LaStaVaZa Gunther & Katrijn

Gefeliciteerd.
Hoe was de eerste werkdag?
Is het casual of contract? Meestal is het via recruiters toch contract?
 
Ook hier dan nog gefeliciteerd! Toch weer een milestone, me dunkt!

Begrijp dat je hier niet elke week wilt komen klagen dat het nog niet gaat zoals je zou willen. En ja, nu had je tijd om samen wat te doen, heb je geen geld. Straks werk wellicht je alletwee, heb je geld en weer geen tijd :p

Maar snap dat naast de financiele zorgen wel meespeelt dat je het land nog niet kent en je eerste indrukken dus niet zo positief zijn en je er weinig tegenover hebt staan. Velen hebben al één of meerdere goede herinneringen aan het land en dan heb je een soort van krediet waar je op kunt teren. Dat 'australia gevoel' krediet moeten jullie nog opbouwen eigenlijk.

Succes daarmee en we hopen dat je met iets meer financiele vrijheid je ook wat andere vrijheden krijgt!
 
  • Like
Reactions: kat
Deels balen, maar ook gefeliciteerd dus! Maar ach, hier gaat het ook niet zo soepel op de banenmarkt. En die lijsten zijn er toch niet voor niets, dus je kans komt vast nog wel!
 
  • Like
Reactions: kat
Lees net jullie LaStaVaZa; wat balen zeg dat het minder verloopt dan verwacht! Maar zoals anderen al opmerkten; ze hebben niet zomaar mensen nodig! In ieder geval zijn jullie al een hele stap verder gekomen!
Succes en hopelijk lezen we snel nieuwe (positieve) berichten!
 
  • Like
Reactions: kat
Gunther die heel de week werkt, soms ook in weekend
Ik die niks te doen heb, en geen directe hoop op een baan...
Geen geld om iets van het land te zien... Vroeger gingen we namelijk 3x per jaar op reis, nu kan dat allemaal niet meer...
Dus ik vraag mij af, is mijn leven er nu op vooruit gegaan in Oz??
Eerlijk gezegd: nee...
Of is dit een tijdelijke dip?
zucht...:(
 
Hmm. Vervelend zeg dat het niet voelt zoals je gehoopt had. Je bent er nu al een aardig tijdje en door omstandigheden loopt het toch niet helemaal zoals verwacht en gehoopt.

Het is niet iets wat ik voor ons helmaal uitsluit mochten we toch nog in ACT uitkomen. Dat het ook lastig is om opnieuw te starten, stappen terug te moeten doen of je niet gewenst te voelen. Hier in NL (of BE) heb je alles voor elkaar. Twee goede salarissen en een compleet ingericht leven zeg maar.

Wel zou voor ons 'het land ontdekken' zodra we daar aangekomen zijn wat minder urgent voelen als bij jullie aangezien we al veel gezien en gereisd hebben.

Ik denk dat je gevoel eigenlijk helemaal niet zo raar is, daarnaast zijn er misschien 'technieken' die je een beetje kunnen helpen. Niet aan baan helaas maar wel aan je gevoelens.

Volgens het Boeddhisme bijvoorbeeld wordt al het lijden in principe veroorzaakt door verlangens. Zodra je je verlangens onder controle hebt wordt het leven eenvoudiger. Ik weet het, het klinkt wellicht wat zweverig maar het is wel waar. Probeer in het 'nu' te leven, je verlangens te houden (dat zorgt dat je actie tot verbetering onderneemt) maar de verlangens niet je leven te laten beinvloeden. Accept the things you cannot change. Je kunt de feiten niet veranderen, wel de manier hoe je er over denkt. Ik weet het hoor makkelijk lullen voor mij hier op mijn eigen bank, in mijn eigen huis en vaste baan. Maar ik bedoel het goed ;) Want ik zou het zo gaaf vinden als het allemaal goed komt met jullie!

Geniet van het weer, het feit dat er geld binnen komt en andere 'simpele' dingen. Een mooi zonsondergang, een verfrissend regenbuitje enz. Het is een zware periode dat geloof ik 100% Maar stiekem heb je de 'way up' al ingezet denk ik ;) Ik hoop dat het ook zo gaat voelen! Hang in there! :up:
 
I couldn't agree more.
Prioriteiten stellen en problemen één voor één tackelen in plaats van je laten bedelven onder het machteloze gevoel van alle tegenslagen.

Overigens is je riante leventje ook niet gegarandeerd als je in deze contreien blijft.
Schoonpa: ontslagen
Buurman: non-actief en vervroegd pensioen
Kennis: 2x baan verloren
...
(ik bedoel maar)
 
Of zoals een goede vriendin tegen mij zei: "Kijk niet te ver vooruit, maar ga stap voor stap en dan komt het vanzelf goed".

Het is ook een kwestie van niet al te hoge verwachtingen hebben. Dat klinkt raar misschien, maar het bekende verhaal, dat niemand hier op je zit te wachten, dat je weer van vooraf aan moet beginnen e.d..
Het 'Australie gevoel' krediet, zoals Afterbang dat zo mooi zegt, dat jullie helaas nog niet op hebben kunnen bouwen en in het nu leven. Vind ik soms ook erg moeilijk, dus dank voor de wijze woorden, Afterbang :)

Vergelijk jezelf ook niet teveel met anderen die het 'beter' lijken te hebben. De een heeft snel(ler) een (goede) baan, de ander sneller een leuke(re) woning, etc.. Probeer tevreden te zijn met wat je hebt en onthou, dat jullie nog aan het opbouwen zijn en dat dat tijd kost.
De ervaring leert (in mijn omgeving althans), dat het de meesten ca. een half jaar kost om qua werk wat vastigheid te hebben. Let wel: zelf heb ik daarvoor naar Whyalla moeten verhuizen (400km bij Adelaide vandaan) en ik ken iemand die naar Bordertown verhuisd is. En niet om het een of ander: niet iedereen wil dat.

En de stap hier naartoe kost veel geld, dus wanneer je een baan hebt, is het voor de meesten vooral een kwestie van spaarpot spekken. Een kennis van mij zei destijds (ik zat net een paar maanden in Adelaide), dat je het eerste jaar van je emigratie verlies draait, tweede jaar draai je quite, derde jaar maak je 'winst'. Dat klopt vrij aardig.

Het ligt er natuurlijk ook aan wat je in NL/BE gewend was. Als je gewend was 3x per jaar op reis te gaan, mag je wellicht blij zijn, wanneer je dat hier 1x per jaar kunt. Zelf ben ik na bijna een jaar hier gezeten te hebben, met een stel meiden voor een week naar Kangaroo Island geweest. Heerlijk!
Tot die tijd waren het af en toe een dagtocht met kennissen of collega's. Ook een manier om wat van de directe omgeving van Adelaide te zien.

Dus wellicht daar wat op richten? Een dagje erop uit of wellicht een weekendje weg? Ik begrijp dat jullie graag wat meer van jullie nieuwe thuisland willen zien, maar realiseer je, dat ook Australiers zelf niet altijd veel van hun land zien. Ik ken genoeg mensen die elk jaar ver en relatief lang op vakantie kunnen. Ken ook genoeg mensen die nog nooit South Australia uitgeweest zijn.

Dus...

Ik snap de dip overigens. Er is daar een draadje over: wat te doen tijdens een dip
Richt je op de positieve dingen, stap voor stap, dan komt het goed!
 
Ik zat ook in een dip en mijn man zei dat je ook een beetje in een put valt na een emigratie. Je hebt veel en lange to do lijstjes voor je emigreert, iedereen wil je nog eens zien voor je gaat, zoveel te regelen... Dan kom je hier, weer druk, maar na een tijdje heb je je huis en weet je waar je wat moet halen... Ben je weer wat gesettelt. Geen lijstjes meer, geen bezoekjes meer. En als je dan ook geen werk hebt en je partner wel, val je wat in een gat. Moeilijk om uit te komen, maar het kan wel en het wordt beter.
Het blijft niet zoals het is. Bij mij gaat het ook al een paar weken veel beter, maar begrijp dat als je in een dipje zit, je toekomst niet zo rooskleurig lijkt.
 
Hé Kat!
Ik denk dat ik jouw Gunther een paar weken geleden heb ontmoet! Mijn vriend moest een praatje geven over zijn onderzoek in de universiteit van Adelaide. Kan dit kloppen?
Verder begrijp ik volledig hoe je je voelt! Alleen hebben wij gelukkig wat minder spaarcenten moeten opgebruiken om hier te geraken, mijn vriend kon namelijk onmiddellijk beginnen aan de universiteit. Wij zijn beiden geoloog en dachten dat hier veel werk te vinden was, maar inderdaad, de mijnen doen het op dit moment niet zo goed en ik heb ook het gevoel dat werk vinden hier niet zo gemakkelijk gaat.
Ik kan nu gelukkig een PhD beginnen aan de universiteit voor 3 jaar. Ik weet niet of zoiets een optie zou zijn voor jou? (Heb de thread niet helemaal gelezen, sorry!)
Het is niet gemakkelijk om thuis te zitten en niets te kunnen doen. Ook het winterweertje en de koude huizen doen er niet veel goed aan. Dan konden we evengoed in Belgie blijven! Kun je ergens vrijwilligerswerk gaan doen? Ik geef 1 uurtje in de week dansles in de lokale community center. Zo ben je ook weer eventjes bezig en leer je nieuwe mensen kennen die je eventueel in contact kunnen brengen met andere mensen, etc. Connecties!
Hopelijk geraak je uit je dipje!
 
Ha, grappig, ja Gunther is idd onlangs naar een praatje geweest van ene Stijn, geoloog uit Belgie.
Waar wonen jullie eigenlijk? in CBD?
Wij dachten idd dat het makkelijker ging zijn om werk te vinden, toch zeker voor een geoloog, maar neen dus :( Goed dat je een PhD kan beginnen! Neen dat is voor mij geen optie, ben ondertussen al zo'n 13 jaar van de unief weg (bio-ingenieur) en nooit in research gewerkt.
Ik doe al vrijwilligers werk sinds kort nadat ik hier ben gearriveerd, 1 dag per week in Cleland Wildlife Park.
Werder werk ik 'on call' in een Bottling Line fabriek, dozen plooien en vullen. Ongelooflijk boeiend o_O, quite depressing eigenlijk. Ze bellen je dan een uur voor een shift begint en dan moet je maar zorgen dat je klaarstaat. Tot hiertoe bellen ze maar 1 maal per week gemiddeld. En deze week ben ik 4 dagen mensen gaan tellen die tram op en afstappen, een survey voor gov. of transport. Ook niet echt uitdagend, een beetje van het ene stomme jobke naar het andere, en grootste deel van de tijd niks om handen. Dus wordt wel eens tijd voor een 'echte' job. Maar waar o waar vind ik die?? :confused:

Succes jullie hier allebei! :up:
 
Last edited:
Dankje Kat!

Ik duim dat jij ook een goeie job kan vinden! Welke optie heb je gevolgd als bio-ir? Ken je wat bedrijven die in jouw specialiteit werken?
Wij wonen in Kensington Gardens, zo'n 6 km ten oosten van de CBD.
 
Kan er helaas over meepraten, brrrrrr. Gaat hier helemaal niet makkelijk en de beste stuurlui staan aan wal...
 
Nu ik hier volop tussen de dozen en de rommel en chaos in huis zit, dacht ik dat het misschien we tijd is om ook es een einde aan onze LaStaVaZa te breien, zodat het verhaal rond geraakt. Heb het wel al laten vallen in andere mensen hun draadjes, maar dus nog niet in dat van ons…

Want wij keren dus ook terug naar Belgie. Niet geheel vrijwillig, maar omdat we geen andere oplossing zien. We zijn nu bijna 3 jaar in Australie, dus dan zou je toch wel mogen verwachten dat je op werkvlak een beetje gesettled geraakt. Maar dus niet. Het is een struggle geworden vanaf dag 1 en die is tot op heden niet gestopt. Gunther is geoloog, ik bio-ingenieur, maar geen van ons heeft ooit een job op enig niveau gevonden. We hebben vanalles gedaan, opdienen op trouwfeesten, aan de band staan in de fabriek, sample preparer in lab, enz. Steeds casual, en onzekere baantjes. Gunther is enkele malen van de ene dag op de andere op straat gezet, en dat zet je toch aan het denken. Er is een voortdurende financiele onzekerheid, waardoor het moeilijk wordt om leuke dingen te doen en echt te genieten van het leven hier. En 3 jaar voortdurend solliciteren wordt je uiteindelijk echt wel beu. Steeds het zelfde verhaal, heel veel applicants voor 1 job, en dan wordt er duidelijk de voorkeur gegeven aan mensen met locale ervaring. Als migrant sta je dan sowieso al een trapje lager. En als er mensen met 20 jaar ervaring beginnen te sollicteren voor junior baantjes, dan begrijp je dat de kans om het te halen wel heel klein wordt. Want er zijn momenteel heel veel mensen zonder baan, ook australiers zelf, en de concurrentie is immens. Na een tijd begin je dan ook aan jezelf te twijfelen.

Enfin, we zijn tot de conclusie gekomen dat we zo niet kunnen blijven voortdoen. Intussen hebben we een ‘gap’ van 3 jaar op onze CV, dus als we nog langer wachten hypothekeren we al onze kansen om nog ooit aan een serieuze job te komen. En eerlijk gezegd, we zien het hier ook niet echt gauw verbeteren. Naar mijn gevoel is Australie nog maar aan het begin van de weg bergaf, en ziet de toekomst er niet bepaald rooskleurig uit. The Lucky Country is het volgens mij al lang niet meer. En op het huidige politieke hoopje ongeregeld moeten we ook niet rekenen. Maar bon, dat is mijn persoonlijke mening, ik hoop van harte dat ik ongelijk heb…

Maar dus, we keren terug, en dat is ook niet van harte, want ik ben ooit uit Belgie weg gegaan omdat ik het er niet bepaald geweldig vond. Hoewel ik moet toegeven dat, door het vanop afstand te bekijken ook wel de goeie dingen heb ingezien die ik vroeger niet besefte.

Hoe dan ook, ik weet dat het sowieso lastig wordt. Om te beginnen moeten we, doordat project Australie al ons spaargeld er heeft doorgejaagd, bij mijn ouders logeren, en dan hopen dat we daar gauw werk vinden en dus weer op eigen benen kunnen staan. Op mijn 39ste is dat niet iets waar ik naar uit kijk.

Wat Mountains in haar verhaal schreef is eigenlijk echt wat het is: een rouwproces. Je moet de droom die je had begraven, en dat doet pijn en kost tijd om te verwerken. Hopelijk brengt tijd raad…
 
:(
Ik had je verhaal al in een ander draadje gelezen. Wat zal het een moeilijke beslissing geweest zijn om je droom op te moeten geven. Ik kan me voorstellen dat het inderdaad een soort van rouwproces is.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe met dit hele proces en de terugkeer naar Belgie.
 
  • Like
Reactions: kat
You must log in or register to reply here.
Back
Top