Terug naar NL
- Thread starter hopper
- Start date
Een goed overzicht van bedenkingen....met de woorden van The Clash: should I stay or should I go.
Wij kwamen naar Australie zo'n 6 jaar geleden omdat mijn vrouw (australische) daar de voorkeur aan gaf, na een tijdje in Nederland gewoont te hebben. Het heeft toch zo'n drie jaar geduurd voordat we enigszins zeker ervan waren dat we in Australie wilden blijven. Al dan niet voor altijd. Gedurende die tijd zijn we ook bewust niet terug naar Nederland geweest. Van familie, die in andere landen wonen, hadden we begrepen dat de beste manier om je te forceren in de nieuwe omgeving aan te passen, is door niet terug te kijken. Tenminste voor een paar jaar. Inmiddels zijn we diverse keren terug geweest en ik moet zeggen, het maakt me nu niet veel uit, of ik nu hier woon of in Nl. Maar dat is wel anders geweest.....
Wat ik hier wel af en toe lees, is contacten met Australiers...dat deze moeilijker van de grond komen, dan die met Nederlanders. Ik denk dat dat waar is. Hier in Australie is het leven ook niet zo 'publiek'. In Nederland vindt je veel terrasjes, braderieen, evenementen waar mensen elkaar ontmoeten en wat 'buurten'. M.n. in dorpen vind je dit. Hier is dat wat minder.
Een ding dat ik merk wat wel helpt: verhuis naar een nieuwbouw buurt. Daar vind je meer mensen die ook contacten op willen bouwen.
Cheers,
Pete!
Wij kwamen naar Australie zo'n 6 jaar geleden omdat mijn vrouw (australische) daar de voorkeur aan gaf, na een tijdje in Nederland gewoont te hebben. Het heeft toch zo'n drie jaar geduurd voordat we enigszins zeker ervan waren dat we in Australie wilden blijven. Al dan niet voor altijd. Gedurende die tijd zijn we ook bewust niet terug naar Nederland geweest. Van familie, die in andere landen wonen, hadden we begrepen dat de beste manier om je te forceren in de nieuwe omgeving aan te passen, is door niet terug te kijken. Tenminste voor een paar jaar. Inmiddels zijn we diverse keren terug geweest en ik moet zeggen, het maakt me nu niet veel uit, of ik nu hier woon of in Nl. Maar dat is wel anders geweest.....
Wat ik hier wel af en toe lees, is contacten met Australiers...dat deze moeilijker van de grond komen, dan die met Nederlanders. Ik denk dat dat waar is. Hier in Australie is het leven ook niet zo 'publiek'. In Nederland vindt je veel terrasjes, braderieen, evenementen waar mensen elkaar ontmoeten en wat 'buurten'. M.n. in dorpen vind je dit. Hier is dat wat minder.
Een ding dat ik merk wat wel helpt: verhuis naar een nieuwbouw buurt. Daar vind je meer mensen die ook contacten op willen bouwen.
Cheers,
Pete!
Lilygirl
New Member
Ook ik heb deze topic even terug gelezen. De laatste keer dat ik reageerde woonden we nog in Nederland... wow, seems ages.... maar we wonen hier nu bijna 4 maanden en ik vind het nog beter dan verwacht. Wat ik al gehoopt had, het thuiskomen gevoel, is uitgekomen. En de vriendelijkheid hier is super!!!! Natuurlijk kan je daar argwanend tegenover staan maar dat doe ik niet. Iedereen heeft begrip voor je als je iets niet helemaal begrijpt en iedereen wil je wel helpen, dit is mijn ervaring. Dit heb ik in Nederland in geen 30 jaar meegemaakt.
Op school zijn ze stukken strenger dan in Nederland, maar daarentegen staat dat de kinderen dus ook een stuk fatsoenlijker zijn! Al kunnen net zo etteren hoor, ik heb hier op school een paar keer lesgegeven en de ene keer ging het goed en de andere keer wat minder, maar over het algemeen kan ik echt zeggen dat ze hier veel meer fatsoen kennen! Een verademing.
En vriendschap? Misschien zijn we hier nog niet lang genoeg, maar ik heb al hele leuke contacten gemaakt, in het eerste geval met mijn familie, die ik dus al heeeeel lang niet gezien heb. Daar ligt mijn voordeel denk ik ook, dat ik hier familie heb. We zitten hier niet op elkaar aangewezen te zijn, als er iets is kan ik zo bij mijn ooms en tantes terecht en mijn nichten nemen me graag mee om shoppingmals uit te testen.... hihihi :lol:
En werk? Mijn man had geen enkel probleem om werk te vinden in de IT-wereld, daar is veel vraag naar, voor andere richtingen zou ik het niet weten.
Al met al ben ik dus echt op mijn plek terechtgekomen en ik moet er niet aan denken om weer in het vliegtuig te stappen om terug naar Nederland te gaan.....brrrr.... Maar ieder zijn eigen, je bent tegenwoordig toch een wereldburger of niet?
Op school zijn ze stukken strenger dan in Nederland, maar daarentegen staat dat de kinderen dus ook een stuk fatsoenlijker zijn! Al kunnen net zo etteren hoor, ik heb hier op school een paar keer lesgegeven en de ene keer ging het goed en de andere keer wat minder, maar over het algemeen kan ik echt zeggen dat ze hier veel meer fatsoen kennen! Een verademing.
En vriendschap? Misschien zijn we hier nog niet lang genoeg, maar ik heb al hele leuke contacten gemaakt, in het eerste geval met mijn familie, die ik dus al heeeeel lang niet gezien heb. Daar ligt mijn voordeel denk ik ook, dat ik hier familie heb. We zitten hier niet op elkaar aangewezen te zijn, als er iets is kan ik zo bij mijn ooms en tantes terecht en mijn nichten nemen me graag mee om shoppingmals uit te testen.... hihihi :lol:
En werk? Mijn man had geen enkel probleem om werk te vinden in de IT-wereld, daar is veel vraag naar, voor andere richtingen zou ik het niet weten.
Al met al ben ik dus echt op mijn plek terechtgekomen en ik moet er niet aan denken om weer in het vliegtuig te stappen om terug naar Nederland te gaan.....brrrr.... Maar ieder zijn eigen, je bent tegenwoordig toch een wereldburger of niet?
Fae
XPdite Sponsor
Okee, als dit onderwerp dan toch weer vers is, dan ik ook maar even...
10 jaar geleden was ik een jaar in Australie. Ik ben bewust niet gaan backpacken, de 'been there, done that' - cultuur stond mij erg tegen. Dus een paar maanden cattle station en een paar maanden Broome. In heel korte tijd had ik 3 hartsvriendinnen (waarvan 1 van Britse origine). Twee van deze vriendschappen bestaan nog steeds, al heb ik hen maar een paar keer gezien sindsdien. Het is altijd alsof het gisteren was dat wij elkaar zagen, voor mij een definitie van echte vriendschap
Ook vond ik het soms moeilijk, de sociale contacten. Hoewel velen de overeenkomsten tussen Australiers en Nederlanders roemen, beiden lekker nuchter, ervoer ik ook cultuurverschillen. De humor volgen was moeilijk door taalverschil en achtergrond en dat vinden Australiers heel belangrijk. Openheid wordt wel gewaardeerd, maar heel specifiek. Ik hoorde wel eens een vergelijking met Amerikanen: 'they open their arms, but never close them'. Dit was niet mijn ervaring maar ik kan mij er iets bij voorstellen.
Diepgang en herkenning zijn wel twee verschillende dingen. Gaat het uiteindelijk om intimiteit? Dit is iets wat me nog wel bezighoud...
Ook heb ik gezien dat kerkgemeenschappen heel sterk ontwikkeld zijn en voor een rijk sociaal leven zorgen. Ik ben echter niet kerkelijk. Verder trekken inderdaad alle 'soorten' naar elkaar; Ieren, Britten, Italianen, noem het maar op. Net als hier overigens...
Nu ga ik als alleenstaande moeder met kind. Een kind is meestal een goede ijsbreker, alleenstaand zijn een groot alarmsignaal (althans zo ervaar ik dat hier). Dus maar zien wat er gebeurd.
Hoewel het fijn is alle twijfels en afwegingen te lezen, die voor een ieder echt heel anders zijn, krijg ik het er eerlijk gezegd ook een beetje van op mijn heupen. Even diep zuchten en terug naar mijzelf maar weer.
Ik ben hier gelukkig, maar mis Australie. Ik erger mij hier aan dingen en weet dat er andere voor in de plaats zullen komen in Australie. En je een buitenlander voelen is niet fijn, maar je een wereldburger voelen juist weer wel. Gelukkig zijn er telefoons en internet en kan contact met wat nu het thuisfront is heel intensief blijven. Wat mij altijd opviel was dat contacten met familie en zelfs vrienden soms juist intensiever was als ik in het buitenland verbleef dan wanneer ik thuis was. Raar fenomeen.
Het is en blijft een grote sprong en als je op je pootjes of op je gat beland; je kunt altijd wel weer opstaan en eventueel nog een sprong wagen. Zoals iemand laatst tegen me zei: 'Je kunt ook de rest van je leven achter de geraniums gaan zitten'. We gaan of we keren terug, het maakt niet uit als je maar je gevoel volgt. Wel zou ik proberen te voorkomen inderdaad meer dan eens te gaan en terug te keren, er zijn veel Nederlanders die maar blijven heen en weer (r)emigreren. Dat kan het ook niet zijn. Hoewel het het voor hen blijkbaar wel is, dus wie ben ik eigenlijk om daar over te oordelen?
Ik ben iig heel blij met dit forum en lees met veel interesse een ieders ervaringen en belevingen. Dank aan jullie allen daarvoor.
Fae
10 jaar geleden was ik een jaar in Australie. Ik ben bewust niet gaan backpacken, de 'been there, done that' - cultuur stond mij erg tegen. Dus een paar maanden cattle station en een paar maanden Broome. In heel korte tijd had ik 3 hartsvriendinnen (waarvan 1 van Britse origine). Twee van deze vriendschappen bestaan nog steeds, al heb ik hen maar een paar keer gezien sindsdien. Het is altijd alsof het gisteren was dat wij elkaar zagen, voor mij een definitie van echte vriendschap
Ook vond ik het soms moeilijk, de sociale contacten. Hoewel velen de overeenkomsten tussen Australiers en Nederlanders roemen, beiden lekker nuchter, ervoer ik ook cultuurverschillen. De humor volgen was moeilijk door taalverschil en achtergrond en dat vinden Australiers heel belangrijk. Openheid wordt wel gewaardeerd, maar heel specifiek. Ik hoorde wel eens een vergelijking met Amerikanen: 'they open their arms, but never close them'. Dit was niet mijn ervaring maar ik kan mij er iets bij voorstellen. Diepgang en herkenning zijn wel twee verschillende dingen. Gaat het uiteindelijk om intimiteit? Dit is iets wat me nog wel bezighoud...
Ook heb ik gezien dat kerkgemeenschappen heel sterk ontwikkeld zijn en voor een rijk sociaal leven zorgen. Ik ben echter niet kerkelijk. Verder trekken inderdaad alle 'soorten' naar elkaar; Ieren, Britten, Italianen, noem het maar op. Net als hier overigens...
Nu ga ik als alleenstaande moeder met kind. Een kind is meestal een goede ijsbreker, alleenstaand zijn een groot alarmsignaal (althans zo ervaar ik dat hier
). Dus maar zien wat er gebeurd. Hoewel het fijn is alle twijfels en afwegingen te lezen, die voor een ieder echt heel anders zijn, krijg ik het er eerlijk gezegd ook een beetje van op mijn heupen. Even diep zuchten en terug naar mijzelf maar weer.
Ik ben hier gelukkig, maar mis Australie. Ik erger mij hier aan dingen en weet dat er andere voor in de plaats zullen komen in Australie. En je een buitenlander voelen is niet fijn, maar je een wereldburger voelen juist weer wel. Gelukkig zijn er telefoons en internet en kan contact met wat nu het thuisfront is heel intensief blijven. Wat mij altijd opviel was dat contacten met familie en zelfs vrienden soms juist intensiever was als ik in het buitenland verbleef dan wanneer ik thuis was. Raar fenomeen.
Het is en blijft een grote sprong en als je op je pootjes of op je gat beland; je kunt altijd wel weer opstaan en eventueel nog een sprong wagen. Zoals iemand laatst tegen me zei: 'Je kunt ook de rest van je leven achter de geraniums gaan zitten'. We gaan of we keren terug, het maakt niet uit als je maar je gevoel volgt. Wel zou ik proberen te voorkomen inderdaad meer dan eens te gaan en terug te keren, er zijn veel Nederlanders die maar blijven heen en weer (r)emigreren. Dat kan het ook niet zijn. Hoewel het het voor hen blijkbaar wel is, dus wie ben ik eigenlijk om daar over te oordelen?
Ik ben iig heel blij met dit forum en lees met veel interesse een ieders ervaringen en belevingen. Dank aan jullie allen daarvoor.
Fae
Nou hopper, je maakt heel wat los...
Misschien praat ik ver voor m'n beurt, want we gaan volgende week pas.
Maar wij gaan heel bewust voor een jaar. Als we dan nog niet terug willen, blijven we er nog eentje. En als we dan nog niet... enzovoorts.
Maar uiteindelijk zal ik zeker terug willen!
Mijn geschiedenis ligt in NL en wat mij betreft mijn toekomst ook. Wat er tussenin gebeurt gaan we binnenkort uitvinden.
Ik realiseer me dat ik nogal makkelijk praten heb in vergelijking met sommige anderen hier, met m'n 457 en een vaste baan in de IT, inclusief terugkeergarantie naar NL. Ik prijs me dan ook gelukkig dat we in deze gelegenheid zijn om dit te doen en met name om onze kinderen wat van de wereld te laten zien.
Wat betreft NL hebben we misschien wel een paar blikken Aussies (of ver-Aussiede NL-ers!) nodig om de hufterigheid te bestrijden: per slot van rekening maken we die zelf... :roll:
In ieder geval heel veel succes met je besluiten en ik wens je veel voorspoed!
En bedankt voor dit draadje.
Greets, Leonidas.
Misschien praat ik ver voor m'n beurt, want we gaan volgende week pas.
Maar wij gaan heel bewust voor een jaar. Als we dan nog niet terug willen, blijven we er nog eentje. En als we dan nog niet... enzovoorts.
Maar uiteindelijk zal ik zeker terug willen!
Mijn geschiedenis ligt in NL en wat mij betreft mijn toekomst ook. Wat er tussenin gebeurt gaan we binnenkort uitvinden.
Ik realiseer me dat ik nogal makkelijk praten heb in vergelijking met sommige anderen hier, met m'n 457 en een vaste baan in de IT, inclusief terugkeergarantie naar NL. Ik prijs me dan ook gelukkig dat we in deze gelegenheid zijn om dit te doen en met name om onze kinderen wat van de wereld te laten zien.
Wat betreft NL hebben we misschien wel een paar blikken Aussies (of ver-Aussiede NL-ers!) nodig om de hufterigheid te bestrijden: per slot van rekening maken we die zelf... :roll:
In ieder geval heel veel succes met je besluiten en ik wens je veel voorspoed!
En bedankt voor dit draadje.
Greets, Leonidas.
jufrebekka
XPdite Hero
Ja zo zijn wij ook gegaan. Voor drie jaar (en een beetje) en dan zien we het wel. Ik ben wel weer even aan Nederland toe. Maar misschien denken we er wel anders over als we daar eenmaal wonen. En als dat zo is, kunnen we altijd weer terug naar Australië. Het een sluit het andere niet uit. Het is wel moeilijk om lotgenoten te vinden hoor . De meeste Nederlanders die wij hier kennen snappen niet helemaal waarom we niet in dit (fantastische) land willen blijven. Voor en tegens heb je toch, waar je ook woont. Als het perfecte land bestond (en dan bedoel ik echt helemaal perfect) dan zouden we daar toch met z'n allen zitten . Is het gelijk niet meer perfect . :grin:. Al met al kijk ik uit naar het moment dat we weer naar Europa terug verhuizen. Dichterbij familie en vrienden daar wonen, goedkoper reizen (behalve auto rijden ), cultuur. Nederland is helemaal zo slecht nog niet !
. De meeste Nederlanders die wij hier kennen snappen niet helemaal waarom we niet in dit (fantastische) land willen blijven. Voor en tegens heb je toch, waar je ook woont. Als het perfecte land bestond (en dan bedoel ik echt helemaal perfect) dan zouden we daar toch met z'n allen zitten . Is het gelijk niet meer perfect . :grin:. Al met al kijk ik uit naar het moment dat we weer naar Europa terug verhuizen. Dichterbij familie en vrienden daar wonen, goedkoper reizen (behalve auto rijden ), cultuur. Nederland is helemaal zo slecht nog niet !
Hai Rebekka,
Ik snap het best wel, dat jullie terug willen. Gewoon omdat iedereen anders is. Daarbij, sommige dingen liggen heeeel subtiel, maar kunnen tóch veel uitmaken. En dat is niet altijd over te brengen, maar eigenlijk zou dat ook geen discussiepunt moeten zijn; je voelt wat je voelt, toch? En daar hoeft niemand het mee eens te zijn.
Ik zou graag nog wat meer van de wereld zien, en als ik ooit het perfecte land tegenkom (when hell freezes over :-D), dan post ik dat hier wel :-D
Ik snap het best wel, dat jullie terug willen. Gewoon omdat iedereen anders is. Daarbij, sommige dingen liggen heeeel subtiel, maar kunnen tóch veel uitmaken. En dat is niet altijd over te brengen, maar eigenlijk zou dat ook geen discussiepunt moeten zijn; je voelt wat je voelt, toch? En daar hoeft niemand het mee eens te zijn.
Ik zou graag nog wat meer van de wereld zien, en als ik ooit het perfecte land tegenkom (when hell freezes over :-D), dan post ik dat hier wel :-D
perthpete
XPdite Sponsor
Natuurlijk post je dat niet hier, Ireen ... Stel je voor, dan wil ineens iedereen daar naar toe... Van de andere kant, dan wordt het hier weer wat leger, en aangezien dit voor ons (ieder zijn eigen mening, ik snap ook dat er mensen zijn die toch uiteindelijk de voorkeur aan NL geven) toch wel heel dicht in de buurt van het ideale land komt... hmmmm, toch maar hier posten dan .... ;-)
[quote author=leonidas link=topic=4969.msg104969#msg104969 date=1197930031]
Nou hopper, je maakt heel wat los...
Misschien praat ik ver voor m'n beurt, want we gaan volgende week pas.
Maar wij gaan heel bewust voor een jaar. Als we dan nog niet terug willen, blijven we er nog eentje. En als we dan nog niet... enzovoorts.
[/quote]
mmm.. wel,. niet,.. wel,... niet posten. Toch maar wel :roll: [size=7pt]big mistake! :evil:[/size]
Zit je met die mentaliteit niet na 1 maand alweer terug in NL?.. :lol: Ik zou me tussen het schip en de wal voelen. Op het puntje van mijn stoel gevoel zal ik altijd hebben.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb voor ieders keuze respect. Maar verhuizen naar een anderen land is net een huwelijk. Dat is geven en nemen, aan moeilijken momenten moet je werken. Scheiden is geen optie tot de dood ons scheid etc etc :blahblah: :lol: :grin:
Op een dag besluit je om te verhuizen naar een ander land dat is dan je keuze. punt. Word het moeilijk kun je gaan zitten mokken en de roze bril van Nederland weer is op zetten... en geloof me dat gebeurd vaak genoeg!!... Ja,.. je zou dan inderdaad het eerste de beste vliegtuig terug kunnen nemen of je kunt je dan anders opstellen, positief denken. Het komt altijd wel goed terug gaan is geen optie. of misschien?? zeg nooit nooit :crazy: :shocking: :donttell:
anyway ik heb al weer teveel geroepen...... :-x
Nou hopper, je maakt heel wat los...
Misschien praat ik ver voor m'n beurt, want we gaan volgende week pas.
Maar wij gaan heel bewust voor een jaar. Als we dan nog niet terug willen, blijven we er nog eentje. En als we dan nog niet... enzovoorts.
[/quote]
mmm.. wel,. niet,.. wel,... niet posten. Toch maar wel :roll:
[size=7pt]big mistake! :evil:[/size]Zit je met die mentaliteit niet na 1 maand alweer terug in NL?.. :lol: Ik zou me tussen het schip en de wal voelen. Op het puntje van mijn stoel gevoel zal ik altijd hebben.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb voor ieders keuze respect. Maar verhuizen naar een anderen land is net een huwelijk. Dat is geven en nemen, aan moeilijken momenten moet je werken. Scheiden is geen optie tot de dood ons scheid etc etc :blahblah: :lol: :grin:
Op een dag besluit je om te verhuizen naar een ander land dat is dan je keuze. punt. Word het moeilijk kun je gaan zitten mokken en de roze bril van Nederland weer is op zetten... en geloof me dat gebeurd vaak genoeg!!... Ja,.. je zou dan inderdaad het eerste de beste vliegtuig terug kunnen nemen of je kunt je dan anders opstellen, positief denken. Het komt altijd wel goed terug gaan is geen optie. of misschien?? zeg nooit nooit :crazy: :shocking: :donttell:
anyway ik heb al weer teveel geroepen...... :-x
henriette
Active Member
[quote author=Peter! link=topic=4969.msg104228#msg104228 date=1196848195]
Wat ik hier wel af en toe lees, is contacten met Australiers...dat deze moeilijker van de grond komen, dan die met Nederlanders. Ik denk dat dat waar is. Hier in Australie is het leven ook niet zo 'publiek'. In Nederland vindt je veel terrasjes, braderieen, evenementen waar mensen elkaar ontmoeten en wat 'buurten'. M.n. in dorpen vind je dit. Hier is dat wat minder.
Cheers,
Pete!
[/quote]
Ik vind dit ook. Ik woon hier nu 1,5 jaar bijna en had het er gisteren nog met een (Nederlandse) vriendin over....
Volgens mij blijf ik het missen: de manier waarop je in Nederland (of misschien is het wel Europa) met vriendschappen omgaat. Het omarmde gevoel daarbij, het begrip etc. Dit gaat heel erg goed met mijn Nederlandse of Europese vrienden hier, maar is toch anders met de Australische. Je Engels kan nog zo goed zijn, het is mij onmogelijk om de subtiliteiten van vooral emoties in een goed gesprek tussen vrienden hier duidelijk te maken. Ik raak dan nogal eens verstrikt in wat ik wil overbrengen en uiteindelijk lukt dat vaak niet. Dat is soms heel moeilijk, juist omdat het vaak om gevoelens gaat. Met praktische zaken is daarin geen probleem. Ja, ik denk toch echt dat de vriendschappen hier iets anders werken dan in Nederland, althans, de mijne wel. Ondanks het belangrijke "mate ship".
Ik heb de indruk dat wanneer je dit weet, en je stelt je daarop in, deze mindere kant hier te overbruggen is. Mede door een fijn contact met andere immigranten/nederlanders/europeanen. En die mix die ik dan kan creeren in mijn leven, vind ik echt heerlijk.
Ik ben dus heel blij dat hier meer Nederlanders wonen! Ik kan nu eenmaal mijn achtergrond niet wegpoetsen.
henriette
Wat ik hier wel af en toe lees, is contacten met Australiers...dat deze moeilijker van de grond komen, dan die met Nederlanders. Ik denk dat dat waar is. Hier in Australie is het leven ook niet zo 'publiek'. In Nederland vindt je veel terrasjes, braderieen, evenementen waar mensen elkaar ontmoeten en wat 'buurten'. M.n. in dorpen vind je dit. Hier is dat wat minder.
Cheers,
Pete!
[/quote]
Ik vind dit ook. Ik woon hier nu 1,5 jaar bijna en had het er gisteren nog met een (Nederlandse) vriendin over....
Volgens mij blijf ik het missen: de manier waarop je in Nederland (of misschien is het wel Europa) met vriendschappen omgaat. Het omarmde gevoel daarbij, het begrip etc. Dit gaat heel erg goed met mijn Nederlandse of Europese vrienden hier, maar is toch anders met de Australische. Je Engels kan nog zo goed zijn, het is mij onmogelijk om de subtiliteiten van vooral emoties in een goed gesprek tussen vrienden hier duidelijk te maken. Ik raak dan nogal eens verstrikt in wat ik wil overbrengen en uiteindelijk lukt dat vaak niet. Dat is soms heel moeilijk, juist omdat het vaak om gevoelens gaat. Met praktische zaken is daarin geen probleem. Ja, ik denk toch echt dat de vriendschappen hier iets anders werken dan in Nederland, althans, de mijne wel. Ondanks het belangrijke "mate ship".
Ik heb de indruk dat wanneer je dit weet, en je stelt je daarop in, deze mindere kant hier te overbruggen is. Mede door een fijn contact met andere immigranten/nederlanders/europeanen. En die mix die ik dan kan creeren in mijn leven, vind ik echt heerlijk.
Ik ben dus heel blij dat hier meer Nederlanders wonen! Ik kan nu eenmaal mijn achtergrond niet wegpoetsen.
henriette
Lin
XPdite Sponsor
Henriette, je verwoordt precies mijn gevoelens omtrent de vriendschappen hier! Ik loop inderdaad tegen hetzelfde aan. Ik denk dat onze vriendenkring 60/40 Ozzie / Nl vriendschappen betreft. Maar het is precies zoals je zegt, het nuanceren van emoties lukt me ook niet altijd ondanks dat mijn engels prima is.In mijn optiek heeft het dan ook niets met oppervlakkige Australiers te maken, ik vind juist dat ik soms oppervlakkig reageer omdat ik die subtiliteiten niet duidelijk kan maken
Nou, het mag gezegd worden hoor, het is beremoeilijk om je gevoelens in een andere taal te uiten. Vooral op het moment dat je je ergens gefrustreerd over voelt, of op een andere manier emotioneel. Want hoe vertaal je nou bijvoorbeeld 'jee, daar baaaaaaaal ik toch van!'. Je kan het op allerlei manieren zeggen, maar de lading dekken, dat doet het altijd nét niet. En ga dan maar 's in een relatie met een anderstalige, waaahhhh, vlieg je toch soms tegen de muur! Een positieve kant er van vind ik dat het me meer doet nadenken over wat ik ga zeggen, en dat kan wel 's nou nét zijn wat ik nodig heb op zo'n moment.
Edoch, een groot deel van vriendschap is gelukkig vaak woordeloos
Ik heb het altijd al gezegd, het is zonder meer een voordeel een Australische partner te hebben; daar leer ik hoopjes door; wat je wel en niet zegt, hoe, hoe níet, wat wel en niet leuk/humor is etc. En dat maakt in andere contacten ook weer uit. Ik zou niet weten hoe ik die dingen zou hebben geleerd als ik een Nederlandstalige partner had, echt niet. En ik ben na bijna 10 jaar (jeeeeeeetje, 10 jaar alweer?!) relatie nóg aan het leren over Australisch en alles wat Australisch is.
Dus 'cut yourself some slack', jullie doen het waarschijnlijk al hartstikke goed, gezien de omstandigheden, toch?
Edoch, een groot deel van vriendschap is gelukkig vaak woordeloos
Ik heb het altijd al gezegd, het is zonder meer een voordeel een Australische partner te hebben; daar leer ik hoopjes door; wat je wel en niet zegt, hoe, hoe níet, wat wel en niet leuk/humor is etc. En dat maakt in andere contacten ook weer uit. Ik zou niet weten hoe ik die dingen zou hebben geleerd als ik een Nederlandstalige partner had, echt niet. En ik ben na bijna 10 jaar (jeeeeeeetje, 10 jaar alweer?!) relatie nóg aan het leren over Australisch en alles wat Australisch is.
Dus 'cut yourself some slack', jullie doen het waarschijnlijk al hartstikke goed, gezien de omstandigheden, toch?
Hi all
Het heeft ook allemaal best wel wat tijd nodig, je begint toch ook op een driewieler voordat je de grote stap waagt naar zijwieltjes op een echte fiets??? :smile: Geef je zelf de tijd en durf te praten. Wees niet bang om "gekke" fouten te maken. Als je eenmaal een beetje met de taal gaat spelen komt het allemaal vanzelf. Ik kom er in het Nederlands ook soms niet helemaal uit :grin:
Groetjes
Syl
Het heeft ook allemaal best wel wat tijd nodig, je begint toch ook op een driewieler voordat je de grote stap waagt naar zijwieltjes op een echte fiets??? :smile: Geef je zelf de tijd en durf te praten. Wees niet bang om "gekke" fouten te maken. Als je eenmaal een beetje met de taal gaat spelen komt het allemaal vanzelf. Ik kom er in het Nederlands ook soms niet helemaal uit :grin:
Groetjes
Syl
cyberoo
XPdite Sponsor
Hoi allemaal,
Ja ik vond het ook altijd moeilijk om aansluiting en daardoor diepgang te vinden bij mijn australische collega's en vrienden. Als ze het over hun "Charles Schwietert of Rita Corita" hebben snap je er vaak na jaren in Aussi nog de ballen van... maar alles went zelfs cricket. Ik heb ook vaak oudere generaties nederlanders gesproken die "nu niet meer terug naar Nederland kunnen" en daar spijt van hebben. Dan heb je het wel verkeerd gedaan denk ik. Wel altijd die mooie herinneringen koesteren natuurlijk maar in een ander perspectief. Als je geemigreerd bent sta je altijd met je grote teen in dat andere land als je standbeen maar stevig blijft staan of dit nu in Australia of weer terug in Nederland staat. Uiteindelijk moet je standbeen staan in het land waar je kinderen de middelbare school doorlopen en zich daar waarschijlijk het meeste zullen thuisvoelen. Als je geen kinderen hebt is tijd en/of partner misschien wel de belangrijkste factor. Ik heb ook de wijsheid niet in pacht maar hoop me toch wel in mijn nadagen lekker te voelen in de omgeving waar ik leef. Spijt moet je inderdaad niet hebben van de beslissingen die je hebt genomen maar wel die je niet hebt genomen geloof ik net zoals velen hier.
Dat iedereen zijn geluk mag vinden waar dan ook.
Steef en Moon
Ja ik vond het ook altijd moeilijk om aansluiting en daardoor diepgang te vinden bij mijn australische collega's en vrienden. Als ze het over hun "Charles Schwietert of Rita Corita" hebben snap je er vaak na jaren in Aussi nog de ballen van... maar alles went zelfs cricket. Ik heb ook vaak oudere generaties nederlanders gesproken die "nu niet meer terug naar Nederland kunnen" en daar spijt van hebben. Dan heb je het wel verkeerd gedaan denk ik. Wel altijd die mooie herinneringen koesteren natuurlijk maar in een ander perspectief. Als je geemigreerd bent sta je altijd met je grote teen in dat andere land als je standbeen maar stevig blijft staan of dit nu in Australia of weer terug in Nederland staat. Uiteindelijk moet je standbeen staan in het land waar je kinderen de middelbare school doorlopen en zich daar waarschijlijk het meeste zullen thuisvoelen. Als je geen kinderen hebt is tijd en/of partner misschien wel de belangrijkste factor. Ik heb ook de wijsheid niet in pacht maar hoop me toch wel in mijn nadagen lekker te voelen in de omgeving waar ik leef. Spijt moet je inderdaad niet hebben van de beslissingen die je hebt genomen maar wel die je niet hebt genomen geloof ik net zoals velen hier.
Dat iedereen zijn geluk mag vinden waar dan ook.
Steef en Moon
Yoog
Member
Goh, Ik zit nu ook met twijfels en kwam deze topic tegen, net even helemaal doorgelezen. Ik loop zelf tegen een aantal dingen op die mij een betje tegenvallen. Ik kan het gooien op gebrekkige voorbereiding maar het meest mis ik mijn vrienden en familie (de laatste het meest) Het hebben van heimwee is niet iets wat je in kunt plannen, dat is iets wat er is of het is er niet. We hebben wel een paar nederlandse kennissen en een lief zuid afrikaans stel waar we mee optrekken maar dat is niet echt het leven in mijn ogen
Ik mis middelbaar onderwijs waar ze iets leren! Mijn oudste van 15 en HAVO kwaliteiten verveelt zich kapot op school.
Ik mis het buitenlandse nieuws! (er is hier geen aussie die weet wat er in Darfur gebeurd of in Afganistan, alleen als er Aussie gewonden vallen komt dat land in het nieuws)
Ik mis ook de pitloze mandarijnen (die naar mijn beleving van mandarijnen smaken),
Ik mis de lange avonden,
Ik mis de koffieochtend, middag of avond bij mijn ouders,
Ik mis het stappen met vrienden,
Ik mis het shoppen met vrienden
Ik mis de urenlange telefoongesprekken
Ik mis de boodschappen op de fiets, even naar het dorp (dat wist ik, val me daar niet over aan)
Ik mis even sociaal kletsen bij school als je de kids ophaalt
Ik mis leerkrachten die orde houden in de klas, die strafgeven en die nog wordt gemaakt ook
Maar goed ik houd van het mooie weer, ondanks het feit dat er dit jaar uitzonderlijk veel regen valt,
Ik houd van de natuur die is prachtig,
de vele soorten "aparte" vogels
Ik geniet van het vriendelijke gedrag van de aussies
de meeste mensen schelden elkaar niet in het openbaar uit
gelijk zijn:
het elkaar doodsteken voor een schijntje,
grafitti op de muren
drankgebruik onder 10ers
vechtpartijen op school waar niemand iets aan doet
seksueel gedrag van tieners
Kortom er zijn in mijn hoofd zo in eventjes al diverse dingen rondgegaan. Ik weet dat ik er pas kort ben, maar een walhalla is het in mijn ogen niet. Ik denk er sterk over om na een jaar of 2 gewoon het geluk ergens anders te proberen. Perfect is het nergens dat weet ik ook, en wie weet wat het leven verder brengt.
Wij wonen in een nieuwbouwwijk en daar is echt niemand thuis gedurende de dag! De enige auto's zijn die van de poetsters! Mensen leren kennen valt niet mee, de buren beloven al 2 maanden dat ze snel even kennis komen maken.
Ik mis middelbaar onderwijs waar ze iets leren! Mijn oudste van 15 en HAVO kwaliteiten verveelt zich kapot op school.
Ik mis het buitenlandse nieuws! (er is hier geen aussie die weet wat er in Darfur gebeurd of in Afganistan, alleen als er Aussie gewonden vallen komt dat land in het nieuws)
Ik mis ook de pitloze mandarijnen (die naar mijn beleving van mandarijnen smaken),
Ik mis de lange avonden,
Ik mis de koffieochtend, middag of avond bij mijn ouders,
Ik mis het stappen met vrienden,
Ik mis het shoppen met vrienden
Ik mis de urenlange telefoongesprekken
Ik mis de boodschappen op de fiets, even naar het dorp (dat wist ik, val me daar niet over aan)
Ik mis even sociaal kletsen bij school als je de kids ophaalt
Ik mis leerkrachten die orde houden in de klas, die strafgeven en die nog wordt gemaakt ook
Maar goed ik houd van het mooie weer, ondanks het feit dat er dit jaar uitzonderlijk veel regen valt,
Ik houd van de natuur die is prachtig,
de vele soorten "aparte" vogels
Ik geniet van het vriendelijke gedrag van de aussies
de meeste mensen schelden elkaar niet in het openbaar uit
gelijk zijn:
het elkaar doodsteken voor een schijntje,
grafitti op de muren
drankgebruik onder 10ers
vechtpartijen op school waar niemand iets aan doet
seksueel gedrag van tieners
Kortom er zijn in mijn hoofd zo in eventjes al diverse dingen rondgegaan. Ik weet dat ik er pas kort ben, maar een walhalla is het in mijn ogen niet. Ik denk er sterk over om na een jaar of 2 gewoon het geluk ergens anders te proberen. Perfect is het nergens dat weet ik ook, en wie weet wat het leven verder brengt.
henriette
Active Member
Hoi Yoog,
Heb je ook de postings in het topic van de Sloggies gezien? Gaat ook over wat tegenvalt etc. Misschien vind je daar ook nog meer wijsheid.....
Overigens denk ik dat er best veel mensen zijn die de zaken die jij noemt herkent en alles wat ik wil zeggen is: doe jezelf niet tekort, dat je er zo over denkt. Dat kan soms al heel veel schelen! Het is gewoon wat je af en toe ziet en opmerkt, and that's it. Wie weet weegt het dan iets minder zwaar, en het komt en het gaat. Zo ook met Nederlandse zaken.....
We zijn wat dat betreft allemaal hetzelfde.....
henriette
Heb je ook de postings in het topic van de Sloggies gezien? Gaat ook over wat tegenvalt etc. Misschien vind je daar ook nog meer wijsheid.....
Overigens denk ik dat er best veel mensen zijn die de zaken die jij noemt herkent en alles wat ik wil zeggen is: doe jezelf niet tekort, dat je er zo over denkt. Dat kan soms al heel veel schelen! Het is gewoon wat je af en toe ziet en opmerkt, and that's it. Wie weet weegt het dan iets minder zwaar, en het komt en het gaat. Zo ook met Nederlandse zaken.....
We zijn wat dat betreft allemaal hetzelfde.....
henriette