Lastavaza Bosses

[DJB]

Tijd voor een update.
Inmiddels IELTS Academic scores binnen.
Helaas niet gehaald: L 8.5, R 7.5, W 6, S 6.5
Met meer oefenen in praten en vocabulaire heb ik er vertrouwen in dat een vervolgtest gaat lukken.
Die vervolgtest is nog niet geboekt..
De twijfel heeft weer eens toegeslagen. Door de corona komt het heel concreet dichtbij dat je in sommige situaties van familie afgesneden bent. Gaat me dat echt lukken? Natuurlijk hebben we ons deze vragen allemaal van te voren gesteld, heel vaak zelfs. Maar nu we zo concreet bezig zijn en er een kans bestaat dat het echt wel eens zou kunnen lukken, voel je echt wat je achter gaat laten.
We denken daar verschillend over. Ik heb een hechte band met familie, wat voor mr b anders is. Wat hem betreft dienen we morgen het hele pakketje in en stappen we zsm op het vliegtuig
Hoe we deze knoop door gaan hakken? Dat weet ik nog even niet!

 

[afterbang]

Twijfels zijn onderdeel van het proces, wellicht is het goed om gewoon even blik op oneindig te zetten en door te gaan waarmee je bezig bent. Je kunt altijd en overal stoppen in het proces. Maar soms kan het goed zijn om even 1 ding tegelijk te doen. En niet aan het grote plaatje te denken.
Tennis speel je ook punt voor punt, je denkt in de eerste game nog niet aan een eventuele tie-break in de 5e set anders wordt je gek

Ga voor de IELTS. Als dat achter de rug is zie je wel weer.

Bedenk dat dit moment in historie een soort van eens in de 100 jaar event is, en denk dat de eerstvolgende keer dat een Chinees een vleermuis eet en ziek wordt de respons iets daadkrachtiger zal zijn gok ik

 

[Emulate]

Aw, f**ck. Ik snap dat je op herhaling moet, maar IELTS is zo'n grote barriere voor velen. Er zijn er hier die hardnekkig doorgingen en er na 3 keer nog niet waren. Vergeef me als dit al besproken is en ik het niet meer weet, maar de PTE boekt door de bank genomen veel betere resultaten, mensen die IELTS falen, halen PTE wel. That is, als je beroepskwalificerende instelling PTE toelaat. Even uitzoeken dus.

Book an English Test or Find a Secure Pearson Test Centre

Achieve your dreams with the Pearson Test of English. It's the leading computer-based English test for UK study visas and immigration. | Pearson

www.pearson.com

Heimwee en twijfel over vermoede/verwachte heimwee moet je ALTIJD serieus nemen. Er zijn op deze site voldoende mensen, soms na herhaalde pogingen, die uiteindelijk voorgoed zijn teruggekeerd naar NL. Heimwee, if untreated, kan een festering wound worden en gevolgen hebben voor je mentale en fysieke gezondheid, en laten we het niet eens hebben over de financiele gevolgen van op en neer reizen en meubels verschepen. Hoewel je het nu misschien verwacht van jouzelf, het zou je kunnen verbazen als niet jij, maar je partner of een kind terug wil. Kortom, je kunt er niks van zeggen wie of wat, en of er iemand wel last van krijgt. Maar het is altijd detrimental en vergt actie. Ik zit even te zoeken naar de naam van degene die dit proces heeft doorgemaakt, terug is gegaan naar NL en daar ook niet meer kon aarden, dus uiteindelijk een tweede keer is afgereisd naar OZ, en nu in Perth eindelijk wel goed geland is. Was jij dat niet, @FOL ? Enfin, lees @FOL zijn lastavaza maar eens.

LaStaVa FOL... OMG, RLY? RLY!

Ok, het is zover, de officiële basis is gelegd. Een gesprek gehad met een immigratiebureau en die vertelde ons dat we de diverse keuzes hadden, omdat mijn lieftallige vriendin het vrijwilligerswerk `Social work` doet (is geen echt vrijwilligerswerk, maar daar plaag ik haar altijd mee, omdat het...

xpdite.net

Wie de sprong desondanks waagt en wie niet, verschilt volkomen per persoon. Er zijn er hier meer die het proces hebben afgebroken om die reden, maar dat zullen we nooit weten omdat die met stille trom van het forum verdwijnen. Het moet maar net in je natuur zitten om over de berg risico's heen te springen en het te doen ongeacht faalkansen. Dat is sommigen wel en anderen niet gegeven. Blijf erover praten, over alle details, ins and outs, totdat je het gevoel hebt dat ongeacht welk risico je wel/niet neemt, voor jou een besluit is waar je achter staat. En falen mag altijd.

 

[Beebmeep]

En falen mag altijd.

Ik zou het niet eens falen noemen. Ook al neem je de sprong en lukt het om wat voor reden dan ook niet om hier te (willen) blijven, dan blijft het nog altijd een heel bijzondere, leervolle ervaring die niemand je kan afnemen.

Ik denk overigens wel dat het goed is om een plan B en eventueel een plan C te hebben. Als vangnet. Ik herinner me wat angstmomenten toen ik nog in Nederland was: "Wat als het niet lukt om aan een visum te komen?", "Wat als het me daar niet lukt om aan werk te komen?"
Ik richtte me zoveel op Australië, dat ik bang was in een gat te vallen, mocht het niet lukken. Mijn plan B was om dan sowieso naar ander werk te zoeken, waarbij verhuizen (wel binnen Nederland dan) absoluut een optie bleef. Zowel mijn vader als een aantal goede vriendinnen hadden aangegeven, dat mocht het niet lukken, ik altijd een adres had waar ik terecht kon. Dat was ook wel fijn.

Maar voor de rest, goed overleggen en open zijn voor elkaars gevoelens en meningen.

 

[BobtheCactus]

Ik snap je heel goed over dat heimwee gedeelte! Wij struggelen daar ook mee, al zijn we er nog niet eens dichtbij. Het is iets wat al wel vanaf het begin meetelt. Ik twijfel zelf wat minder over familie (ik heb alleen een zus in Latijns Amerika en een moeder met een partner en zijn familie). Maar mijn vriend heeft meerdere broers/zussen inclusief kids en moeder (alleen).

Wat bij ons helpt is een 'perfect' scenario uitdenken en daar zo dicht mogelijk bij in de buurt te komen straks. Als je daar nu al over nadenkt kun je daar misschien straks wat meer mee. Klinkt heel vaag maar wij hebben bijvoorbeeld dit voor ogen: het LIEFST, dus in een perfect scenario voor ons, zouden we (zeker in het begin) 2 keer per jaar naar NL vliegen voor enkele weken/maanden. Bijvoorbeeld 4 maanden Australie, 2 maanden NL, 5 maanden Aus, 1 maand NL. Ik noem maar wat. Best wel raar eigenlijk, en heel lastig maar door er nu al over na te denken hoop ik dat we samen iets kunnen bedenken waardoor dit mogelijk is, hoe we ons daar op kunnen voorbereiden en wat uiteraard kan binnen de regels van een visum en welk visum.

Met kinderen is dat natuurlijk lastiger, maar misschien kunnen jullie voor jullie situatie ook wel zoiets uitdenken wat zou werken om de heimwee te verminderen?

Plus, ik denk nooit 'als het lukt dan is het forever'. We zien het wel. Je weet niet hoe het loopt en al zou het voor een paar jaar zijn en bedenken we ons dan, ook prima.

 

[afterbang]

Ik wil het niet bagatelliseren, heimwee, maar je kunt niet weten hoe dat uit gaat pakken. Als je hier komt heb je wellicht zoveel indrukken en nieuwe dingen dat je helemaal geen tijd hebt om over NL na te denken

Ik heb nooit heimwee gehad, helemaal niets. Is het hier altijd makkelijk: Nee. Het maken van vrienden is en blijft een dingetje, zeker als je na 4 jaar weer 1500km verhuisd zoals wij deden. Heb daar geen spijt van maar het maakt het hele vrienden stuk niet makkelijker. Maar ook geen heimwee naar NL nu, en ook niet naar Canberra. Ik kijk vooral naar het nu en naar de toekomst. Eigenlijk nooit naar het verleden. Het is al lastig genoeg om het Nu en de Toekomst te beïnvloeden. Het verleden veranderen of terug halen is echt wel onmogelijk

 

[Tim911]

Ik was vooraf ook erg bang om heimwee te hebben en zei tegen mezelf dat de stap niet voor altijd is. Ik kan altijd nog terug als het zou moeten, ik ben dan ook de persoon die heimwee kreeg op vakanties buiten Nederland.. Ook ik heb een hechte familieband en vond het best lastig om afscheid te nemen. Het is echter echt een koe in zijn kont kijken. Toen ik hier 2 jaar zat heb ik even een moeilijke maand gehad met heimwee en een onplezierig gevoel, maar dat was tijdelijk en verdween nog sneller dan dat het kwam. Je bent gewoon veel te druk met het opbouwen van het leven hier en genieten van wat de nieuwe omgeving te bieden heeft dan stilstaan en terugdenken aan het oude. Ik zit hier nu 3 jaar en zou echt niet meer terug willen naar NL, dit land is relaxer, mooier, minder gehaast en veel beter weer. En met skype, whatsapp en FaceTime blijf je evengoed in contact met naasten, voor mij is het op deze manier prima te doen. Ik zou er vooraf niet teveel over nadenken, je zult merken dat het allemaal best meevalt als je hier eenmaal bent.

 

[Lamarck]

Ik zou het niet eens falen noemen. Ook al neem je de sprong en lukt het om wat voor reden dan ook niet om hier te (willen) blijven, dan blijft het nog altijd een heel bijzondere, leervolle ervaring die niemand je kan afnemen.

Mee eens. Vliegtuigen gaan twee kanten op. Wij zijn gegaan met in ons achterhoofd de optie dat als 1 van ons echt niet kon aarden hier, dat we dan allemaal terug zouden gaan. Een ervaring rijker (al is het waarschijnlijk wel een dure ervaring). Op die manier is er geen schuldgevoel of frictie als iemand hier echt ongelukkig is, maar het geeft ook meer ruimte om de sprong te wagen als je niet 100% zeker bent.

Zelf had ik de meeste twijfels in de week voor vertrek. Maar toen was ik moe en gestresst, dus hield mezelf voor dat ik er goed over nagedacht had toen ik niet gestresst was, en toen vond dat we wel wilden gaan. Op zo'n moment moet je een beetje op jezelf vertrouwen dat je wist wat je deed toen je nog normaal kon denken :-D .

De voordelen zie je van te voren, maar als je hier eenmaal zit dan worden die al gauw normaal en het risico is dat je dan vooral de nadelen voelt. Dus vlak die niet uit. Degene die je aan ziet komen, kun je van te voren alvast proberen te verminderen. Bv het missen van familie kun je wat verminderen door af te spreken dat je elkaar regelmatig gaat zien via skype. Wij hadden al wat oefengesprekjes gedaan met skype, zodat we zeker wisten dat het zou werken. En we hadden geld apart gezet voor de vlucht terug, voor het geval dat. Vooraf plannen maken om terug naar Nl te vliegen is ook zoiets, al zou ik twee keer per jaar, samen drie maanden per jaar, wel veel vinden. Je moet jezelf ook genoeg tijd en ruimte geven om hier te settelen, en niet steeds overal 'eventjes' te zijn.

Ik ben intussen vier keer terug naar nederland geweest. De eerste keer was 2 jaar na vertrek, en dat was ook wel een goed moment om de balans op te maken. Eigenlijk was het heel simpel: als we weer terug in Oz zijn, voelt het dan fijn om weer thuis te zijn of hadden we liever in Nl gebleven?

Wat ook veel scheelde is dat mijn ouders al snel op visite kwamen en die vinden het hier ook heel leuk. Het blijft elke keer moeilijk om ze weer gedag te zeggen op het vliegveld, maar tegelijkertijd hebben we een heel ander soort relatie nu. Ze wonen (woonden) dan een paar maanden bij ons in huis en dat is echt anders dan af en toe bij elkaar op de koffie.

Maar je weet het eigenlijk ook nooit 100% zeker. Vaak zijn die dingen 45-55. Dan kun je lijstjes maken met pro's en cons en die afwegen en het tig keer doorpraten maar eigenlijk kies je uiteindelijk op gevoel. En of het in Oz of Nl beter is, hangt heel erg af van hoe je zelf in elkaar zit. Voor mij werkt dit land beter. Het is zeker niet perfect, er is vanalles wat ik graag anders zou zien, maar alles bij elkaar voel ik me als persoon hier beter, en de rest van ons gezin ook.

We wonen hier nu bijna negen jaar en ik zie ons niet meer teruggaan.

 

[Red dust]

Ik ben het wel eens met @Lamarck : zo vaak terug gaan en voor zo'n lange tijd maakt het lastiger om te settelen. Dan hang je altijd in gedachten tussen twee landen in. Wij zijn ook na 2 jaar voor het eerst teruggegaan en pas 4 jaar later voor de 2e keer (hoewel partner iets vaker vanwege klantbezoeken in NL). Dat heeft voor ons gewerkt. Ik wilde mezelf te tijd geven om te wennen voordat we weer naar NL op vakantie gingen (en zo'n bezoek aan NL is niet echt een vakantie). Na het eerste bezoek had ik het na een paar weken wel weer bekeken en wilde graag terug naar huis en dat was voor ons in Australia. Wij hebben ook allebei geen heimwee gehad. Mijn moeder is ook alleen en we sturen haar met regelmaat een ticket (voor Covid) om deze kant op te vliegen. Zo zien we elkaar iedere 6-9 maanden. Dat is een stuk goedkoper en handiger dan wij daarheen en dan blijft ze meestal 3-4 weken. Ik Skype iedere week een uurtje met haar en verder hebben we af en toe whats app contact of stuurt ze een email als er veel gebeurt aan haar kant. Ik merk wel dat onze contacten in NL flink zijn uitgedund na 7 jaar maar dat is een natuurlijk verloop en inmiddels via Meetups nu een leuke vriendenkring opgebouwd hier, maar dat moet je de tijd gunnen. Covid drukt je wel met de neus op de feiten dat je ver weg zit omdat we nu niet kunnen reizen, maar dat is nu eenmaal een feit en daar moet je je dan bij neerleggen. Een ingeënte moeder is dan wel een geruststelling want ik moet er niet aan denken dat er nu iets ernstigs gebeurd.