LaStavaZa Edireliro

Yuud said:
Heb je ze nooit in Dunolly gezien? Als je naar de binnen-wc gaat zit er vaak een hele grote boven je brrr en verder zit hun hele huis enzo vol met redbacks, huntsmans, scorpioenen echt alles kom je tegen :) vind t s nachts naar de wc gaan bij hun nooit heel ontspannen..
Click to expand...

Nou en of we een huntsmannetje hebben gezien in Dunolly! In de shed, met die enge kelder (ga ik echt niet naar beneden)! Dochter 1 gruwelde, dochter 2 moest hem even van dichterbij (zij het op veilige afstand) bekijken. Verschil moet er zijn hè :p. Ik bleef braaf in het midden. Gelukkig hebben ze ons op de wc nog niet verrast en hebben die andere beestjes zich verstopt. Getsie! Misschien kan een control bommetje op z'n tijd dan geen kwaad. Straks maar zorgen dat je 's nachts in je bedje mag blijven liggen;)
 
Edireliro said:
Nou en of we een huntsmannetje hebben gezien in Dunolly! In de shed, met die enge kelder (ga ik echt niet naar beneden)! Dochter 1 gruwelde, dochter 2 moest hem even van dichterbij (zij het op veilige afstand) bekijken. Verschil moet er zijn hè :p. Ik bleef braaf in het midden. Gelukkig hebben ze ons op de wc nog niet verrast en hebben die andere beestjes zich verstopt. Getsie! Misschien kan een control bommetje op z'n tijd dan geen kwaad. Straks maar zorgen dat je 's nachts in je bedje mag blijven liggen;)
Click to expand...

Haha toen ik voor t eerst daar kwam nam m'n man me in t donker mee naar die kelder om eigen gemaakte bier voorraad van z'n vader te laten zien. Vond t zo griezelig als uit n slechte film dacht echt kom ik daar wel levend uit haha
 
Yuud said:
Haha toen ik voor t eerst daar kwam nam m'n man me in t donker mee naar die kelder om eigen gemaakte bier voorraad van z'n vader te laten zien. Vond t zo griezelig als uit n slechte film dacht echt kom ik daar wel levend uit haha
Click to expand...

garry was heel galant en haalde zelf een fles eigengemaakte tomatenketchup uit die beruchte kelder :) :). Volgende keer alle charmes in de strijd, dan hoef je zelf nooooooooit meer naar beneden . Bye bye beestjes ;-)
 
1 JAAR NA DATO (vooruit + een paar dagen wegens gebrek aan tijd)!!!!

Ons 1e volle jaar zit erop en zoals ik in een andere post al had gezegd, hadden we geen mooiere afsluiting van ons life-changing 2013 kunnen hebben dan met het vuurwerk bij Sydney Harbour Bridge. Dat was een heel bijzonder en ook emotioneel moment.
Wat kan er in een jaar tijd veel gebeuren en veranderen.
Ik zou er pagina's over vol kunnen schrijven, maar daar ga ik jullie niet mee vermoeien. In onze Lastavaza staat al best veel en anders vallen we in herhalen. Boring :p!

Na dit 1e jaar hebben we de balans opgemaakt en we zijn allemaal ontzettend blij, dat het zo goed is gegaan. Dat we hier kansen hebben mogen krijgen die we in NL niet hadden (ook niet konden krijgen). Dat we ontzettend trots zijn op onze 2 dochters, die zich uiteindelijk moesten schikken naar de wens van papa en mama en alles achter moesten laten om met die 2 naar de andere kant van de wereld te gaan. Alle twijfels die we hadden over het emigreren met kinderen hebben zij persoonlijk naar het land der fabelen verwezen.
Ze hebben zich in enkele maanden weten in te burgeren op school, hebben nieuwe vriendjes gevonden, wisten hun nieuwe ervaringen een plaats te geven en kletsen en giebelen een jaar later in het Engels alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Petje af voor deze 2 dames!

En wij? Wij zijn enorm gelukkig dat we de stap hebben durven zetten om ons hart en gevoel te volgen. Een gevoel wat al jaren sluimerde en niet weg wilde gaan, hebben we om kunnen zetten in deze alles-veranderende stap.
We zijn ons er enorm van bewust dat onze emigratie tot nu toe op vrijwel bijna alle punten is gegaan zoals we alleen maar konden hopen. Een paar dipjes, maar over het algemeen vol met hoogtepunten.
Dit jaar zal heel anders gaan worden.
De grootste veranderingen zijn achter de rug nu we gesettled zijn.
Nu gaan we ons concentreren op het inrichten van ons (die paar meubels uit NL zijn nu echt aan vervanging toe) en op het opbouwen van een nieuw sociaal leven.
We hebben er zin in en hopen dat we nog heel veel jaren van dit geluk mogen genieten!

Wij wensen iedereen dit jaar net zoveel geluk met de stappen die ze gaan zetten. Of dat nu de start van de visum procedure is, alle voorbereidingen en de werkelijke stap, maakt niet uit.
Succes iedereen!

Tot de volgende keer!
 
Haha, je wordt al een OZ, "als ik tijd over heb..." uhuh... :p

Tijd heb je nooit over, die moet je maken :up:

Maar geniet er gewoon lekker van. Wij wachten hier wel in de piesregen op een zonnig berichtje... :oops:

:D
 
afterbang said:
Haha, je wordt al een OZ, "als ik tijd over heb..." uhuh... :p

Tijd heb je nooit over, die moet je maken :up:

Maar geniet er gewoon lekker van. Wij wachten hier wel in de piesregen op een zonnig berichtje... :oops:

:D
Click to expand...

Thanks mate (moet goed oefenen hè)!

Beloof dat ik je binnenkort weer op zal vrolijken. Misschien helpt het als ik vanaf hier al even naar jullie lach? :):):):):D
 
Edireliro said:
1 JAAR NA DATO (vooruit + een paar dagen wegens gebrek aan tijd)!!!!

Ons 1e volle jaar zit erop en zoals ik in een andere post al had gezegd, hadden we geen mooiere afsluiting van ons life-changing 2013 kunnen hebben dan met het vuurwerk bij Sydney Harbour Bridge. Dat was een heel bijzonder en ook emotioneel moment.
Wat kan er in een jaar tijd veel gebeuren en veranderen.
Ik zou er pagina's over vol kunnen schrijven, maar daar ga ik jullie niet mee vermoeien. In onze Lastavaza staat al best veel en anders vallen we in herhalen. Boring :p!

Na dit 1e jaar hebben we de balans opgemaakt en we zijn allemaal ontzettend blij, dat het zo goed is gegaan. Dat we hier kansen hebben mogen krijgen die we in NL niet hadden (ook niet konden krijgen). Dat we ontzettend trots zijn op onze 2 dochters, die zich uiteindelijk moesten schikken naar de wens van papa en mama en alles achter moesten laten om met die 2 naar de andere kant van de wereld te gaan. Alle twijfels die we hadden over het emigreren met kinderen hebben zij persoonlijk naar het land der fabelen verwezen.
Ze hebben zich in enkele maanden weten in te burgeren op school, hebben nieuwe vriendjes gevonden, wisten hun nieuwe ervaringen een plaats te geven en kletsen en giebelen een jaar later in het Engels alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Petje af voor deze 2 dames!

En wij? Wij zijn enorm gelukkig dat we de stap hebben durven zetten om ons hart en gevoel te volgen. Een gevoel wat al jaren sluimerde en niet weg wilde gaan, hebben we om kunnen zetten in deze alles-veranderende stap.
We zijn ons er enorm van bewust dat onze emigratie tot nu toe op vrijwel bijna alle punten is gegaan zoals we alleen maar konden hopen. Een paar dipjes, maar over het algemeen vol met hoogtepunten.
Dit jaar zal heel anders gaan worden.
De grootste veranderingen zijn achter de rug nu we gesettled zijn.
Nu gaan we ons concentreren op het inrichten van ons (die paar meubels uit NL zijn nu echt aan vervanging toe) en op het opbouwen van een nieuw sociaal leven.
We hebben er zin in en hopen dat we nog heel veel jaren van dit geluk mogen genieten!

Wij wensen iedereen dit jaar net zoveel geluk met de stappen die ze gaan zetten. Of dat nu de start van de visum procedure is, alle voorbereidingen en de werkelijke stap, maakt niet uit.
Succes iedereen!

Tot de volgende keer!
Click to expand...

Met de teller op 10 dagen, deze post van @Edireliro nog eens gelezen... Zo fijn...
Hoe gaat het met jullie?
 
Oh gosh, is het echt zo lang geleden dat ik fatsoenlijk onze Lastavaza heb ge-update? Dat had ik niet verwacht.
Het wordt echt hoog tijd dat ik eens ga zitten om in een niet al te lang, maar toch interessant verhaal te vertellen hoe het ons vergaat. Ik ga daar nog even over nadenken.

Ik wil alvast wel een belangrijk en bijzonder nieuwtje met jullie delen.
Gisteren, 6 mei, heeft onze oudste dochter bericht gekregen van de immigratie dienst dat haar aanvraag voor het Australian Citizenship is goedgekeurd!
Een dag voor haar 18e verjaardag, wat bijzonder!

Nu is het wachten op de uitnodiging voor de ceremonie en dan is ze officieel Australiër.
Haar Nederlandse nationaliteit verliest ze wel, omdat de ceremonie en dus de eed na haar 18e verjaardag plaats zal vinden.
Het feit dat de bevestigingsbrief voor haar 18e verjaardag op de deurmat is gevallen, maakt geen verschil voor de Nederlandse wetgeving. De ceremonie datum is bepalend, dus vandaar dat ze haar Nederlandse nationaliteit niet mag behouden. Als de ceremonie voor haar 18e zou plaatsvinden, zou dat wel het geval geweest zijn.
Nu heeft ze voor haar 18e nog geen 5 jaar in Australië gewoond, dus vandaar dat ze niet automatisch de NL nationaliteit behoud.
Jammer! Maar het is nu eenmaal zo, daar kunnen we niets aan veranderen.
Zelf heeft ze er geen problemen mee, want ze gaat toch niet terug naar Nederland zoals ze zelf zegt.
En dat is voor ons het belangrijkste!

Wat een bijzonder weekend!
 
Oké, onze Lastavaz van de laatste 2/3 jaar. Beloofd is beloofd, maar waar ga ik beginnen? Er is eigenlijk zoveel te vertellen, maar dat wordt een te lang verhaal, dus tijd voor wat highlights.


We hebben het in Bendigo nog steeds heel goed naar ons zin. Voorlopig geen reden om hier weg te gaan (tenzij er een superbaan in Adelaide vrijkomt ;-)).

Wat voor ons het belangrijkste is, is dat de meiden het zo goed doen. 11 en 13 toen we hier kwamen, nu (sinds vandaag) 18 en 15. Geen kleine meisjes meer, maar jonge dametjes die bezig zijn met het uitstippelen van hun Australische toekomst. Het is heel bijzonder om te zien hoe ze langzaamaan hun leven opbouwen in dit prachtige land ver weg van Nederland. De kinderen waren onze grootste zorg, maar ze hebben ons zelf bewezen hoe flexibel ze zijn. Vanzelfsprekend met ups en downs die het opbouwen van een nieuw leven en het vinden van nieuwe vriendjes met zich mee brengt, maar telkens worden ze weer sterker door wat ze tegenkomen.

Inmiddels heeft de oudste een baantje bij de lokale groenteboer en is de jongste op zoek naar een weekendbaantje. Dat valt niet mee. In Bendigo is de werkloosheid heel hoog, waardoor de meeste baantjes vaak naar volwassenen gaan. Maar de aanhouder wint, dus op een dag zal het lukken.

Op school doen ze het super. De oudste zit inmiddels in year 12 en vertrekt volgend jaar naar de universiteit in Melbourne. Dat was o.a. een reden om voor haar alvast het citizenship aan te vragen, omdat je anders geen recht hebt op HECS-HELP (studiefinanciering).

Iedere keer beseffen we weer hoe gelukkig en rijk we zijn, dat we de kans hebben gekregen om hierheen te gaan en een nieuw leven op te bouwen. We hebben kansen gekregen die we in NL niet konden waarmaken. We hebben in deze 4 jaar al meer gezien en gedaan dan in de laatste 10 jaar in NL. Prachtige plekken mogen ontdekken en nieuwe mensen leren kennen. Het kost tijd om vriendschappen te vormen, maar we zijn blij dat we inmiddels een paar leuke families hebben gevonden, met wie we regelmatig iets ondernemen. En soms, blijken je beste vrienden zo’n 6-7 uur verderop te wonen J.

Ook al bestaat ons leven hier, net als in NL, uit de dagelijkse dingen, we hebben nog nooit het gevoel gehad dat het saai of eentonig zou zijn. De sleur die we in Nederland af en toe ervaarden is hier nog ver te zoeken. Te divers, te veel om nog te ontdekken. Heerlijk! En zijn er eens dagen die niet zo lekker gaan, dan voelen we ons sterk genoeg om te relativeren, om ons heen te kijken en de schouders er weer onder te zetten.

Op dit moment zijn we nog steeds bezig met het renoveren van ons huis. Stap voor stap wordt het steeds meer “wij”. We zijn nu de keuken aan het vernieuwen. Ik kan niet wachten hoe het er straks uitziet. De volgende plannen liggen alweer klaar J.

Eind dit jaar gaan we met ons viertjes voor de 1e keer terug naar Nederland. We kijken er allemaal enorm naar uit om oud en nieuw met de familie te vieren en ouderwets te genieten van allerlei Hollandse dingen. 2 Weken en dan weer lekker terug naar hier.

Ongetwijfeld zijn er tig onderwerpen waar ik ook nog over zou kunnen schrijven, maar het komt erop neer, dat we geen seconde spijt hebben gehad van onze beslissing hierheen te gaan.

The future belongs to those, who believe in the beauty of their dreams! Ik sta er nog steeds achter.

Tot de volgende keer!
 
Wat fijn om te lezen! Het gaat gewoon lekker en dat klinkt nu terugkijkend simpel maar als je vertrekt weet je niet of je 'lekker in je vel' gaat zitten daar/hier.

En weer een voorbeeld waar ik lees dat de kids eigenlijk het meest eenvoudig(?) of wellicht als eerste(?) zich een nieuw Australisch leven aanmeten. Ik zie het xpdite uitje in Hoek van Holland of daar ergens nog voor me, jonge tieners en nu Australisch en klaar voor Uni!

Take care, als we een keer die kant opkomen toeteren we wel even :up:
 
Leuk de updates over het gewone leven!
Fijn dat iedereen gesetteld is en zelf Australiër is geworden!
 
afterbang said:
Wat fijn om te lezen! Het gaat gewoon lekker en dat klinkt nu terugkijkend simpel maar als je vertrekt weet je niet of je 'lekker in je vel' gaat zitten daar/hier.

En weer een voorbeeld waar ik lees dat de kids eigenlijk het meest eenvoudig(?) of wellicht als eerste(?) zich een nieuw Australisch leven aanmeten. Ik zie het xpdite uitje in Hoek van Holland of daar ergens nog voor me, jonge tieners en nu Australisch en klaar voor Uni!

Take care, als we een keer die kant opkomen toeteren we wel even :up:
Click to expand...

Good memory Afterbang! Ze waren nog zo klein nu we terug kijken. Maar inderdaad, de kids passen ze zich op hun eigen tempo heel goed aan en zijn nu meer Aussie dan wij ooit zullen zijn.
Hoe ze dat doen is prachtig om te zien en om ze daarin te begeleiden is een grote uitdaging, maar tegelijkertijd ook een periode om voor altijd te koesteren.

Wij realiseren ons dat we geluk hebben gehad dat de puzzelstukjes zo op hun plek gevallen zijn. Dat het niet altijd vanzelfsprekend is, dus ja....we voelen ons telkens weer "rijk" dat we deze kansen hebben mogen krijgen.

Tegen de tijd dat je bij Bendigo bent, ben je al een paar uur onderweg. Tijd voor koffie! Dus ben je in de buurt......altijd welkom:)
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top