Verhaaltje dan maar weer?
Eén van de redenen om te verhuizen naar Australia was meer natuur dichterbij, en met natuur bedoelen we dan voor het gemak ook maar mountainbike gebieden
Op ruim twee uur rijden van Canberra ligt Thredbo, Australisch hoogste berg, Mt Kosciuszko, ligt naast het wintersport dorpje. En gelukkig zijn ze hier ook aan het omschakelen. Wintersport gebieden worden in de zomer mountainbike gebieden en wij MTB-ers mogen dan de lift gebruiken. Dat is even lekker! Na een 'kleine' donatie voor een liftpas mag je heel de dag met de lift omhoog en dan volgas weer naar beneden. Dat 'heel de dag' viel nog niet mee, in tegenstelling tot wat veel mensen denken wordt je van naar beneden rijden vreselijk moe. Downhill MTB is een beetje zoals motorcross. Je zit namelijk nooit op je zadel, dan verlies je de controle, je staat heel de tijd, klappen opvangend met je armen en benen terwijl je de ergste rotsblokken probeert te vermijden om niet lek te rijden (of erger) En na de zomer van 2016 hebben we niet veel meer gereden (druk met werk en ... emigreren!) Dus de algehele conditie is niet helemaal meer wat het geweest is, dus dat wordt weer meer trainen met de gewichten en dergelijke de komende tijd! We kwamen in Thredbo nog wat mensen tegen die we twee weken eerder bij de DownHill - wedstrijd in Canberra gesproken hadden, dus zo langzaamaan leer je wat mensen kennen.
Oh ja, de DownHill wedstrijd, dat was de afsluiter de vorige keer. Nu de uitslagen waren de dag erna al bekend, en dat is best snel voor Australische begrippen, ze zijn hier meestal nogal relaxed met dat soort dingen zoals jullie weten. Beide eerste in onze klasse! Nu gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat mijn klasse uit twee veteranen bestond (ik en een geemigreerde Fransman) en er was welgeteld 1 dame (Nataschja) Maar: Als je niet op kunt dagen kun je niet winnen. En wij komen wel gewoon opdagen. Dus!
Mensen leren kennen, dat is iets waar we actief aan (moeten) gaan werken. Doordat we beide vanuit huis werken zie je overdag eigenlijk niemand. Dus zaken zoals mountainbiken en regelmatig wedstrijden Rugby bezoeken zijn dan de momenten waar je gelijkgestemden tegen komt. Maar dat het tijd kost om een nieuwe vriendenkring op te bouwen is geen verassing dus daar liggen we ook zeker niet wakker van. Gelukkig kunnen we goed met elkaar opschieten
No worries!
Het weekendje Thredbo was trouwens ook weer ons eerste kampeer weekend in Australia, we hebben natuurlijk een fantastische kampeer auto en alles pastte er dan ook met gemak in. Alle fietsen, koelkast, kooktoestel, eten, stoeltjes, kleding enz. Alles verdwijnt voorin of in de enorme laadruimte. En door het te doen ontdek je gelijk weer wat je qua indeling, kratjes of kisten anders wilt. Hartstikke leuk vooral omdat je het nu voor jezelf doet. Eerdere vakanties in AU geef je na 4 of 5 weken je zorgvuldig heringerichte auto weer terug aan de huurbaas
Het voordeel van die enorme laadbak achterop is dat je er ook gewoon in kunt slapen, je komt aanrijden, gooit de fietsen en wat kratjes met spullen naar buiten, slaapmatjes erin en knorren maar! Geweldig! Voor de koude nachten richting de winter zal de tent wat warmer zijn dus die gaat ook gewoon mee voor het geval dat.
Wat een weekendje uit hier ook anders maakt dan in NL is de manier van reizen en het landschap. De 200 kilometer van hier naar Thredbo telt welgeteld 4 dorpen waar je langs of door komt. De rest is leeg. Bos, gras, heuvels. Meer niet. Als je dan na 100 kilometer niets weer eens een fatsoenlijk dorp tegenkomt (Cooma) dan stop je ook even, pak je een kopje koffie of thee op een terrasje om daarna weer verder te gaan op je barre tocht hahaha. Heel ander gevoel dan in Europa. Waar je in no-time 400 kilometer aflegt en dan langs de voordeur van miljoenen mensen gereden hebt. Ik denk dat het wat meer het reizen is zoals in de jaren 50 en 60 in Europa. Op het gemakje aan.
Iets wat ook heel Australisch is, is het feit dat ze met sommige dingen nogal achter lopen. Voor de meeste hier bekend, voor de nieuwkomers even een tip (er zijn ook zeker zaken waar ze voor lopen trouwens maar niet veel
). Soms ludiek of fijn, soms ergerlijk, soms gewoonweg stom.
Fijn: Criminaliteit, ik heb geen harde bewijzen maar als ik naar de sloten en ramen kijk dan is inbreken hier niet echt een dingetje. Veiligheidsloten, dievenklauwen etc. Het is er niet. Je gooit de huisdeur achter je dicht en klaar. Je TomTom op het dashboard laten zitten, ach waarom niet. Hij wordt toch niet gestolen. Dat is fijn!
Ergerlijk: Internet. Over het algemeen is internet in Australia duur, langzaam en gelimiteerd (er is een limiet hoeveel je mag downloaden) Wij hebben nog geluk in Canberra, het internet is goed in onze wijk (dat is zelfs in Canberra zeker niet overal zo!) en sinds een week of twee geen limiet meer. Dat is ongehoord hier in Australia (mits je NBN hebt) en daar zijn wij heel blij mee. Maar er zijn miljoenen mensen die zich dus dagelijks nog kunnen ergeren aan het internet
Stom: Vooral de regering is op een rare manier ontzettend conservatief. Veel conservatiever dan de bevolking. Waarom ze dan toch gekozen worden.... is me een raadsel. Homo-huwelijk; 3/4 kwart van de bevolking vindt het best. Maar de huidige regering doet daar niet aan mee. Dus er zijn geen gelijke rechten voor Lesbisch/Homo en Hetero's. Dit zou voor ieder mens stuitend moeten zijn. Maar voor een moderne Hollander... Ik kan er met mijn kop niet bij.
Euthanasie, een iets ingewikkelder onderwerp maar ook hier is het grootste deel van de bevolking van mening dat dit zou moeten kunnen. Wederom, in de regering: geen denken aan.
Beide onderwerpen waren ons allang bekend en zijn geen verassing. Maar stom is het nog steeds. Stelletje achtergebleven Neanderthalers in de regering hier. Wordt tijd dat er een hoop van die typische Rijke Middelbare Blanke Mannen afscheid gaan nemen van de politiek. Laten we hopen dat Australia binnen afzienbare tijd op beide onderwerpen een flinke stap gaat maken. In ACT zijn ze veel progressiever maar omdat we een Territory zijn mogen we niet voor ons zelf beslissen
En wordt elk progressief besluit (homo huwelijk is hier legaal geweest) overruled door homofobe macht wellustelingen...
Inheemse Australische bomen laten hun blaadjes niet vallen in de herfst, dat is een bekend gegeven. Wat ze ze wel laten vallen is complete takken (oeps) Wat dus afgelopen week ook gebeurde in onze voortuin. De enorme Eucalyptus heeft afscheid genomen van een gigantische tak. Gelukkig niemand eronder, en ook niet op de auto. Zo zie je maar weer, in Australia wil alles je dood maken, niet alleen de giftige beestjes, de krokodillen of de haaien maar zelfs de bomen