The Voice

Het probleem is hier dat het uitgangspunt verkeerd is. Een referendum is an sich niet divisive. Wij maken het divisive omdat we op deze manier ons gelijk proberen te halen.
Jammere is dat met dit soort referenda iets complex of zelfs een simpel gegeven herleid wordt tot de tegenstelling ja-nee. Ik zie ook geen andere oplossing of methode eigenlijk. Als dan van in het begin rechts en links in de politiek ook nog eens een kant kiest, gaat het om meer dan de uiteindelijke inhoud van het referendum. En zoals je zegt om gelijk halen. Dat zag je ook aan het eind (nu ja ik hoop van niet) van dit draadje.

Ik las vanmorgen dit artikel. Het gaat over het al eerder bediscussieerde treaty. Ik dacht zelf dat dit pas volgde na de voice maar in Victoria en QLD is dat dus al aan de gang.
 
Jammere is dat met dit soort referenda iets complex of zelfs een simpel gegeven herleid wordt tot de tegenstelling ja-nee. Ik zie ook geen andere oplossing of methode eigenlijk. Als dan van in het begin rechts en links in de politiek ook nog eens een kant kiest, gaat het om meer dan de uiteindelijke inhoud van het referendum. En zoals je zegt om gelijk halen. Dat zag je ook aan het eind (nu ja ik hoop van niet) van dit draadje.

Ik las vanmorgen dit artikel. Het gaat over het al eerder bediscussieerde treaty. Ik dacht zelf dat dit pas volgde na de voice maar in Victoria en QLD is dat dus al aan de gang.
Klopt! Maar omdat de treaties jaren in beslag kunnen nemen is gekozen voor een voice eerst. Op deze website kun je de stand van zaken mbt treaties voor iedere staat lezen.
 
Mooi voorbeeld van self-fulfilling prophecy.
Als je vanaf het begin blijft roepen dat dit referendum divisive is, wordt het uiteindelijk divisive, zo blijkt uit deze 6 pagina's gesprekken. En dan kun je het argument gaan gebruiken dat je altijd al had voorspeld dat dit referendum divisive zou worden. "See? I told you so".

Het probleem is hier dat het uitgangspunt verkeerd is. Een referendum is an sich niet divisive. Wij maken het divisive omdat we op deze manier ons gelijk proberen te halen.

Ik denk ook dat het ons aan empathy ontbreekt.

Is dat al niet snel met politiek of met stemmen in het algemeen? Ik denk dat als er maar 2 opties zijn dit nog sterker speelt.

Gechargeerd zijn er 4 groepen:
- Fanatieke Ja stemmers. Die zitten hier te bediscussieren en zul je nooit overhalen. Sterker nog, die voeden zich om hun gelijk te halen en zitten in een cirkel van informatie waarin ze hun eigen gedachte versterken.
- Fanatieke Nee stemmers. Precies hetzelfde als hierboven, maar dan voor de no vote.
- Mensen die twijfelen of voorkeur hebben maar nog niet overtuigd zijn.. Hier kan groep 1 en 2 mee discussieren om naar ja/nee kamp te trekken.
- Mensen die er geen f om geven, maar wel moeten stemmen. Geen idee wat je daarmee moet 😂

Want laten we eerlijk wezen, al zouden er 40 pagina's meer geschreven worden met hele goede argumenten, dan zouden groep 1 en 2 nog niet omgaan. Wat is de voortgang? Ik heb het idee dat het nee front steeds meer steun krijgt, maar dat is vanuit zeer eenzijdige berichtgeving.
Volgens de laatste polls is dat de trend op lange termijn (https://www.theguardian.com/news/da...poll-essential-yougov-news-by-state-australia), maar ik weet niet of er een last minute knik lijkt te komen?
 
Is dat al niet snel met politiek of met stemmen in het algemeen? Ik denk dat als er maar 2 opties zijn dit nog sterker speelt.

Gechargeerd zijn er 4 groepen:
- Fanatieke Ja stemmers. Die zitten hier te bediscussieren en zul je nooit overhalen. Sterker nog, die voeden zich om hun gelijk te halen en zitten in een cirkel van informatie waarin ze hun eigen gedachte versterken.
- Fanatieke Nee stemmers. Precies hetzelfde als hierboven, maar dan voor de no vote.
- Mensen die twijfelen of voorkeur hebben maar nog niet overtuigd zijn.. Hier kan groep 1 en 2 mee discussieren om naar ja/nee kamp te trekken.
- Mensen die er geen f om geven, maar wel moeten stemmen. Geen idee wat je daarmee moet 😂

Want laten we eerlijk wezen, al zouden er 40 pagina's meer geschreven worden met hele goede argumenten, dan zouden groep 1 en 2 nog niet omgaan. Wat is de voortgang? Ik heb het idee dat het nee front steeds meer steun krijgt, maar dat is vanuit zeer eenzijdige berichtgeving.
Volgens de laatste polls is dat de trend op lange termijn (https://www.theguardian.com/news/da...poll-essential-yougov-news-by-state-australia), maar ik weet niet of er een last minute knik lijkt te komen?
Denk dat je helemaal gelijk hebt met de 4 groepen.

Dat lijkt hier sowieso in de politiek ook wat meer dan in NL(?)
Kamp Labor, Kamp Coalition. En dan nu gelukkig de laatste jaren wat meer independents/teals/greens. Een manier om de vastzittende Links/Rechts verdeling een beetje in beweging te krijgen mijn inziens.
 
Tav groep 2: Het verwarrende van de No's is dat het geen homogene groep is. Dat werd deze week wel weer duidelijk. In de No stemmers zitten mensen die faliekant tegen het opnemen van een voice in de grondwet, terwijl het andere deel van de No stemmers vinden dat een voice niet ver genoeg gaat. Zelfs binnen de leiding van de No campaign is er verschil van mening. Warren Mundine zei vorige week bij Insiders nog dat No stemmen helpt om het treaty proces op gang te brengen, terwijl anderen binnen de No campaign zeggen: de Voice is alleen nog maar het begin en dan 'willen ze ook nog een treaty. Probeer dat maar eens aan iemand uit te leggen die het nieuws niet volgt. Dan ben je wel even bezig.

Over groep 4: Ik heb al verschillende keren interessante discussies gehad over het verplichte stemmen hier in Australia en of dat wel zo'n goed systeem is. En dan niet alleen voor referenda maar ook voor verkiezingen. Waarom zou je mensen die totaal niet geinteresseerd zijn in politiek verplichten om te stemmen? Stemmen is een democratisch recht dat je mijn inziens moet stimuleren maar niet verplichten. Je ziet nu ook een flinke groep mensen (voornamelijk jongeren en First Nations People) zich registreren om voor de eerste keer te mogen stemmen. Dat is fantastisch!

Er is ook best een grote groep 'soft Yes' (groep 5?) zoals ik de laatste weken gemerkt heb met door knocking (hartstikke leuk trouwens, leidt tot interessante gesprekken). Die hebben het gevoel dat het de juiste stem is, absoluut Yes gaan stemmen omdat ze graag vooruitgang willen zien maar zijn niet 100% overtuigd dat het in de grondwet moet of hadden graag wat meer gehoord over de invulling van de Voice. Zo sprak ik een journaliste die zich afvroeg wat er zou gebeuren als ' the gap' niet meer zou bestaan over een aantal jaren en de Voice nog steeds in de grondwet staan. Dat lijkt me een fantastisch probleem om te hebben.

Mijn motto is nu: If you don't know, go and find out!
 
Zelf ben ik een Ja-stemmer omdat ik denk dat elke serieuze poging het gat te dichten de moeite waard is om op te volgen. Maar heb ik de antwoorden op de ‘moeilijke’ vragen. Nee dat niet. In die zin is het voor mij ‘trust the process’. Desalniettemin vond ik onderstaande een erg behulpzaam overzicht.


Ten questions about the Voice to Parliament - answered by the experts​

 
Tav groep 2: Het verwarrende van de No's is dat het geen homogene groep is. Dat werd deze week wel weer duidelijk. In de No stemmers zitten mensen die faliekant tegen het opnemen van een voice in de grondwet, terwijl het andere deel van de No stemmers vinden dat een voice niet ver genoeg gaat. Zelfs binnen de leiding van de No campaign is er verschil van mening. Warren Mundine zei vorige week bij Insiders nog dat No stemmen helpt om het treaty proces op gang te brengen, terwijl anderen binnen de No campaign zeggen: de Voice is alleen nog maar het begin en dan 'willen ze ook nog een treaty. Probeer dat maar eens aan iemand uit te leggen die het nieuws niet volgt. Dan ben je wel even bezig. Over groep 4: Ik heb al verschillende keren interessante discussies gehad over het verplichte stemmen hier in Australia en of dat wel zo'n goed systeem is. En dan niet alleen voor referenda maar ook voor verkiezingen. Waarom zou je mensen die totaal niet geinteresseerd zijn in politiek verplichten om te stemmen? Stemmen is een democratisch recht dat je mijn inziens moet stimuleren maar niet verplichten. Je ziet nu ook een flinke groep mensen (voornamelijk jongeren en First Nations People) zich registreren om voor de eerste keer te mogen stemmen. Dat is fantastisch! Er is ook best een grote groep 'soft Yes' (groep 5?) zoals ik de laatste weken gemerkt heb met door knocking (hartstikke leuk trouwens, leidt tot interessante gesprekken). Die hebben het gevoel dat het de juiste stem is, absoluut Yes gaan stemmen omdat ze graag vooruitgang willen zien maar zijn niet 100% overtuigd dat het in de grondwet moet of hadden graag wat meer gehoord over de invulling van de Voice. Zo sprak ik een journaliste die zich afvroeg wat er zou gebeuren als ' the gap' niet meer zou bestaan over een aantal jaren en de Voice nog steeds in de grondwet staan. Dat lijkt me een fantastisch probleem om te hebben. Mijn motto is nu: If you don't know, go and find out!
Tav groep 2: Het verwarrende van de No's is dat het geen homogene groep is. Dat werd deze week wel weer duidelijk. In de No stemmers zitten mensen die faliekant tegen het opnemen van een voice in de grondwet, terwijl het andere deel van de No stemmers vinden dat een voice niet ver genoeg gaat. Zelfs binnen de leiding van de No campaign is er verschil van mening. Warren Mundine zei vorige week bij Insiders nog dat No stemmen helpt om het treaty proces op gang te brengen, terwijl anderen binnen de No campaign zeggen: de Voice is alleen nog maar het begin en dan 'willen ze ook nog een treaty. Probeer dat maar eens aan iemand uit te leggen die het nieuws niet volgt. Dan ben je wel even bezig.

Over groep 4: Ik heb al verschillende keren interessante discussies gehad over het verplichte stemmen hier in Australia en of dat wel zo'n goed systeem is. En dan niet alleen voor referenda maar ook voor verkiezingen. Waarom zou je mensen die totaal niet geinteresseerd zijn in politiek verplichten om te stemmen? Stemmen is een democratisch recht dat je mijn inziens moet stimuleren maar niet verplichten. Je ziet nu ook een flinke groep mensen (voornamelijk jongeren en First Nations People) zich registreren om voor de eerste keer te mogen stemmen. Dat is fantastisch!
Iddii vraag me ook af wat het nut is van verplichting. Maargoed, dat is een referendum op zich 😅


Er is ook best een grote groep 'soft Yes' (groep 5?) zoals ik de laatste weken gemerkt heb met door knocking (hartstikke leuk trouwens, leidt tot interessante gesprekken). Die hebben het gevoel dat het de juiste stem is, absoluut Yes gaan stemmen omdat ze graag vooruitgang willen zien maar zijn niet 100% overtuigd dat het in de grondwet moet of hadden graag wat meer gehoord over de invulling van de Voice. Zo sprak ik een journaliste die zich afvroeg wat er zou gebeuren als ' the gap' niet meer zou bestaan over een aantal jaren en de Voice nog steeds in de grondwet staan. Dat lijkt me een fantastisch probleem om te hebben.
Die groep 5 is groep 3, uiteindelijk kan je uitsplitsen tot wel 100 groepen 😁. Evengoed zou er anders groep 6 "soft no" zijn overigens als je toch een 5de wil lostrekken.

Mijn motto is nu: If you don't know, go and find out!
Ik neem aan dat je doelt op, als je het niet weet stem dan maar ja. En niet dat je bedoelt "als je het niet weet, ga dan onderzoeken of je ja of nee wil stemmen totdat je het wel weet.

Ja stemmen, puur omdat ja het niet weet is een slap argument. Spring maar van de klif, wie weet is het een mooie reis...

Anyway, denk dst er weinig nieuws meer wordt gezegd, iig door mij. Als niet mogen stemmers zit ik overigens in groep 3 (of 6 😅). Ik zou eerder nee stemmen vanwege 2 redenen;
- ik vind niet dat er een uitzonderingspositie moet zijn in de grondwet.
- we weten niet wat de implicaties kunnen zijn.


Enige argument dat me aan het wankelem brengt is dat er na zoveel jaar nog geen goede oplossing is voor de constante problemen en dat is jammer. Maar ik ben er niet van overtuigd dat dit de juiste manier is. En de argumenten zijn te zwakjes om dat gevoel om te draaien.
 
Last edited:
Ja stemmen, puur omdat ja het niet weet is een slap argument. Spring maar van de klif, wie weet is het een mooie reis...
Ik denk dat het de yes variant is op de eindzin in de No summary: if you don’t now vote no. Wat ik dan weer een erg slap argument vind
Reddust geeft aan: zoek het tenminste uit als je het niet weet. Toch?
 
Last edited:
Ik neem aan dat je doelt op, als je het niet weet stem dan maar ja. En niet dat je bedoelt "als je het niet weet, ga dan onderzoeken of je ja of nee wil stemmen totdat je het wel weet.

Reactie Red Dust:
Nee dat zeg ik niet en bedoel ik ook niet. Het gaat mij om mensen die niet geïnformeerd zijn of de moeite niet nemen om uit te zoeken waar voor of waartegen ze stemmen. Als iemand goed geïnformeerd is en dan nee stemt is dat jammer maar heb ik daar absoluut vrede mee.
 
Top @Red dust . Als je mensen probeert overhalen na te denken over dit onderwerp voordat ze stemmen, omdat het zo'n belangrijk onderwerp vind, ben je een topper.

(Dat het een waarschijnlijk een ja-sausje heeft in dat gesprek is dan weer twijfelachtig maar ala dat is politiek bedrijven ;😜)
 
Interessant verhaal, uit eerste hand van de Australische schrijfster Van Badham, over hoe dingen uit het verleden doorwerken in het heden

Let me tell you a story about two Australian families, and a house. One of the families is mine.​


Get comfortable, it’s a twisty tale - and I’ll tell it as truthfully as I know it, as all the people I talk about in my own story are dead and, alas, can’t interrupt to correct me.

My mother’s side of the family originates from County Kerry, and the west coast of Ireland. They were Catholic, they were poor, they spoke Irish, not English - and because of centuries of British colonialism that had at one point stripped Irish Catholics of the right to own land, they had no property.

With so few prospects in the old country, my mother’s grandfather sought opportunity in a new one; he emigrated to Australia in 1908.
He got work as a sheep-shearer, which was hard and dirty and brutal. His young wife travelled with him, and my grandmother and her four siblings were all born in different places as the family travelled with him from sheep station to sheep station.
It was an unsustainable life, and the family of seven eventually moved back to Sydney, where there was an established Irish community in the inner city suburbs of Surry Hills, Newtown and Erskineville. These places are fancy now, but they used to be poor and rough. As far as I know, my grandmother and all her siblings were out of school and all working by the age of 14.
My grandmother found work as a retail assistant in a department store in Newtown, which is where she met my grandfather - another Irish Catholic boy from the community (and reputedly great fun at a party) who was also a retail assistant there.
The Depression hit, and retail work was suddenly unstable. My grandmother’s brothers went “on the wallaby” (although my family never used that term), going out to the Riverina to live as cheaply as possible off the land and take whatever work was on offer. My grandfather did whatever he had to do and took whatever work he could.

Australia hadn’t quite recovered from the Depression when World War II broke out. My grandfather deployed in the infantry and was gone for years. He never talked to the family about what he saw in active service, but late in life he did one day make a pile in the backyard of his old uniform, medals and war stuff, set it on fire and burn it to ash, which says much.
But what my grandfather and family did receive from his war service was a life-changing act of government policy.
The “War Service Homes” scheme provided veterans with the opportunity of low-cost government home loans with low insurance costs - which enabled my scrappy little working-class Catholic family to finally - finally - own property.
The house they built was barely more than a fibro shack on the grey sand of what was then an outer suburb of Sydney, but it transformed our fortunes. The whole family worked to pay off that loan - my mother left school at 15 - but the permanence of that house meant there was now always a roof over people’s heads whether they were in work or out of it, a place for them to go if their relationships went bad and they needed to get out of them, somewhere to rest if they got sick. Somewhere to be cared for and die when they got old.
All of this took financial strains off our family and enabled other opportunities. As my cousins and I got older, we pursued further education. One of my cousins moved in with our Nanna and studied, from that house, for her university degree.
With the help of that single housing asset, our family went from immigrant, itinerant shearers to University educated in three generations.
Many immigrant Australian families have similar stories of opportunity and transformation…


… But many Aboriginal Australian families don’t.
I told the story of the little fibro house and its role in our family’s class transition on a panel a few years ago. One of the other panellists was a Murri woman from Queensland.
Her family were also working class, and had also weathered the Depression at the rough end. Her grandfather had also served in WW2, and was a veteran like my own, bearing the same, unspoken witness to those unimaginable events.
But her grandfather wasn’t offered a loan for a “War Service Home” - because he was Aboriginal Australian, and Aboriginal Australian veterans were excluded from the scheme. And from the 1940s on - while my family were slowly building some intergenerational wealth with a cheap house subsidised by the government - her family couldn’t even get access to a commercial bank loan. Many families were not even able to open bank accounts, merely because they were Aboriginal Australians.
Remember - the referendum to confer Australian citizenship rights on Aboriginal and Torres Strait Islander Australians may have passed in 1967… but it took until 1975 for the Racial Discrimination Act to make discrimination illegal.
It’s mind-boggling: in 1974, the year I was born, racial discrimination was still LEGAL in Australia.

So, consider - before you even take in the dispossession of Aboriginal Australians from their land, the stealing of children, the racism, violence and abuse - at the key point in the economic and social trajectory of two Australian families, one single policy decision to discriminate against her family and benefit mine structuralised an ongoing inequality.
Yep, this woman and I sit on the same panels in a society that finally acknowledges our equality through the law… but her family has not had equal opportunities to mine. Her parents died far younger than mine did. Her entire community lives in the legacy of chaos and trauma and hardship provoked by those unequal conditions. She has had a harder fight than I did to get to the same place. And Aboriginal Australian children born today still have that harder fight ahead of them because those old, structural inequalities still - still - have not been redressed.
Material reality doesn’t go away just because our social attitudes change.
No one should be obliged to live life on a higher difficulty setting because they are born an Aboriginal or Torres Strait Islander Australian. It is morally nonsensical and it actively weakens us as a nation. We should ALL be thriving.
It’s been really hard this week seeing the amount of “no” comments from people who insist that they are opposed to the “Voice” claiming they believe in “equality”.

Politely, if you decide to ignore the existence of unequal experiences, unequal opportunities and unequal material realities in front of you, you are helping to perpetuate all of them.
All that Aboriginal and Torres Strait Islander Australians are asking for is the capacity to “make representations” to government, so that we as a whole Australia can have a meaningful conversation about how our shared trajectories as a people can finally be made fair.
That is what the Voice to parliament is, and that is why I am voting for it.
If you believe that Australia should be a nation of opportunity for all its citizens, I hope that you do, too.
 
Als je iemand anders eindelijk een stem geeft die je zelf al decades hebt gehad, betekent dat niet dat je je eigen stem verliest.
 

Attachments

  • voice.jpg
    voice.jpg
    15.1 KB · Views: 10
Mooi verhaal dat de verschillen waar we nu staan bloot leggen maar...

Zoals die persoon al zegt:
Het heeft ruim 120 jaar gekost voor die immigranten om te gaan van waar zij waren tor waar ze nu zijn.

Aboriginals kunnen pas sinds 1975 dezelfde route bewandelen.

Je kan niet verwachten dat alles nu al gelijk is, daar gaat tijd overheen. En ze krijgen nu al tal van kansen en extra support. Als ze die aangrijpen, hebben we over 50 jaar mogelijk hetzelfde verhaal over aboriginalfamilies. Hoe moeilijk te Het hadden van 1975 - 2025 en toen klommen ze omhoog.

Maar ik zie nergens een goede reden (uberhaupt een reden) waarom een yes vote hiervoor nodig is. Dat kunnen ze nu ook al. Doorbuffelen zoals die ierse opa deed. Aboriginals worden naar mijn weten al enorm geholpen met housing en subsidies? Dan is het nu de kans op door te pakken en iets op te bouwen.

De kansen liggen er al, de aanrijking is er al, dus aan kansen geen gebrek?
 
In de YES campagne blijven we gefocust op positieve ervaringen voor kiezers met YES campaigners. Gisteravond zat ik in een bijeenkomst voor vrijwilligers die op prepolling stations staan. Naar verluid zal 10-15% van de kiezers daar pas beslissen wat ze gaan stemmen. Dus we hopen met een positieve ervaring bij te dragen aan een ja stem. 'We' zijn wel degelijk ongerust over mogelijke agressie van de no campaigners. De instructie is om ieder incident, inclusief racistische opmerkingen of ongeautoriseerde pamfletten, te melden aan de AEC medewerker op het polling station. Laten we hopen dat het het allemaal respectvol blijft.
 
In de YES campagne blijven we gefocust op positieve ervaringen voor kiezers met YES campaigners. Gisteravond zat ik in een bijeenkomst voor vrijwilligers die op prepolling stations staan. Naar verluid zal 10-15% van de kiezers daar pas beslissen wat ze gaan stemmen. Dus we hopen met een positieve ervaring bij te dragen aan een ja stem. 'We' zijn wel degelijk ongerust over mogelijke agressie van de no campaigners. De instructie is om ieder incident, inclusief racistische opmerkingen of ongeautoriseerde pamfletten, te melden aan de AEC medewerker op het polling station. Laten we hopen dat het het allemaal respectvol blijft.
Miss Bang loopt rond in een Yes t-shirt, zal eens vragen of ze daar reacties op krijgt (either way) 🤔
 
Back
Top