Hebben jullie ook zo'n last van negatieve reacties over jullie plannen voor Oz?

200% met Rene eens.

Wij wonen nou zo'n 1[size=8pt][sup]1[/sup]/[sub]2[/sub][/size] jaar in Brabant dat is maar 120KM verwijdert van huis. Dan merk je pas wie je echte vrienden zijn... Eigelijk van wie we het niet verwacht hadden daar hebben we nog goed contact mee. En het hoeft zeker niet zo te zijn dat ze elke week op moeten bellen of langs moeten komen het gaat gewoon om de mentaliteit. Net als bij me broertje die heb ik nu al 2 maanden niet gesproken maar als ik hem dan wel spreek gaat het inderdaad gewoon verder waar we toen gebleven waren en dat kan wel is een lullig gesprekje zijn van 5 minuten. Het gaat gewoon om het gevoel je weet dat je er voor elkaar bent. :up:

De rest kan in zijn eigen sop gaar koken.... Zo dat is eruit :p

Vooral me schoonfamilie. Die zijn echt boos op mij. Ze hebben het gevoel dat ik hun kleinen meisje bij hun weg trek. eerst 120Km ver weg nu 16.000km ver weg :evil: :sunny: Dat wordt nog wat,  er gaan geruchten dat ze dus met ze allen op schiphol ons komen uit zwaaien :-( Je ziet ze nooit en dan komen ze nog net even de laatste paar uren in Nederland de boel op naaien.  :x Bah ik walg van me schoon familie (van muis d'r moeders kant dan) . Me schoonvader is een toffe peer. :up: :up:
 
[quote author=Bear link=topic=3274.msg39287#msg39287 date=1133783993]
dat is maar 120KM verwijdert van huis. [/quote]

Zelfs al was het 20 km weg, dan was het nog te ver!! Het liefste in huis!!

Don't matter, as long as you're happy!!

Rene
 
Het lijkt zoveel mensen oogkleppen ophebben (sorry dat ik wat hard uit de hoek kom).
Het lijkt alsof bepaalde mensen Nederland helemaal verheerlijken en dat je niet verder mag dan hierzo. Velen vinden Nederland zoooooo fantastisch en waarom zou hier moeten weggaan..... Je mag nergens over zeiken; want dan ben je al gauw omhooggevallen en veeleisend. Je moet alles maar zo nemen zoals het is; of je het nou leuk vind of niet. Heel veel mensen leven hier hun leven en hebben hier hun wereld. Maar ik vind dat een kleine wereld. Nederland benauwd me gewoon. Ik heb het idee dat ik hier mijn vleugels niet kan uitslaan. Ik heb het gevoel hier teveel beperkt te worden (werkmogelijkheden, wonen etc). Ik wil Australie (en ook Nieuw-Zeeland) absoluut niet gaan verheerlijken, maar het benauwd mij gewoon minder daar. Meer ruimte en vooral beter weer. En niet alles zo volgebouwd; want Nederland is straks één grote stad als we niet uitkijken en zitten we boven op elkaar ( :oops: herhalings-
oefening geloof ik). Maar goed ik wijk af.
Velen aan wie ik over mijn plannen vertel om volgend jaar naar Oz en NZ te gaan nemen het voor lief (en soort onverschilligheid zeg maar). Maar ik weet zeker dat mijn ouders en niet blij mee zullen zijn. Dat vind ik wel heel moeilijk hoor. Eerst is het toch maar voor pakweg een jaar, maar als ik echt zou besluiten om permanent te willen blijven dan zou dat wel erg wereldschokkend zijn, vrees ik.
Tsja; het blijft erg moeilijk en het blijft ook een erg groot obstakel.
 
Afgelopen weekend sinterklaas gevierd waarin ik een gedicht kreeg van mijn vriendin. De strekking daarvan was dat wij bezig zijn een beslissing te nemen om op een meer permanente basis terug te keren naar Australië. En wat denk je wat de reactie was van mijn (schoon)ouders....GEEN. Er werd met geen woord over gesproken. Dat je kwaad bent dat wij misschien weggaan okay Maar geen reactie. Daar kan ik me niets bij voorstellen. Het zal wel gewoon ontkenning zijn maar het is jammer om niet meer met elkaar te kunnen praten over dingen waar je je mee bezig houdt. Herkent iemand dit zwijgen over zijn/haar vertrek?
 
Gisteravond nog een pittig gesprek gehad met m'n ouders over de voor- en (vooral) de nadelen van Australië. Zoals jullie weten hebben mijn ouders zo'n 15 jaar in Melbourne (Mt Evelyn en Montrose) gewoond, van 1960 tot 1974. Dit weekend was een neef van mij uit Melbourne even op bezoek dus de argumenten die ze aanvoerden werden eigenlijk ook nog eens onderbouwd.

Ze vinden bijvoorbeeld dat Australië eigenlijk alleen goed is voor vrijgezelle migranten, die geen gezin hoeven te onderhouden. Want als je naar Oz toe gaat op een skills visum en je vindt onverhoopt geen werk, dan heb je wel een probleem want de eerste twee jaar hoef je als new resident niet te rekenen op government support. Als je daar je been breekt heb je ook een probleem, want je hebt maar zes ziekte-dagen per jaar en je kunt je wel verzekeren maar dat schijnt niet te betalen te zijn. Forensen-vergoeding is daar onbekend, je moet je eigen brandstof betalen en je krijgt niets van je baas. Overuren doorbetalen gebeurt niet - werk je 8 uur dan krijg je 8 uur betaald, werk je 10 uur dan krijg je 10 uur betaald, geen toeslag. Public schools zijn -voor zover ik weet- government supported, maar wil je je kids naar een Christelijke school hebben dan moet je flink betalen.

Kortom, de Nederlandse verzorgingsstaat mag dan aan het afbrokkelen zijn, het schijnt nog altijd vele malen beter te zijn dan de Australische way-of-life. Volgens mijn ouders dan.

Ik moet een en ander nog maar eens op een rijtje zetten, wellicht samen met één van m'n Aussie familieleden per MSN ofzo.

Of kunnen jullie bovenstaande argumenten weerleggen?
 
Hey Bits,

Gek dat mensen "niet" reageren (tja niet reageren is ook reageren). Ik neem aan dat jullie het er al eerder over jullie plannen gehad hadden. Hoe was de reactie toen? Of was het precies hetzelfde als afgelopen weekend?
Het is wel jammer (nog zacht uitgedrukt). Misschien komt er nog wel een omslag, maar zolang loop je wel met een rotgevoel (althans ik zou dat wel hebben, in het begin dan). Uiteindelijk moeten ze er echt zelf uitkomen, daar kan jij niks aan veranderen, helaas :cry:.
Ik wens jullie in iedergeval heel veel succes en sterkte.

Mel
 
zoveel uur zoveel betaald is wel waar, maar mijn aanstaande krijgt gewoon zijn brandstof vergoed en andere extra's dus wat dat betreft is het maar net wat je onderhandeld hebt. Ik neem ook aan dat je een spaarpotje maakt voordat je vertrekt, dus mocht er iets gebeuren dat je iets hebt om op terug te vallen (het is gewoon dom natuurlijk om met kids te vertrekken en geen potje te hebben voor nood. Dat doe je in NL waarschijnlijk toch ook dus waarom zou dat daar anders zijn!).
Je kunt dingen zo negatief maken als je wilt en als je het maar vaak genoeg blijft zeggen dan gebeurd het waarschijnlijk ook. Want stel nou dat dat allemaal niet gebeurd; laat je wel een kans liggen. En als er wat gebeurd; sta je er dan ook alleen voor? Is dat wat ze je willen zeggen? Gunnen ze je die kans dan niet dat het wel allemaal goed gaat? Oh ik kan uren doorgaan, wordt ik alleen maar pissig van, dus doe ik maar niet!
Sterkte!
 
Bits,

Dat is echt vervelend (understatement, denk ik). En wat Bawurra zei is erg waar; geen reactie is ook een reactie. Maar ik vind het een nare reactie. Dan nog liever echt boos worden en de confrontatie aangaan, lijkt me. Maargoed, dat kan je niet afdwingen, misschien. Ik ken de situatie natuurlijk niet.
Ik kreeg een gedicht van mijn broer (10 jaar ouder en ik blijf het 'kleine zusje') en dat was heel mooi. Kwam er kort gezegd op neer:"Liefde kent geen grenzen en wat je ook doet, ik sta achter je". Van mij ouders dezelfde reactie. Maar ik ga dan ook om bij mijn liefje te wonen. Zoals ik, geloof ik, al eerder heb gezegd; zij willen mij gelukkig zien, en ze weten dat dat geluk met hem is. Dus ja, een hele andere situatie.
Ik vind het echt heel vervelend voor je. Hier mag je spuien, hoor! Sterkte!

ps: hun kind is een individu, dat moeten ze misschien eens gaan inzien. Vanaf het moment dat een mens geboren wordt, is het een individu en nooit een 'bezit' of 'geluk-garantie' van de ouders. Ze mogen heus hun teleurstelling uiten (DEDEN ze dat maar! denk ik dan) da's hun goed recht, maar op deze manier maken ze het voor iedereen moeilijk.

nogmaals, sterkte

yoeks
 
[quote author=RobertInge link=topic=3274.msg39414#msg39414 date=1133857761]
Als je daar je been breekt heb je ook een probleem, want je hebt maar zes ziekte-dagen per jaar en je kunt je wel verzekeren maar dat schijnt niet te betalen te zijn. Forensen-vergoeding is daar onbekend, je moet je eigen brandstof betalen en je krijgt niets van je baas. Overuren doorbetalen gebeurt niet - werk je 8 uur dan krijg je 8 uur betaald, werk je 10 uur dan krijg je 10 uur betaald, geen toeslag. Public schools zijn -voor zover ik weet- government supported, maar wil je je kids naar een Christelijke school hebben dan moet je flink betalen.

Kortom, de Nederlandse verzorgingsstaat mag dan aan het afbrokkelen zijn, het schijnt nog altijd vele malen beter te zijn dan de Australische way-of-life. Volgens mijn ouders dan.
[/quote]

Misschien een rare vraag, maar heb je in Nederland al eens je been gebroken? Ik ben nu 24 en heb 2 keer mijn been gebroken. Dat was met rare capriolen uithalen gebeurt...

Van mijn baas krijg ik 2 jaar reiskosten vergoeding en daarna mag ik het zelf gaan betalen (234.5 euro per maand) Ik kan geld terug krijgen van de belastingen, maar dan nog moet ik ongeveer 100 euro per maand zelf betalen. Dat is voor mij best wel wat, want zo veel geld hou ik per maand niet over als alles er af is.
Overuren krijg ik ook gewoon uitbetaald. Niet dat ik ze nou zo vaak maak, maar ik krijg geen toeslag.
Het ligt er maar net aan waar je werkt en overal is het weer anders.

Zo zie je maar weer.... In Nederland is het precies hetzelfde. Het enige zit het em in de eerste 2 jaar. Je hebt daar inderdaad geen recht op financiele hulp van de overheid, maar je hebt toch wel kans op een baan daar? Of doe je heel specifiek werk?
Voor mij kan het wat moeilijk worden. Ze zoeken namelijk maar heel weinig stedebouwkundige tekenaars. De meeste tekenaars die ze zoeken zitten in de mining business. Daar heb ik geen kaas van gegeten.
Mark zal waarschijnlijk best makkelijk werk kunnen vinden, maar het maakt mij niet echt veel uit wat ik doe... Als het maar geen vies werk is ;)

In Nederland heb je ook steeds minder zekerheden...
 
[quote author=bits link=topic=3274.msg39413#msg39413 date=1133857425]
Afgelopen weekend sinterklaas gevierd waarin ik een gedicht kreeg van mijn vriendin. De strekking daarvan was dat wij bezig zijn een beslissing te nemen om op een meer permanente basis terug te keren naar Australië. En wat denk je wat de reactie was van mijn (schoon)ouders....GEEN. Er werd met geen woord over gesproken. Dat je kwaad bent dat wij misschien weggaan okay Maar geen reactie. Daar kan ik me niets bij voorstellen. Het zal wel gewoon ontkenning zijn maar het is jammer om niet meer met elkaar te kunnen praten over dingen waar je je mee bezig houdt. Herkent iemand dit zwijgen over zijn/haar vertrek?
[/quote]

Ik vind zo'n soort reactie heel naar. Het lijkt een soort vorm van afgunst. Waarschijnlijk vinden zij dat jullie je leventje hier lekker moeten voortzetten, net zoals zij lekker doen. Lekker in het gareel blijven nodig en niet uit de bocht vliegen. Ik kan natuurlijk niet nagaan hoe het bij jullie zit, maar dit is min of meer mijn intepretatie.


[quote author=RobertInge link=topic=3274.msg39414#msg39414 date=1133857761]
Gisteravond nog een pittig gesprek gehad met m'n ouders over de voor- en (vooral) de nadelen van Australië. Zoals jullie weten hebben mijn ouders zo'n 15 jaar in Melbourne (Mt Evelyn en Montrose) gewoond, van 1960 tot 1974. Dit weekend was een neef van mij uit Melbourne even op bezoek dus de argumenten die ze aanvoerden werden eigenlijk ook nog eens onderbouwd.

Ze vinden bijvoorbeeld dat Australië eigenlijk alleen goed is voor vrijgezelle migranten, die geen gezin hoeven te onderhouden. Want als je naar Oz toe gaat op een skills visum en je vindt onverhoopt geen werk, dan heb je wel een probleem want de eerste twee jaar hoef je als new resident niet te rekenen op government support. Als je daar je been breekt heb je ook een probleem, want je hebt maar zes ziekte-dagen per jaar en je kunt je wel verzekeren maar dat schijnt niet te betalen te zijn. Forensen-vergoeding is daar onbekend, je moet je eigen brandstof betalen en je krijgt niets van je baas. Overuren doorbetalen gebeurt niet - werk je 8 uur dan krijg je 8 uur betaald, werk je 10 uur dan krijg je 10 uur betaald, geen toeslag. Public schools zijn -voor zover ik weet- government supported, maar wil je je kids naar een Christelijke school hebben dan moet je flink betalen.

Kortom, de Nederlandse verzorgingsstaat mag dan aan het afbrokkelen zijn, het schijnt nog altijd vele malen beter te zijn dan de Australische way-of-life. Volgens mijn ouders dan.

[/quote]

Maar voor een vrijgezelle emigrant is het toch ook moeilijk genoeg? Als je met een gezin emigreert en man en vrouw die werken dan kan het nog deels opgevangen worden, wanneer een van de twee zonder werk komt te zitten. Voor een vrijgezel zou dit dan veel moeilijker moeten zijn, aangezien er de 1e twee jaar geen uitkering vertrekt wordt. Of zit ik er toch naast?
Ik sta toch wel even van dit verhaal te kijken  :-( . Het is inderdaad een zeer onzeker bestaan voor een emigrant als ik dit zo lees.
 
[quote author=RobertInge link=topic=3274.msg39414#msg39414 date=1133857761]
Gisteravond nog een pittig gesprek gehad met m'n ouders over de voor- en (vooral) de nadelen van Australië. Zoals jullie weten hebben mijn ouders zo'n 15 jaar in Melbourne (Mt Evelyn en Montrose) gewoond, van 1960 tot 1974. Dit weekend was een neef van mij uit Melbourne even op bezoek dus de argumenten die ze aanvoerden werden eigenlijk ook nog eens onderbouwd.

Ze vinden bijvoorbeeld dat Australië eigenlijk alleen goed is voor vrijgezelle migranten, die geen gezin hoeven te onderhouden. Want als je naar Oz toe gaat op een skills visum en je vindt onverhoopt geen werk, dan heb je wel een probleem want de eerste twee jaar hoef je als new resident niet te rekenen op government support. Als je daar je been breekt heb je ook een probleem, want je hebt maar zes ziekte-dagen per jaar en je kunt je wel verzekeren maar dat schijnt niet te betalen te zijn. Forensen-vergoeding is daar onbekend, je moet je eigen brandstof betalen en je krijgt niets van je baas. Overuren doorbetalen gebeurt niet - werk je 8 uur dan krijg je 8 uur betaald, werk je 10 uur dan krijg je 10 uur betaald, geen toeslag. Public schools zijn -voor zover ik weet- government supported, maar wil je je kids naar een Christelijke school hebben dan moet je flink betalen.

Kortom, de Nederlandse verzorgingsstaat mag dan aan het afbrokkelen zijn, het schijnt nog altijd vele malen beter te zijn dan de Australische way-of-life. Volgens mijn ouders dan.

Ik moet een en ander nog maar eens op een rijtje zetten, wellicht samen met één van m'n Aussie familieleden per MSN ofzo.

Of kunnen jullie bovenstaande argumenten weerleggen?
[/quote]
Ik zal eens proberen om het in één zin te weerleggen: Misschien houd je in Australië meer geld over, is je koopkracht beter, waardoor je meer kunt sparen voor als het eens slechter gaat.

Okee, misschien een tweede zin: Hopenlijk zijn de Australiers iets minder regels gebonden en kan je, nadat je hebt overgewerkt (lees, meer inzet heb getoond) een andere dag effe eerder weg...
Vind ik persoonlijk altijd een goede optie want daar kan de belasting dan weer niet aankomen (aan een uitbetaald overuurtje wel).
 
Hebben jullie er wel eens over nagedacht hoeveel mensen er op jouw rug meerijden? :-(

De verzorgingsstaat is iets moois als je er gebruik van kunt maken, maar als je er voor moet betalen is de lol er snel van af.

Het percentage mensen in Nederland dat inkomen genereert en dus belasting betaalt is verbazingwekkend laag, als je alle Vutter, aow-ers, wao-ers, invaliden, gehandicapten, studenten, kinderen en werkelozen er van aftrekt.

Elluk voordeel hep ze nadeel......
 
[quote author=Jean76 link=topic=3274.msg39453#msg39453 date=1133868885]

Maar voor een vrijgezelle emigrant is het toch ook moeilijk genoeg? Als je met een gezin emigreert en man en vrouw die werken dan kan het nog deels opgevangen worden, wanneer een van de twee zonder werk komt te zitten. Voor een vrijgezel zou dit dan veel moeilijker moeten zijn, aangezien er de 1e twee jaar geen uitkering vertrekt wordt. Of zit ik er toch naast?
[/quote]

Ik bedoel dat het voor een vrijgezelle emigrant relatief minder lastig zal zijn om in z'n levensonderhoud te voorzien, aangezien een gezin gewoonweg meer onkosten heeft. Een vrijgezel heeft geen vrouw en kinderen te onderhouden en is minder beperkt in z'n bewegingsvrijheid. Tuurlijk moet hij ook werk zien te vinden, maar hij zal misschien sneller genoegen nemen met een baantje als hamburgerbakker bij de McDonalds "for the time being".
 
[quote author=RobertInge link=topic=3274.msg39525#msg39525 date=1133894765]
Ik bedoel dat het voor een vrijgezelle emigrant relatief minder lastig zal zijn om in z'n levensonderhoud te voorzien, aangezien een gezin gewoonweg meer onkosten heeft. Een vrijgezel heeft geen vrouw en kinderen te onderhouden en is minder beperkt in z'n bewegingsvrijheid. Tuurlijk moet hij ook werk zien te vinden, maar hij zal misschien sneller genoegen nemen met een baantje als hamburgerbakker bij de McDonalds "for the time being".
[/quote]
Ik denk inderdaad ook dat een een gezin met kinderen het moeilijker heeft als een vrijgezel. Maar niks en dan ook niks verslaat het goede leventje van een twee verdiener. Man,.... :roll: ik weet nog goed dat mijn vrouw en ik twee verdieners waren. We konden bijna alles doen wat we wilden. Zeker 3 keer in de week eten halen en minmimaal 1 maal in de maand uit eten.  :cool: Nu heeft het me vrouw het kwa carriere wat moeilijker en kan ik eigelijk zonder veel moeite even als buffer spelen geen gekl**t met uitkeringen, bijstand, uwv of whatever. Had even goed andersom kunnen zijn dat ik het moeilijk heb en dat me vrouw als buffer speelt..... en dat is precies wat Jean76 bedoeld :up: :up:
 
[quote author=Annemiek link=topic=3274.msg39746#msg39746 date=1134044265]
Ruzie met de buurman Bear? ;)
[/quote]
:lol:
heel vrehaal zal wel even een stukie schrijven in Barry& Vanessa topic
 
hai,

ik vind dat je gewoon moet doen wat je zelf wilt ook al is iemand het niet met je eens, het is jouw leven en we leven maar 1 keer toch?? enne... niet geschoten is altijd mis!
Ook wij ondervinden wel negatieve reacties van mensen om ons heen, maar wat dat betreft hebben we een behoorlijk brede rug hoor. Moet ik dan hier in nl blijven zitten wachten tot het land naar de bliksem wordt geholpen en wij in de shit zitten, en later onze kids ook?
No way, dan zijn ze het maar niet met ons eens maar wij volgen gewoon onze eigen weg en wat een ander doet
moet ie zelf maar weten hoor!
Dus jean.... go fo it girl!!!!
Greetzzzzzzzzz, Marcel, Cindy en de kids!!! :up:
 
Geen negatieve reactie, maar toch heel erg geschrokken.

Afgelopen weekend waren mijn ouwelui hier, en ik heb hen toen verteld van mijn plannen. In eerste instantie vatte mijn vader het heel positief op, mijn moeder had het er moeilijk mee. De 2e dag: ze gaven wel aan slecht geslapen te hebben (in mijn 2 persoonsbed), maar ik dacht dat ze wel over de grootste schrik heen waren.

Kreeg ik vanavond een heel emotioneel mailtje, hoe erg ze het vonden dat ik weg ging. De relatie met mijn broer is niet geweldig, dat knaagt ook mee. Mijn moeder vertelde me dat ze nu niemand meer over had.... :cry:

Ik zat echt met de tranen in mijn ogen te lezen. Ik had wel zoiets verwacht, maar zo'n emotionele ontlading....
Mijn vader smeekte me om mijn plannen nog eens te overwegen, en maar niet weg te gaan...

Maar goed, ik denk dat het gevoel nog moet groeien. En dat ze er uiteindelijk wel overheen komen.

Maar ben wel een beetje in mineurstemming. :|
 
Hey Bart,

Zoals je al zei "het gevoel moet groeien". Je ouders moeten echt aan het idee wennen.
Gelukkig dat je het er met hen wel over kunt hebben, toch?
Denk goed aan wat jij wilt en vertel hen ook waarom (maar ik neem aan dat je dat al hebt gedaan).
Ik weet zeker dat ze dan zullen inzien dat jij gelukkig bent met de beslissingen die je hebt genomen en die je nog zult nemen. Dan zullen zij vast ook gelukkig voor jou zijn. Hoe ver je ook van hen vandaan bent, je bent (door de goede relatie) toch dichtbij.

Heel veel sterkte.

Mel
 
Hoi
bovenstaande enigermate gelezen en een gedachte  vanuit de psychologie:
Mensen proberen hun eigen keuzes te rechtvaardigen. Als mensen heel positief zouden reageren op het idee emigreren dan zouden ze bij henzelf kunnen gaan denken dat ze dan zelf ook misschien wel wat anders zouden willen. Door de terughoudende instelling en alle nadelen te benoemen rechtvaardigen ze hun eigen keuze om in Nederland te blijven.

Natuurlijk is het prettig dat mensen blij voor jou keuze kunnen zijn en "buiten zichzelf" om kunnen redeneren. Het kan alleen soms makkelijker voor je je familie en vrienden te begrijpen dat mensen negatief/terughoudend reageren om daaarmee hun eigen keuze te rechtvaardigen.

Wij doen het zelf ook maar dan naar het rechtvaardigen van je eigen keuze "om te gaan emigreren"
Dit is ook prima, het gaat er alleen om dat je soms meer begrip hebt voor de ander door de beweegredenen van die ander te bekijken.

Ach...lastig uitleggen...maar misschien heeft iemand er iets aan.
Ingrid
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top