Familie achterlaten
- Thread starter hmva79
- Start date
heidi76
Member
Hoi luitjes,
@ Lizzyhas: Ik denk dat in de meeste grote steden in Australie de winkels wel los zijn. Ze zullen zondags wel korter open zijn, net zoals de nederlandse koopzondagen (10-5) maar je kunt toch nog wel boodschappen doen.
@ Nikki: Het is wat met die families he? Af en toe kunnen ze het behoorlijk lastig maken. Vooral met zulke beslissingen. Aan de andere kant heb je ze ook nog wel hard nodig.
Mijn ouders zijn beslist geen reislustige figuren. Mijn moeder heeft een keer een aanbod van mijn schoonmoeder afgeslagen omdat ze niet zo lang in het vliegtuig wil zitten. Mijn schoonmoeder had haar aangeboden dat ze een time out zou nemen. Tussen mijn ouders gaat het al een tijdje niet zo geweldig en daarom zou ze een paar weken naar australie komen maar ze heeft ervoor bedankt.
Ik weet niet precies de reden maar ik ben bang dat als ik daar woon ze ook niet zo maar voor de deur staat.
Ik moet wel zeggen dat ik er wel tegenop zou zien als ze kwamen want mijn moeder kan nooit geen commentaar voor zich houden op mijn manier van aanpak. Het is nooit goed.
Dat was gisteren ook weer het geval. Ze zijn precies een uur hier geweest en ik heb bijna een half uur kritiek gehad. Niet echt recht voor z'n raap maar altijd met steken onder het water.Zo van ik zou het zo doen en doe jij dat zo, ik doe het zo en ga zo maar door.
Misschien dat ze zich voor 4 weken nergens mee zullen bemoeien om het gezellig te houden maar ik heb er een zwaar hoofd in.
Ik weet ook niet of de rest van mijn familie bij ons in huis willen komen. Op zich zou ik dat ook niet heel fijn vinden. Ik kan op zich goed met alle ooms tantes neefjes en nichtjes maar ik heb er nooit geen 24 uur per dag mee doorgebracht. Ik weet dus niet hoe het is om dag en nacht bij elkaar op de lip te zitten. Wat betreft is het toch niet echt eigen.
Ik heb ook nog zoiets van; waar gaan we wonen als we ons huis verkocht hebben en alle spullen wegzijn. Je moet toch dingen afhandelen dus je kunt niet gelijk nadat je het verkoopcontract getekend hebt het vliegtuig instappen. Ik geloof dat ik nog liever in een bungalowpark een huisje huur voor 1 of 2 weken.
Zover is het nog lang niet, maar ik wil niet al met ruzie vertrekken. Mijn ouders hebben op zich een vrij groot huis maar om daar met 2 gezinnen( mijn ouders en broer/wij met zijn vieren) te wonen. Dat is net te veel van het goede.
Groetjes Heidi
@ Lizzyhas: Ik denk dat in de meeste grote steden in Australie de winkels wel los zijn. Ze zullen zondags wel korter open zijn, net zoals de nederlandse koopzondagen (10-5) maar je kunt toch nog wel boodschappen doen.
@ Nikki: Het is wat met die families he? Af en toe kunnen ze het behoorlijk lastig maken. Vooral met zulke beslissingen. Aan de andere kant heb je ze ook nog wel hard nodig.
Mijn ouders zijn beslist geen reislustige figuren. Mijn moeder heeft een keer een aanbod van mijn schoonmoeder afgeslagen omdat ze niet zo lang in het vliegtuig wil zitten. Mijn schoonmoeder had haar aangeboden dat ze een time out zou nemen. Tussen mijn ouders gaat het al een tijdje niet zo geweldig en daarom zou ze een paar weken naar australie komen maar ze heeft ervoor bedankt.
Ik weet niet precies de reden maar ik ben bang dat als ik daar woon ze ook niet zo maar voor de deur staat.
Ik moet wel zeggen dat ik er wel tegenop zou zien als ze kwamen want mijn moeder kan nooit geen commentaar voor zich houden op mijn manier van aanpak. Het is nooit goed.
Dat was gisteren ook weer het geval. Ze zijn precies een uur hier geweest en ik heb bijna een half uur kritiek gehad. Niet echt recht voor z'n raap maar altijd met steken onder het water.Zo van ik zou het zo doen en doe jij dat zo, ik doe het zo en ga zo maar door.
Misschien dat ze zich voor 4 weken nergens mee zullen bemoeien om het gezellig te houden maar ik heb er een zwaar hoofd in.
Ik weet ook niet of de rest van mijn familie bij ons in huis willen komen. Op zich zou ik dat ook niet heel fijn vinden. Ik kan op zich goed met alle ooms tantes neefjes en nichtjes maar ik heb er nooit geen 24 uur per dag mee doorgebracht. Ik weet dus niet hoe het is om dag en nacht bij elkaar op de lip te zitten. Wat betreft is het toch niet echt eigen.
Ik heb ook nog zoiets van; waar gaan we wonen als we ons huis verkocht hebben en alle spullen wegzijn. Je moet toch dingen afhandelen dus je kunt niet gelijk nadat je het verkoopcontract getekend hebt het vliegtuig instappen. Ik geloof dat ik nog liever in een bungalowpark een huisje huur voor 1 of 2 weken.
Zover is het nog lang niet, maar ik wil niet al met ruzie vertrekken. Mijn ouders hebben op zich een vrij groot huis maar om daar met 2 gezinnen( mijn ouders en broer/wij met zijn vieren) te wonen. Dat is net te veel van het goede.
Groetjes Heidi
heidi: Ik zou toch duidelijk aan mijn moeder dat ze moet stoppen met al dat commentaar leveren..echt ik zou er helemaal gek van worden..Ik heb er voor gekozen om het contact met mijn vader te verbreken, ik zeg niet dat jij dat met je moeder moet doen, maar ik zou er zeker wat van zeggen! wat dat kan toch niet, zo bouw je alleen maar een meer negatieve beand op met je moeder. laat dat ook aan je moeder merken! Zeg tegen je moeder, ma ik houd van u, maar dit en dat en de rest zeg je dan allemaal, zou dat ook niet een beetje helpen?
Want als dit zo doorgaat, blijf je je ellendig erover voelen, en dat gaat ten kosten van jou, en je dromen, en dat is doodzonde!!
Want als dit zo doorgaat, blijf je je ellendig erover voelen, en dat gaat ten kosten van jou, en je dromen, en dat is doodzonde!!
heidi76
Member
Hoi Nikki,
Ik denk dat als ik deze week nog een keer naar mijn moeder ga ik nog wel meer kritiek te verduren krijg. Gisteren wilde ze kevin ook al mee nemen om een poosje te (her)opvoeden. Met andere woorden: Wij doen het niet goed genoeg. Zo ging het ook toen ze ging oppassen terwijl ik ging werken. Altijd commentaar als er ergens een spinnenwebje zat. Ik heb al wel eens gezegd dat ik al bang was dat dat weer ging komen. Toen was het stil.
Bij ons gezin hebben we 2 soorten mensen: mijn broer en moeder hebben altijd kwalen als ze stress hebben;hoge bloeddruk en uitslag/eczeem. Ze laten zich altijd op de kast jagen. Hebben slapeloze nachten als ze ergens problemen mee hebben. Mijn moeder zegt ook altijd dat ze mijn broer beter begrijpt; ze zijn 2 handen op een buik.Mijn broer staat ook vierkant achter mijn moeder nu ze onderling problemen hebben, terwijl mijn moeder allemaai oude koeien uit de sloot haalt wat niks mee te maken met het oorspronkelijke probleem, Ik zal niet alle daden van mijn vader goed praten maar ik weet wel dat mijn moeder heel onredelijk is. Mijn vader en ik zijn veel nuchterder, meer binnenvetters. Ik heb nooit geen slapeloze nachten tijdens stressperiodes. Die heb ikzelfs niet eens. Ik laat alles over mijn heen komen.
Ik denk dat als we naar australie gaan ze mijn man de schuld geven. Hij is DE AUSTRALIER en daarom zou ik daar naar toe willen. Als hij niet in beeld was dan was er nooit over australie gepraat. Zo gingen het de vorige keer ook. Ik heb dat in een andere topic ook gelezen dat de vriend de schuld kreeg omdat hij zonodig terug wilde. Het is ook heel toevallig omdat mijn schoonouders nog maar pas hier op vakantie zijn geweest en dus alle tijd hadden om mijn te brainwashen. Ik had voordat ze kwamen mijn diploma's al weggestuurd om te laten legaliseren, maar dit zal mijn ouders niet overtuigen denk ik. Ze zullen alleen maar denken dat ik het voor hem opneem.
Mijn man heeft gisteren ook gezegd dat hij allang blij is dat ik en de kinderen bij hem blijven ondanks het australie-gedoe. Hij is volgens mij bang dat ik op een gegeven moment zeg van "ga maar alleen, ik blijf met de kinderen hier" ik heb hem er van overtuigd dat het absoluut niet het geval is. Als je 11 jaar samen bent dan ga je niet zomaar scheiden voor zo'n situatie.
8 jaar geleden zijn we zelfs 2 weken!! uit elkaar geweest vanwege het australie gedoe maar uiteindelijk was de relatie toch te goed om zomaar op te geven.Dat zegt toch genoeg denk ik.
Al hadden mijn ouders het liever anders gezien denk ik. Ik heb een heel wat beter contact met mijn schoonouders, dan mijn man met mijn ouders. Ik kreeg zelfs een week na de eerste ontmoeting met mijn schoonouders al een ketting die van de oma van mijn man was geweest. Zo'n ketting met zo'n opal steentje er in, alleen ik draag hem nooit want ik ben veel te bang dat deze kapot gaat. Mochten we ooit toch uit elkaar gaan dan wil ze hem weer terug.Als ze dan nog leeft tenminste!! Anders zou ik hem aan mijn schoonzusje geven.
Wat betreft het contact met mijn man en mijn ouders: het ligt ook wel een beetje aan mijn man hoor, hij is ook niet echt iemand die snel een close is met iemand.
Ik heb laatst nog met mijn schoonmoeder op de grond liggen lachen over een of ander iets. Dat zie ik mijn man nog niet echt doen met mijn moeder.
Nu weer even genoeg over mijn leven
Groetjes Heidi
Ik denk dat als ik deze week nog een keer naar mijn moeder ga ik nog wel meer kritiek te verduren krijg. Gisteren wilde ze kevin ook al mee nemen om een poosje te (her)opvoeden. Met andere woorden: Wij doen het niet goed genoeg. Zo ging het ook toen ze ging oppassen terwijl ik ging werken. Altijd commentaar als er ergens een spinnenwebje zat. Ik heb al wel eens gezegd dat ik al bang was dat dat weer ging komen. Toen was het stil.
Bij ons gezin hebben we 2 soorten mensen: mijn broer en moeder hebben altijd kwalen als ze stress hebben;hoge bloeddruk en uitslag/eczeem. Ze laten zich altijd op de kast jagen. Hebben slapeloze nachten als ze ergens problemen mee hebben. Mijn moeder zegt ook altijd dat ze mijn broer beter begrijpt; ze zijn 2 handen op een buik.Mijn broer staat ook vierkant achter mijn moeder nu ze onderling problemen hebben, terwijl mijn moeder allemaai oude koeien uit de sloot haalt wat niks mee te maken met het oorspronkelijke probleem, Ik zal niet alle daden van mijn vader goed praten maar ik weet wel dat mijn moeder heel onredelijk is. Mijn vader en ik zijn veel nuchterder, meer binnenvetters. Ik heb nooit geen slapeloze nachten tijdens stressperiodes. Die heb ikzelfs niet eens. Ik laat alles over mijn heen komen.
Ik denk dat als we naar australie gaan ze mijn man de schuld geven. Hij is DE AUSTRALIER en daarom zou ik daar naar toe willen. Als hij niet in beeld was dan was er nooit over australie gepraat. Zo gingen het de vorige keer ook. Ik heb dat in een andere topic ook gelezen dat de vriend de schuld kreeg omdat hij zonodig terug wilde. Het is ook heel toevallig omdat mijn schoonouders nog maar pas hier op vakantie zijn geweest en dus alle tijd hadden om mijn te brainwashen. Ik had voordat ze kwamen mijn diploma's al weggestuurd om te laten legaliseren, maar dit zal mijn ouders niet overtuigen denk ik. Ze zullen alleen maar denken dat ik het voor hem opneem.
Mijn man heeft gisteren ook gezegd dat hij allang blij is dat ik en de kinderen bij hem blijven ondanks het australie-gedoe. Hij is volgens mij bang dat ik op een gegeven moment zeg van "ga maar alleen, ik blijf met de kinderen hier" ik heb hem er van overtuigd dat het absoluut niet het geval is. Als je 11 jaar samen bent dan ga je niet zomaar scheiden voor zo'n situatie.
8 jaar geleden zijn we zelfs 2 weken!! uit elkaar geweest vanwege het australie gedoe maar uiteindelijk was de relatie toch te goed om zomaar op te geven.Dat zegt toch genoeg denk ik.
Al hadden mijn ouders het liever anders gezien denk ik. Ik heb een heel wat beter contact met mijn schoonouders, dan mijn man met mijn ouders. Ik kreeg zelfs een week na de eerste ontmoeting met mijn schoonouders al een ketting die van de oma van mijn man was geweest. Zo'n ketting met zo'n opal steentje er in, alleen ik draag hem nooit want ik ben veel te bang dat deze kapot gaat. Mochten we ooit toch uit elkaar gaan dan wil ze hem weer terug.Als ze dan nog leeft tenminste!! Anders zou ik hem aan mijn schoonzusje geven.
Wat betreft het contact met mijn man en mijn ouders: het ligt ook wel een beetje aan mijn man hoor, hij is ook niet echt iemand die snel een close is met iemand.
Ik heb laatst nog met mijn schoonmoeder op de grond liggen lachen over een of ander iets. Dat zie ik mijn man nog niet echt doen met mijn moeder.
Nu weer even genoeg over mijn leven
Groetjes Heidi
heidi76
Member
Hoi Nikki,
Ik denk dat ik het toch maar eens gaan doen; met mijn moeder praten. Elke keer als ze hier komt dan loop ik op mijn tenen, van wat zal ze nu weer voor een commentaar lever. Je wordt er ook aardig onzeker van.
Dit is ook het geval als we samen met mijn ouders bij familie op bezoek zijn. Ze houdt altijd in de gaten wat je doet en wat je zegt. Ik goot toevallig eens wat drinken langs het glas omdat ik van boven op keek,omdatik van boven op het glas keek, je had die reactie moeten horen, helemaal genant omdat mijn oom en tante er ook bij waren.
Je kunt je wel voorstellen dat ik dit niet echt leuk vind. Ik denk toch maar eens zeggen dat ik dit alles behalve leuk vind.
Eerder zei ze wel eens dat ze zich nergens mee wilde bemoeien want wij hadden ons eigen leven, maar ik heb inmiddels hele andere ervaringen mee. Ik zie al dat commentaar en kritiek wel als bemoeienissen.
Ik heb daar met mijn schoonouders geen last van.
Dus ik zou er eigenlijk ook geen problemen mee hebben om de eerste tijd bij mijn schoonouders te zitten, al moet het ook weer niet te lang duren!!
groetjes heidi
Ik denk dat ik het toch maar eens gaan doen; met mijn moeder praten. Elke keer als ze hier komt dan loop ik op mijn tenen, van wat zal ze nu weer voor een commentaar lever. Je wordt er ook aardig onzeker van.
Dit is ook het geval als we samen met mijn ouders bij familie op bezoek zijn. Ze houdt altijd in de gaten wat je doet en wat je zegt. Ik goot toevallig eens wat drinken langs het glas omdat ik van boven op keek,omdatik van boven op het glas keek, je had die reactie moeten horen, helemaal genant omdat mijn oom en tante er ook bij waren.
Je kunt je wel voorstellen dat ik dit niet echt leuk vind. Ik denk toch maar eens zeggen dat ik dit alles behalve leuk vind.
Eerder zei ze wel eens dat ze zich nergens mee wilde bemoeien want wij hadden ons eigen leven, maar ik heb inmiddels hele andere ervaringen mee. Ik zie al dat commentaar en kritiek wel als bemoeienissen.
Ik heb daar met mijn schoonouders geen last van.
Dus ik zou er eigenlijk ook geen problemen mee hebben om de eerste tijd bij mijn schoonouders te zitten, al moet het ook weer niet te lang duren!!
groetjes heidi
daarom, stand up for yourself lady! laat je niet onder de voeten lopen, door niemand, want dat gaat ten koste van jou, en dat moet niet gebeuren! maar wie je ga echt heel erg missen dan als je in aussie zou zitten?
En ik ken je situatie, heb hetzelfde gehad met mijn vader, kon er niet meer tegen gewoon...
En ik ken je situatie, heb hetzelfde gehad met mijn vader, kon er niet meer tegen gewoon...
heidi76
Member
Hoi Nikki,
Ik heb inmiddels al aardig zitten klagen over alles en iedereen, maar ik denk dat ik toch ondanks alles mijn ouders toch wel het meeste zou missen. Daarnaast mijn beste vriendin. Ik zie haar nou ook maar 3 keer per jaar hooguit. Zij is peettante van Jeremy onze jongste, gewoon omdat ik al ruim 30 jaar bij haar over de vloer kom.
Mijn broer mis ik ook wel maar dat ik toch anders.
Ik kom nou ook al niet zo heel veel meer bij mijn ouders over de vloer maar als je zover weg zit dan benauwd het misschien ook nog omdat je niet zomaar even langskunt.
Je zult het zelf ook wel zo ervaren met jouw moeder denk ik.
Ik denk dat ik nu eerst maar eens een tijdje aandacht ga besteden aan mijn kinderen. Mijn zoontje van 4 is vrij vandaag omdat de kleuterschoolleidster mee is op kamp van groep 8.
Ik zit hier nu al aardig lang achter dit ding. doe bijna niks anders meer.
Ik geloof dat ik ooknog maar eens even met de stofzuiger rond ga. is onderhand ook wel weer nodig.
groetjes en tot vanavond denk ik, als de kids in bed liggen.
heidi
groetjes Heidi
Ik heb inmiddels al aardig zitten klagen over alles en iedereen, maar ik denk dat ik toch ondanks alles mijn ouders toch wel het meeste zou missen. Daarnaast mijn beste vriendin. Ik zie haar nou ook maar 3 keer per jaar hooguit. Zij is peettante van Jeremy onze jongste, gewoon omdat ik al ruim 30 jaar bij haar over de vloer kom.
Mijn broer mis ik ook wel maar dat ik toch anders.
Ik kom nou ook al niet zo heel veel meer bij mijn ouders over de vloer maar als je zover weg zit dan benauwd het misschien ook nog omdat je niet zomaar even langskunt.
Je zult het zelf ook wel zo ervaren met jouw moeder denk ik.
Ik denk dat ik nu eerst maar eens een tijdje aandacht ga besteden aan mijn kinderen. Mijn zoontje van 4 is vrij vandaag omdat de kleuterschoolleidster mee is op kamp van groep 8.
Ik zit hier nu al aardig lang achter dit ding. doe bijna niks anders meer.
Ik geloof dat ik ooknog maar eens even met de stofzuiger rond ga. is onderhand ook wel weer nodig.
groetjes en tot vanavond denk ik, als de kids in bed liggen.
heidi
groetjes Heidi
heb ook een poosie geleden een gedicht over mijn vader geschreven..
De shit
Oude wonden helen niet,
Littekens worden weer opengemaakt.
De zon gaat onder,
en de regen valt naar beneden.
Waarom ben je niet op tijd afgehaakt?
En nu is het te laat,
en kan je niet meer zonder..
Is dat het nou allemaal waard?
Dankzij die shit heb je nu gedonder.
Ik wil eerlijk weten wat je vind,
wat is nou belangrijker?
De shit, of je kind?
De shit
Oude wonden helen niet,
Littekens worden weer opengemaakt.
De zon gaat onder,
en de regen valt naar beneden.
Waarom ben je niet op tijd afgehaakt?
En nu is het te laat,
en kan je niet meer zonder..
Is dat het nou allemaal waard?
Dankzij die shit heb je nu gedonder.
Ik wil eerlijk weten wat je vind,
wat is nou belangrijker?
De shit, of je kind?
[quote author=hmva79 link=topic=9046.msg121128#msg121128 date=1215718750]
In de toekomst hoop ik de stap te zetten om Down under te gaan wonen. Ik droom er al bijna elke nacht over, maar mijn vriend is nog niet zover. Wat het voor hem heel moeilijk maakt en voor mij toch ook wel een issue is, is het achterlaten van ouders en broers/zussen.
Hoe hebben jullie dit ervaren of ervaren jullie dit?
Groetjes
[/quote]
Ik ben heel anders dan mijn partner: hij heeft veel meer last van het niet hebben van de close contacten dan ik. Ik ervaar dat contact afstandloos kan zijn. Ben ook anders opgegroeid dan mijn partner. Als je vriend er niet klaar voor is, dan zou ik het zeker niet forceren. Heimwee is een alles overheersend gevoel dat je onredelijk en irrationeel kan maken. Het is niet tegen de plek maar voor alles wat je mist.
Wat kan helpen is je te bedenken dat je toch niet voor eeuwig hoeft te gaan? Je klinkt "jong" en je zou een last bij je vriend weg kunnen nemen door het woord emigreren niet te groot te maken: het kan ook 1 jaar zijn, 2, 5 of wel een levenlang. Neem zijn gevoel wel heel serieus en misschien kunnen jullie een proeftijdje gaan?
In de toekomst hoop ik de stap te zetten om Down under te gaan wonen. Ik droom er al bijna elke nacht over, maar mijn vriend is nog niet zover. Wat het voor hem heel moeilijk maakt en voor mij toch ook wel een issue is, is het achterlaten van ouders en broers/zussen.
Hoe hebben jullie dit ervaren of ervaren jullie dit?
Groetjes
[/quote]
Ik ben heel anders dan mijn partner: hij heeft veel meer last van het niet hebben van de close contacten dan ik. Ik ervaar dat contact afstandloos kan zijn. Ben ook anders opgegroeid dan mijn partner. Als je vriend er niet klaar voor is, dan zou ik het zeker niet forceren. Heimwee is een alles overheersend gevoel dat je onredelijk en irrationeel kan maken. Het is niet tegen de plek maar voor alles wat je mist.
Wat kan helpen is je te bedenken dat je toch niet voor eeuwig hoeft te gaan? Je klinkt "jong" en je zou een last bij je vriend weg kunnen nemen door het woord emigreren niet te groot te maken: het kan ook 1 jaar zijn, 2, 5 of wel een levenlang. Neem zijn gevoel wel heel serieus en misschien kunnen jullie een proeftijdje gaan?
Wat je zegt heb ik inderdaad ook al gezegd: het hoeft niet voor altijd. Zo ervaar ik het zelf ook. Ik hoef niet voor eeuwig daar te wonen (gevoelsmatig) als ik het maar ervaren heb. |En als je daar bent en het is het helemaal of juist niet kan je weer daar je keuzes op baseren.
Ben 29 dus idd nog niet oud, maar wel oud genoeg om rusteloos te zijn ;-)
Ben 29 dus idd nog niet oud, maar wel oud genoeg om rusteloos te zijn ;-)
[quote author=hmva79 link=topic=9046.msg121203#msg121203 date=1215797934]
Maar mijn hart ligt in Australie. Ik ga nu voor de derde keer die kant op, deze keer een maandje maar. Mijn vriend is bang dat als ik terug kom mijn obsessie (zoals hij het noemt) nog erger zal zijn en ik per direct de emigratie in ga zetten voor mijzelf en dan zonder hem.
[/quote]
Begrijp ik het goed dat je zonder je vriend naar Australie gaat? Is hij al eens hier (Australie) geweest?
Maar mijn hart ligt in Australie. Ik ga nu voor de derde keer die kant op, deze keer een maandje maar. Mijn vriend is bang dat als ik terug kom mijn obsessie (zoals hij het noemt) nog erger zal zijn en ik per direct de emigratie in ga zetten voor mijzelf en dan zonder hem.
[/quote]
Begrijp ik het goed dat je zonder je vriend naar Australie gaat? Is hij al eens hier (Australie) geweest?
Sacha
Ass. Perth Promotor
Of je dat van iemand mag vragen is iets dat je zelf zal moeten uitmaken, maar dat het gebeurd mag duidelijk zijn. Ik weet dat e een aantal mensen op dit forum meeschrijven die nog nooit in Australie zijn/waren geweest en op basis van de enthousiaste verhalen van hun partner en het vertrouwen in hun relatie toch de stap hebben genomen.
Heerlijk he!
Danielle
New Member
Ok hier ook even een on-topic dingetje.
Ik heb er ook ontzettend veel moeite mee dat ik mijn ouders achterlaat. Ik ben zelf 27 maar mijn moeder is 71 en mijn vader 77. Ze zijn beiden, op wat rare kwaaltjes na, op zich nog wel gezond maar gezien hun leeftijd vind ik het verschrikkelijk om ze achter te laten.
Verder heb ik 3 zussen, waarvan 2 met kinderen. Ik ga hun ook beslist missen, maar mijn ouders het allermeest. Ik heb een ontzettend hechte band met die twee.
Ik ben al vanaf mijn 16e aan het denken over emigratie. Dat is inmiddels ruim 10 jaar. Mijn vader heeft in Australie gewoond vroeger en heeft altijd spijt gehad dat hij er niet is gaan wonen. Ik heb meteen mijn vriend al enthousiast gemaakt 5 jaar geleden, toen zijn we er tweemaal heen geweest en nu is hij ook verkocht.
Dan de afweging: is het het waard om alles en iedereen achter te laten? Diep vanbinnen voelt het ontzettend egocentrisch om je eigen geluk voorop te stellen, zo zit ik niet in elkaar. Maar ik wil mijn kinderen niet in dit land laten opgroeien, daar komt het op neer.
En je kunt altijd een potje achter de hand houden voor noodgevallen. In 24 uur zit je weer in Nederland!
Ik heb er ook ontzettend veel moeite mee dat ik mijn ouders achterlaat. Ik ben zelf 27 maar mijn moeder is 71 en mijn vader 77. Ze zijn beiden, op wat rare kwaaltjes na, op zich nog wel gezond maar gezien hun leeftijd vind ik het verschrikkelijk om ze achter te laten.
Verder heb ik 3 zussen, waarvan 2 met kinderen. Ik ga hun ook beslist missen, maar mijn ouders het allermeest. Ik heb een ontzettend hechte band met die twee.
Ik ben al vanaf mijn 16e aan het denken over emigratie. Dat is inmiddels ruim 10 jaar. Mijn vader heeft in Australie gewoond vroeger en heeft altijd spijt gehad dat hij er niet is gaan wonen. Ik heb meteen mijn vriend al enthousiast gemaakt 5 jaar geleden, toen zijn we er tweemaal heen geweest en nu is hij ook verkocht.
Dan de afweging: is het het waard om alles en iedereen achter te laten? Diep vanbinnen voelt het ontzettend egocentrisch om je eigen geluk voorop te stellen, zo zit ik niet in elkaar. Maar ik wil mijn kinderen niet in dit land laten opgroeien, daar komt het op neer.
En je kunt altijd een potje achter de hand houden voor noodgevallen. In 24 uur zit je weer in Nederland!
perthpete
XPdite Sponsor
[quote author=Danielle link=topic=9046.msg121618#msg121618 date=1216158552]
Dan de afweging: is het het waard om alles en iedereen achter te laten? Diep vanbinnen voelt het ontzettend egocentrisch om je eigen geluk voorop te stellen, zo zit ik niet in elkaar. Maar ik wil mijn kinderen niet in dit land laten opgroeien, daar komt het op neer.
[/quote]
Dat kun je alleen voor jezelf bepalen. Maar ik denk dat je ook moet nadenken over: de rest van je eigen leven (en van je kinderen indien van toepassing) versus de rest van het leven van je ouders ... Vele ouders ouders zullen zeggen dat het jouw leven is en dat als jij daar gelukkig mee bent, je het zeker moet doen... Ook al is het voor hun natuurlijk minder prettig ...
[quote author=Danielle link=topic=9046.msg121618#msg121618 date=1216158552]
En je kunt altijd een potje achter de hand houden voor noodgevallen. In 24 uur zit je weer in Nederland!
[/quote]
Precies!
(Alhoewel je je ook moet realiseren dat je misschien niet altijd direct kunt vertrekken (ivm werk, gezin, geen vlucht beschikbaar of wat dan ook))
Dan de afweging: is het het waard om alles en iedereen achter te laten? Diep vanbinnen voelt het ontzettend egocentrisch om je eigen geluk voorop te stellen, zo zit ik niet in elkaar. Maar ik wil mijn kinderen niet in dit land laten opgroeien, daar komt het op neer.
[/quote]
Dat kun je alleen voor jezelf bepalen. Maar ik denk dat je ook moet nadenken over: de rest van je eigen leven (en van je kinderen indien van toepassing) versus de rest van het leven van je ouders ... Vele ouders ouders zullen zeggen dat het jouw leven is en dat als jij daar gelukkig mee bent, je het zeker moet doen... Ook al is het voor hun natuurlijk minder prettig ...
[quote author=Danielle link=topic=9046.msg121618#msg121618 date=1216158552]
En je kunt altijd een potje achter de hand houden voor noodgevallen. In 24 uur zit je weer in Nederland!
[/quote]
Precies!
(Alhoewel je je ook moet realiseren dat je misschien niet altijd direct kunt vertrekken (ivm werk, gezin, geen vlucht beschikbaar of wat dan ook))