Ja een hele leuke discussie deze! Wij (gezin met vier kinderen) hebben een aantal maanden geleden ook het idee sterk onder de loep genomen om naar Australie te verhuizen.
Mijn zus woont met haar Ozzy man en twee kinderen in Australie, zij hebben elkaar ontmoet in America al zo'n 15 jaar geleden. Mijn zus Karin studeerde nog en haar man Gary ook, hij kwam als eerste naar NL, zodat zij haar studie kon afronden. Ik heb nog nooit een buitenlander zo snel Nederlands horen praten, hij pikte de taal snel op en werkt in een Mexicaanse keuken als kok van een restaurant in Utrecht waar ze toen op kamers woonde. Na haar studie gingen ze naar Australie, Gary zijn studie afgerond in Perth. Daarna zijn ze naar Kalgoorie gegaan, Gary werkte een tijdje in de goldmines en Karin verveelde zich dood thuis, omdat er voor haar ging werk was. Dit een 1 jaar volgehouden zijn ze terug gekomen in NL. Karin kreeg een baan als lerares op een basisschool, Gary werkte bij een Casino als manusje van alles, hij probeerde wel een baan als psycholoog te krijgen maar dat viel niet mee. Hier in NL kregen ze een kind en na toen deze vier was, hebben ze toch besloten weer naar Down Under te gaan. Inmiddels wonen ze daar alweer 7 jaar in Geraldton, mijn ouders gaan ieder jaar 5 weken ernaartoe.
En Karin is met haar inmiddels twee kids afgelopen maart hier geweest, geweldige tijd gehad en het afscheid was zwaar klote. Na haar vakantie hier zijn wij gaan kijken of wij mogelijkheden hadden om Australie binnen te komen met een visum, ja dus we hadden voldoende punten. Super de super natuurlijk, toen gaan kijken waar wij ons konden gaan vestigen. Gekeken in Gerlaldton, Perth, toen toch in Melbourne uitgekomen omdat daar de werkgelegenheid aantrekkelijker zou zijn. Maar dat wilde wel zeggen dat ik mijn zus dan ook niet vaak zou zien. Alles uitgeplozen van kinderbijslag, lonen, huizen en ja ook hypotheken, en dan kwamen we toch echt tot de conclusie dat het loon wat Ronald daar zou kunnen gaan verdienen minus alle lasten, je het daar een stuk slechter zou hebben dan hier.
Wij zouden ook gaan om de kwaliteit van ons leven te veranderen. Wij hebben nu een eigen zaak en vier jonge kinderen, waardoor er weinig vrije tijd over blijft. Toen dachten we je hoeft niet naar een ander land om daar verandering in te brengen, en dus hebben we nu onze zaak te koop staan en plannen gemaakt om het huis waar we nu in wonen te gaan verbouwen zodat het straks een groot en mooi (dat was het al) huis wordt aan het water. Wij wonen in een leuk dorpje aan de Maas met water en een steiger voor de deur. Ja geen zon het hele jaar door, wat zuur blijft. Maar wel in het vooruitzicht straks meer vakantiedagen dan nu als ondernemer te hebben. Waardoor een vakantie snel geboekt is naar de zon.
Ik moet wel bekennen dat wij een aantal weken in een down periode zaten omdat wij dachten misschien niet de goede beslissing te hebben gemaakt om in NL te blijven.
Maar zijn nu toch wel heeeel zeker van deze beslissing. Hier heeft mijn man straks een leuke baan bij een leuk bedrijf met een heel leuk inkomen, vakantiedagen (26) per jaar, die wij als ondernemers de afgelopen jaren maar 5 hadden. Een hypotheek die door de aftrek goed te betalen is en in een natuurrijke omgeving (ligt een natuurreservaat aan de overkant waar men nooit mag bouwen omdat dit beschermt is) als wij naar de plaatselijke supermarkt gaan bekijken onze kinderen de grazende koeien want die staan in een weiland naast de supermarkt,
en ja waar ik mijn zus nog weleens over hoor klagen, dat het T.V. aanbod in Australie niet geweldig is (wij nemen alle leuke programma's op zoals Paul de Leeuw, Gooische vrouwen ect ect) maar ook de humor met elkaar. En het lekkere bakje koffie of het pilsje wat je hier nog al snel samen met je vrienden of kennissen doet omdat wij dat nou eenmaal heel gezellig vinden in NL.
Het weekje Toscane of Dordogne wat hier binnen handbereik ligt. Een stedentrip naar Londen, Barcelona, Parijs of Antwerpen. De oergezellige caffeetjes, waar een bruin caffee met tapijtjes op de bar en die wereldbekende Heineken uit de tap i.p.v. uit een flesje. Andre Hazes op de achtergrond met welke nationale hit dan ook (of het nou de Vlieger is, Nederland o Nederland of Bloed Zweet en Tranen) uit een speaker uit de jaren 70 galmt. De saamhorigheid tijdens het voetballen, iedereen Oranje en de armen in elkaar verstrengeld van "hup Holland hup", je moet er toch niet aan denken dat nog maar eens in de zoveel jaar mee te mogen maken.
Ik heb een jaar in Australie gebackpacked en wat mij het meest tegenstond, was de ontzettende bekrompenheid van de Australiers, in heel veel opzichten, en dat ik toen de liberale sfeer in NL toch wel heel erg waardeerde. Sydney ervaarde ik als meest liberaal maar de rest van Australie vond ik toch wel erg achter liggen wat betreft ruimdenkendheid.
And last but not least die puntzakken friet met mayo en die frikandel speciaal, Marco Borsato op weg naar je werk mee te zingen met de radio. Ja ik geloof dat ik nu een beetje pestereg gedrag ga aannemen, maar dit is met een ondertoon van humor opgeschreven.
Ja wij zijn natuurlijk een beetje hypocriet, wij hebben besloten te blijven en zien de voordelen van NL vetgedrukt, en de nadelen van Autralie vetgedrukt. Maar zoals Johan Cruif altijd zegt elk voordeel heeft zijn nadeel.
Soms kom je er misschien niet helemaal uit als je in Australie zit, maar op een gegeven moment moet je een beslissing maken, en als je dan een keuze hebt gemaakt er helemaal voor gaan. Want ik weet heus wel dat er ook heel veel voordelen aan Down Under zitten, waardoor de keuze voor ieder persoonlijk blijft.
Ik wens iedereen in Down Under of NL een geweldig leven met the beste ingredients for life.
Groetjes Leonie
