afterbang
XPdite Sponsor
Bedenk me net dat de regelmaat van de updates er een beetje uit is. Maar het is vrijdag, langzaamaan-dag, dus even tijd voor xpdite.
Straks weer wat zonnige berichten maar zoals iedereen wel eens heeft, zijn er ook donkere dagen.
Toen zo'n twee jaar terug de container aan kwam betekende dat ook dat de mountainbikes er weer waren. Op de eerste dag fietsen ontmoette we een vriendelijke kerel uit Sydney, over de laatste twee jaar is dat mijn beste maatje hier geworden waar ik onder meer mijn liefde voor bergen (er van af rijden of er vanaf glijden in de winter) mee deelde. En dan sta je vorige week op een begraafplaats in zuid Sydney en ben je je maatje weer kwijt.
Ik heb al zijn mountainbikes, spulletjes en gereedschap ge-erfd en als ik door de spullen heen ga komen de vele herinnering die we in die korte tijd gemaakt hebben elke keer weer boven. Het moet nog even slijten geloof ik.
Het voelt echt heel zuur, voor hem, zijn family en mijzelf. Ik snap dat het niet om mij gaat, maar voel me wel een beetje bedondert zeg maar. Het valt helemaal niet mee om vrienden te maken op mijn leeftijd en nu sta je weer (bijna) op 0. Ik weet best hoe je vrienden kunt maken, maar heb even niet zo'n zin om er tijd en moeite in te stoppen zeg maar. Het moet nog even slijten.
En dan heb je ook weer zo'n momentje dat je denkt, wat bijzonder. Een paar dagen na Arthur's overlijden krijg ik een berichtje op Facebook van een onbekende. Het enige wat ons schijnbaar bindt is de liefde voor Land Rover's en het geboorteland, al is hij al meer dan 30 jaar hier geloof ik. We hebben Queens birthday long weekend in Victoria afgesproken. Beetje 4x4 rijden en wat wandelen en kamperen. Die maffe Land Rovers zijn echt een bron van contact.
Met pasen zijn we noordwaarts getrokken, ons landje/huisje had wat aandacht nodig volgens de rental agent, en zoals wel meer toko's in Australia kun je het vaak beter zelf regelen (binnenkort is met de rental agent praten, of hun tarief wat meer aangepast kan worden aan hun prestaties)
De driveway was wel echt naar zijn grootje, de vele regen in Qld heeft van de driveway een 4x4 feestje gemaakt. Gelukkig een mannetje gevonden die deze klus nu wel goed kan klaren volgens de locals (we hadden de driveway vorig jaar al op laten knappen, maar dat was dus niet al te best gedaan)
Maar leuker nog, was het bezoek van Land for Wildlife. Een organisatie waar bij je je kunt aansluiten als je land voldoende native/waardevolle flora en fauna heeft. Ze waren blij verrast door ons stuk land onderaan de heuvel bij de beek. Mooi regenwoud met weinig onkruid. Niets wat niet manageable is en zeker mogelijkheid om het uit te breiden. Gelijk daarna Noosa Landcare gebeld (een not-for-profit organisatie die land herstel en onderhoud doet) om te komen kijken en een aanvalsplan uit te werken. Zij gaan dus de komende maanden een paar dagen aan de slag voor ons om wat Lantana en dergelijke te verwijderen en een plan op te leveren om het land te managen. Uiteindelijk willen we het land dan vast laten leggen in een Voluntary Conservation Agreements (VCA). Op die manier kun je privaat bushland vast leggen voor bescherming zodat een future owner het in dezelfde staat moet laten. Een soort van mini-national park maar dan anders. (zie de link als je er meer over wilt lezen)
En als je dan rond loopt en ik weer eens bijna op een python stap (recurring theme, bij elk bezoek...) en de wildlife meneer een groene boomslang tegenkomt is het ook wel weer heel gaaf dat we dit kunnen doen. Uiteindelijk wordt dit onze nalatenschap aan deze wereld.
Ik heb de afgelopen maanden wat plaatjes met tekst op Facebook gezet voor de 'achterblijvers' en vrienden (hier of daar) Kijk gerust even rond als je dat leuk vindt!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157094539391358&set=pcb.10157094549896358&type=3&theater
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157183155591358&set=pcb.10157183157796358&type=3&theater
Straks weer wat zonnige berichten maar zoals iedereen wel eens heeft, zijn er ook donkere dagen.
Toen zo'n twee jaar terug de container aan kwam betekende dat ook dat de mountainbikes er weer waren. Op de eerste dag fietsen ontmoette we een vriendelijke kerel uit Sydney, over de laatste twee jaar is dat mijn beste maatje hier geworden waar ik onder meer mijn liefde voor bergen (er van af rijden of er vanaf glijden in de winter) mee deelde. En dan sta je vorige week op een begraafplaats in zuid Sydney en ben je je maatje weer kwijt.
Ik heb al zijn mountainbikes, spulletjes en gereedschap ge-erfd en als ik door de spullen heen ga komen de vele herinnering die we in die korte tijd gemaakt hebben elke keer weer boven. Het moet nog even slijten geloof ik.
Het voelt echt heel zuur, voor hem, zijn family en mijzelf. Ik snap dat het niet om mij gaat, maar voel me wel een beetje bedondert zeg maar. Het valt helemaal niet mee om vrienden te maken op mijn leeftijd en nu sta je weer (bijna) op 0. Ik weet best hoe je vrienden kunt maken, maar heb even niet zo'n zin om er tijd en moeite in te stoppen zeg maar. Het moet nog even slijten.
En dan heb je ook weer zo'n momentje dat je denkt, wat bijzonder. Een paar dagen na Arthur's overlijden krijg ik een berichtje op Facebook van een onbekende. Het enige wat ons schijnbaar bindt is de liefde voor Land Rover's en het geboorteland, al is hij al meer dan 30 jaar hier geloof ik. We hebben Queens birthday long weekend in Victoria afgesproken. Beetje 4x4 rijden en wat wandelen en kamperen. Die maffe Land Rovers zijn echt een bron van contact.
Met pasen zijn we noordwaarts getrokken, ons landje/huisje had wat aandacht nodig volgens de rental agent, en zoals wel meer toko's in Australia kun je het vaak beter zelf regelen (binnenkort is met de rental agent praten, of hun tarief wat meer aangepast kan worden aan hun prestaties)
De driveway was wel echt naar zijn grootje, de vele regen in Qld heeft van de driveway een 4x4 feestje gemaakt. Gelukkig een mannetje gevonden die deze klus nu wel goed kan klaren volgens de locals (we hadden de driveway vorig jaar al op laten knappen, maar dat was dus niet al te best gedaan)
Maar leuker nog, was het bezoek van Land for Wildlife. Een organisatie waar bij je je kunt aansluiten als je land voldoende native/waardevolle flora en fauna heeft. Ze waren blij verrast door ons stuk land onderaan de heuvel bij de beek. Mooi regenwoud met weinig onkruid. Niets wat niet manageable is en zeker mogelijkheid om het uit te breiden. Gelijk daarna Noosa Landcare gebeld (een not-for-profit organisatie die land herstel en onderhoud doet) om te komen kijken en een aanvalsplan uit te werken. Zij gaan dus de komende maanden een paar dagen aan de slag voor ons om wat Lantana en dergelijke te verwijderen en een plan op te leveren om het land te managen. Uiteindelijk willen we het land dan vast laten leggen in een Voluntary Conservation Agreements (VCA). Op die manier kun je privaat bushland vast leggen voor bescherming zodat een future owner het in dezelfde staat moet laten. Een soort van mini-national park maar dan anders. (zie de link als je er meer over wilt lezen)
En als je dan rond loopt en ik weer eens bijna op een python stap (recurring theme, bij elk bezoek...) en de wildlife meneer een groene boomslang tegenkomt is het ook wel weer heel gaaf dat we dit kunnen doen. Uiteindelijk wordt dit onze nalatenschap aan deze wereld.
Ik heb de afgelopen maanden wat plaatjes met tekst op Facebook gezet voor de 'achterblijvers' en vrienden (hier of daar) Kijk gerust even rond als je dat leuk vindt!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157094539391358&set=pcb.10157094549896358&type=3&theater
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157183155591358&set=pcb.10157183157796358&type=3&theater
Last edited:
RRV gebruiken. Onderweg naar Bucharest via Singapore en Amsterdam. 
