Lamarck
Well-Known Member
Wat fijn he, dat je nu weer een route hebt, een plan voor het komende jaar. Dat is beter dan steeds die twijfel. 
Tja, het is moeilijk te zeggen wat ze nodig heeft. Mijn schoonouders wilden zo precies mogelijk weten waar we heen gingen, wanneer, met welke vlucht, het adres van de eerste vakantiewoning etc. Die emigreerden virtueel mee. Mijn vader is zelf aan het zoeken gegaan en heeft zo allerlei dingen ontdekt die wij nog niet wisten, dat was voor leuk omdat je dan een gesprek van twee kanten krijgen. Mijn zus wilde er niks van weten, zweeg het dood en werd boos als het onderwerp toch op tafel kwam. Met andere woorden: er is geen peil op te trekken.
De vragen die wij kregen varieerden van: hoe gaat dat met scholen voor de kinderen, hoe doe je het met je reis-, aansprakelijkheids- en ziektekostenverzekering, hoe doe je het met werk ('heb je al een baan dan?'), dat soort dingen. Ouders wilden in ons geval vooral bevestigd zien dat we er goed over nagedacht hadden en geen domme dingen deden (ermm). Vooral mijn mam heeft nachtenlang beren liggen bedenken. Maar als nu? En als? Stel dat? Niet om ons van gedachten te laten veranderen, maar vooral op zoek naar antwoorden voor de zorgen die zij had.
Ook nu we hier zijn: met m'n schoonouders hebben we een vaste skypeafspraak 1 keer per week, en daarnaast skypen we af en toe als er iets is. Met m'n ouders mailen we (on)regelmatig en als we elkaar tegenkomen op skype dan maken we daar gebruik van. Die willen juist geen vaste afspraak. t Is dus een beetje aftasten en daarop reageren!
Het lijkt me een goed plan om haar leesvoer me te geven, maar misschien niet alles in 1 keer. Eerst iets algemeners, bijvoorbeeld over Canberra, en dan later een stukje van een boek hier, en de volgende keer een kopie van iets anders?
Wel fijn dat ze goed bereisd en gedigitaliseerd is. Dat scheelt al een hoop.
Tja, het is moeilijk te zeggen wat ze nodig heeft. Mijn schoonouders wilden zo precies mogelijk weten waar we heen gingen, wanneer, met welke vlucht, het adres van de eerste vakantiewoning etc. Die emigreerden virtueel mee. Mijn vader is zelf aan het zoeken gegaan en heeft zo allerlei dingen ontdekt die wij nog niet wisten, dat was voor leuk omdat je dan een gesprek van twee kanten krijgen. Mijn zus wilde er niks van weten, zweeg het dood en werd boos als het onderwerp toch op tafel kwam. Met andere woorden: er is geen peil op te trekken.
De vragen die wij kregen varieerden van: hoe gaat dat met scholen voor de kinderen, hoe doe je het met je reis-, aansprakelijkheids- en ziektekostenverzekering, hoe doe je het met werk ('heb je al een baan dan?'), dat soort dingen. Ouders wilden in ons geval vooral bevestigd zien dat we er goed over nagedacht hadden en geen domme dingen deden (ermm). Vooral mijn mam heeft nachtenlang beren liggen bedenken. Maar als nu? En als? Stel dat? Niet om ons van gedachten te laten veranderen, maar vooral op zoek naar antwoorden voor de zorgen die zij had.
Ook nu we hier zijn: met m'n schoonouders hebben we een vaste skypeafspraak 1 keer per week, en daarnaast skypen we af en toe als er iets is. Met m'n ouders mailen we (on)regelmatig en als we elkaar tegenkomen op skype dan maken we daar gebruik van. Die willen juist geen vaste afspraak. t Is dus een beetje aftasten en daarop reageren!
Het lijkt me een goed plan om haar leesvoer me te geven, maar misschien niet alles in 1 keer. Eerst iets algemeners, bijvoorbeeld over Canberra, en dan later een stukje van een boek hier, en de volgende keer een kopie van iets anders?
Wel fijn dat ze goed bereisd en gedigitaliseerd is
. Dat scheelt al een hoop.
