Kan me zo goed voorstellen hoe je je moet voelen... Maar doorzetten hoor meid. Je kiest inderdaad voor je eigen leven, hoe moeilijk het ook is... En net als iedereen zegt, je ouders zo vaak mogelijk over laten komen. Voor een lange tijd. Tis voor hen zo moeilijk dat jullie beide weg zijn. Aan de andere kant is het voor hen ook fijn om 1 of een paar keer per jaar naar hun kinderen en kleinkinderen toe te gaan. En zullen ze ook misschien een lange tijd blijven.
Die schuldgevoelens heb ik ook naar mijn moeder. Zij heeft 2 kinderen, mijn broer in Canada en ik hier in Australie. Is alleen, en gaat binnenkort met pensioen dus geen werk meer. Zit ze alleen thuis.... Nu wil ze gelukkig wel deze kant op komen, maar ik heb hier gelezen dat het allemaal nog niet zo makkelijk is, gaat heel veel geld mee gemoeid. Ik weet niet hoe het er uit gaat zien voor ons in de toekomst, maar I'll keep my chin up. Ik ben gelukkig met San en onze kindertjes hier in Australie.
Het is een beetje een warrig verhaal, maar je begrijpt me vast wel.
Groetjes Lin