Ik heb destijds de IELTS Academic gedaan en wonder boven wonder in een keer gehaald met 8 en hoger op de verschillende onderdelen, maar dat was wellicht meer geluk dan wijsheid
Ik zou zeggen: kijk of the PTE ook mag en vergelijk ze waar mogelijk. En zou ook zeker naar de feedback hier op het forum luisteren!
Ik woon hier sinds 2009, dus mijn herinneringen aan het visumtraject zijn wat vervaagd, ik geloof dat ik er 1.5-2 jaar over gedaan heb. Mijn aanvraag was relatief simpel en heb ik daarom zonder bureau gedaan. Wel ben ik naar de emigratiebeurs geweest voor meer info, maar dat was ook omdat ik dit forum nog niet gevonden had. Voor mij gaf dat een duw in de goede richting: iemand van de Western Australia info stand vertelde me precies welke stappen (en in welke volgorde) ik moest nemen. Het proces zelf is veel info aanleveren en veel wachten.
In eerste instantie wist alleen mijn beste vriendin van mijn plannen. We zouden ook samen naar de emigratiebeurs, omdat zij interesse had om voor een aantal jaren naar Noorwegen te gaan. Dat zijn er ondertussen ook al bijna 10
In eerste instantie wilde ik mijn familie pas inlichten nadat ik het proces begonnen was en mijn kansen beter in kon schatten. Why rock the boat if you're not going to leave the harbour?
Het liep echter anders, doordat mijn moeder na een kort ziekbed kwam te overlijden. Behalve het intens verdriet, voelde ik me ook schuldig dat het gevoel van 'ik wil naar Australie' bleef. Ik heb dat een tijdje onderdrukt, totdat ik besloot het m'n vader te vertellen. Enthousiast was hij uiteraard niet, maar onder het motto "als jij denkt dat je dat moet doen, dan steun ik je" en we zijn samen naar de emigratiebeurs geweest. Dat was een eye-opener voor hem. Hij vond het boeiend, interessant en had meer vertrouwen in een positief resultaat dan dat ik zelf had
Afscheid nemen blijft het moeilijkst en de keren dat ik terug naar Nederland ben geweest, heb ik een paar dagen voor vertrek al (letterlijk) buikpijn om hem weer achter te laten. Gelukkig heeft hij m'n broer & co en wat andere familie en goede vrienden. Hij is hier een keer geweest en zou vorig jaar voor de 2e keer hierheen, maar ja, Covid... Hij vindt wat hij gezien heeft geweldig! En heel belangrijk voor mij: hij vertelde me, dat hij en m'n moeder (na mijn buitenlandse stage) altijd geweten hebben, dat ik zou emigreren. Het was alleen een kwestie van wanneer. Plus, na zijn bezoek, begreep hij mijn liefde voor Australie.
Qua andere familie en contacten: de familie wist het, maar we hadden het er nooit zo over. Mijn beste vriendin was dus op de hoogte en andere vrienden heb ik het later in het traject verteld (toen ik sponsorschap SA binnen had, omdat ik toen het idee had dat het niet echt mis meer kon gaan). Werk heb ik het zo laat mogelijk verteld. Gemiddeld genomen waren de reacties (heel) positief. Heb eigenlijk maar een paar negatieven gehad - "Is Nederland niet goed genoeg voor je?", "Waarom zou je weg willen?" - maar dat was van kennissen.
Contacten veranderen wel, maar dat is denk ik ook een natuurlijke gang van zaken. De goede contacten blijven, de rest verwateren wat of verdwijnen. Grappig is wel, dat ondanks dat ik met sommigen weinig contact heb, maar wanneer ik ze in Nederland weer tref voor lunch of een etentje, het is alsof ik ze vorige week nog sprak.
Oh, en wat
@Emulate &
@HardCore gezegd hebben: Plan B! Altijd goed om te hebben, zodat je niet in een gat valt mocht Australie om de een of andere reden niet door (kunnen) gaan.
