijn gedachten weer haha, en ik droom ervan s'nachts... en overdag dagdroom ik ervan.

Zegt genoeg toch?!

Groetjes Nikki
 
[quote author=Sacha link=topic=9046.msg121320#msg121320 date=1215948175]
Zelf denk ik dat een geslaagde emigratie alleen lukt als je er inderdaad goed over na gedacht hebt. Dat denken kan heel lang duren... (5 jaar, in  mijn geval) Emigreren doe je eerst vanuit je hoofd en dan pas vanuit je hart. Zolang het hart nog te veel in de hollandse veengrond staat, gepoot tussen je familie, je vrienden end. ben je er gewoon nog niet aan toe. Je zult telkens bij iedere relatie moeten kijken of jouw realitie met die persoon/personen zwaarder weegt dan jouw geluk/het geluk van jouw gezin. Slaat de weegschaal goed door in het voordeel van jouw geluk in Australie, dan ben je bijna al zover. Zo niet.. gewoon nog even wachten, Australie blijft daar nog wel even liggen en mogelijkheden zijn er altijd, als je maar wilt!
[/quote]


Exact goed beschreven!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
[quote author=lizzyhas link=topic=9046.msg121328#msg121328 date=1215951212]
[quote author=Sacha link=topic=9046.msg121320#msg121320 date=1215948175]
Zelf denk ik dat een geslaagde emigratie alleen lukt als je er inderdaad goed over na gedacht hebt. Dat denken kan heel lang duren... (5 jaar, in  mijn geval) Emigreren doe je eerst vanuit je hoofd en dan pas vanuit je hart. Zolang het hart nog te veel in de hollandse veengrond staat, gepoot tussen je familie, je vrienden end. ben je er gewoon nog niet aan toe. Je zult telkens bij iedere relatie moeten kijken of jouw realitie met die persoon/personen zwaarder weegt dan jouw geluk/het geluk van jouw gezin. Slaat de weegschaal goed door in het voordeel van jouw geluk in Australie, dan ben je bijna al zover. Zo niet.. gewoon nog even wachten, Australie blijft daar nog wel even liggen en mogelijkheden zijn er altijd, als je maar wilt!
[/quote]


Exact goed beschreven!!!!!!!!!!!!!!!!!
[/quote]

Inderdaad!
 
Hoi luitjes,

Dit is de 2e keer dat ik probeer te reageren. De vorige keer was ik al een heel eind maar toen kreeg ik mijn ouders op bezoek. Vandaar dat ik nu pas weer reageer. We zijn daarna even met de kinderen met de fiets naar mc donalds geweest. even uitwaaien. Kan ik even mijn gedachten op een rij zetten. Van de hele middag in huis zitten wordt je ook zo loom van.

Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik even mijn dvd en boek wil doorlezen die ik deze week binnenkrijg. Als het me na de tijd nog steeds goed lijkt dan wil ik inderdaad overwegen om te gaan. Ik verlang zolangzamerhand naar een iets relaxter leven.

Hier in de buurt is een hele grote sociale controle. Je kunt geen scheet dwars hebben zitten(bij wijze van spreken dan!) of de buurvrouw hangt aan de telefoon. Als ik savonds de kinderen iets later in bed heb liggen dan ziet ze dat vanuit haar keukenraam. Ze belt dan gelijk op of er iets met de kinderen is (want onze jongste is vorig jaar na de geboorte ziek geweest en heeft daarvoor op de NICU gelegen)dit geldt ook voor als onze apotheek medicijnen komt afleveren, Ze denkt dan gelijk dat een van de kinderen ziek is terwijl onze apotheek al van begin af aan de tabletten(schildkliermedicatie) thuis bezorgt.

Hier in nederland let men gewoon te veel op elkaar. Wat je aan hebt, hoe het huis erbij ligt, of je de ramen wel gezeemd hebt enz. In Australie is dat gewoon een stuk minder hoor ik van mijn schoonouders. Mijn zwager gaat gewoon met zijn sloffen naar kfc, terwijl we hier altijd in ons beste kloffie gaan.

Dit was het even voor nu want ik moet mijn zoontje gaan eten geven.

Groetjes Heidi
 
hoi heidi.. het lijkt me niet makkelijk om in jou schoenen te staan, en ik denk zeker dat een relaxter leven jou goed zal doen, zoals ik dat zie aan je berichtjes...
maar niet alleen bij jou hoor, bij mij ook ;) vat het niet negatief op ofso, maar het zal je leven wel beteren denk ik als je weg bent van al dat gedoe in NL!

Groetjes Nikki

Ps: ik wil je niet beïnvloeden ofzo hoor!
 
Hoi Nikki,

Als ik denk aan relaxter leven dan zie ik me savonds na het werk lekker met een menuutje van KFC of een grote ijsco lekker aan het strand liggen en mensen kijken. Of zondags lekker even door een van die grotere winkelcentra struinen, want die zijn zondags altijd open. Heerlijk.
Ook zullen we dan regelmatig even uitstapjes plannen want kevin zal dan elke 2 maanden 2 weken vrij hebben van school voor een volgend semester begint.

Als ik hieraan denk dan krijg ik toch wel weer de kriebels. Maar goed, eerst maar eens even kijken wanneer en of we die kant op gaan.

Heb net al een even een kijkje genomen op de website van worldticketcentre om tickets te zoeken.
Als we gaan dan willen we eigenlijk het liefst gaan voor de 2e verjaardag van onze jongste zoon. Hij betaalt dan 10% dus dat is heel weinig. Ik heb even gekeken en dat scheelt toch zo'n 700 euro als we nog voor zijn 2e verjaardag gaan maar dan moet ik wel op korte termijn beslissen en de papieren in orde maken en de rest wat er bij komt kijken. We moeten dan zorgen dat we voor 15 maart daar zijn.

Eerst maar eens die o,zo belangrijke stap nemen. En dan komt de rest van zelf op ons pad.

Groetjes Heidi
 
Hoi Nikki,

Dit zal wel lukken denk ik. Ik hoop volgende week meer te kunnen melden als ik mijn dvd en boek bekeken hebben.
Misschien sta ik dan wel onder het kopje;LAATSTE STAND VAN ZAKEN met mijn nieuwtjes.

Groetjes Heidi
 
[quote author=heidi76 link=topic=9046.msg121361#msg121361 date=1215977215]
Hoi Nikki,

Dit zal wel lukken denk ik. Ik hoop volgende week meer te kunnen melden als ik mijn dvd en boek bekeken hebben.
Misschien sta ik dan wel onder het kopje;LAATSTE STAND VAN ZAKEN met mijn nieuwtjes.

Groetjes Heidi
[/quote]

Dat zou mooi zijn!  :evil: :up:
 
Hoi Allebei,

De onderwerpen beginnen steeds meer off-topic te raken maar inderdaad:DE WINKELCENTRA ZIJN OPEN ZONDAGS.

Als wij ons zondags in melbourne zaten te vervelen dan gingen we meestal een rondje rijden en dan kwamen we altijd wel een winkelcentrum tegen die de winkels open hadden.
Mijn schoonouders waren laatst 2 maanden hier en die waren op zaterdagmorgen weer thuis. Ze hebben eerst een dag wat bijgeslapen vanwege de jetlag en zondags smorgens heeft mijn schoonvader de boodschappen gedaan want ze hadden natuurlijk niks meer in huis.

Er zijn wel kortere openingstijden (9-5) in plaats van de gebruikelijke openingstijden (9-9)door de weeks.
Dit geldt in ieder geval voor de grote steden. Hoe het buitenaf is met de winkelopeningstijden weet ik niet. Ik praat hier over melbourne.Zelfs de bouwmarkten zijn daar zondags los, je hoeft dus nooit op een zondag verlegen te zitten over een paar schroefjes op spijkertjes.
heerlijk hoor om zondags lekker rond te struinen in zo'n winkelcentrum en dan lekker wat te eten in zo'n foodcorner.

Op zich zou ik daar een heerlijk leven kunnen leiden.

Groetjes Heidi
 
maar weer eventjes on topic, tja, je weet dat je je familie achter moet laten, of ze moeten alleemaal stuk per stuk meewillen :p

Groetjes Nikki
 
Hoi Nikki,

Tja, als dat zou kunnen dan zou het de beslissing een stuk makkelijker maken. Als de hele familie meekon. Dan had ik waarschijnlijk al lang daar gezeten.

Ik denk dat mijn moeders familie wel graag mee zou gaan. Ik denk dat ze allemaal ook nog wel in aanmerking komen voor een skilled visum. (sales manager, belastingconsultant en IT-er)Ze vragen wel vaker wanneer we gaan, zodat ze ons op kunnen komen zoeken.

Met mijn vaders familie ben ik niet zo close, maar de broers en zussen onder elkaar ook niet. Iedereen ligt met elkaar overhoop. Daar kan ik  dus best buiten.

Groetjes Heidi
 
uhm Heidi, ik heb zo'n beetje hetzelfde..
Met mijn vader heb ik geen contact, met zijn ouders ( dus mijn opa en oma ) ook niet, verder spreek ik de rest van mijn vaders familie alleen op msn of via hyves heeeeeel afentoe!

Mijn moeders familie heb ik meer contact mee, alleen niet met mijn moeders broer, mijn oom niet...

Dus kan er wel een beetje over mee praten, en wie ik het meeste zal gaan missen?
Mijn moeder, mijn stiefvader,  de hondjes die daar wonen, en mijn oma, en neefje en nichtje, die nu zo lekker aant opgroeien zijn..
dat zal allemaal wel niet meevallen..
Maar toch, mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze niet naar Aussie zou vliegen, gister was het ineens op msn ik beloof niks i.p.v ja dag je bekijkt het maar, ik ga daar niet naartoe, dus die is al een beetje aan het bijdraaien, maar stiekem wist ik dat wel, en zij ook hoor .. ;)
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top