Hebben jullie ook zo'n last van negatieve reacties over jullie plannen voor Oz?

Hiya Bart

Het is inderdaad moeilijk.....mijn ouders zijn er nu na een jaar of 10 inmiddels wel aan gewend :) :-D. Het is ook iets waar jij al heel lang mee in je hoofd loopt en enthousiast over bent. Er staat van alles nieuws op je te wachten maar voor de "achterblijvers" (klinkt zo gezellig :)) is het soms best een zware kluif. Iemand die ze lief hebben besluit om hen te "verlaten" althans zo voelt dat misschien. Geef ze gewoon tijd, praat er over en hopelijk verdwijnt dat hele rauwe gevoel snel en maakt het plaats voor meer nieuwsgierigheid en interesse van hun kant.

Sterkte in ieder geval!, hey het zou wat zijn als ze het niet erg vonden....... :up:

Syl
 
Het gevoel zal zeker moeten groeien bij je ouders. Betrek ze bij het hele emigratie proces en hou ze op de hoogte van de ontwikkelingen. Het klinkt misschien heel hard, maar denk uiteindelijk aan jezelf, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk een ander doet het niet voor je. Tis en blijft niet makkelijk om je familie achter te laten, maar ook je ouders zullen zich er uiteindelijk bij neer leggen. Sterkte Bart.

Groetjes Sander :up:
 
[quote author=Bartman link=topic=3274.msg44658#msg44658 date=1138044045]
Maar goed, ik denk dat het gevoel nog moet groeien. En dat ze er uiteindelijk wel overheen komen.

Maar ben wel een beetje in mineurstemming. :|
[/quote]
Hoi Bart,
Jammer dat het nu zo gaat, maar het wordt wel beter, nu zijn ze in de 'emotional blackmail' fase.  Zoals Syl zegt ze laten in ieder geval tonen dat ze van je houden.

In 93 moest ik mijn ouders vertellen dat ik naar Nederland ging, ik was echt bang dat ze heel negatief zouden zijn, OK Nederland is niet zo ver weg maar mijn moeder was nooit in het buitenland of een vliegtuig geweest.  Natuurlijk was ze eerst emotioneel enz, maar uiteindelijk was ze heel blij voor mij.  Er ging een hele wereld voor haar open, ze is alleen in het vliegtuig gestapt en op bezoek geweest, sindsdien ook naar andere landen op vakantie.
Toen in 2000 is mijn broer naar Australie geemigreerd, dat was natuurlijk moeilijker, ineens waren alle twee kinderen weg.  Maar nu zijn ze 2 keer in Australie geweest, en ze vinden het geweldig daar.
Mijn moeder vind het wel moeilijk nu omdat er 2 kleinkinderen zijn sinds vorig jaar (1 hier in NL en 1 in Oz), de kleinkind in Oz heeft ze (en ik ook natuurlijk) nog niet gezien, maar over 3 maanden komt mijn broer naar Schotland en NL.   Daan vertel ik mijn ouders dat wij ook van plan zijn om naar Australie te gaan, ze zullen denk ik in het begin wel niet gelukkig zijn, maar ze zullen ook blij zijn voor ons.

Wat ik gemerkt heb over de jaren is dat de familiebanden niet verminderen, ze worden vind ik juist sterker, we nemen veel moeite om elkaar te bellen/mailen enz.  En als we elkaar zien is het echt 'quality time', we zijn samen in hetzelfde huis voor soms weken, dat is heel intiem en zeker niet iets wat ik meegemaakt zou hebben als ik in de buurt van mijn ouders was blijven wonen.

In ieder geval sterkte de komende tijd met je ouders en broer.

Groeten,
Susan
 
Bedankt voor alle positieve opstekers! :up:

Jullie hebben duidelijk al met dit bijltje gehakt, want die "emotional blackmail" was de spijker op zijn kop.

Ik heb heb gisteravond een lange brief terug gestuurd (wij zijn geen van allen echte praters), en het antwoord wat ze me daarnet gaven was van een stuk luchthartiger snit. Het draait dus de goede kant op.

Ook is er al direct een toenadering tussen mijn broer en mijn ouders gekomen (zij hebben mij nieuws persoonlijk aan hem verteld), dat is ook positief.

Ik geloof er ook in, dat afstanden een band creeeren. Je band wordt door de afstand zelfs sterker. Ik was altijd een vrije jongen, maar merk nu dat ik mijn ouders wel ga missen.

Bart
 
Hiya Bart!

In ieder geval een stap in de goed richting toch? Great stuff Ook geweldig dat die band tussen je broer en je ouders weer een beetje aangehaald is. :up:

Wat ik gemerkt heb over de jaren is dat de familiebanden niet verminderen, ze worden vind ik juist sterker, we nemen veel moeite om elkaar te bellen/mailen enz.  En als we elkaar zien is het echt 'quality time', we zijn samen in hetzelfde huis voor soms weken, dat is heel intiem en zeker niet iets wat ik meegemaakt zou hebben als ik in de buurt van mijn ouders was blijven wonen
Click to expand...
So true, hier ook inderdaad....ik heb ook het gevoel dat de band die wij nu hebben veel "closer" is. Ik spreek mijn ouders heel regelmatig en we mailen af en aan. Het is wel jammer dat we niet af en toe langs kunnen schieten maar er is toch iets speciaals voor in de plaats gekomen.

Duurt soms even maar komt allemaal goed :up:
 
Hee Bart Gozer, ik lees dat het Hoge Woord er eindelijk uit is (we waren even uit de roulatie) naar dat het niet zo goed gevallen is. Je hoopt natuurlijk dat ze de vlag uithangen nu je weggaat - uhh nou ja dat ook weer niet.

Mijn ouders waren in eerste instantie super positief, hoewel het dan helpt als je aangeeft dat je plannen vooralsnog niet permanent zijn. In tweede instantie is het woordje vooralsnog wel gaan knagen, en gaf mijn moeder bezorgd aan dat ze wel hoopt dat we weer terug komen.

Zo zal het altijd zijn. Je hebt een eerste reactie, maar na wat tijd om de verschillende consequenties - zowel de positieve als de negatieve - in te laten zinken krijg je vervolg op die reacties. Leuk, dan komen we zeker bij je langs. Super, dit is toch de kans van je leven. Maar, hoe moet dat dan als je de vrouw-van-je-leven tegenkomt, of als je vader wordt van hun eerste kleinkind... of als er iemand - daar of hier - ziek wordt? Is ook te verwachten, dat een zo ingrijpend besluit tot stevige reacties kan leiden...
 
Vandaag belde de jongste zus van mijn man(zij is altijd bezorgt over hem),bijgepraat en ja,het hoge Oz woord kwam er ook uit.
Leslie,mijn man,zei dat we ons eerst gingen orienteren en zij antwoord of we wel wisten hoe duur oa de huizen er wel niet waren?!
Maar goed,zo'n reactie hadden we wel verwacht,nu kunnen ze eraan wennen.
 
:-D ja, terwijl de huizenprijzen veel lager zijn  :-D

Maar toch jammer dat je geen reactie krijg als: "wat geweldig dat jullie dit gaan ondernemen!"
 
[quote author=Joep link=topic=3274.msg46493#msg46493 date=1139085951]
Maar toch jammer dat je geen reactie krijg als: "wat geweldig dat jullie dit gaan ondernemen!"
[/quote]

Ontkenning en gevoel van "verlies"! Daar krijgt de meerderheid op dit Forum mee te maken.

Rene
 
Inderdaad, Rene heeft gelijk...zo reageren de meesten in mijn familie ook....begrijpelijk, ze hebben het gevoel dat ze je verliezen én ze hadden wss een ander idee van jullie toekomst allemaal samen! Niet makkelijk en het geeft me een ENORM schuldgevoel....ma ja, ik zou zoooo graag deze droom verwezenlijken en moet ik dan maar hier blijven, omdat de rest dat wil én het makkelijker is?

Trust me, we steunen elkaar hier op het forum, want het is voor ons allemaal érg moeilijk...

Sara
 
Vandaag hadden we familie etentje en de rest vd familie op de hoogte gebracht.
Nou,iedereen was heel positief!Leslie's oudste zus was zelfs jaloers!
Een nicht zei:we hebben er een vakantie adres bij!

Voel me toch wel opgelucht nu ze het weten.
 
cathy en ik hebben afgelopen weekend mijn ouders ingelicht over onze plannen. Mijn zus is bijna 3 jaar geleden al richting Brisbane vertrokken en nu willen wij ook. De reactie's zijn over het algemeen van: je weet niet wat je je kinderen aandoet en we zien je nooit meer etc., het was verschrikkelijk om mijn ouders dit te moeten vertellen maar hoe eerder ze dit weten hoe beter. Cathy's ouders hebben er minder moeite mee of laten dat in elk geval niet blijken. Slechts een enkeling is enthousiast maar ik laat mn droom niet door die andere schieten hoor, ik wil al 10 jaar naar OZ verhuizen en nu hebben we de mogelijkheid.
Mijn advies aan iedereen : denk aan jezelf want als de familie/vrienden eraan gewend zijn roepen ze trots dat ze vrienden of familie in OZ hebben.
Wij zijn ook getrouwd in Sydney in 1995 en dat vond ook niemand (lees ouders) leuk maar nu vertellen ze trots dat wij daar getrouwd zijn. dus........vertel het en laat je niet weerhouden door negatieve reacties
 
Bij ons in de familie wordt het onderwerp 'emigratie' in combinatie met 'Australië' zorgvuldig gemeden sinds wij iedereen hebben geïnformeerd over onze plannen. Hoewel dat nog wel een jaar of vijf kan duren, is het wat mij betreft een uitgemaakte zaak: we gáán. Maar vooral m'n vader werd nogal furieus, hij meent het alleenrecht op die ervaring te hebben en hij vindt dat zijn ervaring daarin als algemeen vaststaand feit geldt. Hij is in 1960 met zijn ouders daarheen gegaan en in 1974 teruggekomen. De economische omstandigheden zijn wat hem betreft in 45 jaar niet veranderd dus vindt hij het een slecht idee.
 
ach je moet het zo zien je ouders zien je nog steeds als hun kleine jonge/meid hoe oud je zelf ook bent...
 
Ok gewoon een vraagje..
Bij wie hebben de ouders/schoonfamilie ook veel problemen met dat je zo ver weg gaat wonen???

Mijn ouders zijn vooral degene die er allebei moeite mee hebben
Schoonfamilie op het eerste oog niet , maar komt vooral omdat bart al eerder in australie is geweest voor langere tijd..

Mijn ouders willen het liefste een handtekeningen en spandoeken actie houden om ons hier te houden haha..

Maakt het natuurlijk niet makkelijker..
Maar ik denk dat het wel minder zal gaan worden...
Maar vroeg me dus af wie dit nog meer had??
 
Mijn ouders staan er ook niet om te springen..
But hey; I'm just following my dream!
Wat dus inhoudt dat ik lekker alvast wat aanrommel en ze later in zal lichten als een en ander er wat definitiever uit gaat zien
Gr,
Babette
 
Mijn schoon moeder kan wel janken. Mijn ouders zijn niet blij maar in tegenstelling tot mijn schoonmoeder wel bereid een keer (of vaker als de financieen het toelaten) over te komen. De ouders zijn voor ons het moeilijkste punt in de emigratie. We hebben wel de instelling dat we niet kunnen wachten tot ze overlijden, hopelijk worden ze 100 en dan kunnen we niet meer weg. Met behulp van internet en een webcam moet het contact blijven bestaan.
 
[quote author=Yoog link=topic=4455.msg55707#msg55707 date=1144779807]
Met behulp van internet en een webcam moet het contact blijven bestaan.
[/quote]


Zo is dat Yoog,

Vroeger had je alleen een pen en kon je weken wachten voordat de brief met antwoord terug kreeg, ( als ze onmiddelijk terugschreven ).
In die tijd was emigreren echt afscheid nemen.

Nu met al die cams , mails, vervoer valt het allemaal wel mee.
Het enige wat je niet kunt is je ouders, broer(s) , zus(sen) en vrienden de nodige hugs geven.
En samen met je vrienden een pilsje drinken.

Zitten ze goed bij cash dan komen ze wel naar dit mooie Australie met prachtige natuur.

Gr,

Jack :evil:
 
Hee Krakertje,

kom ik je op dit draadje weer tegen. :)

Ik zou een hele pagina vol kunnen schrijven, lees klagen, over familie,
maar dat heb ik al eens op een andere pagina ergens op het forum gedaan, dus je krijgt de beknopte, maar wel up todate versie.  :evil:

Mijn familie heeft het idee dat ik me in het verderf stort als we naar Oz verhuizen,niet te vergeten wat we hen wel niet aandoen als we gaan. Veel  :cry: dus

Ze hebben onlangs bij een bekende een verhaal gehoord van iemand die naar Oz was gegaan, het niet lukte zijn bedrijf daar op te starten en berooid weer terug kwam.
Oz is nu bij voorbaat al off limits. Maar laten wij nu net al enkele maandjes bezig zijn om daar heen te emigreren. Toen we dat dus gingen vertellen kwam de hele ellende over ons heen.

Kort door de bocht moesten we maar hier blijven.
Sinds onze mededeling is er een soort van radiostilte met thuis, maar ja, onder sommige gelegenheden zoals verjaardagen kom je niet uit.
Dus afgelopen zaterdag vroeg pa of ik er eens over wilde praten. Oké, wil ik wel,
maar volgens mij bedoeld ie overhalen.
:blahblah:
Helaas, mijn plan staat vast. Wij gaan.

Maar wel beroerd zo, mijn relatie met thuis is altijd goed geweest en heeft nu een flinke deuk opgelopen  :angry1:
Ze zijn thuis niet zo wereldwijs (hebben zelfs nog nooit gevlogen) en menen nog altijd dat je dagen moet reizen om in Oz te komen.

Time will tell hoe het afloopt.

Gelukkig was Dick`s familie een stuk positiever. En onze vrienden, de schatten, die verwacht ik al heel snel. :bis:

Groetjes, Jess
:lol:
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top